driving home for Christmas

Het is druk onderweg. Het is glad en ochtendspits en er zijn wat auto's op elkaar geklapt. Ik ben moe na een nacht in een vliegtuig en anderhalve week reizen en hard werken. Ik wil naar huis. En niet nog drie uur rijden. Helaas is dat wel het geval. Als het onderweg begint te sneeuwen en ik zie de witte kale bomen langs de kant van de weg, kan ik alleen nog maar het nummer 'Driving home for Christmas' horen. Ik kom op tijd, zoveel is zeker.

candy floss

dubbel zeker

't Vraagt een hoop stappen, een NW vlucht boarden in India. Na het profilen en checken en xrayen en uitpakken en weer inpakken van de ruimbagage en het oprotgesprekje met de meneer van de immigratie krijgen we natuurlijk nog de security check bij de gate.

'Zal ik mijn laptop eruit halen?'
'Nee, zo erdoor alstublieft.'

De poort piept niet maar toch wordt iedereen gefouilleerd, dus ik ook. Door een mevrouw met een sari, in de Ladies' section. Daarna pakt een gehandschoende agent mijn handbagage tot de bodem uit. De laptop gaat apart door de scanner. Daarna de tas. Daarna de camera en dan wéér de tas. Dan nog mijn stapeltje mobiel-riem-etc. Enfin, een kwartier later ben je dus clean om te boarden.

Not.

Als het boarden eenmaal begint, wordt iedereen wéér gecheckt. Paspoort, boarding card. Dan worden de mannen ter plaatse allemaal gefouilleerd, schoenen uit, tassen leeg. De dames en kinderen achter enkele zwarte schermen. Zelfde verhaal. Mjah - dubbel zeker is... dubbel zeker. Kennelijk.

convoi exceptionnel

tjee

Wat je al niet leert van de Times of India. Sarkozy doet het met Carla Bruni. Zozo. Houdt zeker van hese stemmen. Dat ik toch naar Mumbai moest om dit te weten.

taxi!

in jezelf

Ik zit in de NW lounge op Mumbai airport met één oor in de richting van het minuscule buffetje. Er staat een Brit die in alle schalen kijkt en met gefronste wenkbrauwen dingen mompelt als 'oh nee, met botjes?' of 'hmmm, dat is wel erg groen'. De pastasalade geeft instemmend gemompel. Goedgekeurd. Hij verdwijnt met een bordje pasta. Je ego is een heerlijke gesprekspartner.

uniform

Op een of andere manier zijn we er tot tweemaal toe in geslaagd om precies hetzelfde type kleding te dragen. Het viel zelfs buitenstaanders op. Nou is een polo met brede blauw-witte strepen niet bijzonder, maar dat ze allebei een aan de binnenzijde rode kraag hebben, is toch wel goed genoeg om voor company uniform door te gaan.

geneuzel

Omdat in de interviews onder andere het hoge opleidingsniveau van IT-personeel in India ter sprake komt, gaan we op weg naar het hotel nog even langs de Mumbai versie van MIT. Even een shot van de ingang nemen. Hoewel we in eerste instantie doorgewuifd worden door de ene guard, wordt op de terugweg onze chauffeur gestopt. Hij stapt uit en onderhandelt een kwartier met de geuniformeerde mannen. Ze bellen mobiel naar onze gastheer, die ons de hele reis dit soort geneuzel heeft bespaard, maar er net nu even niet bij is. Dan wordt de camera erbij gehaald. De clips moeten getoond worden. Hun kans om het India Institute of Technology wereldberoemd in Capgemini en omstreken te maken.

Zoals bij alle geneuzel tot nog toe worden we na een half uur onderhandelen... doorgewuifd.

op straat (2)

vroeg

We zijn extreem vroeg op het vliegveld. Checkin is nog niet open. We zijn weliswaar al ingecheckt via Internet, maar er konden op dat moment geen boarding passes worden geprint. Er schijnen wel self service units te staan waar je dat kunt doen. Als we de zuiltjes getraceerd hebben, blijken ze stuk voor stuk een wit scherm te hebben. Out of service. De man die ernaast staat, legt uit dat ze om 21.30 aan gaan, wanneer de normale checkin ook start. Daar hebben we dus niet echt wat aan. Terug naar de bagage dropoff, want daar kun je schijnbaar ook een boarding pass krijgen. We worden zorgvuldig achter de koorden gehouden, hoewel er al een half uur minstens zeventien man klaarstaan. De profiler doet haar werk, en onze bagage mag door de x-ray. Mijn koffer en de lampenkit moeten open. Met handschoenen aan gaat de beveiligingsbeambte door al die pakjes thee, snoertjes, stekkers en kinderkleding. De digitale speurhond ruikt niets. Alles mag weer dicht en we zijn clear. Ook om India uit te komen, moet je langs de Immigration. Dat is echt anders dan in de US, waar ze gewoon blij zijn als je opzooit en het ze geen moer kan boeien wat je daarna gaat doen. Voor mij in de rij staat een Amerikaan die te lang in het land is gebleven zonder zich te melden. Béétje dom, het staat op elk visum in allerlei talen. Maar het leidt tot een hoop vervelend gedoe voor hem. Gelukkig komen wij zonder kleerscheuren langs de altijd-norse controleur. Ach. 't Is ook een rotbaan.

cavia

In Nederland hebben zelfs de deputy practice managers kamers die groter zijn dan die van de baas van onze vestiging in India. Deze man, die 17.000 werknemers onder zich heeft, bewoont een glazen caviahokje van 2 bij 2,5 met uitzicht op een chemische fabriek. Hij is een van de zeer weinigen die daadwerkelijk een eigen kamer hebben. De rest... heeft een desk. In een cubicle. Als ze geluk hebben, want met 40-50 nieuwe employees per dag is ruimte gelimiteerd. En voor de meesten is hun werkplek afhankelijk van welk project ze doen. 'Deze week zit je op bureau 236F.'