knipperdeknip

Een renderpauze in een lange dag monteren. Video knippen is enorm motiverend, het is moeilijk en spannend en vooral heel erg leuk. Alweer 2 minuut 55 ge-edit vandaag. Ben benieuwd waar ik op uit kom.

rijkdom

trein

kedéng-kedéng!

snoeien

Ehm, wát wilde ik ook al weer gaan snoeien?

Ambrosia, wat vloeit mij aan?

Ik weet zeker dat ik ze heb zien staan, de ambrosia's. Langs de Dommel, op het TU terrein. Hier ook al dus. De gedachte alleen al geeft nog harder jeukende ogen. Maar goed dat die neusspray écht werkt.

konijn

Na uitbundige bestudering van het kruidenbed trok ik een worteltje uit de grond om te zien hoe het ermee stond. Een lichtoranje babyduimpje. Ik liet 'm aan Elise zien, die tevreden constateerde 'Een wórtel!'

Van de andere kant van de tafel kwam het verlossende commentaar van Gijs er direct achteraan. 'Is voor 'en konijn, mama!'

wieuw-wieuw

Net voordat ik de deur uitging vanochtend, vertrouwde Elise me toe dat ze vandaag 'dat van wieuw-wieuw' gingen doen op school. 'Wieuw-wieuw'?

Een ontruimingsoefening dus. Ze stond enthousiast te stuiteren. Die is er klaar voor.

noise reduction

Mijn nieuwe ear buds zijn hun gewicht in goud waard. In hoeverre het gouden 3 mm plugje daaraan bijdraagt, weet ik niet. Maar het is een stuk aangenamer luisteren zonder gerammel van wissels en rails en zonder woest geblader van medereizigers in hun Spitsen en Metroos.

Amerika

De Van Lanschot toren naast het station van Den Bosch zou met een beetje goede wil zo door kunnen gaan voor een gebouw in een gemiddelde Amerikaanse downtown area. Zeker vandaag, nu hij door de zon beschenen wordt, met een strakblauwe lucht erachter. Ik denk de onderzijde weg, en stel me voor dat die bovenste helft niet de helft is maar... pakweg een vijfde van het hele gebouw. Voilá, instant Amerika ligt gewoon om de hoek.

bufala

Soms moet er iets óp. Vandaag ligt er een bolletje mozzarella di bufala in de koelkast met de datum van... vandaag. Ik had meer zin in tonijn van de grill met sesam(olie) en sojasaus, maar daar had ik die kaas nog nergens ingepast. Het wordt toch vis, tilapia met kappertjes, tomaat en de bewuste mozzarella uit de oven, en haricots met citroen. Met een broodje en een glas wit zal dat toch best te doen zijn. Die tonijn moet even wachten tot vrijdag.

grapje

Gijs is erg in zijn element de laatste tijd als het gaat om grapjes maken. Hij beaamt het zelf ook volmondig, liefst direct al. Als hij z'n schoenen 'banaan' aantrekt (dus omgewisseld) roept hij 'haaaa-haaa, ich heeft een BANAAN grapje temaacht!' en zo hebben we ook het 'poepgrapje' (jawel, nú al), dat meermalen per dag uit de kast komt. En elke keer rolt-ie weer van de bank alsof-ie hem zelf voor het eerst hoort. Heerlijk.

bijna 3

Ik geniet zo ontzettend van Gijs momenteel. Met hem een hele dag alleen op dinsdag is echt een genoegen. Deze fase heb ik met Elise minder actief 'beleefd' denk ik omdat Gijs toen nog een baby was. Maar met hem ben ik dinsdags lekker op pad en hij geniet zo ervan, en ik weer van hem. Hij kwebbelt aan één stuk door, hij lult je werkelijk helemaal de oren van je kop en als-ie niet praat, zingt-ie. Zo schattig. Er komen de meest spannende woorden en zinnen uit, hij kan ook steeds beter praten, maar nog altijd met de komische 'K' die soms een t en soms een g wordt. En dan komt er weer zo'n minimannetje door de kamer aanrennen: 'Ich gaat nog even één haptje van mijn boterham eten', hij gaat graag fietsen, graag met de auto, graag naar de winkel, graag naar de markt, graag op pad en is evengraag thuis uren aan het spelen met zijn wagenpark. En nu is-ie MOE, zijn grote zus speelt met een vriendinnetje en Gijs hangt wat en valt bijna om. De schat.

snoepjes

Met Gijs naar de markt geweest. De eerste de beste kraam moest bezocht worden want Gijs zag 'trasantjes'. Hij wist zomaar een croissant kado te krijgen van de dame achter de kraam. Daarna de groente- en fruitsector leeggekocht. Nieuwe oogst appels. Pompoenen zijn er ook weer. Heerlijk. En dan nog wat zomerfruit. Een doosje frambozen dan maar... en die zijn nu alweer bijna op. Net snoepjes. Gijs krijgt een mandarijn kado. Op naar de notenkraam. Amandelschaafsel voor in de pompoensoep. Vliespinda's - een van mijn favorieten. En toen maar gauw weer op pad voordat we nog meer zouden kopen.

prich!

Bloed is weer geprikt. Ben benieuwd wat het aan extra informatie oplevert. De nieuwe spray begint langzaam te werken, ik heb sinds gisterenavond geen verstopte neus meer. Goeie hoop dus. t Is wel ff een ander beestje dan een gewone doorsnee ontstopper, dit is een serieuze corticosteroïde. Spontaan een rothoestje erbij ontwikkeld, waar dat weer vandaan komt - geen idee.

plaatjes (2)

Van alle mogelijke gebeurtenissen in je leven houd je bepaalde plaatjes heel scherp voor ogen. Soms zijn dat niet eens de meest cruciale momenten of de meest logische afspiegelingen van de gebeurtenis. Het is me vaak een raadsel waarom juist dát beeld het meeste blijft, waarom sommige momenten in je geheugen vastgeprikt worden, en waarom je nou precies dát standpunt inneemt. Als ik zo eens een paar gebeurtenissen van de afgelopen jaren in gedachten naloop, horen bij elk ervan altijd een paar sterk aanwezige beelden. Hoe komt dat? Heb je beperkte plaats en wordt er gefilterd? Maar waarom dan juist díe plaatjes?

sprookje

De trein rijdt langs een meer. Doet-ie elke dag.
Het meer is zwart, erboven hangt een dunne nevel. De bomen om het meer heen worden goud verlicht door de lage ochtendzon. Boven de bomen een dunne streep lichtblauw en daar weer boven een zware, donkergrijze wolkenlucht.
't Is allemaal even fraai vanuit de trein. Ook het scheepvaartverkeer op de Waal, komend vanuit het Oosten. Grote boten, in donkere silhouetten met honderden uitsteeksels. Het water in beweging. De boten gaan traag, het water snel. Inmiddels is het licht geworden.

en toen ineens...

...deed alles het weer. Reukvermogen dus. Gelukkig net optijd voor het eten: wat een genot. We hadden R en J met hun kinderen over de vloer en we aten tortilla's met refried beans, rode puntpaprika, avocado, kaas, minimaïs, crème fraiche, verse koriander, komkommer, tomaat en ui. Daarbij hadden zij nog een hele zalm liggen die we zonder veel omhaal op de grillplaat hebben gekeild en dat maakte alles bijelkaar een heerlijke ontspannen zomerse buitenmaaltijd die zelfs door alle kinderen werd genoten. Ijsje toe voor de kleintjes en voor de groten koffie met spekkoek en zo werd het een compleet onverwacht (want pas om 4 uur vanmiddag bedacht) maar heerlijk feestje.

handicap

Ik ruik niets meer.

Een verstopte neus is naar, maar dit vind ik geloof ik nog erger. Geen reukvermogen, wat een ramp. Als dit gevolg is van die nieuwe spray, laat dan maar zitten. Dan stop ik er gisteren mee.

feet of a dancer

Vandaag waren we naar de open dag van het CKE.
Ik verwachtte Elise te kunnen interesseren voor de strijkers, de accordeons, de blaasinstrumenten en misschien de danslessen. De uitkomst was simpel. Elise is -in tegenstelling tot haar ouders- een danser. Ze wilde uitsluitend bij alle danslessen kijken en liefst meedoen. Het vurige enthousiasme straalde er aan alle kanten vanaf.
Gijs vond de dwarsfluiten interessant, maar hoofdzakelijk vanwege de imposante hoeveelheid kleppen. Een dwarsfluit is een Gerät, en Gijs snapt dat.

klimaat

Zoals Mark net al constateerde: wat is het toch bijzonder hier in Eindhoven - het klimaat lijkt zo te zijn dat zelfs als het waardeloos prutsweer is, je nog steeds je tuindeuren open kunt zetten en zonder jas naar buiten kunt. Wonderlijk.

plaatjes

Wat is dat toch, dat sommige beelden in je hoofd zich ineens opdringen? Waarom komen bepaalde plaatjes terug, en dan vooral niet noodzakelijk de mooiste, de beste, de glanzende, maar juist de allergewoonste of de willekeurige? Op vakantie in Vancouver had ik het ineens tegen het einde: ik had geen heimwee, maar ik dacht plotseling met een soort van weemoed... aan de A50 bij Nistelrode. Waarom? Waarom díe plek, waarom dát? Ik heb niks met de A50, niks met Nistelrode, en toch dacht ik: 'ja... de A50 bij Nistelrode'. Vanochtend had ik hetzelfde met wat voor mij blijkbaar een icoon is van mijn eigen verleden. Ik zag ineens precies voor me de Grote Marktstraat in Den Haag, zoals die vroegâh was, voor de Randstadrail er liep. Toen er nog gewoon trams over straat gingen. Hoe de doorgang van de Hema naar de Bijenkorf eruit zag, dat het in mijn herinnering daar herfst is en het begin van de avond, en de spanning van 'in de stad zijn en iets gaan kopen'.

zondag

Een klassieke zondagochtend en dat werd wel weer eens tijd. Na een ontbijt met croissants, gekookte eitjes en vers sinaasappelsap wordt er gespeeld. Gijs heeft een mooi rondje voor zijn trein gebouwd. Elise maakt een 'Maja de Bij' puzzel. Degelijker kan haast niet. En vandaag hebben we alleen een afspraak met onszelf. Niks hoeven. Écht weekend.

medicatie

Vandaag dan toch maar eens het steeds groter wordende allergie-probleem voorgelegd aan de huisarts. Resultaat: een nieuwe neusspray, die na een korte insteltijd wellicht ook de oogklachten vermindert en niet zo schadelijk is als Otrivin - én een doorverwijzing voor een bloedtest. Kom ik er eindelijk achter waar ik precies op reageer.

Antonio's

't Was een modelavond: lekker weer, op de fiets naar de stad. De Italiaan: antipasti, tri delizie pasta, fles Negroamaro. Daarna even laatste staartje koopavond in de parfumerie (dát valt nog niet mee met een allergischverstopte neus) en een ijsje bij de salon. Vervolgens in nog steeds 22 graden terug naar huis. Heerlijk.

gnocchi

'Oooooohhh jaaaaaaa GNOCCHI... die vind ik LEKKER!!' riep Elise dinsdag enthousiast. En inderdaad, zowaar ging er een en ander naar binnen. De gnocchi en de kaas - de groene dingetjes bleven natuurlijk achter. Gelukkig was dit succesrecept van Albert H. zo ruim bemeten dat we er vanavond nog eens van genieten. Ik maak bijna nooit een gerecht op recept, maar zo heel af en toe vind je er een die geprobeerd *moet* worden. Gnocchi met citroenricotta (met veel verse basilicum, peterselie, courgette en peper) was die van 2007. In 2006 was het de Strawberry Tiramisu van Epicurious. Gaat altijd op:

opruimen

Net als in het tastbare leven moet er ook in de digitale wereld af en toe worden opgeruimd. De laatste tijd is mijn bookmarkfile dringend aan verversing toe. Ik twijfel nog of ik wel een ouderwets 'lokaal' bestand wil, misschien moet ik me maar eens aan een del.icio.us accountje wagen. Maar het struinen in de stoffige oude archieven levert wel grappige dingen op. Sommige links bestaan al láng niet meer. Sommige zaken zijn zo duidelijk 'van vroeger' dat het bijna lachwekkend is. Heb ik die file al zó lang? Er zitten dingen bij nog van vóór Elises geboorte!? En het overgrote deel... tja, dat zit toch weer in het bakje momenteel-niet-in-gebruik maar-je-weet-maar-nooit-wanneer-je-t-nog-eens-nodig-hebt. Misschien moet ik dat eens per ongeluk expres 'kwijtraken'. Ach. Ik zet 't wel op een schijfje.

spelen

Elise heeft een lichtblauw wollen draadje van een meter of twee gevonden. Het is een oneindige bron van vermaak. Ze legt figuren op de grond ('kijk mama, een driehoek - nee, een ijshoorntje!'), knoopt het om haar middel bij wijze van versiering, maakt een 'poezenschommel' of elke denkbare letter van het alfabet. Waarom kopen wij eigenlijk nog speelgoed?

blij

'Daar maak je de mensen echt blij mee!' zegt de conducteur als ik mijn NS businesscard laat zien. Tussen al die traject- en OVjaarkaarten is de businesscard blijkbaar nog buitenmodel. Hij had zijn handapparaat in elk geval nog niet opgestookt. Na het openvouwen van het leren mapje en een lange opstarttijd (zeker Windows?) moet hij het 14-cijferige nummer op een touch screen invoeren. Ik zeg dat het tijd wordt voor een 'swipe' lezer aan die apparaten, en hij zegt dat die er ook gaan komen. Voor de OV chip card. En nog een fijne reis verder.

Weten we dat ook weer.

dag

De Dag meent lezers te moeten ondersteunen met hulp van geel gemarkeerde zinnen in de berichten. Alsof iemand alvast met een fluorescerend stiftje door de krant was gegaan. Ik wíl helemaal geen vóórgelezen krant! Ik wil mijn eigen, verse, nieuwe krant en ik wil 'm he-le-maal ZELF lezen.
Alle gratis krantjes hebben zo hun nadelen. De Pers is arrogant (maar er staat af en toe wat in en je kunt ermee gezien worden), Sp!ts is feitelijk de Telegraaf, zelfde rellerige verslaggeving en een hoop lifestyle onzin van bedenkelijke kwaliteit. Metro, als oudste en meest bruikbare van het stel, heeft de irritante gewoonte om in de bovenmarge blokjes tekst van 1 zin op te nemen. Ze zien eruit als teasers. Ik zoek na veel jaar Metro nog altijd gegeregeld naar het paginanummer wanneer een onderwerp interessant lijkt. En keer op keer blijkt dan weer dat dat ene zinnetje het hele bericht was.

free at last

Gijs kan zelf uit bed. Tot op heden had hij daar nog geen pogingen toe gedaan, anders dan by proxy. Hij riep 's ochtends net zo lang 'mamááá? mama?! papaaaaaaa!! pááááápááááaá! Ich wilt áántleje! má!má!' tot er iemand langskwam om hem uit zijn ovale hekwerkje te tillen - waar hij met een beetje moeite ook best zelf uit was gekomen. Gisteren heb ik een paneel uit de zijkant geschroefd, waarna Gijs tevreden enkele keren ín en weer úit bed stapte. Vanochtend rende er een soort vuurballetje over de bovenverdieping. Het ging van de badkamer naar ons bed, over de overloop, naar Elises kamer en weer terug naar zijn eigen kamer. Tenslotte landde hij daar naast de nieuwe la met voertuigen en haalde een graafmachine tevoorschijn. De dag kon beginnen.

by popular demand

Er waren té veel verzoeken.

Dus: here goes.
Na een maand Canada-blog zijn we terug, beter, langer, met meer foto's, en... voorlopig zonder einde!