Gijs grossiert de laatste weken weer in prachtige uitspraken. De meeste vergeten we op te schrijven, sommige blijven bewaard. Een paar dagen geleden sloeg hij vakkundig vijf euro zakgeld stuk bij Kruidvat om tevreden terug te keren met een nieuwe Hotwheels auto en een waterwapen van foam. Halverwege de terugweg verklaarde hij opgewekt: "Ik was vandaag wel in koopmodus hè mama?"
Een week of wat geleden hadden we gasten, en het onderwerp kwam op het wagenpark aan muziekinstrumenten dat hier uitgestald staat op hun standaards op de kast.
"Yes, that is my mum's saxophone," vertelde Gijs, "and my dad plays the piano and then they play jazz music the WHOLE night."
Je zal maar slapeloos liggen te wezen omdat je ouders niet op kunnen houden met jammen zeg.
maandag 18 juli 2011
zondag 17 juli 2011
Gewoon Stom
Privatisering van dingen die eigenlijk bij de overheid thuishoren is Gewoon Stom. Dat vind ik al heel lang en vandaag werd het maar weer eens goed duidelijk HOE Stom dat is. Vanochtend moest Mark om 11 uur op Schiphol staan. En omdat we in Winterswijk waren, had hij de diverse reisplanners geraadpleegd. Dat kon, zei 9292OV: een trein om 8.23 naar Zutphen nemen. Dat kon, zei NS eveneens: die 8.23 is De Diesel Voor U. De rest van het reisplan zat daarmee onwrikbaar in elkaar. Het Zou Allemaal Precies Lukken.
Zou.
As in: zoudende moetende wezende.
Nodeloos te zeggen dat er geen trein kwam. Bij nadere bestudering hing er op het station een reisschema waar deze 8.23 die door 9292OV en NS wel als bestaand werd beschouwd, niet voorkwam. We belden naar 9292OV, want Syntus is Dicht Op Zondag. Ja: gesloten. Niet bereikbaar. Geen service.
"Oh." zei de mevrouw van 9292OV.
Ze krijgt natuurlijk aan de lopende band dit soort onaangename kwesties voorgeschoteld, in dit geval waarschijnlijk veroorzaakt door pure ranzigheid van Syntus Info Services, en op zondagmorgen vóór koffietijd vergt dat onbegrensde nuchterheid.
De Oplossing kwam een paar minuten later. Wij zaten inmiddels weer in de auto, te wachten op de trein van een half uur later, die volgens Syntus wél bestond. Buiten was de ouwefrituurlucht van de naastgelegen McDrive namelijk niet te harden. Om 8.39 plingplongde de stationsspeaker. "De trein van 8.23 naar Zutphen zal vandaag helaas niet rijden."
Kijk, zo los je dat op.
Zou.
As in: zoudende moetende wezende.
Nodeloos te zeggen dat er geen trein kwam. Bij nadere bestudering hing er op het station een reisschema waar deze 8.23 die door 9292OV en NS wel als bestaand werd beschouwd, niet voorkwam. We belden naar 9292OV, want Syntus is Dicht Op Zondag. Ja: gesloten. Niet bereikbaar. Geen service.
"Oh." zei de mevrouw van 9292OV.
Ze krijgt natuurlijk aan de lopende band dit soort onaangename kwesties voorgeschoteld, in dit geval waarschijnlijk veroorzaakt door pure ranzigheid van Syntus Info Services, en op zondagmorgen vóór koffietijd vergt dat onbegrensde nuchterheid.
De Oplossing kwam een paar minuten later. Wij zaten inmiddels weer in de auto, te wachten op de trein van een half uur later, die volgens Syntus wél bestond. Buiten was de ouwefrituurlucht van de naastgelegen McDrive namelijk niet te harden. Om 8.39 plingplongde de stationsspeaker. "De trein van 8.23 naar Zutphen zal vandaag helaas niet rijden."
Kijk, zo los je dat op.
zondag 10 juli 2011
zondag 3 juli 2011
fonemisch coherentiemodel
Gijs heeft net als elk kind dat leert lezen, een fonemisch coherentiemodel in ontwikkeling: binnenin dat blonde koppie worden lettercombinaties aan klanken gekoppeld. Alleen zijn momenteel de Engelse koppelingen nog net iets sterker dan de Nederlandse. Dat maakt hulp bij spelling lastig ("dat spel je ee-ie-s" leidt dan logischerwijs niet tot eis maar tot aes) en geeft nog wat vertraging bij het Nederlands lezen.
Gisteren ging hij koken met Mark. Moeizaam spellend las hij uit zijn kookboek: "l-oo-k-o-n-p-aa-g-uhh twintig". "Page twenty." zei Mark. "Bladzijde twintig."
Gijs keek verrast en toen blij.
"Oh! Het is Éngels!?"
...en las vervolgens op topsnelheid: "fry two chopped onions in a little oil..." het hele recept uit.
Gisteren ging hij koken met Mark. Moeizaam spellend las hij uit zijn kookboek: "l-oo-k-o-n-p-aa-g-uhh twintig". "Page twenty." zei Mark. "Bladzijde twintig."
Gijs keek verrast en toen blij.
"Oh! Het is Éngels!?"
...en las vervolgens op topsnelheid: "fry two chopped onions in a little oil..." het hele recept uit.
ritsen vanaf hier
Afgelopen week waren we alweer precies een maand terug in Nederland. De dozen zijn uitgepakt, het tuinoerwoud teruggekapt tot menselijke proporties, de administratieve afhandeling van een jaar buitenland bijna geregeld. We ritsen allemaal weer in het gewone Nederlandse leven in.
Bij sommigen gaat dat heel snel. Na twee dagen non-stop slapen was Harige Bejaarde Toby weer helemaal op zijn plek. Er valt weinig op te maken uit zijn dagelijkse gang of hij nou zijn geboorteplaats Bath boven Eindhoven prefereert of niet. Hij schijnt wel in zijn nopjes te zijn dat hij weer in de tuin kan.
Ook Gijs en Elise waren in een paar dagen weer helemaal terug. Daar helpt school natuurlijk enorm bij. Ze vinden het allebei heerlijk om weer hier naar school te gaan, hoe goed ze ook ingeburgerd waren op de Engelse school. Elise is kennelijk vastbesloten om op de oude voet verder te gaan en stoomt op volle kracht door allerlei cito's en toetsen. Gijs heeft wat acclimatiseertijd nodig omdat het Engels leesonderwijs zijn Nederlandse spellingvaardigheden wat overhoop gooide, maar voelt zich duidelijk prima op zijn plekje bij juf A. Nog een week, dan hebben ze vakantie.
En wij, wij zijn vooral tevreden om weer in ons fijne huis hier te zijn, met één woonplek, met ééndimensionale administratie, met regels die we kennen. Met lekker veel ruimte, zeker nu we in een nog altijd voortdurende opruimgolf eindeloos veel spullen het huis uit dragen. De kringloopwinkel wordt op wekelijkse basis verrijkt met dingen en Gratis Afhalen op marktplaats scoort keer op keer. Gedurende de zomer ritsen we ook terug in het dagelijks werk. En tussendoor schijnen we ook in de tuin te kunnen zitten, want die hébben we weer, een tuin. Ik ben het zo ontwend dat ik er alleen nog maar gesnoeid en gepoot en geplukt heb, maar nog helemaal niet gezéten. Daar moeten we maar vlug verandering in brengen.
Bij sommigen gaat dat heel snel. Na twee dagen non-stop slapen was Harige Bejaarde Toby weer helemaal op zijn plek. Er valt weinig op te maken uit zijn dagelijkse gang of hij nou zijn geboorteplaats Bath boven Eindhoven prefereert of niet. Hij schijnt wel in zijn nopjes te zijn dat hij weer in de tuin kan.
Ook Gijs en Elise waren in een paar dagen weer helemaal terug. Daar helpt school natuurlijk enorm bij. Ze vinden het allebei heerlijk om weer hier naar school te gaan, hoe goed ze ook ingeburgerd waren op de Engelse school. Elise is kennelijk vastbesloten om op de oude voet verder te gaan en stoomt op volle kracht door allerlei cito's en toetsen. Gijs heeft wat acclimatiseertijd nodig omdat het Engels leesonderwijs zijn Nederlandse spellingvaardigheden wat overhoop gooide, maar voelt zich duidelijk prima op zijn plekje bij juf A. Nog een week, dan hebben ze vakantie.
En wij, wij zijn vooral tevreden om weer in ons fijne huis hier te zijn, met één woonplek, met ééndimensionale administratie, met regels die we kennen. Met lekker veel ruimte, zeker nu we in een nog altijd voortdurende opruimgolf eindeloos veel spullen het huis uit dragen. De kringloopwinkel wordt op wekelijkse basis verrijkt met dingen en Gratis Afhalen op marktplaats scoort keer op keer. Gedurende de zomer ritsen we ook terug in het dagelijks werk. En tussendoor schijnen we ook in de tuin te kunnen zitten, want die hébben we weer, een tuin. Ik ben het zo ontwend dat ik er alleen nog maar gesnoeid en gepoot en geplukt heb, maar nog helemaal niet gezéten. Daar moeten we maar vlug verandering in brengen.
vrijdag 1 juli 2011
try this at home
Het aanzicht van het toetsenbord van onze iMac was me al lang een doorn in het oog. Het ding staat in de keuken, er wordt dus nog wel eens een boterham boven genuttigd, en zo nu en dan typt iemand met een tomatensausvinger of chocoladekruimeltjes aan de handen iets in. Bovendien slaapt de Harige Bejaarde ook nog wel eens bovenop de toetsen, daarbij het aanhoudende Apple boingboingboingboing waarschuwingsgeluid negerend.
Na veel jaren gebruik was het dus de hoogste tijd voor reiniging. Op het wonderlijkewereldweb vond ik een instructie over het loswrikken van de toetsen, met de bijbehorende gâhwe tip 'maak eerst een foto van je toetsenbord om later de juiste plaats voor elke toets te weten'. Dat lijkt volkomen vanzelfsprekend, maar afgezien van de QWERTY reeks bevat zo'n toetsenbord nog een verrótte hoop pijltjes en streepjes en haakjes die in de verkeerde volgorde teruggeplaatst, gaan leiden tot een hoop gevloek op het scherm en in werkelijkheid.
De eerste losgewrikte toets deed vermoeden dat het misschien wel Ernstiger was dan ik dacht.
En ja, nadat alles eraf lag, konden we constateren dat we hier met een eersteklas health hazard te maken hadden.
De berg toetsen zag er onschuldiger uit. Ze werden wel stukken witter, van even in zo'n drugs&snuifzakje rondzwemmen.
Om kortsluiting onder de knoppen te voorkomen, nog even droogföhnen onder het toeziend oog van de Chefs Broodkruimeltjes en Vingerafdrukken.
Enfin, eenmaal alles netjes teruggeplaatst bleek het toetsenbord nog volledig operationeel en kunnen we de komende 5 jaar weer vooruit zonder zorgen. Met dank aan beestjesdodende sprays, oude tandenborstel, Giotto blaasbalgje en een gulle scheut Albert Heijn Eco afwasmiddel.
Na veel jaren gebruik was het dus de hoogste tijd voor reiniging. Op het wonderlijkewereldweb vond ik een instructie over het loswrikken van de toetsen, met de bijbehorende gâhwe tip 'maak eerst een foto van je toetsenbord om later de juiste plaats voor elke toets te weten'. Dat lijkt volkomen vanzelfsprekend, maar afgezien van de QWERTY reeks bevat zo'n toetsenbord nog een verrótte hoop pijltjes en streepjes en haakjes die in de verkeerde volgorde teruggeplaatst, gaan leiden tot een hoop gevloek op het scherm en in werkelijkheid.
De eerste losgewrikte toets deed vermoeden dat het misschien wel Ernstiger was dan ik dacht.
En ja, nadat alles eraf lag, konden we constateren dat we hier met een eersteklas health hazard te maken hadden.
De berg toetsen zag er onschuldiger uit. Ze werden wel stukken witter, van even in zo'n drugs&snuifzakje rondzwemmen.
Om kortsluiting onder de knoppen te voorkomen, nog even droogföhnen onder het toeziend oog van de Chefs Broodkruimeltjes en Vingerafdrukken.Enfin, eenmaal alles netjes teruggeplaatst bleek het toetsenbord nog volledig operationeel en kunnen we de komende 5 jaar weer vooruit zonder zorgen. Met dank aan beestjesdodende sprays, oude tandenborstel, Giotto blaasbalgje en een gulle scheut Albert Heijn Eco afwasmiddel.
Abonneren op:
Posts (Atom)