zondag 26 augustus 2007

en toen ineens...

...deed alles het weer. Reukvermogen dus. Gelukkig net optijd voor het eten: wat een genot. We hadden R en J met hun kinderen over de vloer en we aten tortilla's met refried beans, rode puntpaprika, avocado, kaas, minimaïs, crème fraiche, verse koriander, komkommer, tomaat en ui. Daarbij hadden zij nog een hele zalm liggen die we zonder veel omhaal op de grillplaat hebben gekeild en dat maakte alles bijelkaar een heerlijke ontspannen zomerse buitenmaaltijd die zelfs door alle kinderen werd genoten. Ijsje toe voor de kleintjes en voor de groten koffie met spekkoek en zo werd het een compleet onverwacht (want pas om 4 uur vanmiddag bedacht) maar heerlijk feestje.

handicap

Ik ruik niets meer.

Een verstopte neus is naar, maar dit vind ik geloof ik nog erger. Geen reukvermogen, wat een ramp. Als dit gevolg is van die nieuwe spray, laat dan maar zitten. Dan stop ik er gisteren mee.

feet of a dancer

Vandaag waren we naar de open dag van het CKE.
Ik verwachtte Elise te kunnen interesseren voor de strijkers, de accordeons, de blaasinstrumenten en misschien de danslessen. De uitkomst was simpel. Elise is -in tegenstelling tot haar ouders- een danser. Ze wilde uitsluitend bij alle danslessen kijken en liefst meedoen. Het vurige enthousiasme straalde er aan alle kanten vanaf.
Gijs vond de dwarsfluiten interessant, maar hoofdzakelijk vanwege de imposante hoeveelheid kleppen. Een dwarsfluit is een Gerät, en Gijs snapt dat.

klimaat

Zoals Mark net al constateerde: wat is het toch bijzonder hier in Eindhoven - het klimaat lijkt zo te zijn dat zelfs als het waardeloos prutsweer is, je nog steeds je tuindeuren open kunt zetten en zonder jas naar buiten kunt. Wonderlijk.

plaatjes

Wat is dat toch, dat sommige beelden in je hoofd zich ineens opdringen? Waarom komen bepaalde plaatjes terug, en dan vooral niet noodzakelijk de mooiste, de beste, de glanzende, maar juist de allergewoonste of de willekeurige? Op vakantie in Vancouver had ik het ineens tegen het einde: ik had geen heimwee, maar ik dacht plotseling met een soort van weemoed... aan de A50 bij Nistelrode. Waarom? Waarom díe plek, waarom dát? Ik heb niks met de A50, niks met Nistelrode, en toch dacht ik: 'ja... de A50 bij Nistelrode'. Vanochtend had ik hetzelfde met wat voor mij blijkbaar een icoon is van mijn eigen verleden. Ik zag ineens precies voor me de Grote Marktstraat in Den Haag, zoals die vroegâh was, voor de Randstadrail er liep. Toen er nog gewoon trams over straat gingen. Hoe de doorgang van de Hema naar de Bijenkorf eruit zag, dat het in mijn herinnering daar herfst is en het begin van de avond, en de spanning van 'in de stad zijn en iets gaan kopen'.

zondag

Een klassieke zondagochtend en dat werd wel weer eens tijd. Na een ontbijt met croissants, gekookte eitjes en vers sinaasappelsap wordt er gespeeld. Gijs heeft een mooi rondje voor zijn trein gebouwd. Elise maakt een 'Maja de Bij' puzzel. Degelijker kan haast niet. En vandaag hebben we alleen een afspraak met onszelf. Niks hoeven. Écht weekend.