maandag 23 augustus 2010

aardappelkarate

Aardappels blijken een onuitputtelijke bron van verbazing en inspiratie te zijn. Afgelopen week kocht ik een zakje 'Perfect for baking': reusachtige, zeer gelijkvormige knoeperds. Om niet teveel aan het toeval over te laten, googelde ik wat rond op 'perfect baked potato'. Daar was natuurlijk wel voor een week of drie leesvoer over te vinden. Ik beperkte me maar tot de allereerste google-hit. Het was een lang artikel van tv-chef Nigel Slater. Het advies van zo'n stoere rough-edged kok leek me een nuttige aardappel-approach.

Slater beschrijft in een langdurig relaas het hoe en waarom van de Perfecte Baked Potato. En hoe die van buiten licht knapperig maar vooral niet dik-van-schil is, en vanbinnen een zachte kruimeltjesmassa, 'als vers gevallen sneeuw'. En hoe zorgen wij dat onze aardappel zo wordt? Met een karateklap. Niet inkerven, geen folie, geen prikken met een vork, geen kruiden, geen voorkoken, geen magische microgolven. Gewoon de piepers op een bakblik kiepen en ongezien een uur in de oven mieteren. Dan zijn ze van binnen gaar en van buiten niet te hard. En dan, dan mep je met de blote hand in een reuze karateklap elke aardappel afzonderlijk open. Of in elk geval, van binnen tot de gewenste vers gevallen sneeuw-consistentie.

Aardappelkarate. What's next, komkommeryoga? Power Pilates voor de gehaktbal? Tomatenaerobics?

Maakt niet uit. Het werkt.