zondag 2 september 2007

touwtje springen

nóg een?!

Bij het zien van Elises enthousiaste pogingen om te fietsen, kreeg nog iemand de geest. Hij pakte het kleine fietsje, sommeerde mij het zadel lager te zetten... en fietste weg!?

ambitieus

Elise is helemaal druk ermee: ze is dit weekend gestart met zowel te leren fietsen zonder zijwielen als rolschaatsen. Dat is ambitieus, twee stuks tegelijk, maar volgens mij is ze van plan beide voor haar vijfde verjaardag onder de knie te hebben zodat ze direct verder kan met andere belangrijke dingen (dansen, zwemmen...)

mijn eerste Joop

Elke dag wel ergens een 'first time'. Gisteren zag ik mijn eerste grote JoopvdEnde musicalproductie. Tot nu toe zag ik wel eens musicals van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen en die zijn zonder meer ok. Maar zo'n Joop-productie, tja. Dat is toch wel een klasse apart. Je begrijpt ook als je er zit wel waarom die kaartjes zo achterlijk aan de prijs zijn.
We gingen naar Cats. En álles klopt er aan zo'n voorstelling. Decors en grime zijn prachtig. Andrew Lloyd Webber muziek was al onverwoestbaar en kan nauwelijks gekraakt worden, zelfs niet door een matige uitvoering. Maar de uitvoering was helemaal niet matig, ze deden het uitstekend. Daar staat toch wel de fine-fleur van de Nederlandse musical-scene op de planken. Die gasten kunnen écht bewegen, de choreografieën zijn allemaal even afgewerkt en ze zingen óók gewoon door als ze een driedubbele flikflak achterover doen. In de allereerste minuten had ik even het idee dat ze ruimte tekort kwamen op het toneel van het Parktheater. Iedereen moet er even in komen en met 26...? ...28? dansers is het volle bak als iedereen ook nog een staart heeft die achter hem aan zwiept.
En na een kwartier was daar dan ineens een van die karakters ...die een voorstelling kan dragen. De Rum-tum-tugger. In de wikipedia staat hij als 'often the feline equivalent of Mick Jagger' - en dat klopt heel aardig met het plaatje van gisteren. Deze Stanley Burleson zag er - zelfs volledig onzichtbaar onder kostuum en grime - superstrak uit - en ik ken weinig mannen van over de 40 die als een kat over de stoelenrijen van een schouwburg zouden kunnen springen om bovenop de vrouwelijke bezoekers plaats te nemen (zonder ze te pletten). Daarna rolt de avond voorbij in een gevarieerde show met mensen die er duidelijk zelf ook plezier in hebben.
Mankeerde er eigenlijk wel iets aan? Mwah. Er was geen live orkest - helaas. De vertaling, hoewel van Komrij, vond ik toch ...gekunsteld, niet echt overkomen. In het Engels was absoluut beter geweest. De halve wereld ademt Engels en Nederlanders zien alleen maar Engelstalige producties. In de gezongen nummers versta je, hoe duidelijk ze ook zingen (want daar mankeert het niet aan) de helft toch niet dus maakt het weinig uit. En, detail: er waren geen programma's. Vermoedelijk op ofzo, want naar verluidt waren ze er wel bij andere voorstellingen, maar mogelijk niet meer bijgedrukt. Maar ach. Dat doet niet zoveel af aan de voorstelling, die was prachtig.