Bert-en-Ernie-uitslag

'Zijn er mensen allergisch voor sesamzaad?' vraagt Mark, die een muesliverpakking leest.
'Allergisch voor Sesamstraat?' echoot Elise.
'Ja, die krijgen pukkeltjes van Bert en Ernie' bevestig ik.
Dit wordt de vakantie van het In Stand Houden van Mythes. De tandenfee en de Sesamstraat-allergie.

Boogiebeebies

Elises absolute favoriet onder de kindertvprogramma's -afgezien van Charlie en Lola natuurlijk- is BoogieBeebies, een voor kinderprogrammabegrippen tamelijk lang onderdeel over dansen. Ze bekijkt met grote interesse de dansende kinderen, vooral wanneer ze Indiase kostuums dragen.
Gijs vindt dit over het algemeen het juiste tijdstip om ontbijt te gaan vragen. Maar dan verschijnt Numberjacks en is Gijs weer tevreden.

fietsenstalling

Ik had gedacht dat het nog dagen, zo niet wéken zou duren, maar op de boot terug van Bathampton brulde Elise ineens verschrikt: 'Mama! M'n tand!'

whatever

Elise heeft een kek setje zandvormpjes waarmee je zandijsjes in hoorntjes kunt scheppen. Compleet met plastic ijswafeltjes en een ijsbolletjes-zandschep. Ze zit er naar tevredenheid mee in de speeltuin. Dan komt ze naar me toe. "Mama, dat meisje met die roze broek zegt dat mijn ijsjesding voor baby's is!" Ik vraag hoe ze dat weet, 'dat meisje' spreekt met 100% zekerheid Engels. Elise haalt haar schouders op: "Gewoon, dat zegt ze." Hm, kleutermeisjes onder elkaar hebben natuurlijk helemaal geen taal nodig om haarfijn duidelijk te maken wat ze van elkaar vinden. Ik zeg tegen Elise dat dit een uit-ge-le-zen moment is voor de reactie "Whatever."

Elise oefent drie keer. "Whaddevuh. Whadtevuh. Whaddevuhr." Dan beent ze tevreden weg, richting de zandbak. Helemaal ge-empowered.

on track

in de speeltuin

A Life on the River

no nonsense

Voor een theedrinkende natie is het theeschap in de gemiddelde supermarkt verrassend klein. De keuze is losse thee of thee in zakjes, en dan een stuk of vijf soorten. English Breakfast, Assam, Darjeeling, Ceylon en soms een Lapsang variant. Niks flauwekulsmaakjes, geen enkele fruitvariant en al helemaal geen chemische meloen-editie. De enige citrusthee is Earl Grey. Voor rooibos of groene thee wende men zich tot het GeZondHeidsSchap. Verder heb je keuze uit reuzepakken (80 zakjes), enorme reuzepakken (120 zakjes) en gigantische pakken (240 zakjes) - zelfs bij de newsagent waar ik de eerste avond nog even wat eerste-levensbehoefte haalde (natuurlijk heeft die thee, maar uiteraard alleen PG tips) was de kleinste verpakking 80 zakjes. Ach, je vergeeft het ze onmiddellijk, net als het ontbreken van touwtjes-met-labeltjes, omdat de flauwekul van bosvruchtenklieder en honingbosje je weldadig bespaard blijven. Wat een verademing.

kloenk

Kloenk is het geluid van een stukje Waitrose tiffin dat je naast je kop thee parkeert. Hmmmm, tiffin - waarom hebben we dat al zolang niet meer gemaakt? Deze is erg lekker en zit in een ingenieuze combinatie van plastic en karton die zowel stijlvol als praktisch is, uitvouwt voor presentatie en weer invouwt voor het zorgvuldig en onkreukend vervoeren van de tiffin. Alleen al de beschrijving maakte me hongerig: '6 Chocolate squares, laced with chunks of crunchy biscuit, glacé cherries & sultanas' - en ach, dan maakt het niet meer uit dat zo'n pakje 2 pond 69 moet opbrengen. Thuis maken we ze wel weer zelf.
Kloenk. En dat was de laatste.

pret met miep

Meestal is routemiep gewoon Reuze Handig. Als je een lullig achterafstraatje in een godverlaten Frans dorpje probeert te vinden tijdens de Roparun bijvoorbeeld. Of als je precies moet weten waar Capgemini Oslo ligt - of als je echt liever de snelste route naar het congrescentrum van Berlijn wilt nemen. Of gewoon als je wilt weten hoeveel tijd je nog in de file gaat staan op de A50. Ja, routemiep heeft al heel wat diensten bewezen.
Tegenwoordig is routemiep ook Hoogkwalitatief Vermaak onderweg. Ze doet namelijk verwoede pogingen om alles wat we onderweg tegen komen, uit te spreken met een aandoenlijk onaccurate speech synthesizer. Soms is het gewoon wat puzzelen, want kijnsam bij PAS, dat kun je nog wel herleiden tot de Keynsham Bypass. Maar echt puberaal vermaak op de voorbank hadden we bij Pines Way, die door r.m. verhaspeld werd tot Pienus Weej. Ach ja. Je bent aan de goeie kant van de 35 en je wilt wat, hè...

bankjes

Benches from Irene Driessen on Vimeo.

excuses

Britten zijn niet alleen meesters van de small talk, maar ook van het omstandig excuseren voor vermeende onbeleefdheden van allerlei soort. De meneer aan de Waitrose kassa, die twee dames voor mij helpt, vraagt bij het zien van 4 pint-sized blikjes lager om een age proof. Ze zien er inderdaad nog tamelijk vers uit (de dames - aan het bier is niets bijzonders op te merken), en de sticker op de kassa verontschuldigt zich óók al: 'Excuseer ons buitengewoon ontzettend als we misschien uw legitimatie vragen wanneer u eruit ziet alsof u mogelijk jonger dan 21 bent. Wellicht.' (Maar dan in één keurige compacte Engelse zin).
Tegen de dames bij de balie zegt de meneer nog maar eens: 'I really am very sorry, but it is the law, you know.' Ze kopen toch de ene citroen en laten het fourpackje achter.
Als hij, tijdens het afrekenen van mijn fles Viognier (ik zie er -kennelijk- niet uit als mogelijk jonger dan 21), aan zijn collega vraagt om het bier mee terug de winkel in te nemen, voelt hij zich genoodzaakt zich bij mij te verontschuldigen omdat hij tijdens het afrekenen met iemand anders sprak. Daarna haast hij zich om me uitgebreid te bedanken voor het gepast betalen - '...because it does save me the thinking at this time of day - it is my senior day, you know.'

toppunt

Het toppunt van allergie-informatie: May contain traces of nuts... op een pot pindakaas. Nahja, vooruit dan, after all, pinda's zijn officieel geen nootjes...

summer fruit

De lullige bakjes waarin in Nederland voor €3,49 anderhalf ons matige frambozen van eigenaar mogen wisselen, zijn eigenlijk een schande. Nee, dan de zomerfruitafdeling hier. Riante dozen met halve ponden of zelfs ponden blauwe bessen, zwarte bessen en frambozen, gewoon om de hoek geplukt en daarom maar anderhalf of twee pond. Uitstekende rijpe vruchtjes, heerlijk van smaak. Zucht, we zullen ze nog missen.

dienstmededeling

Hoe populair ook, de kwaliteit van YouTube is naadje. Daarom gaan LettersFromBath vanaf vandaag over op Vimeo.

SS Great Britain

SS Great Britain from Irene Driessen on Vimeo.

More

now: with less!

In Canada was alles in de supermarkt gefocust op transfatty acids - of liever gezegd: het gebrek daaraan. Het leek wel of wat betreft eten niets meer uitmaakte, zolang je maar geen vermaledijde transvetzuren binnen zou krijgen. Zelfs op de meest eendimensionale producten stonden trotse zegeltjes die vermeldden: 0% tra-fa!
Hier in de Sains&Wait is de trend eerder: 'met minder'. Van alles, je kunt het zo gek niet bedenken, is een versie met minder. Bacon met minder zout, bacon met minder vet en natuurlijk ook een variant met minder zout én minder vet. Baked beans met minder zout. Baked beans met minder suiker, én, u raadt het al, een editie met minder zout én minder suiker. Knappe jongen die vet in baked beans gepropt kreeg, dus die now-with-less heb ik nog niet ontdekt. Maar het gaat verder: een volkoren loaf met minder zout. Eieren met minder akelig cholesterol (nah, vooruit. Die staan in de AH ook, geloof ik). Uiteraard zijn er sausages met mindervanalles, dus ik wacht nog even op de champignons metminder-paddoheid en de tomaten metminder-rodekleurstof en dan is ons less-is-more ontbijt compleet.

sensatie

In de gevel van de newsagent vlak na Laura Place wordt een ruit vervangen. Dat is nog eens een schouwspel. We kunnen uiteraard niet verder lopen voordat het hele proces afgelopen is, Gijs en Elise willen álles zien. En het is ook best spannend, zo'n enorm stuk etalageglas dat door 3 glaszetters moet worden getild. Tien minuten lang staan ze ademloos te kijken hoe de oude ruit, met groot gat, wordt verwijderd. 'Daar had iemand zeker zijn hoofd doorheen gedaan, hè mama?' Het ziet er vooral uit als een plek waar een fietsstuur een enorm gat heeft geslagen. Of het was de lokale zwerver, het gat zit namelijk precies naast de flessen rode wijn, en de newsagent zit weer precies naast het kerkportaal waar nog wel eens iemand de nacht doorbrengt. Elise en Gijs mopperen op de vele bussen die langsrijden en het zicht ontnemen. Als uiteindelijk de nieuwe ruit erin zit, kunnen we verder. Dat was weer spannend.

LfB: Calais-Dover

Calais - Dover July 20th from Irene Driessen on Vimeo.

GPS 2

Green Park Station bestaat nog precies zoals ik het me herinner. En de Sainsbury's, toen al fenomenaal van omvang, is alleen maar groter geworden. Wat een heerlijk shoppingparadijs - en wie nog beweren durft dat Engelsen geen gevoel voor eten hebben, moet eens een Engelse supermarkt bezoeken. Ik heb me geprobeerd in te houden, maar kon geen weerstand bieden aan de 'windowsill salad' (een bakje zoals bij ons alleen peterselie, basilicum en munt te koop zijn) met blaadjes red chard, baby paksoy en tatsoy en nog iets spannends met sprietjes - en dat groeit allemaal door op een minipostzegeltje tuinaarde. En ook niet aan de potjes rucolapesto. Niet aan de heerlijke worstjes, de verse sappen (peer-appel, mango), de al-afgehaalde suikerpeultjes voor een spotprijsje, de Vivaldi potatoes en de grote dozen Engelse frambozen. Verder stond ik onverhoeds voor een MUUR van Dorset cereals. Niet de twee of drie smaken uit onze XL, maar een stuk of negen varianten. Gelukkig hadden ze een probeerpakje, met 6 smaken elk 100 gram. Mark vroeg al hoe lang zoiets goed blijft. Die voorziet een muurtje van Dorset pakjes in de auto op de terugweg.