maandag 5 november 2007

mooi

Ik houd niet zo van die programma's die meesurfen op hoe mensen lang-verloren familieleden al dan niet terugvinden. Melodramatisch geneuzel met een digibeta tape erbovenop. Maar ik kijk nu naar een stukje waar ik eigenlijk alleen maar inzapte omdat het over Noorwegen ging.

En daar is een man. Over de 80, en de langgezochte vader van iemand uit Nederland. Hij legt uit wat hij verwacht van het leven. Dat hij terugkijkt, in rust. De man straalt aan alle kanten de rust en de berusting uit. Dat hij elke dag geniet, zegt hij, en dat hij vrede heeft met dat zijn capaciteiten verminderen. Het is een prachtig stukje, waarbij je je adem inhoudt. En dan ontmoet deze man voor het eerst in zijn leven zijn zoon. Van wie hij het bestaan niet wist. Daarna is het alleen nog emotie-tv, maar tot dat moment is het even een stukje echte mensen gevangen in beeld en geluid. Zo wil ik het ook wel maken. Knap gevangen.

Noorwegen! Noorwegen! Noorwegen!

Met je fjorden! Fjorden! Fjorden!

(hoeveel mensen herkennen dit citaat nog?)

Op Nederland 1 is een item over Noorwegen. En zonder het te beseffen is het al gepasseerd: Noorwegen gaat DOOR! Noorwegen wordt geboekt - in december ga ik ... naar Noorwegen! Eerste keer Scandinavië. En direct maar in hartje winter. Geweldig.

sonisch (2)

Plaque, thou hast been zappeth.

Als Shakespeare een sonische tandenborstel had gehad, leerden we dit nu op school. My goodness: nieuwe borstels poetsen schoon, was het spreekwoord. 't Is een vreemd ding, maar het werkt. Als je er een ploepje tandpasta op doet en het ding aanzet vóórdat je het in je mond doet, wordt je plafond gratis gewit. Eenmaal binnen jeukt het ding als de ziekte tegen je tandvlees. Het heeft eigen ideëen over hoe lang je waar mag en moet poetsen ('intelligent brushing'). Het instructieboekje is even lang als dat van de DVD speler. Het ontsmet borsteltjes met UV stralen (hoe sci-fi, hoe poëtisch).

En het werkt. Het poetst afschrikwekkend schoon. Mijn gebit is bepaald niet van topkwaliteit, maar hiermee gaan de bijtijzers het nog wel een jaar of 20 volhouden.

raperen

'Jij moet mijn broech raperen' verklaart Gijs.
En inderdaad, bij inspectie blijkt dat in zijn spijkerbroekje aan beide zijden de knieën doorgesleten zijn. Tijd voor de brave allesoverwinnende... KNIESTUKKEN. Zouden ze bestaan in Bob-de-B design?

knullig

Ik heb Ergens Iets besteld - online.

De aanbieder in kwestie stuurde me een linkje waarmee ik mijn pakketje kan traceren op zijn weg naar mijn voordeur (waar het, als altijd, afgeleverd zal worden door mijn favoriete kortgetondeuste Franse koerier).

Niet dus.
Ik heb werkelijk nog Nooit - (herhaalt: NOOIT) - een pakketje kunnen traceren met de TPG track&trace service, want: die WERKT GEWOON NIET. Vul het nummer in, vul je postcode in, en je krijgt een foutmelding. Dit pakket bestaat niet. En dat pakket, jawel, wordt waarschijnlijk morgen aangeboden door die aardige Franse koerier. Dat is me nu een keer of vijf overkomen en ik zou eigenlijk beter moeten weten. De TPG Track and Trace service: compleet zinloos.

lekker destructief

Onze schilderende vrienden moesten vorige week de vlinderstruiken preventief ruimen. Anders konden ze hun ladders niet eens kwijt, om de onderzijde van ons nooitgebruikte balkonnetje te texen. Dus, met onze volledige instemming, snoeiden ze de buddleia's af tot 30 cm boven de grond. Op de oprit lag een indrukwekkende stapel struikonderdelen. Die moesten nog Weg - op een of andere manier. En pas nu waren de groenbakken weer geleegd, na een week van veel blaadjesruimen.

Dus trok ik mijn Noorse vest aan en een paar beschermende handschoenen, nam zaag en snoeischaar te hand en heb me een half uurtje uitgeleefd. Takken breken, proppen, zagen, knakken en knippen is normaalgesproken niet mijn favoriete taak, maar zo na een lange kantoordag met een paar uur lekker geestdodend werk (tja, nieuwe design release vandaag, dat brengt een hoop dom geklik met zich mee) was het wel uiterst bevredigend.