zaterdag 21 augustus 2010

Markblog - Logicomix

Robbert Dijkgraaf schreef dat zijn elfjarige zoon opging in een stripboek over wiskunde - Logicomix. Ik zag het bij Johannes staan en was zeer geintrigeerd. Johannes heeft nog veel in zijn leesqueue en ik mocht het lenen.


Logicomix is een bijzonder boek. Het heeft de uiterlijke verschijningsvorm van een stripboek, al is het een kleiner formaat, vier centimeter dik (350 pagina's) en wat serieuzer dan het gemiddelde stripboek (hoewel, sinds mijn eigen elfde jaar heb ik nauwelijks nog stripboeken gelezen - misschien zijn alle stripboeken nu zo?). Het is dik papier, erg zwaar, houdt heerlijk vast, en leest als een trein.

De centrale lijn is de zoektocht van Bertrand Russell en consorten naar de fundering van de wiskunde. Zo gesteld lijkt dat een onderwerp voor een rustig collegetje op maandagmiddag, maar het schijnt destijds als een serieus probleem te zijn gezien, waar de groten rond 1900 allen aan gewerkt hebben. In het boek wordt Russell zelfs geheel door deze kweeste obsedeerd, en zijn houding heeft iets panisch - alsof de wereld in elkaar ging storten als het niet lukte. Misschien was dat ook wel zo.

In de uitwerking van de auteurs Doxiadis, Papadimitriou, Papadatos, en Donna - het ontbreekt ook niet aan Griekse elementen - is het een prachtverhaal, dat je meeneemt en doorsleurt tot het einde van het boek.

Ik ben vooral benieuwd hoe niet-wiskundige lezers het ervaren. Misschien kan ik Irene overtuigen om het te lezen?