dinsdag 30 december 2008

beeldmateriaal

Koekjes bakken kan ook als je in bed ligt... de gipsverbandmeesters leggen nieuw verband aan... en Aap mag natuurlijk overal mee naartoe.




prachtig

...zei de chirurg. Voor een leek ziet het er vooral... gebroken uit. Maar als je heel goed kijkt, zie je wel kleine wolkjes botaangroei aan de punten van de breuk. En de stand is prima, aldus de specialisten.

The Talented Mr. Tractie

woensdag 24 december 2008

elk nadeel

Gijs slaapt slecht. Hij is in zijn dromen alle gebeurtenissen van de afgelopen week aan het verwerken, en hoewel zijn ogen dicht zijn, zie je de plaatjes en gedachten malen in zijn bolletje. In het ziekenhuis werden die gedempt in een dosis stesolid, dat alles verslapt en verzacht. Hier thuis krijgt hij alleen pijnstillers. Hij piept, jammert en woelt zover dat mogelijk is met je benen in een tractie. Gek genoeg is-ie vanochtend vroeg weer wakker, want Elise komt me vragen om zijn bed naar de tv te draaien. Samen met je zus kindertv kijken is een van die thuis-dingen die je vooral niet wilt doorbreken. Elise vraagt altijd om een appel, Gijs doet soms wel mee, maar eet dan maar een paar hapjes. Maar de laatste dagen gaan er ineens halve appels en bananen naar binnen en ontelbare abrikozen. Of zijn lijf ineens doorheeft dat het behoefte heeft aan goed eten.

maandag 22 december 2008

weer thuis

Heerlijk: Gijs is er weer. Hij heeft letterlijk liggen zingen in bed, en is enorm blij en tevreden dat hij thuis is. En wij ook. We hebben zelf nog geen enkel plaatje geschoten, maar opa Bert wel, vanmiddag. Wie goed kijkt, ziet Aap met een kerstmuts en héél veel verband. Zo ligt Gijs erbij:

donderdag 18 december 2008

zwemliedje

Tussen alle ziekenhuisconsternatie door gaat Elise dapper voort. Ze belde me trots op met de mededeling: 'ik weet een liedje dat jij heel leuk vindt en het gaat over zwemles!'

Het liedje ging als volgt:

'ik mag naar badje twee-hee (x3)'

Persoonlijk vind ik het nu al een hit.

sfeertje

Gijs was bijzonder content met de prachtige Nordmann spar die we zaterdag het huis in sleepten, en hij wilde graag net als Elise lampjes en slingers in zijn kamer. Toen hij dinsdag in het ziekenhuis belandde, werd hij bruut van zijn groen-rood-goud-geruite kerstwolk getrokken. Op de gangen staan wel kerstversieringen, maar de kamertjes zijn gepast-neutraal. Nah, niets dat ons tegenhield. Als het jongetje niet naar de kerst kan komen, dan halen we de kerst wel naar het jongetje.

Dus nu hangen er behalve foto's van Elise, Toby en zijn klas ook een massa kerstkaartjes - met dank aan vele afzenders. Het gemiste kerstfeest op school heb ik een klein beetje naar hem toe kunnen brengen met bladerdeegsterretjes en kleurplaten. Aap heeft een hoogsteigen kerstmuts, Gijs heeft een Rudolph-fleecedeken op zijn stellage. En er staat een echt minikerstboompje op zijn kastje, mét ballen én lampjes. Nu nog alles mee naar huis voor de kerstdagen en Gijs kan toch nog een klein beetje van de hele kerstsfeer genieten.

woensdag 17 december 2008

femur

Het was weer eens het allerkleinste hoekje waar een dom ongeluk uit kwam zetten. Gijs heeft gisteren op het schoolplein zijn been gebroken, gewoon, bij het spelen, door een touw met een bal eraan dat zich onverwacht om zijn been wikkelde. Het ellendige is, dat het zijn bovenbeen is. Dat kan eigenlijk alleen maar goed behandeld worden door het in tractie te leggen. Hij moet dus de komende 6 weken op zijn rug liggen, met zijn bovenbenen in een hoek van 90 graden omhoog en zijn onderbenen weer horizontaal, rustend op een soort tafeltje. We zijn allemaal nog maar nauwelijks bekomen van de schrik, dus het echte besef dat dit een lange geschiedenis gaat worden, vooral voor Gijs zelf, is er niet eens. We moeten het maar per dag nemen. Eerst zien dat-ie snel thuis kan komen.

zondag 14 december 2008

ge-zel-lig

Elise zit met Mark over de tafel van 3 te praten. Ze zwaait met haar potlood wat enthousiast in zijn richting dus ik zeg 'pas op, straks prik je een gaatje in papa, dan loopt-ie leeg'. 'Ja,' zegt Gijs, 'of het wordt een heel bloedbad.'

Waar heeft-ie dát nou weer opgevangen? Of was dat misschien toen ik vanmiddag vertelde over zijn explosieve bloedneus van gisterennacht, waar een halve badhanddoek doorweekt raakte voordat we om 2 uur allemaal weer naar bed konden?

moppersmurf

Gijs is in een mopperbui. Niets lukt zoals hij dat wil.

Hij probeert van de Geomag-staafjes het allermoeilijkste model te bouwen. Dat lukt niet. Na een boel boze 'stomme STOMME dingen' komt hij op de keukendeur een brandweerhelm krijten. Dat lukt ook niet zoals hij dat in zijn hoofd had. In de boze huilbui die volgt, verklaart hij 'dat er sneeuw moet komen want ik wil op de sleet'. Ook dat kan ik niet voor hem regelen. Hij wordt iets milder gestemd als ik hem in de schuur laat zien dat we wel degelijk een sleet bezitten. Dat ik niet kan vertellen wanneer er sneeuw komt, vindt hij minder.

Uiteindelijk komt hij tot rust bij het kleuren en schrijven. Hij schrijft POES met grote zwierige letters in spiegelbeeld, en daarna BOEF in de gebruikelijke richting. Nu tekent hij, eindelijk tevreden met zijn eigen werk, haartjes op de letters van poes. Want poes heeft haartjes.

zaterdag 13 december 2008

excellent

Wat nou kredietcrisis? Wouter Bos heeft het nieuwste periodiekje van Albert H. zeker nog niet onder ogen gehad. Nou was dat natuurlijk al gedrukt voordat de eerste bankfundamenten begonnen te kruimelen, en de erin geadverteerde kant-en-klare met decadente Denominazione di Originata Controllata Italiaanse hamplakjes omwikkelde hertenreetjes lagen vast al lang en breed voor te rotten in een Argentijnse koelcel - maar toch.

Bladzij na bladzij gaat het verder - cappuccinosoepjes, amuses met griezelige zeebeesten, allerhande moussejes en mixjes die al in een passend glaasje gegoten zijn zodat zelfs het serviesgoed bijgeleverd is. De trend van dit jaar is zo te zien Het Rolletje, want elke denkbare groente is te verkrijgen in een reepje van een witte of oranje soortgenoot gevouwen. Hoeveel fabrieksarbeiders hebben wekenlang bloedig gezwoegd op deze culinaire knutseltjes en krijgen nu ongevraagd vrijaf omdat hun bazen de laatste vijf weken van dit jaar de hut collectief dichtgooien wegens financiële obstipatie?

Ik ben benieuwd hoe de schappen er op 27 december bijliggen. Misschien wendt de consument zich wel weer massaal tot Echt Eten, gewoon, zelfgestoofde groenten met zelfgedraaide pasta. Daar hoef je dan ook geen Bewaarmiddelen in te stoppen, of Extrasmaakmiddelen, of gemodificeerd zetmeel (want dat zit, lijkt het wel, in Alles). Intussen stort ik me in de kerstedities van de .delicious, Allerhande en aanverwante tijdschriften. Want lezen over koken overtreft natuurlijk alles. Dat invoegboekje met excellente kantenklaarsels ligt al in de oudpapierbak.

nou ja!

Het is Lys!!!

aapopa

Ik heb afgelopen week een vijf-minuten-kleuter-uitleg in elkaar geflanst over de oerknal en de evolutietheorie.

Mijn rationele aard moest tegenwicht bieden aan de kleuterfantasiën die tijdens de lunch over de tafel rolden. Wie had de wereld gemaakt: God? Allah? Sinterklaas? Ik heb in sneltreinvaart een en ander toegelicht over oerknallen en samenklonterend hemelgruis, land en oceanen, vissen en dino's en apen die na heel veel keren je opa-opa-opa-opa-opa's-en-dan-tot-morgenochtend-weer-door-opa-zeggen hadden kunnen zijn. Omdat ze steeds een stukje rechterop gingen lopen, en omdat ze slimme dingen konden bedenken zoals het gebruiken van een steen als mes of hamer, en vooral omdat ze met elkaar gingen praten.

Elise hoorde het ademloos aan. Het opa-opa-opa-veel iteraties-aap! verhaal wist ze in elk geval twee dagen later nog.

pc

Elise zit in bad met Gijs en laat de twee badeendjes elkaar kussen.
'Kijk, dit zijn twee jongens en die zijn op elkaar. Dat heet homo, Gijs'
Ik vraag of ze ook weet hoe het heet als een jongen en een meisje op elkaar zijn.
'Verliefd?'
Ik leg uit dat homo's en lesbiënnes en hetero's allemaal verliefd kunnen zijn.
Daar moet ze even over nadenken.
Het woord hetero vindt ze maar maf.
Hoe ze aan het woord homo komt en waarom ze dat niet maf vindt, weet ik niet.

milieuschandaal

Ik maak een pakje Darjeeling (extra finest flush) open dat ik vorig jaar meenam uit India. Het zit in een klein suèdine tasje met hengsels en een knoopsluiting. Binnenin, om de theeblaadjes, zit een papieren zakje met foliebinnenkant. Het zakje is hersluitbaar met een strip ingerold metaal. Ik snijd me aan het uiteinde ervan, dus ik rol het stripje eruit om dat in de toekomst te voorkomen. Het blijkt een gerecycled reepje van een veel groter blik te zijn. Het is groen met gele letters - veel onbegrijpelijke Sanskrit tekens. Aan het ene uiteinde zijn nog net wat Engelse woorden te ontcijferen. 'On ric-' zegt het, en op de volgende regel lees ik 'on cott-' en dan is er nog een klein stukje met het woord 'use' erop.

Use on rice, on cotton?

Whoeha! Dit is een blik bestrijdingsmiddel geweest!

Ik bekijk mijn kopje thee argwanend. Hoeveel moleculen zouden er nog in zitten?

vrijdag 12 december 2008

kostelijk

Waarom kom ik pas zo laat langs deze briljante actie?


brokjes

Om vijf over acht, precies tussen ontbijt en tandenpoetsen, als ik nog even een kop koffie drink, komt Gijs langsgeschuifeld en haalt iets uit de keukenla.

'Wat doe je, Gijs?'
'Ik heb een schaar nodig! Poes lust geen pizza. Hij wil brokjes.'

Pas nu zie ik zijn tekening op tafel liggen: onregelmatige bruin gekleurde rondjes op een wit vel, die hij wilde gaan uitknippen. De papieren pizza met viltstiftkaas ligt inderdaad onaangeroerd onder de tafel.

op herhaling

Hoe frisser het wordt, hoe vaker ik terugdenk aan vandaag-een-jaar-geleden en filmen in Oslo bij min 10. Omdat de kersttijd aanbreekt en de tv ook opleeft van herhalingen, nog maar een keer de frisse winterimpressies van Noorwegen:

donderdag 11 december 2008

sproetje

Het is maar goed dat ik vaak over de Th.Fliednerstraat rijd. Zo heb ik alvast het grote bord gezien dat het volgende aankondigde:
'vanaf 1 september 2008 is de spoedeisende hulp gesloten.'

Zo.

Daar moest ik even van bijkomen: geen SEH meer op kruipafstand. Ons huis daalt een heel klein beetje in waarde, alhoewel, het niet meer frequent langsgieren van ambu's is misschien wel weer een pré.

Hard lachen moest ik om het regeltje eronder.
'u kunt terecht in de vestiging Maximá Veldhoven'

Whoehahahaha. Last van marktwerking zeker? Wie gaat er nou in een spoedgeval naar Veldhoven karren, terwijl het Catharinaziekenhuis 5 straten verder is? De enige keer in onze Eindhoventijd dat we de SEH daadwerkelijk nodig hadden, kwamen we toch al uit in het Catharina: het Maxima was niet toegerust voor babietjes van maar een paar dagen oud.

Vanzelfsprekend gaan ook huisartsenpost en dienstapotheek verkassen, allemaal onder het motto 'nóg betere gecentraliseerde zorg bladiebla'. Da's weer een typisch geval van jammer.

leesleesleezzzzz z z z z

Vanuit de kamer naast mij komen driftige leesgeluiden. Elise ligt in bed en leest De kat in de gordijnen, en geniet net zo van de korte verhalen als ik op haar leeftijd. Gelukkig hadden we toen nog geen AVI-ik-leg-je-leeslol-aan-banden. Het bestond net maar ik kan me niet herinneren dat ik me ooit heb gestoord aan een AVI-aanduiding op een boek. Elise wel, die dacht oprecht dat ze alles hoger dan AVI-4 nog niet 'mag' lezen, en het heeft lang geduurd voordat we dat idee weer hadden weggemasseerd. Een kind dat zonder enig haperen 'wij zoeken parttime (uitgesproken als 'part tieme') medewerkers, interesse: kijk op www.ah.nl (uitgesproken als 'ah! punt en-el OH nee, AAA HAAA punt en el want dat is Albert Heijn!')' leest, mag van mij AVI-alles uit de kast trekken. Dat is nu langzaam doorgedrongen. Ze leest nu voor haar plezier. Na enkele bladzijden Dolf Verroen hoor ik langzaam het lichtje uitgaan. Opeens is het stil. Morgen weer verder.

woensdag 10 december 2008

primeur

We kwamen even langs bij de generale van Helikon, waar het net pauze was. De pianiste had net de vleugel geopend om even in te spelen. 'Ik kan Sinterklaas-Kapoentje spelen!' zei Elise. Dat mocht, en ook nog 'Deze vuist op deze vuist' erachteraan - waarbij Gijs in een perfecte samenwerking het pedaal bediende. Alweer een primeur: de eerste keer concertvleugel.

authentiek

Vandaag kwam er een poststuk binnen, keurig aan ons geadresseerd en gedateerd 4/12/2008, en gefrankeerd... met 3 zegels nog in guldencentenwaarde. Uit 1995 was er een. Heel bijzonder. Iemand die zijn voorraad opmaakte, of nog ergens een laatje in het huis van z'n oma had ontdekt.

Unilevertje pesten

Ergens op de productontwikkelafdeling van Albert Heijn zit iemand erg te genieten van het prikken van multinationals. Na de rechtszaak over de potten pindakaas en het eindeloze gemier over bakjes margarine die wel-niet-wel-niet teveel leken op hun A-merk tegenhanger, zag ik nu de nieuwe chipslijn. Waar eerst Unilever het bokje was, is nu Pepsico aan de beurt. De zakken lijken namelijk sprekend op de luxe-lijnen van Lays. Zo erg zelfs, dat ik elke keer weer naar de voorraadkast moet lopen om te weten: 'oh ja: Sensations=Lays, Temptations=AH'. Whoehahaha, ik vind het briljant. Nog afgezien van of klanten nou daadwerkelijk zo dom zijn dat ze zonder opletten dat huismerk grijpen of dat ze uit nieuwsgierigheid gaan testen, vind ik het kijken-hoever-je-kunt-gaan eigenlijk wel grappig in dit verband. Minder sympathiek is dat ook de kleine fabrikant Kettle wordt gepest met een huismerk-editie van hun quasi-authentieke zogenaamd-handgebakken-chipjes. Maar vermoedelijk is hun footprint in dat segmentje van de chipsmarkt al zo indrukwekkend dat die paar zakjes Zwarte Peper Ambachtelijke Chips uit Zaandam weinig indruk maken.
Grote winnaar ben ikzelf natuurlijk, als rasechte store brand buyer. Nog goedkopere versies! En een vermakelijk schouwspel in de schappen van de supermarkt.

dág Sinterklaasje













Zoals dat hoort, hangt de Sint met zijn Pieten nog wat rond hier in huize Peletier. Gijs zingt nog elke dag van 'Sinterklaasje kom maar binnen met je K'nex', de pietenmutsen zijn nog niet opgeborgen, Elise legde vanochtend uit dat 'een paar pieten nog in Nederland zijn omdat ze nog niet alle zakken met kadootjes hadden kunnen brengen' en ook wijzelf neuriën nog wel van stoomboten en schoentjes met lekkers. Heel lang gaat dat niet meer duren, want in de komende dagen gaan we langzamerhand in kerststemming raken. Elise heeft al gevraagd om lampjes langs haar raam, Gijs heeft verzocht om de inmiddels weggepoetste stoomboot te vervangen door een raamschildering 'met veel sneeuw en bomen'. Ofwel: aan de slag. Het is maar goed dat ik besloten heb dit jaar eens mijn stuwmeer aan vrije dagen op te souperen, zodat ik vanaf halverwege volgende week vrij heb.

Om de stemming er echt goed in te krijgen, heb ik de Kerst-CD's opgediept, met als twijfelachtig hoogtepunt een bij-een-pak-wasmiddel-gekregen prachtwerk van De Inmiddels Al Niet Meer Toppers Geer, Gor en Froog. Niet om aan te horen gekweel van winters-Amerikaanse classics. Na een half uurtje Rudolphs, Winterwonderlanden en Snowbells-ringeling-ring-ting-tingeling-ding ben je er weer helemaal klaar voor. Mee. Nahja. Kom maar op met die boom.

donderdag 4 december 2008

zo weinig mogelijk design

Het zuivelzusje van C-merk Euroshopper heet Zaanse Hoeve. En dat is dan ook direct het enige waar nog ontwerpgedachte of creatiekracht achter zit. Voor het overige is Zaanse Hoeve zuivel verademend simpel. Want: gewoon het aloude model Tetrapak, zoals het al dertig jaar gebruikt wordt. Geen plastic lipje dat je toch nooit gebruikt om het open te trekken omdat dat helemaal niet nodig is. Geen klepje met een folietje eronder dat altijd afscheurt als het net onhandig uitkomt, bijvoorbeeld omdat je geen mes bij de hand hebt om het alsnog door te prikken. Geen kijkvensters, lachende koeien, keurmerken, kleurcoderingen, sudokuraadsels, spaarzegels, toegevoegde vitaminen of kletspraat over Hoe Vers Vers eigenlijk is.

Gewoon, melk in een pak. Heel fijn.

woensdag 3 december 2008

'wéét je mama...'

Typische Gijspose.

verfrissend

Een plaatje van een dag of 10 geleden: Elise rolt een verfrissende sneeuwbal.

poesplekje

Gijs bouwt de zoveelste hut van stoeltjes en fleecedekens. Als hij even wegloopt om iets te halen, neemt poes plaats op een van de stoelen en gaat zich uitgebreid wassen. Gijs komt weer terug.
'Heej poes! Dit is niet een poesplekje!'
Poes wast rustig voort.
'Poes! Heej!'
Gijs gooit het over een andere boeg, legt een kolossaal kussen op de grond en probeert poes te overtuigen om daar te gaan zitten.
'Kijk - dít is een poesplekje.'
Poes kijkt niet op of om. Pas na verloop van tijd staat hij op en rekt zich uit. Gijs heeft intussen niet minder dan vier verschillende 'poesbedjes' gemaakt. Toby wandelt rustig ernaartoe. Gijs gaat inmiddels luid zingend door de kamer en verzint nieuwe teksten op 'Dag Sinterklaasje', van het type 'Poes kan hier slapen, poehoes, poehoes, slahapennnn'.
Als hij vervolgens achter Toby aanwandelt met de mededeling 'Kom, ga maar lekker op dit zachte plekje dat ik heb gemaakt...' loopt poes terug naar de stoelen en neemt met een diepe zucht plaats, midden in de prachtige hut van Gijs.

Een Goed Gesprek

Nu Gijs zijn eigen sociale kring opbouwt, compleet met speelafspraakjes, hoor ik weer prachtige staaltjes kleuterconversatie.

Gijs: 'Ik ben in Eindhoven geboorte. Waar ben jij geboorte?
M, bloedserieus: 'In Legoland.'

Gijs, aan het kleuren: 'Dit is Sinterklaas.'
H: 'Ja, die denkt dat hij de baas is van alles maar dat is niet zo want Allah is de baas, die heeft alles gemaakt.'
Gijs, onverstoorbaar: 'Ja, maar dít is Sinterklaas.'

dinsdag 2 december 2008

podiumdier

Elise hing natuurlijk al vooraan rond, bij het Sinterklaasfeest. Toen er gevraagd werd naar kinderen die een Sinterklaasliedje durfden te zingen op het podium, bedacht ze zich geen seconde en klom direct het toneel op. Nog voordat ik haar laatste veiligheidsinstructies kon toefluisteren, gaf onze diva een Hoogst Apocriefe Versie van de Stoomboot ten beste (waar de pieten geen pepernoten van lusten, maar de zaal lag plat, dát wel).

Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan
Hij drukt op het knopje en vliegt naar de maan

maandag 1 december 2008

Gijskunst

Dit prachtwerk is een treffend voorbeeld van het soort kunst dat wij tegenwoordig aan de muur mogen hebben. Met veel zorg en oog voor detail tekent Gijs ridders (li-bo), prinsessen (mi-on) en moeders-met-kind (re-on). Daarbij maakt hij geen enkel onderscheid naar jongens-of-meisjes-kleuren, maar opgemerkt moet worden dat oranje nog altijd zijn favoriete kleur is.