woensdag 8 december 2010

beeldenbotox

Dagelijks blader ik even door de webpagina's van nu.nl. Nu is een nuttige bron van Nederlands nieuws, en het is ook wel helend om te zien in welke files je niet staat. Verder staat het vol met hard blatende meningzeggers en roddel over de internationale showbizscene met allemaal namen waar ik nog nooit van gehoord heb, kortom: altijd goed voor vermaak.

De nieuwsfoto's zijn een verhaal apart. Soms schokkend, soms ronduit schitterend. Deze vond ik in het bijzonder erg prachtig: een restaurateur legt de laatste hand aan een sculptuur aan de toren van Pisa. Een beeld dat een shotje BeeldenBotox ingespoten krijgt, om de tand des tijds onzichtbaar te maken, om te verhullen dat time can be so unkind.


Dat juist deze foto mij aanspreekt, is ook het als-als verhaal erachter. Wat als ik niet ergens in mijn tweede jaar Kunstgeschiedenis op het vakgebied Informatiekunde was gestuit? Wat als ik niet was afgestudeerd op elektronische onderwijsvormen? Ik weet vrij nauwkeurig wat mijn oorspronkelijke plan was. Architectuurrestauratie, en in het bijzonder architectuursculptuur, en nog meer in het bijzonder vroeg-Middeleeuwse architectuursculptuur, dat is wat mijn aandacht had voor die tijd van WWW aanbrak.

Het had wel een heel ander soort carrière opgeleverd, met een lange kopstudie in Bologna en een werksituatie die aan elkaar zou hangen van kortdurende Europese projecten. Want in Nederland is er nou eenmaal niet zoveel interessants aan vroeg-Middeleeuws te vinden. Of ik ooit met mijn vingers aan de toren van Pisa had mogen zitten, is ook nog maar de vraag.