dinsdag 18 december 2007

OV

mensen

friends

verkeer (2)

nice drive

Lekker bij je vriendje achterop in je sari. De mannen, die altijd rijden, dragen ook bijna altijd een helm. De vrouwen en kinderen, die net zo hard meerijden, nooit. Safety is alles.

op straat

three little maids from school are we

water

Het meer waar dit hotel op uitkijkt, voorziet de hele stad Mumbai van drinkwater. Over sommige dingen moet je niet teveel nadenken.

woon-werkverkeer

Vandaag reden we terug vanaf de Gateway of India via Beach drive weer de stad in. Heen nam dat ongeveer vijf kwartier in beslag. Terug ruim tweeëneenhalf uur. Ik heb behoorlijk vertrouwen in de rijvaardigheden van onze chauffeur Arif inmiddels. Maar wát een chaos, wat een route. Geen weg, op veel plaatsen. Bottlenecks waar 6 rijen rickshaws en auto's samen door de breedte van één voertuig moeten. Er is veel te zien, dat wel. Winkels, drukte op straat, het avondleven dat op gang komt. Zo ongeveer halverwege is het helemaal donker. Nog steeds staan er bij elke bushalte tientallen mensen, terwijl de meeste bussen nog ruimte hebben voor 0 mensen. Overal road building. Niemand stoort zich echt aan rode lichten. Harder toeteren is gelijk hebben. Omvang wil ook helpen. Size matters.

feesjûh

Hierachter is een feestje gaande. Op straat trekt heel langzaam een optocht voorbij, die elke paar minuten stilstaat om te trommelen. Daartussen steken ze vuurwerk af. Het ziet er grappig uit, lijkt ook wel een beetje op Chinees Nieuwjaar, maar bij mijn weten is het geen officieel feest vandaag. Zal dus wel een privé lolletje zijn.

muziek

's Avonds zit er een sitar speler in de lobby hier. Hij heeft een indrukwekkend instrument. 's Ochtends is het zijn collega, de porseleinenbakjes speler. Deze man heeft een totaal niet indrukwekkend instrument: een compleet servies aan bakjes en kommetjes gevuld met water in alle kleuren, waar hij op slaat met stokjes. 't Is wel een rustgevend type muziek, dat moet gezegd.

Bollywood

Op drie achtereenvolgende kanalen is een Bollywood film aan de gang. Omdat ik het Hindi of Marathi niet machtig ben, zap ik een paar minuten heen en weer en vermaak me met het vergelijken van de stijl. Ze zijn allemaal hetzelfde, misschien door mijn ongeoefend oog en misschien ook wel... omdat ze allemaal hetzelfde zijn. Jongen, meisje, goed in de make-up. Hij doet dansje, zij doet dansje, ze zingen een liedje of twee, alles gefilmd in een typische soft focus met veel roze en geel. De klassieke GTST zooms op de momenten dat er emotie te pas komt. En dat is dan dat - nog een dansje om het af te maken. Love love love.

mensen mensen mensen

Ongelofelijk veel mensen, hoe dieper je het schiereiland van de stad in gaat, hoe meer er zijn, tientallen op elke straathoek. Het zijn er onvoorstelbaar veel, deze stad krioelt als een mierenhoop. Dat is ook wel logisch, met evenveel inwoners als Nederland op ongeveer de helft van het oppervlak. De meeste mensen bewonen zo te zien geen huis, daarom past het kennelijk. Mensen leven op straat, in krotjes, in hun rikshaw, onder bruggen, langs de weg. We zien mensen zich wassen langs de kant van de weg, mensen slapen in publieke plantenbakken. Mensen met hun hele hebben en houwen onderweg op een scooter of motor. Mensen met handkarren of heel veel goederen op hun hoofd. Mensen met veel kinderen. Mensen, overal mensen. Opvallend weinig westerse gezichten, die je toch ook wel zou verwachten in een wereldstad van deze omvang. Maar op een enkeling na die in de buurt van een van de grote hotels rondzwerft, zijn het alleen Indiërs hier.

your average tourist

Vandaag naast twee interviews een aantal sites buiten gefilmd. We zoeken meestal niet zozeer naar de toeristische trekpleisters maar eerder naar de generieke beelden van een land. De imaging van verkeer, treinen en industrie. Van kantoren en laagbouw, van mensen op straat en winkels. Van snelwegen en activiteit. In Oslo was het een mix van veel natuur en een klein deel stad. Hier is het stad, stad en meer stad. De natuur die we zien zijn de zwerfhonden en de roofvogels, en die enkele ossenkar.

We startten op een spoorbrug. Uit alle deuren van de treinen die langsrijden, hangen reizigers. Het ziet er eng uit, maar volgens onze gastheer komen er vooral mensen om omdat ze op de sporen lopen, niet omdat ze uit treinen vallen. Daarna een stukje snelweg. Een markt, een paar straten. Winkels. Dan een lange rit naar de beroemde Gateway of India, waar King George de vijfde in 1911 voet op Indiase bodem zette. Meer straatscènes. De boulevard, het meest zuidelijk gelegen punt van de stad. Een andere spoorbrug. Verkeer, verkeer, verkeer.

nog meer eten

Alweer voortreffelijk gegeten vandaag. Mag ook wel, met de hoeveelheid activiteit. De lunch was alweer rijst, pappadums, dhal, een pittige en een milde curry - en de variëteit is zo groot: dat verveelt nooit. Voor het avondeten hebben we het buffet in het hotel geprobeerd, waar werkelijk heerlijke Indiase gerechten op stonden. Een verse naan erbij zoals je ze in Nederland niet krijgt, en van het dessertbuffet natuurlijk de cardamom crème brulée. Met een Kingfisher.

boenwas

De hele verdieping inclusief mijn kamer ruikt enorm naar boenwas. Dat zal vast wel een of ander soort insecticide zijn trouwens. Maar dit hotel is overclean. Elke gang, elke ruimte wordt bevolkt door mannetjes en vrouwtjes met plumeau's en spuitflacons, die ieder hoekje achter elke plantenbak zorgvuldig stofvrij houden. Elk vuiltje wordt geweerd, als was het om het contrast met de sloppenwijk die direct buiten het hek begint, nog groter te maken.