Vriend van Henny

Ik was net te jong of misschien net te bleu voor Doe Maar. Toch, op een leeftijd waarop je de punkfase al luidkeels gepasseerd bent, ben ik alsnog fan geworden van Henny Vrienten. Want wat blijkt? Zowat ál mijn Sesamstraat-favorieten zijn geschreven... door Henny! We kochten de CD 'Vriendjes voor Altijd' - bomvol gepropt met 35 tracks: de Zes Heksjes, Aatje Piraatje, Lief Lieveheersbeestje, Mijn Achterkant is de mooiste van Nederland en als toefje op de toch al zo prachtige taart natuurlijk het Stoepkrijt/Hondepoep lied. Allemaal even leuk, fris, spannend en grappig. Allemaal een beetje bijzonder. De kinderen vinden het geweldige muziek en wij genieten mee. Geen enkel nummer is saai of doorsnee, zoals K3 nogal eens kan zijn. Ze hebben de Willem-Wilmink-achtige kwaliteit van lang geleden, het J.J. de Bom niveau dat je voor altijd bijblijft. Elise kan de meeste liedjes zo meezingen, en met zijn allen kunnen we weer even vooruit. Daarom zijn we collectief Vriend van Henny.

tuineten

Het is alweer zo warm dat het ineens geen warmetenweer meer lijkt. Ja - barbecue. Dat wel. Maar die staat nog even in de schuur. Dus dan wordt het plannen omgooien. Geen warme curry met kikkererwten maar een koude kikkererwtensalade, met citroen, pijnboompitten, een klein lepeltje Thaise rode currypasta, tomaat, komkommer en alwéér die gele paprika. Daarbij een sausje van bulgaarse yoghurt, gehakte groene kruiden en een dikke teen knoflook. Straks een stokbroodje de oven in en dan gaat er zo een half pakje van de echte Bretonse boter met zoutkristallen doorheen. En een tuinwijn. Kumkati Chardonnay-Viognier. Ook al lekker zonder eten.

oh tuurlijk

Eerst wil je meer werkenden en hogere arbeidsparticipatie van vrouwen. Daarom stimuleer je onder andere de kinderopvang, omdat de dure en schaarse opvangmogelijkheden ouders weerhouden van meer werken. En als dan een jaar of twee later blijkt dat het géld kost, draai je het net zo hard weer terug. Want dát was nou weer niet de bedoeling. Graag niet de lasten. Wat is dit voor achterlijk zwalkbeleid?

vreemd

Nederlands nieuws. Een man uit Polen liep vannacht op de snelweg en werd doodgereden door een automobilist die hem niet kon ontwijken. Reuze triest. De automobilist was... een man uit Polen. Dat is toch vreemd. Natúúrlijk is het toeval. Maar het toont wel aan dat er kennelijk enorm veel Polen rondwandelen hier in Nederland. Hoe groot zou de kans zijn dat een Nederlander in Polen doodgereden wordt door een Nederlander? En is het niet al de tweede Pool in korte tijd die omkomt door lopen op een Nederlandse snelweg?

lekker tutten

Kleuters kunnen soms van die ouwemutsenopmerkingen maken.
Gijs zegt onder het eten: "Ik denk dat ik zo na het eten lekker even een stukje ga fietsen. 't Is zulk heerlijk weer!"
Proest. Waar hij dit Annie M.G.-achtig vocabulaire vandaan heeft, is mij een raadsel, want J&J zijn hier in de ban.

Na het eten voegt hij de daad bij het woord. Hij pakt zijn fiets en rijdt van de zandbak he-le-maal naar de hosta's. Toch al gauw een meter of zeven. Daarna gaat hij met zijn zus luid gierend van de lach op de wip, onder het uitroepen van "Wij maken lol! Hahahahaha!"

Ach ja. 't Is ook zulk heerlijk weer.

uitkijk

Gijs en Elise spelen Boot.
Ze zitten op het klimrek. Gijs klimt op de touwladder en roept: "Ik ben op de uitkijk!"
Elise vraagt vanaf de schommel: "Komt er al wat aan Gijs? Komt er een haai?"
"Nee."
"Een andere boot?"
"Nee."
"Een eiland dan?"
"Nee."
"Ja maar Gijs, er moet wel íets komen hoor!"

Italië

Vandaag lijkt het wel Italië in de tuin. Aan het einde van de dag is het beter uit te houden dan in de volle zon. We eten cannelloni gevuld met knoflookgehakt, met courgette, gele paprika en tomatensaus en een roux met Belgische roodschimmelkaas en een scheutje witte wijn eroverheen. Tussen de laagjes zijn duidelijk de verse kruiden uit de tuin te proeven: salie, lavas, rozemarijn en tijm.
In het wijnrek lag nog een kadootje van een paar weken terug: een Barbera d'Asti uit het jaar 2000. Speciaal voor ons gemaakt door meneer Gianluca Morino, vertelt het etiket. De wijn is ondoorzichtig donkerpaars. Ik drink maar weinig Italianen, maar deze is erg lekker. Hoe die onmiskenbaar Italiaanse smaak heet, weet ik niet. Tijd voor een cursusje oenlogie aan de Hogere Wijnschool.

zomaar

Zomaar ineens is het zomer. Met de muren aan alle kanten, ons eigen relatief lage huis en het zuidelijke klimaat is het dan in onze achtertuin direct loeiheet. Gewoon 'in het land' schijnt het 18-20 graden te zijn, hierachter voelt het als minstens 25. Dat geeft hoop voor de bramen, aardbeien, druiven en frambozen tegen die kant van de schutting die altijd, altijd zon heeft. De twee tuindeuren staan al vanaf vanochtend vroeg open en iedereen loopt de hele dag tevreden in en uit. Poes ligt te stoven op de warme tegels en je hoort het gras bijna groeien. Het wordt alleen overstemd door het luide gezang van de merel. De beuk heeft onder invloed van het fraaie weer zijn blaadjes opgengevouwen en ziet er nu nog zacht groen en oranje uit. Over een paar weken bereikt hij zijn definitieve donkerroodbruine kleur voor de rest van het jaar.

simultaanvoorlezen

Gijs kent 'Are you my mother?' al sinds Canada uit zijn hoofd. Mark leest het altijd gewoon voor in het Engels, ik laat hem kiezen, en hij koos tot vandaag altijd Nederlands. Na drie keer simultaanvertalen heb je die tekst wel zo'n beetje in je hoofd zitten, en zo komt het dat er een redelijk consistente maar volledig ongeautoriseerde Nederlandse versie de ronde doet in dit huishouden.
Vandaag wilde hij, na dagenlang Kat met de Hoed, Meneer Big en Bob de Bouwer, toch weer eens van 'waarismijnmoeder' horen. Ik begon gewoon in het Nederlands, maar na drie bladzijden verzocht Gijs of het ook Engels mocht zijn. Dat mocht. Gijs bedacht zich dat dit een leuke grap kon opleveren, en vroeg bij de volgende bladzijde op suikerzoete toon 'nu Nederlands?' Toen dat bleek te werken, volgden de verzoeken om van taal te wisselen elkaar in steeds hoger tempo op: om de alinea, om de zin, om de regel. Gijs had de grootste lol met roepen 'Engels... Nederlands! Engels! Nederlands!...Engels!' en schaterde tegen het eind zo hard, dat hij de laatste woorden onmogelijk gehoord kan hebben. Maar dat geeft niet, want die kennen we allebei toch uit ons hoofd. 'You are a bird. And you are MY MOTHER!'

rood monster

Elke keer als ik van Amsterdam naar Utrecht rijd, schrik ik me een ongeluk van het knalrode gevaarte dat ineens in je perifere zicht opdoemt. Een monsterlijk grote kubus van felgekleurd ribbeltjesplaat. Het nieuwe Vredenburg. Geen gezicht, maar 't valt wel op.

stralend

Maandagmiddag zat Elise op de BSO op de bank met een zak ijs op haar hand. Ze had handstand geoefend naar eigen zeggen, en was daarbij met haar knie op haar linkerhand gevallen. Op zich al knap. De hand leek echter weinig problemen te geven, afgezien van momenten dat er iets moest (eten, jas aan, doorlopen, opruimen). Vanochtend klaagde ze echter toch weer over pijn, en haar hand zag er ineens nogal opgezwollen uit. Toch maar even naar de huisarts dus. Na een bloemrijke uitleg van Elise ('...en toen was ik op de BSO en toen... etc') en een uitgebreid onderzoek, kregen we een doorverwijzing voor de radioloog. De huisarts wist het ook niet zeker. Met de huisarts 10 huizen verder en een ziekenhuis om de hoek ben je gelukkig zo klaar. Twee foto's gemaakt en een uur nadat we bij de huisarts naar binnen liepen, reed ik het parkeerterrein weer af en kon Elise weer naar school brengen. Niks gebroken - gewoon rustig laten genezen. Een stralende Elise (groen in het donker) liep de school binnen en riep casually tegen de los op de gang lopende klasgenootjes '...níet gebroken!'

vier keer, mama!

Elises klasje is op tv. Enige weken geleden werd een 'Flip de Beer'-scene opgenomen in haar groep, en die is deze week te zien in het School-tv programma Koekeloere. Slechts twee van haar klasgenootjes zijn echt in beeld, maar ergens halverwege het item huppelt een meisje in een geel shirtje achterlangs. 'Ja mama,' verklaarde Elise, 'ik moest er vier keer langs hè, twee keer heen en twee keer terug, want ik moest eerst een kralenplank halen en toen een voorbeeld.' Van die vier keer haalde een keer het tot de final cut.

Zie Uitzending Gemist en zoek op Koekeloere, 21-25 april.

tijd voor vrij

Na een heerlijk weekend in en om het huis merk ik dat het echt tijd wordt voor wat vrije dagen. Gelukkig zijn die ook in aantocht. Over anderhalve week begint de Grote Vrije Dagen-serie. Koninginnedag, Hemelvaart, VerplichtHeelNLVrijOpTweeMei, weekend, één dagje werken omdat 5 mei NIET vrij is, dan 4 dagen naar Keulen met Mark, lang Pinksterweekend, een dagje extra vrij omdat de Stampers gesloten zijn, nog een reguliere woensdag en dán, op 15 mei, eindelijk weer Gewoon aan de Slag. Wel gelijk een shoot abroad, dat wel. Hmmmm. Vakantie. Good. Daarna is het weer twee maanden doorbuffelen en dan weer een serieuze periode vrij.

hooligan

Hier op de bank zit iemand met een laaghangend-kruis-broek en een pietsie te lang haar, en hij zingt 'PSV is kampiejoen, Aja moet de afwas doen!'

Gelukkig is déze hooligan pas drie, en de iets grotere fan (die haar broer hardvochtig corrigeert: 't is AjaKS Gijs ...niet Aja!') hebben we net uitgelegd dat we níet naar het Stadhuisplein gaan nu. Op het Jeugdjournaal ziet ze de huldiging van de ploeg en wil direct vertrekken. 'Waaróm niet mama? Daar is het feest!' 'Omdat jij zo naar bed moet.' Prutsreden.

Het Staat

Na een lange heerlijke tuindag staat al het Gekochte op zijn plek. Behalve de gladiolen. Vóór tuinieren is namelijk niks-àn, achter is een waar genoegen. Het was warm genoeg voor een shirtje met korte mouwen. Terwijl de kinderen en de buurkinderen door de tuin buitelden en de buren en Granny koffie en thee dronken, en appeltaart en kippensoep aten, hebben we de tuin heerlijk opgefrist, ontdaan van een overmaat aan zevenblad en vingerhoedskruid en het kruidenbed volgezet met al het heerlijks. Daarna heb ik een volledig uur aan de tuintafel de weekendkranten gelezen met een biertje erbij. Eindelijk lente.

the edible garden

Na de grote tuin-opschoning anderhalf jaar geleden had ik een paar vierkante meter ingeruimd voor eetbare spullen. Meest succesvol daar waren de rozemarijn (een struik waar je u tegen zegt, ik heb er al eens een derde deel afgehaald voor anderen die hun eigen exemplaar maar niet grootgebracht kregen) en de oregano (die zich door de hele tuin heeft verspreid en werkelijk overal opduikt: onder de Japanse esdoorn, rondom de Catalpa's en zelfs vlak voor de doorgang naar de schuur, zich tussen tegels en randjes doorwringend). Minder overlevingsgezind was de peterselie. Die deed gewoon niets. Te warm op de plek waar hij stond, denk ik. Salie had het niet zo naar zijn zin, de lavas en bieslook komen nu ineens wel weer op. De aardbeien in de tuin woekeren als een dolle, maar het zijn ofwel wilde, ofwel goed-getemde-maar-geen-vruchtdragende exemplaren.

Gisteren dus naar het tuincentrum geweest om wat aanvullingen te regelen. Gijs mocht mee, met Aap in zijn kleine roze minibuggy. Reuzehandig, maar dat merkte ik natuurlijk pas toen ik vanwege de zaterdagdrukte in het weiland 100 meter verderop mocht parkeren en langs het dijkje naar de ingang liep, terwijl het overige verkeer voorbijzoefde. Op zo'n moment lijkt het namelijk alsof iedereen ineens rijdt in proleterige SUV's die niet minder dan 45 kunnen.

We kochten een mooie nieuwe salieplant, nog even bedenken of die op dezelfde plaats moet als de oude. Tijm ontbrak nog ernstig in het assortiment, dus een gewone en een citroentijm erbij. Die laatste verspreidde op weg naar huis in de auto het aangename parfum van een beschaafde mannenlijn. Dan een compleet bed aardbeien, zo te zien dit keer écht getemd en écht vruchtdragend, een frambozenstruik en een braamstruik (ben benieuwd of we daar dit jaar al van zullen kunnen eten) en een pakje bladselderijzaad. De voortuin moet het doen met 50 gladiolenbollen: niet voor consumptie bestemd.

jusqu'à huit

Ook hier spreken de vinken Frans. Hoog in de beuk, die zoals elk jaar laat is met zijn knoppen en blaadjes, zit een vink vreselijk hard zijn best te doen. Zijn vinkenslag buitelt door de tuin. Ti-ti-ti-ti-ti-ti-tiiii ...suskewiet! Tegen de felblauwe lucht is hij bijna niet te zien, zo klein en minstens acht meter hoog. De tuin maakt zich op voor de lente. De witroze knoppen van de clematis staan op springen. De triffids, die elk jaar eind maart uit de aarde tevoorschijn komen, zijn op sommige plekken alweer uitgevouwen tot hosta-bladen, en de overhangende kersentakken hebben al hun bloesems verloren en zitten vol knapperige frisgroene blaadjes. Nog even en de Japanse esdoorn doet ook alles open, en dan is het wachten tot de passiebloem aan zijn eindeloze bloeiseizoen begint. Tot die tijd vermaakt de vink ons met zijn vinkenslag - jusqu'à huit!

achterstallig

buy local produce

Uit Engeland herinner ik me nog dat in zowat elk weiland fel gekleurde borden stonden, fluorescerend oranje, groen of roze, met in grote zwarte letters de mededeling BUY LOCAL PRODUCE. Er is best wat te halen hier aan omgevingseten. Behalve de heerlijke kazen van boerderijen uit de omgeving, staan er in mei en juni volop asperges, een stukje verderop is een bessenkweker, maar vooral is er in het voorjaar een overvloed aan aardbeien.
Als je wil dat drukbezette-internetbestellende-tweeverdieners je waren kopen, moet je het ze zo gemakkelijk mogelijk maken, dacht een van de aardbeikwekers uit de buurt. Daarom stuurt hij in het seizoen wekelijks een kluitje beleefde pubers op pad. Gewapend met kistjes volgestapeld met bakjes aardbeien bellen ze huis aan huis aan. 'Aardbeien, mevrouw?' Na een aantal weken is het seizoen voorbij en zeggen ze met een treurig gezicht erbij '...drie euro de kilo, laatste keer dit jaar.'
Afgelopen maandag waren ze er ineens weer. De aardbeien zijn prachtig, heel anders dan de donkergebruinde Spanjaarden die nu bij de supermarkt liggen. De locals hebben een bleke bovenkant en zijn lichtrood, maar ze smaken fantastisch. Ze zijn zoeter en aromatischer dan wat er uit het verdere Zuiden komt. Vanaf nu dus weer wekenlang écht goede aardbeien.

le-zen

Aan de ontbijttafel leest Elise woorden van een sticker die op de margarine zat.
'Dat. Hier staat 'dat', mama.'
Twee happen pindakaas later.
'Her-se-nen. Ja logisch, staat een plaatje bij van hersenen.'
Gijs kijkt het eens aandachtig aan en verklaart dan:
'Ik kan ook lezen.'
'O ja?' zeg ik, en wijs op de woorden Blue Band, '...lees eens, wat staat hier?'
Gijs trekt een serieus gezicht en zegt, wijzend op het doosje:
'Bo-ter.'
Mochten ze willen, daar bij Unilever.

hotdog-omwenteling

Ik moet eerlijk bekennen dat ik mensen die claimen geen supermarktbrood te kunnen eten, altijd een beetje snobistisch heb gevonden. Niks mis met een halfje sesamvolkoren van Appie. Maar omdat er altijd gelegenheid is om jezelf te verbreden, en ik sinds de introductie van de trostomaat ook zelden meer een pomodoro ordinario aanschaf, behoudens in het tomaattopseizoen, besloot ik me vandaag toch eens te wagen aan echt brood. Elke dag is een goede dag om je leven te veranderen en een omwenteling teweeg te brengen. Ergens halverwege de dag stapte ik over mijn vooroordelen heen, liep binnen bij een mij warm aanbevolen bakker en bestelde een paar halfjes van verschillende volkorens.
Naast mij was een klant druk doende zich tegen de dame achter de toonbank te beklagen over Het Leven in Het Algemeen. Toen hij klaar was met zijn opsomming, zei hij: 'Doe maar twee worstenbroodjes - voor de hond.'
Worstenbroodjes -prachtige traditioneel gebakken Brabantse worstenbroodjes van 1 euro 60 het stuk - voor de hond? Mijn vooroordeel dat warmebakkerbezoekers decadente snobs zijn, was acuut weer terug. Tot nog toe was het enige verband dat ik zag tussen worst, honden en broodjes de hotdog. Misschien dat mijn leven nog wel verandert door de overrompelende kwaliteit van ambachtelijk brood.

fris

Ik stond in de tuin om de waterbaan schoon te spuiten met de tuinslang. De rest van het gezin zat nog aan het ontbijt. Omdat ik het spuitpistool per abuis aan het korte eindje had gekoppeld inplaats van aan de comfortabele lange 15-meterslang, wilde ik dat vlug even verwisselen. Daarbij vergetend dat het spuitpistool een druksluiting heeft, en de kraan dus gewoon vol open stond. Er spoot wat verfrissend water richting mij. Niet eens zoveel, maar het commentaar van de zijlijn was er niet minder om: 'Zo, mama hoeft niet NOG een keer haar haren te wassen!'

32 anoniempjes

Inmiddels zijn de kwakbollen ook in nr.33 doorgedrongen. We kregen vandaag een jampot vol van een bezoeker. De kwakjes zwemmen nog allemaal, geen poot te zien. Net als vorig jaar huizen ze in het plantenkweekbakje. Elise heeft ze zorgvuldig (...) geteld, zo om en nabij de 32 stuks. Toen ik haar vroeg hoe ze allemaal heetten, keek ze me aan of ik gek was. Elke kwakbol een individuele naam geven? Ik zei: dan doe je toch gewoon Henk 1, Henk 2, Henk 3 etc, maar dat vond ze geen goed plan. Dus: 32 anomieme kwakbollen op m'n kookeiland. Gezellig gezwabber met de staartjes.

oostblok

'Mijn' Albert Heijn gaat verhuizen. Morgen. Naar een pand twintig meter verder. Ze gaan dus een paar dagen dicht. Ik was er op de valreep, vanavond, in de laatste tien minuten. Met een lijstje decadente boodschappen: zalm, asperges, shii-takes... en gelukkig ook wat normale dingen zoals aardbeienjam en stokbrood. Niets daarvan dus. Een supermarkt die vijf dagen dicht gaat, laat natuurlijk zijn hele versvoorraad leegkopen. Het personeel heeft de laatste restanten gestickerd met 35%-korting labels en wat er nog is, zo goed mogelijk uitgespreid over de koelingen, zodat er op veel planken maar net één rijtje yoghurtpakken of kipfileetjes staat. En zo ziet het er al een klein beetje oostblokkerig uit. Lege schappen, dat is toch wel heel ongewoon in deze tijden in dit overmatig bedeelde land.

8:37

Ho-oi. Met mij. Hee. Ja. Hè? Nee. Watte? Nee. 'k Zit in de trein weetjewel. Oh iets van zeg maar zeven uur. Denk ik hoor. Nee. Nee doe maar niet. Nee dat zei ik nog tegen haar. Supervet. Ja. Zeg ik nog. Ik zei dat. Neehee, ík. Dat je zeg maar ff weg gaat. Nou ja, weet je, het maakt niet uit. Ja, dat zei ik ook. Nee. t Is zeg maar zo'n klein ding en dan heb je zo aan die ene kant zeg maar een heel klein stukje... wat? Ja. Is goed. Wacht - wacht ff. Ja. Nou je hebt dus zeg maar die hele bak en ...ja. Ja? Oh lekker joh. Echt lekker man. Zo dan. Dus jij bent zeg maar vanaf nu tot - hoe lang? Oh heb je dat nog niet gedaan? Lache. Okee. Ja. Nee da's zeg maar vanzelf, weetjewel. Super. Nee. Nee, kweetniet. Nee joh ik bel wel. Je weet het niet. Je weet het toch nooit. t Is zeg maar altijd een gok. Nee we staan stil. Weetikhet. Nee joh. Zal wel. Ja. Altijd wat zeg maar. Ja. Heb ik ook niet. Ja. Jaaaaaaa, die ook. Ja je weet wel. Ik weet het ook niet hoor. Hoeveel dan? Zo dan. Da's zeg maar best wel veel. Ja. Dat weet ik niet maar volgens mij niet. Hè? Nee. Oh die. Nee joh, weetikhet. Da's zeg maar meer zijn ding. Is goed. Ja. Okee. Doehoei. Ja, doe ik. Doehoeg.

Dan ben je 8:37 en 10 kilometer verder en je hebt geen idéé waar dat over ging.

oefenen

De machinist moet deze week nog een beetje oefenen met mikken in station Best. "Dames en heren, past u alstublieft op bij het uitstappen, ik ben wat ver doorgegleden."

Joris en Maris

Mijn MBP heeft een *stumbler*: een applicatie waarmee je kunt zien wat er voor draadloze netwerken om je heen zijn. Meestal zijn dat er twee of drie - je eigen, die van de buren en misschien nog een of ander bedrijf. Meestal kun je er verder ook niets mee, alleen zien dat ze bestaan, welk merk router ze hebben en hoe ze heten. De stumbler laat ze zien zodra hij ze vindt, door een klein oppoppend tekstje op mijn scherm.
Handig, als je onderweg bent en snel moet weten wat er allemaal beschikbaar is als netwerk. Niet zozeer handig maar wel vermakelijk is het in de trein. Je rijdt er te snel voorbij om op zo'n netwerk te kunnen meesurfen (als het al open zou staan), maar je ziet wel de hele lijst voorbijkomen. Woonwijken of gebieden met veel kantoren zijn het leukst, dan komen er enkele tientallen per minuut langs.

Veel van die netwerken hebben dezelde duffe naam die de fabrikant ooit al aan de router gaf. Linksys of Sitecom, Speedtouch of Cisco, of anders een niet te onthouden combinatie van cijfers en letters. De 'groene' netwerken zijn meestal die van betaalde roaming diensten. Daar mag je eerst een credit card trekken voor je kunt surfen. Dan is er een hele rits bedrijfsnetwerken, die heten bijvoorbeeld 'devroom' of 'printerruimte3everdieping'. Maar het leukste zijn de huis-tuin-en-keuken-routers. Zelf hebben wij 'Transvaalkade' (inderdaad, die is er al een tijdje) en 'Kaasplank' (omdat alle machines in het netwerk een kaasnaam hebben).

Maar dan. Routers onderweg. Soms heten ze simpelweg naar de eigenaar: ik reis langs Jeffrey en Wahib, langs familiePostema en Jennifer. Ik kom ook langs Nero en de RulerofKings. Ergens daarachter in die wijk ligt kennelijk HuizeFahrenheit. Even verderop zie ik het even compacte als raadselachtige 'if'. En dagelijks zwaai ik even naar Joris en Maris. Dag, Joris en Maris.

Nog Stommer Vervolg

Terwijl ik op een koud metalen bankje mijn blog voltyp, is het achter me een drukte van belang. De Den Haag CS trein raakt niet ontgrendeld. Voor alle deuren wolken reizigers. Binnen in de gangpaden opeenhopingen van tassen, jassen, koffertjes en mensen. Nerveuze NS-hulptroepen snellen heen en weer over het perron. In zijn cabine drukte de machinist wanhopig op alle knoppen, en toen dat niet hielp, op alle knoppen tegelijk. Door de walkietalkies van de rode-petjes-mannen klinken brokkelige codes. Eindelijk. Daar gaan achter elkaar alle deuren open. Een dikke stroom reizigers naar de overkant van het perron voor hun aansluiting. Enkele tientallen m/v's staan klaar om hun plaatsen in te nemen. 'Gaan ze nu dicht?' hoor ik door de walkietalkie. Ja, ze gaan dicht. De volgende trein hier is eindelijk, ein-de-lijk de mijne.

Nog Stommer

Kan het Nog Stommer? Ja hoor, bij de NS kan het altijd Nog Stommer. Uitval van treinen, bevroren wissels, blaadjes op de rails. Vooral veel blaten over sport-sponsoring zodat je image van vertraagde sukkels goed overstemd wordt. ' Weet je wàt leuk is?' had iemand in het Utregs hoofdkwartier op de vrijmibo gezegd. 'We vervroegen de schematijd van een van de grote intercitylijnen gewoon midden in het seizoen een paar minuten! Lache! Kijken hoeveel forensen er vergeefs op het station staan!' En zij rolden met z'n allen over de grond van het lachen.

Nou, NS, hier dan het antwoord: VEEL. Heel veel geërgerde reizigers vanochtend op perron 5. Verwarring over vertrektijden. En een half uur gewacht. Maastricht-Schiphol een paar minuten eerder laten rijden midden in het seizoen was lollig geweest op 1/4 maar jullie zijn bijna een week te laat.

herkansing

Een maand geleden stonden we tevergeefs op Schiphol, omdat een of andere prutser op het ongetwijfeld Franse reclamebureau had verzuimd te vermelden dat we niet kwamen om alleen naar de Capgemini-campagne te kijken maar vooral ook te filmen. Morgen is de herkansing. Ditmaal hebben we het zelf geregeld, nu mét toestemming van douane ed. Eens kijken of wij dat zelf Beter Kunnen Dan De Fransen...

lezen

Vandaag kregen we de prachtige Bosatlas van Nederland. Een verjaardagskado dat nog even in bestelling was. Hij is fantastisch. De meest geweldige kaarten, spannende onderwerpen, echt een boek om uren in te snuffelen. Prachtig uitgevoerd, en, heel belangrijk: hij ruikt heerlijk!

Er staan hoogst interessante dingen in. Natuurlijk dingen die je zou verwachten van een atlas: bodems, steden, wegen, hoogtelijnen. Maar ook veel bizarre feiten. De verspreiding van libellen. De verdeling van doden als gevolg van luchtwegaandoeningen over Nederland. Blootstelling van de bevolking aan ozon. Stadsrechten. Gehalte recreatiewoningen. Alle 100-kilometerzones. Uitgebreide kaarten van Schiphol. Oude en jonge duinen. De ontwikkeling van de Bijlmer. Aantallen tienermoeders per gemeente. De mobiliteit van 65-plussers. Theaters en concertgebouwen. Vacatures naar opleidingsniveau. Enzovoort. Enzovoort. Afgemeten aan het plezier dat ik ooit als kind beleefde aan Het Beste Boek voor de Weg, gaat deze Bosatlas met een factor 50 aan informatie, honderden uren leesplezier opleveren de komende jaren.

zielig?

Hoe sneu kun je zijn. Gijs is niet fit, maar heeft wel geregeld de slappe lach. Daarom besloten we vanochtend toch maar naar de verjaardag van opa Bert te gaan, want een feestje, dat willen we niet missen natuurlijk. Iedereen vermaakte zich opperbest, maar Gijs, die op de heenreis al in slaap viel, werd gaandeweg steeds stiller. De hoogrode wangen kwamen dus niet alleen van de opwinding over de treinbaan en de meccano. Uiteindelijk kroop hij op schoot en viel in slaap. Plannen dus omgegooid. Oorspronkelijk zou ík de trein nemen, en Mark met auto en kinderen nog verder reizen. Inmiddels is Elise met papa op pad, en reed ik een koortsige Gijs naar huis. We verwachtten dat hij de volle anderhalf uur zou slapen. Integendeel. Gijs was wakker, keek met lodderige oogjes uit het raam, een jamboterham in zijn knuist geklemd (die er compleet intact weer uit kwam), en zei niets. Behalve, af en toe, een droog commentaar op voorbijzoevend landschap: 'Graafmachine. Hijskraan. Hoogwerker.'

ietswat

Gijs zegt nooit 'Ik wil iets vragen' of 'Mag ik wat drinken?'. Gijs doet het direct dubbelop en zegt altijd ietswat. 'Ik wil ietswat drinken.'

Buiten dat is zijn taalgebruik tegenwoordig vrijwel vlekkeloos en zonder kleurige peuterverhaspelingetjes. Hij zegt alleen nog stofstuiger - conform Elises favoriete extra-ellige-woorden. Ooit gingen wij naar de blibliotheek, waarna wij mlüsli aten en met dluplo speelden. Tegenwoordig is haar enige haspel zorijnen. Die zullen misschien nooit rozijnen worden.

simultaanschijven

Simultaan schaken zal niet meevallen, maar ik hoor nu twee kinderstemmen om de beurt 'Jouw beurt papa' en 'Jij bent!' tegen Mark roepen. Hij is tegelijk met Elise aan het dammen en met Gijs aan het vieropeenrijen. En dan zeggen ze nog dat mannen niet kunnen multitasken!?

Meneer Big for president

Mijn favoriete kinderboekkarakter van dit moment moet toch wel Meneer Big zijn. Op Meneer Big kun je rekenen. Hij is beschaafd, kalm en vindingrijk. Hij gaat op avontuur, maar is ook gehecht aan huis en haard. Hij is een intellectuele gentleman met oog voor de wereld om zich heen. De meeste boeken over Meneer Big dragen een onheilspellende titel.
Meneer Big gaat naar de haaien.
Meneer Big gaat naar de bliksem.
Meneer Big gaat naar de maan.
Steevast heeft Meneer Big daarin reden om een hachelijke tocht te ondernemen, vaak in een aandoenlijk zelfgeknutseld voertuig. En telkens neemt hij broodjes mee voor onderweg. Meneer Big is een verstandige big. Daarom loopt het ook altijd weer goed af, en eindigt elk verhaal met een scene waarin Meneer Big en zijn vrienden Olifant en Schaapje aan tafel zitten met thee en koekjes.

absurdistan (3)

E: *sbrftpptllll*
I: Zit je neus verstopt?
E: nee hoor
I: wat een gek geluid maakte je!
E: nee, ik had gewoon een slurk.
I: aha - ben je een blauwe olifant?

grapjas

1 April is jaarlijks goed voor nog een paar dagen 'mama d'r zit een spin in je haar - ha ha ha 1 april'. Maar ook de serieuze humor is in ontwikkeling. Elise had een vriendinnetje te spelen, die vertelde dat haar papa ook Mark heet. Elise legde uit dat van een ànder vriendinnetje de mama ook Irene heet, maar de papa niet Mark. 'Mama, hoe heet die papa van T. ook alweer?' vroeg ze vervolgens aan mij. Ik zei: 'Die heet... die heet... ehhm... dat weet ik niet meer.'
Waarop Elise direct terugkwam met 'Nou, da's ook een rare naam: Datweetiknietmeer!'

a plee with a view

De Cassandratorens hebben inmiddels hun definitieve hoogte van vijftien verdiepingen bereikt. Nu wordt het betonskelet afgewerkt. Helemaal bovenop staat, in zijn dooie eentje, op het uiteinde van de steigerplanken, een dixi-toilethuisje. Moet een prachtig uitzicht zijn daar: a plee with a view.

kwakbollen en pluisbollen

De lente is nu serieus aangebroken. Elise heeft al dagenlang 'project' over jonge dieren ('...want die worden geboorte op de boerderij.') en sleept knuffels en Schleich koeien mee heen en weer naar school.

In de klas staat de water/zandtafel momenteel gevuld met sloot, bakstenen en een half miljoen kwakbollen in gevarieerde stadia van ontwikkeling. Een klein stootje van een kleuterknie is voldoende voor serieuze paniek en tienduizenden staartjes die een paar seconden driftig zwiepen om daarna weer op hun hangplek tot stilstand te komen om zich zo in alle rust door te ontwikkelen tot beesten-met-pootjes (dit gebeurt, zo verzekerde meester Ad, altijd bij voorkeur in het weekend...)

Onderweg naar huis zie ik in het park de eerste eendekuikens rondjes peddelen met hun aandoenlijk kleine zwemvliesjes. Vroeger, op de kade, hadden we heel wat meer zwemmende fauna in de buurt. Elise kon op haar eerste verjaardag al koet zeggen, ik denk niet dat Gijs het verschil tussen een koet en een eend weet. Hij vroeg laatst wel 'wat zijn die grote witte mama?', en toen ik uitlegde dat dat ganzen waren, informeerde hij wat voor geluid die maken. Ik probeerde zo goed mogelijk het verschil tussen kwak en gak te imiteren en daarna heeft hij een kwartier lang ge-gakt.

Onder de treurwilg zit een fuut op haar nest. Veren als een badpuff opgezet, snavel trots omhoog. Om het nest zwemt een nerveuze partner controlerondjes, klaar om op iedere indringer in te hakken. Nog even en zijn pluisbollen met pyjamastreepjes zijn ook klaar.

Riet Piraat

Gorilla op de Volkskrant had een aardig plaatje van Rita V.
Gijs herkende het onmiddellijk: 'Da's Piet Piraat!!'

















Ga dan maar uitleggen aan Elise waaróm Piet Piraat in de Volkskrant staat.
De vlaggende auto's in Albanië waren een stuk makkelijker.
"Sofia feest daar" hoorde ik Gijs zeggen, en ik wilde al gaan uitleggen dat niet Sofia maar Tirana de hoofdstad... enzovoorts... toen ik me realiseerde dat hij gewoon zei "Ze vieren feest daar"
Pffff, gelukkig. Mensa weer afgebeld.

gokkie

In hoeveel Nederlandse huishoudens zou vanochtend tegelijkertijd dezelfde flauwe grap zijn gemaakt? Het 7-uur Radio-1-journaal: iemand vindt dat er mogelijkheid moet komen om op meer sporten te gokken, niet alleen op paardenrennen en voetbal maar ook... (en toen volgde een lange lijst van sporten, met als uitsmijter: hockey).
Tja, de eerste grap van de dag is meestal niet de intelligentste dus het bleef bij: Hokkie - da's een gokkie met een stokkie...