zaterdag 20 maart 2010

cupboard-wall-cupboard-wall

Het zoeken naar scholen begint potsierlijke vormen aan te nemen. Ik weet natuurlijk niet precies hoe dat gaat in Nederland, de enige keer dat wij dat 'moesten' was toen we net naar Eindhoven verhuisd waren. En dat was eenvoudig: we bedachten wat wij belangrijk vonden, maakten een lijstje van geschikte scholen en waren geheel overtuigd van onze eigen keuze. Daar hoorden we dat we ook daadwerkelijk geplaatst zouden worden, dus een jaar voordat Elise 4 werd, wisten we al dat ze terecht kon op de huidige school.

In Bath gaat het volkomen anders. Om te beginnen is er een centrale plaatsingscommissie. Je kunt dus best langsgaan bij de scholen van je voorkeur, er is geen enkele mogelijkheid dat je rechtstreeks met de school afspraken maakt. Dat kan natuurlijk goed werken, in elk geval zal het de eerlijkheid wel bevorderen. Het betekent wel dat, alle bureaucratie in aanmerking genomen, er veel meer schijven worden doorlopen. En dat kost tijd, en energie. Ouders leveren een formulier in waarop ze een top-drie van scholen mogen noemen. In de meeste gevallen wordt de eerste keuze gehonoreerd, lezen we in de uitgebreide brochure van de B&NES (but we pronounce 'Baynez') plaatsingsinstantie. En: 'why it is so important to choose the right school for your children.'

Dat laatste, beste B&NES, is natuurlijk een beetje zuur als blijkt dat op de eerste ZES scholen van voorkeur alvast geen plaats is. De 4 scholen op loopafstand lijken al uitgesloten, de meest aantrekkelijke scholen die net iets verder op autoafstand zijn, zitten kennelijk ook vol. Het echte probleem is dat ze pas aan het einde van juni op zijn vroegst harde uitspraken kunnen doen over hoe vol de klassen volgend jaar zitten en wat we kunnen verwachten. We kunnen dus precies... nul plannen. We weten niks, want zij weten niks. Ze wachten nog af tot 28 schooldagen voor de start van het nieuwe jaar zodat huidige ouders en wachtlijstouders hun kansen krijgen, verhuizingen duidelijk worden en vooral de overgangen naar privéscholen bekend zijn.

Op die laatste mikken we maar helemaal niet.
Nog afgezien van of zij plek hebben, zou ik niet weten waar we zo even 20.000 euro vandaan halen voor een jaartje school voor twee kinderen...

slurp

Elises juf heeft het wel eens over dat Elise zo'n sponsje is, als je het juiste onderwerp weet te vinden. Bij het Engels leren is dat duidelijk te merken. Niet alleen slurpt ze de woorden en oefeningen uit het boek op, ook al mijn uitleg eromheen, zoals het verschil tussen een dove en een pigeon of het verschil tussen een blokfluit en een dwarsfluit of het feit dat het woord mac in de betekenis regenjas ook voorkomt in Penny Lane van de Beatles of alle meervoudswoorden die nooit in het enkelvoud bestaan zoals glasses en scissors en trousers... ze slurpt het op en onthoudt het vrijwel allemaal.

Nu leegt ze in bizar tempo haar stapel bieb-boeken. Om kwart voor 4 kwamen we de voordeur binnen, de eerste is uit, de tweede hard op weg. Ze moet maar gauw Engels leren lezen, anders hebben we straks een leesprobleem.