woensdag 29 september 2010

dinsdag 28 september 2010

Nobody expects...

...the Spanish Inquisition. En ik had ook niet verwacht om Michael Palin tegen te komen, toen ik vanmiddag even de stad in liep.

een klein zakje met een warme drol

Dit is een propere stad. Zo proper, dat hondeneigenaren zich als vanzelf genoodzaakt voelen om elke drol die hun viervoeter pleegt, direct te verwijderen van het trottoir. Heerlijk. Ik denk dat ik in al die weken dat we hier nu zijn, misschien éénmaal de restanten van een wildpoeper heb aangetroffen. Voor het overige zijn de baasjes zo keurig om hier steeds op te ruimen achter de kont-van-hun-hond, daartoe aangespoord door algehele welopgevoedheid of riante boetes. Zelfs door het grasveldje vlakbij de school kun je zorgeloos met je kinderen rondstappen zonder enige kans op een riekend ongemak aan je zolen. Er staat dan ook een keurig poepzakjebakje op een paaltje naast het veld. Af en toe zie je er hondeneigenaren naartoe wandelen met een zakje in de hand, waarin een nog warme drol van hun harige huisdier zit. Hoe aangenaam. Doe mij ook zo'n regelgeving in Nederland?

maandag 27 september 2010

ongekende criminaliteit

Afgelopen week werden we vlak na middernacht ineens wakker van een bulderende bariton onder ons raam. Het betrof hier bepaald geen nachtelijke serenade. Toen ik uit het raam leunde, zag ik het witte dak van een auto met een groot zwart nummer erop: politie. Kennelijk vond er een aanhouding plaats.

Zoiets hadden we jaren geleden ook al eens meegemaakt: we woonden koud twee weken in Amsterdam toen er op de dijk aan de overkant van de ringvaart midden in de nacht een hoop lawaai te horen was. Wij tuurden samen voorzichtig boven het randje van het Veluxraam uit. Er schenen grote witte lichten, er reden politieauto's over het fietspad, de agenten spraken met elkaar door walkie-talkies. "Ja, er bevindt er zich nog één in de bossages." Sindsdien heten bosjes bij ons bossages, dat spreekt. Door de bossages holden politiehonden met kogelvrije vestjes aan en voorover op het fietspad lagen al twee arrestanten met handboeien op het asfalt. Wij keken elkaar aan en zakten geruisloos weer terug in bed. Waren we nu -na Rotterdam- dan echt In De Grote Stad beland?

De enige andere nachtelijke aanhouding die ik ooit had gezien was onderaan een flinke wolkenkrabber in Chicago, waar ik vanaf de 16e verdieping naar beneden tuurde tijdens mijn allereerste nacht in de USA, slapeloos door de jet lag en sprakeloos doordat ik me nu ineens in een politieserie waande. De lokale cops namen dan ook geen halve maatregelen, met stevige bewapening werd een zwerver van zijn kartonnen doos gelicht.

Wat er hier in het Brave Bath aan de hand was, weten we niet precies, maar aan de arm der wet heeft het niet gelegen in elk geval. Hij bulderde luid door de stille straat, omdat de arrestant kennelijk wat clueless was of op zijn minst onder invloed van een riante scheut alcohol. Blijkbaar was de man op Great Pulteney gesignaleerd terwijl hij geparkeerde voertuigen onheus bejegende, en daarop werd hij aangehouden. "What is your n-a-m-e?" hoorden we, en daarna mompelmompel en dáárna weer "ANTHONY, is that spelled A-N-T-H-O-N-Y..." etc. Als we het letterlijk hadden opgeschreven, hadden we nu 3 scenes Cops in Practice kunnen vullen. En Anthony uit Yeovil werd weggereden in de politieauto.

zondag 26 september 2010

Humongosaur

Het is Bath Children's Literature Festival en door de hele stad zijn tien dagen lag voorleesactiviteiten, signerende auteurs en workshops. Waar maak je onze 6-jarige echt blij mee? Met een bezoekje aan de Ben-10 happening in de Guildhall. Daar ontmoette hij een Humongosaur. Hoogstaande literatuur is het niet, maar Gijs was in de gloria.

zaterdag 25 september 2010

elke dag rijexamen

Na twee maanden zit het links-rijden stevig verankerd in elke rit die je maakt. Links rijden op zich is niet moeilijk. Als er andere weggebruikers zijn, is er weinig keuze en anders zijn er altijd nog de vele pijlen en aanwijzingen op de weg. Nergens staat zoveel op het asfalt geschreven en getekend als hier. De weglayout is echter toch (uiteraard) gericht op auto's met de bestuurder aan de rechterkant. Dat betekent dat je op sommige plaatsen wel heel demonstratief naar de shotgun moet leunen om nog wat te kunnen zien. De Pines Way Roundabout kom je anders domweg niet op. Dat went snel. Volgende week kan ik even testen of het omschakelen naar rechts net zo vlot gaat. Daar loert het gevaar van het bekende. In de UK heb ik daar geen last van: de wetenschap dat je links moet rijden, ook op rotondes, en dat de bebording aan de andere zijde van de weg staat dan je misschien zou verwachten, maakt dat je rondrijdt in een voortdurende staat van paraatheid. De continue alertheid die je anders alleen hebt tijdens een rijexamen. Kersje op deze taart is natuurlijk dat je elke rit minimaal 6 keer een hellingproef doet hier in de stad.

donderdag 23 september 2010

geland

Elise is veilig geland in het systeem. Geen twijfel mogelijk. Ze kwam thuis met de mededeling 'Ik ben school councillor geworden voor mijn klas samen met Charlie.' Op onze vraag wat een school councillor (klassenvertegenwoordiger) allemaal doet, had ze niet direct een antwoord paraat, dat zou ze wel zien. Maar ze wist wel waarom zij klassenvertegenwoordiger kon worden: 'I think Maylin and I could be school councillor because when the teacher is talking, we are always listening and paying attention and not fiddling around with other children.'

Zo dan. Als deze überbravigheid thuis ook nog toegepast kon worden, hadden we vanaf nu een makkie...

zondag 19 september 2010

zaterdag 18 september 2010

kit

Het was niet te vermijden: Gijs heeft zijn nieuwe 'kit': trainingsoutfit 2010-2011.

gevonden internetvoorwerp

vrijdag 17 september 2010

slimme combinatiemarketing

Er valt een foldertje op de mat. Een boekje van het lokale zwembad annex de sportschool. MOTIVATION staat er met grote witte letters boven een foto van een blije twintiger in een zwembad die de hipste badmuts draagt die ik ooit heb gezien. En daaronder: 'Gym & Swim no excuse special'.

Zo. Dat klinkt goed.

Ik ga er eens even rustig voor zitten op de bank. Als ik het boekje open, rolt er een inlegvelletje uit. 8 kortingsbonnen met on-waar-schijijijnlijke aanbiedingen. Van de lokale McDonalds.

da'fife is in da'house

Elise heeft gisteren op school een eerste dwarsfluitles gehad. Omdat ze nog wat klein is om meteen met kleppen en fullsize te spelen, begint ze zoals veel jonge dwarsfluitstarters op een fife. Gelukkig voor onze perfectionist kwam er meteen een redelijk geluid uit, en kan ze al een liedje spelen. De fluitjuf had gezegd dat ze voor kerstmis maar een echte dwarsfluit in haar stocking moest vragen.

how very unpleasant

Twee weken geleden stond er een foto van Elise in de krant. Uiteraard was ze geweldig trots en hangt het betreffende krantenartikel nog steeds aan alle prikborden in huis.
Gisteren stond er in diezelfde Bath Chronicle een nogal zuur ingezonden episteltje van iemand die een hekel lijkt te hebben aan kinderen in het algemeen, en geschminkte kinderen in het bijzonder. Nou klonk dit als een overgekookte bejaarde zeikaardappel type 'vooral geen aandacht aan schenken', maar de briefschrijver meende in zijn (haar?) betoog te moeten refereren aan de foto van MIJN DOCHTER. Op dat moment wordt het roofdier in elke ouder natuurlijk wakker geschud, want Van Je Kind Dienen Ze Af Te Blijven. Ook met respectloos gemekker in de krant.

Ik kon dus niet anders dan een snedige reactie terug te sturen naar de Bath Chronicle, waarvan ik natuurlijk hoop dat-ie ook in de gedrukte versie geplaatst mag worden. De bijval vanuit allerlei richtingen is trouwens ook geweldig. Vooral van locals die vinden dat ik me nog hoogst beschaafd uitdruk. Eenieder die deze verbale oorlogvoering op de voet wil volgen, of eraan wil bijdragen, kan terecht op http://tiny.cc/zrdsw

woensdag 15 september 2010

heroic smell

Het parkeerterrein van de Sainsbury's heeft meerdere kwaliteiten. Niet alleen is er vrijwel altijd plek en kun je er redelijk veilig met je kinderen lopen, ook staan er car wash heroes. Dat zijn meneren (ik heb nog geen car wash heroines kunnen ontdekken) in gele hesjes die over het algemeen brokkelig Engels spreken en een spif karretje bij zich hebben dat tot de rand toe volgeladen is met schoonmaakspulletjes. Als je bij aankomst een hero aan zijn hesje trekt en een tientje betaalt, is na terugkomst van je boodschappen je auto met de hand gewassen, in de wax gezet en aan alle kanten opgewreven. Ik bedacht me maar eens out te splashen en nam dus de full monty, met interieurverzorging en al. Waarbij je dashboard ook opgewreven wordt en de miljoen koekkruimeltjes die je kinderen op de achterbank lieten vallen, nu eens Niet door jezelf weggestofzuigd hoeven worden.

En ik moet zeggen, het was elke penny waard. De auto glimt, de banden zijn schoon, de vloer is weer zichtbaar. Alleen had ik me natuurlijk niet gerealiseerd dat bij een full interior cleaning ook een paar poefjes luchtverfrisser uit een naar perzik geurende spuitbus horen...

Nou is synthetische perzik altijd nog iets beter dan de vage natte-geiten-lucht die er nog in dit voertuig hing wegens het vervoeren van een mud was-debacle, dus al met al kunnen we constateren dat experiment car wash hero geslaagd is.

dinsdag 14 september 2010

trommel met wit, trommel met bont

Sinds zaterdag wilde de behoorlijk oude wasmachien (van een C-merk) niet meer. Hij liet zelfs de laatste was niet los. Wassen deed-ie wel, maar leegpompen, ho maar.
Toen we na lang proberen de oester openwrikten, plensde er een liter of wat aan water naar buiten. Gauw weer dichtgeklapt en opgedweild. Het vergde wat gepruts, maar uiteindelijk hadden we dan toch het ding uit en open en de was, die kletsnat was en inmiddels behoorlijk muf rook, eruit.

Gisterenmiddag stond ik voor een gesloten deur bij de Lovely Laundry in Daniel Street. Dicht, twee dagen maar liefst, vanwege de installatie van nieuwe waterleidingen. Moet ook gebeuren natuurlijk, maar helaas net nu. Tijd voor een andere wasserette had ik niet, en de Spruce Goose, om de hoek van ons oude huis, is weliswaar onderweg naar school, maar véél te ver om die vele kilo's wegende natte was naartoe mee te slepen.

Vandaag ben ik dus alsnog op pad gegaan, met een krat behoorlijk naar natte herdershonden meurende kletsnatte was en en passant dan ook maar een grote blauwe IKEA tas vol nog droge was. Het werd de Widcombe Launderette, een toonbeeld van ongezelligheid en TL-buizen, zonder bankje en met uitsluitend onuitnodigende mededelingen aan de muur, verpakt in plastic mapjes met omgekrulde randjes. Toen ik met hulp van de lokale news agent en Lenny's Coffee voldoende munten van £1 en 20p bijelkaar had geschraapt, mocht mijn was verdeeld over twee industrial-size machines een paar pretpark-rondes draaien. Helaas waren de machines van het merk IPSO-wash allemaal bezet, dus ik moest het doen met de SpeedQueen en de coinamatic.

Naast 7 industriële wasmachines stonden er ook 4 reusachtige gasdrogers, waardoor het aangenaam warm was, maar er hing een licht gasluchtje. Van dat typische Engelse aardgas, dat krijgt een net iets andere geurstof dan het Nederlandse gas mee. Naast mij stond een meneer met drie drogers tegelijk in gebruik - duidelijk een frequent bezoeker. Toen zijn eerste machine piepte, opende hij de deur en begon 40 paar donkerrode rugbysokken maat 43-47 te sorteren.
Ik zag Gijs' bottenshirt, Elises lievelings-roze-jurkje en minstens 20 onderbroeken tevreden tumblen. Na een dik uur kon ik met een gigantische berg droge was weer naar huis.

zondag 12 september 2010

jarig

zaterdag 11 september 2010

jarig

ze komen niet veel jariger dan deze:

woensdag 8 september 2010

RE

Ondanks dat wij zelf niet religieus zijn en in sommige gevallen zo atheistisch als een bloemkool, zitten onze kinderen wel op confessionele scholen. In Nederland een RK school omdat dat dé buurtschool is en bovendien een uitstekende keuze qua sfeer en onderwijskwaliteit, in de UK een CofE school omdat er nou eenmaal geen keuze wás. Bovendien zijn er hier bijna geen openbare scholen.

Dat deert beide kinderen niet. Integendeel, ze vinden het allemaal wel interessant, religie. Gijs wist me vanmorgen haarfijn uit te leggen hoe dat zat met die haan op de kerktoren, inclusief het driemaal verraden. En dat terwijl wijzelf hier en daar nog wel eens een kansje laten liggen. Bij het uitpakken van de boekendozen keek hij geringschattend naar de drie plankjes boeken die mee zijn naar Engeland en informeerde droog: "Zit daar eigenlijk wel een bijbel bij?"

Elise maakte vandaag een heel andere, minstens zo interessante mix van nature en nurture. Op mijn vraag 'had je nog maths vandaag?' kwam het antwoord 'ja, we moesten een tekening maken van hoe wij denken dat God eruit ziet.' Ik was even perplex. 'Maar dat is toch geen maths? Had je soms RE?'

'Ooooooh ja, dat kwam daarna!'
'En hoe wist jij nou dat je RE-teacher jullie die opdracht gaf?'
'Gewoon, dat kon ik verstaan natuurlijk. Want God is in het Engels ook gewoon God hoor.'

geruststellende gedachten

Geruststellende gedachte hoor - the right side of the road wordt hier ook gebruikt. Als de nood aan de man is, en de sirenes moeten aan, neemt een Engelse brandweerauto de rotonde óók gewoon rechtsom, zag ik net op Laura Place.

Laura Place, waar sinds we hier wonen al minstens 6 keer een flesje zeep in de fontein in het midden werd leeggekieperd, zodat elke keer weer een poollandschap van schuim en bubbels over het plein waait, tot de parkeermeters en de bomen vol zitten met zeepbellen. Zou iemand soms vinden dat de fontein niet schoon genoeg is? Als ze de alomtegenwoordige beestjesdoderzeep nemen, is het ook nog eens ontsmettelijk. Kennelijk lukt het minstens eens per week weer ongezien. It makes Laura Place smell funny, but keeps it nice and clean.

maandag 6 september 2010

lokale beroemdheid

Typisch Elise: ze woont hier net een maand en ze heeft de krant al gehaald.

zondag 5 september 2010

knip van de dag

In Duitsland verbaas ik me altijd over de manier waarop vlees wordt aangeprezen in de lokale reclameblaadjes. Waar de supert om de hoek zijn druifjes knapperig en fris fotografeert, en zijn bronwater haast van de pagina af laat spetteren, ziet het vlees er steevast onappetijtelijk uit. Grote hompen dood beest, oneindig opgestapelde grauwe karbonaadjes, kiloknallers met vetranden waar geen sportschool meer aan helpt. Een onsmakelijke parade uit een derderangs porno-horror.

Hier in de UK gaat dat stukken subtieler. Het vleesschap is wel vol, dat wel. Vol met British en Irish en heel af en toe Argentinian. Ook vol met organic en free-range: blije koeien en vrije kippen die er hoe dan ook minder vrij en blij uit zien nu ze in een plastic bakje onder een cellofaantje met een prijssticker resideren. In de reclamefolders staat geen hornoparade, maar wel onbegrijpelijke lichaamsdelen van willekeurige dieren waarbij dan vermeld staat 'knip van de dag' of 'slagers' beste!'

Vlees - en dan vooral de roasts en stews - zijn wel een ding in dit land. Het koelvak is groot, in de categorie meat and poultry. Het diepvrieseiland ook. Ook het kantenklaarschap wekt verwondering. Blikjes ham: snap ik. Blikjes gehaktballetjes: op het randje. Maar blikjes pie-vulling of blikjes stoofschotel, daar heb ik nog geen relatie mee kunnen en willen opbouwen. Britten wel, kennelijk. Zelfs fliffende Bekende UK koks laten zich met naam en toenaam fotograferen op pouches met inhoud die voor de toevallige voorbijganger nog het meest wegheeft van hondenvoer-met-hier-en-daar-een-worteltje.

De cuts of the day heb ik nog niet geprobeerd, we hebben het gehouden bij wat organic beef mince en een scharrelkipfiletje. Die woonden naast het schap met lamb, en dát snappen Gijs en Elise. Waarom eten mensen dan lam? Da's zielig! Ik draaide het standaardverhaal af: is dat zieliger dan koe? Of vark?

Ja. Dat Vonden Zij Zieliger Dan Koe. Of Vark.

Strategie-vegetarisme lag voor de hand. "Okee, ik vind het uitstekend om voortaan vegetarisch te eten. Geen enkel punt. Maarre, dan leggen we de worstjes (scharrelworstjes!) en bacon (blije bacon!) voor het ontbijt ook even terug, okee?"

Dat viel niet in hele goede aarde. Vooral Gijs is namelijk de vleesgeworden flexitariër (pardon our French in dit verband): tijdens het ontbijt lust hij álles, tijdens het diner niets dan brood. "Maar mama, kun je dan niet alleen vlees van blije dieren kopen?"

En dat doen we dan maar. Geen cut-of-the-day, geen kiloknaller en geen pouch met Jamie-O-gecertificeerd hondenvoer. Een organic chipolata. En ze zijn nog lekker ook.

vrijdag 3 september 2010

ready steady school




donderdag 2 september 2010

opruimen

- Elise, is je kamer nu opgeruimd?
- Ehh, nou, een kwart is heel erg opgeruimd.
- ?
- Ja, dat is het plafond. Daar hangen alleen nog wat lampen rond.

Weston-super-Mare