woensdag 31 oktober 2007

sippen in de ochtend

Voordat Gijs' bloedsuiker opgepompt is met de nodige boterhammetjes pindakaas en chocopasta, begint elke zin die hij uitspreekt met een jammerklacht. 'Mahamáá.... (*boehoe*)... ich wilt obbijhijijteh!' Antwoord geven heeft geen zin want om zijn eisen kracht bij te zetten, herhaalt hij zijn verzoek nog een paar maal op dwingende toon. Hoe hebben we eigenlijk ooit voor elkaar gekregen dat Elise zichzelf éérst aankleedt voordat ze naar beneden gaat? En dat met verve, ze is een ster in combinaties maken en hoeft hoogstens af en toe eens op een te groot aantal vlekken (ook lievelingskleren moet je niet langer dan een dag of twee achter elkaar willen dragen) of de lage temperaturen gewezen te worden (zodat ze een maillot aandoet) maar voor het overige hebben we daar weinig tot geen werk aan. Nu Gijs nog uit de sip-modus in de zelfstandig-modus krijgen.

Niet Gecoördineerd Groen

Op mijn weg naar het station en terug erger ik me dagelijks aan de slechte afstelling van de verkeerslichten. Als voetganger ben je mooi het haasje wanneer je uit de richting TU/e naar de achterzijde van Eindhoven Centraal wilt of vice versa. De voetgangerslichten zijn belabberd gecoördineerd. Ze lijken een random keuze te maken uit een serie onduidelijke routines die ertoe leiden dat je de ene keer als voetganger verondersteld wordt in enkele seconden 9 rijbanen over te steken, en de andere keer dat in 3 tranches mag doen terwijl het overige verkeer tussendoor ruimschoots de gelegenheid krijgt in twee of meer groen-oranje-rood cycli terwijl de voetgangers en fietsers wachten... en wachten... en ...wachten. Veel mensen hebben geen zin in wortel schieten en kiezen voor zichzelf. Waarom zou je nog luisteren naar het rode mannetje als de fietsers op de baan die exact parallel aan de jouwe ligt, minutenlang ongestoord groen hebben?

NietGecoördineerd Groen: altijd weer goed voor een stukje ergernis.

slabestekje

Vanaf de eerste keer dat ik in de als zeeslakken fluitende dubbeldekkerintercity's stapte, was het jashaakje hetgene dat de meeste aandacht trok. Wat een Opmerkelijk Design. Wat een Merkwaardig Dingetje. Het ziet eruit alsof de ontwerpers ergens een reusachtige partij incompetente slabestekjes konden opkopen en daar de grepen vanaf schroefden. Allemaal tweepuntige vorkjes.

dinsdag 30 oktober 2007

de wát??

Juist ja, de Nationale Bijbel Test 2007.

Op prime time op tv.
En ik ben oprecht verbaasd. Dat ze daar een programma van maken.

Dat is ook weer raar natuurlijk: ben ik immers niet zelf afgestudeerd op deficiëntieonderwijs op het gebied van bijbelkennis?

En toch hè...

Die deficiëntie wás er juist omdát ze er geen National Prime Time Television van maakten.

Nu heb je God-op-je-Ipod en hoe heet het verder allemaal. Nu heb je dat toch niet meer nodig? Nu kijk je toch gewoon op Youtube als je iets tekort kwam in je reli-opvoeding?

regenboog

Tegen het eind van de middag was er zo'n prachtige dubbele regenboog te zien boven de straat dat ik Gijs, Elise en T. op het balkon riep om te kijken. De dames hadden het na een paar minuten gezien, maar Gijs heeft gekeken tot de regenboog helemaal in grijze wolken vervaagd was. Daarna was hij hevig verontwaardigd en verdrietig. Hij heeft nog twee uur lang betoogd dat we de regenboog moesten gaan zoeken: 'Ich heeft een idee! Wij tunnen de auto nemen en de regenboog zoechen!'. Helaas voor Gijs moest hij het stellen met plaatjes van regenbogen op internet en een mooie door papa getekende regenboog.

Walexander

Willem-A. heeft weer een plusje verdiend in mijn boekje. Hij ontplofte zowat bij de gedachte aan zijn kind op een pedo-site. En terecht. Hij hield zich keurig in toom voor de camera, maar oh wat was W-A pissed off. Zijn ze nou helemaal van de pot gerukt. Hoe haalt iemand het in zijn hoofd.

prich! (2)

'Iedereen moet wel eens een prich.' zou Gijs zeggen. Nu is mama aan de beurt. DTP, Hepatitis-A en wie weet wat de GGD me overmorgen nog meer aansmeert. Ach welja, ben ik weer jáááren onder de pannen qua enge tropische ziektes.

Mumbai

Mumbai Mumbai Mumbai.

Het houdt me wel bezig.

Oslo en dan Mumbai.
Sneeuw en dan hitte.
Een van de meest welvarende landen ter wereld, en een kleine stad.
En dan een van de arme landen van de wereld, en een mega-metropool.

Mumbai: volgens mij moet ik het doen.

schema

Waar ik echt helemaal niets van begrijp is de mededeling 'dames en heren, u zult gemerkt hebben dat wij langzamer rijden dan gebruikelijk, dat komt omdat we achter een goederentrein rijden' (en dit geheel leidt dan tot 25 minuten vertraging). Want: die goederentrein rijdt daar toch niet zomaar??? Je weet toch als spoorbeheerder dat die trein daar gaat rijden? Die rijdt daar toch elke week op die tijd?! Of misschien wel elke dag!? Die trein komt potverju toch niet uit de LUCHT vallen, zoals die blaadjes waar je wielen driehoekig of octagonaal of weetiket van worden? Die trein is toch geen verstekeling op je netwerk? Als je freeloaders hebt rondrijden, moet je er gauw wat aan doen als ProRail zijnde, maar het lijkt me sterk dat die treinen verschijnen en verdwijnen op de schermpjes van de baanvakbeheerders alsof het regenbuien zijn.

maandag 29 oktober 2007

december reismaand

Het wordt een spectaculaire decembermaand. Ik geloof niet dat ik mijn kantoor veel van binnen ga zien. De tweede week van december staan we te filmen in Oslo. Naar alle waarschijnlijkheid in de sneeuw.

En toen kwam vandaag het verzoek of we dan de derde week van december in Mumbai konden filmen. India. Oef. 2008 was me liever geweest, maar díe kans zit er niet in.

quique amavit, cras amet

Ze zijn kort en rond of lang en blond. Ze zijn gekleed in grijze pantalons met een messcherpe vouw en donkerblauw fluwelen jasjes. Ze dragen allemaal een gewoon ongecoördineerd overhemd uit hun eigen collectie en géén stropdas. Ze zijn stuk voor stuk uiterst Brits, beschaafd, met zelfspot en humor. Ze kunnen praten, ze staan op een podium, ze zíjn er, en vooral kunnen ze zingen. Ze zijn balsem voor de ziel en peper in je oor. Ze sissen en spetteren, zoemen, kletteren en maken soms een muur en dan weer een flinterdun blaadje van geluid. Ze zijn er al decennia en ze zijn met zijn zessen, hoewel er in totaal 19 geweest zijn. Ze heten David, Chris of Stephen. Ze zijn de King's Singers.

Ze zongen Engelse madrigalen. Ze zongen dingen die wij óok zongen, als Mockingbird Thrill, lang geleden. Heel vreemd om je eigen partij te horen door een counter. Zo hoorde het, toen de muziek geschreven werd. Het klinkt grappig, soms kaal, soms scherp, en ook - als je niet kijkt en vergeet dat het een man is, gewoon precies goed. Ze zongen Poulenc, mijn favoriet voor recenter kamerkoorrepertoire, en nog wel een selectie uit de Huit Chansons. Met het CM kamerkoor gezongen. Onze Franse uitspraak is beter, voor de rest zijn de KS natuurlijk altijd je meerdere. Maar dan: Pilons l'orge door mannen gezongen... dat kan écht niet. Poulenc verder is breekbaar en fijnzinnig en af en toe dronkemansgelal.

Dan een werk speciaal geschreven voor de King's Singers: Cartography van John McCabe. Met een terugkerend refrein:

'Cras amet qui nunquam amavit;
Quique amavit, cras amet'

Drie Spaanse stukken, het laatste een zogenaamde 'ensalata': een spectaculaire mix van seculier en religieus, van Spaans - of was het Catalaans? - en Latijn. Langzaamaan komen er steeds meer grapjes voorbij, mimiek, gebaren.

En dan gaan de lessenaars weg. Tijd voor close harmony. Daar zijn ze natuurlijk eigenlijk voor. Het bestaansrecht van de King's Singers. Close harmony, het cabaret van de muziek. Het enorme podium is bijna leeg maar de zaal is tot de rand gevuld met geluid. De zaal geniet. Het is té snel voorbij - maar de toegift (Nella vecchia fattoria - de Italiaanse variant op Old McDonald, met een respectievelijk mekkerende en balkende countertenor, een miauwende tenor, een knorrende en een blaffende bariton en een toeterende bas) is goud waard.

zaterdag 27 oktober 2007

meten is weten

Gijs meet mijn bloeddruk. Met het plastic gerätje uit zijn dokterskoffer. Als je hard in het kleine ballonnetje knijpt, draait het metertje lekker dol. 'Ech gaat jou bloederruch meten - helemaal. Honnerd Twinnig Tach-ig. Nou isset tlaar.' zegt Gijs tevreden.

wagenpark

Het witgoedwagenpark is geupgrade. Tevreden staan twee Mieles synchroon te wishwashen. Twee glanzende trommels draaien Softcare hun rondjes. Twee oranje displays laten de tijd teruglopen tot het einde van hun programma.

vlochen op de banch

Gijs kan nog steeds de K niet zeggen. Dat leidt tot allerlei leuke uitspraken. Gijs imiteren is bijna onmogelijk zonder fouten te maken, hijzelf is juist heel consequent: een K aan het begin van een lettergreep is een T, een K middenin of aan het eind is een CH. En héél héél soms komt het uitzonderingenlijstje erbij. Bijvoorbeeld als we pannenkoeken eten. Die heten pannepoechen. Voor het overige doen tnopjes tlich tlach en tichters twach twach. Plachen wij vlochen met boter op onze trechter. Eten wij toechtjes met chocholademelch erbij en lezen des avonds een boechtje op de banch.

vrijdag 26 oktober 2007

kunnen wij het maken?

In de tram zit een paneel los. Elke keer dat de tram optrekt, zwiept het paneel met bedrading en al naar voren en klapt weer terug. Twee net ingestapte mannen besluiten gezamenlijk actie te ondernemen. Eén van hen, een kort stoer kaalgetondeust kleerkastje in een zwart leren jekkie, houdt het paneel dicht, terwijl een keurige veertiger met grijs haar probeert de bevestiging weer aan te draaien. Het lukt niet. Ze zien eruit als een duo uit Bob de Bouwer. Kunnen wij het maken?

He-laas-niet!

gezellig hè?

Gijs en Elise mogen nog een dvd'tje kijken. Elise zit op haar blauwe stoeltje, maar Gijs wil graag op de bank. Hij kruipt tussen mij en Mark. Pakt zijn favoriete autootje en zijn knuffelaap, kijkt tevreden naar ons op en zucht: '...gezellig hè?'

donderdag 25 oktober 2007

thans

Conducteurs in NS-treinen zijn de enige mensen die ik ken die het woord 'thans' nog volop gebruiken. "Dames en heren, thans komen wij aan te Pulkenrode centraal...." en dan nog drie maal in een boodschap van nog geen 30 seconden. Thans. Wie zegt er nou thans?

woensdag 24 oktober 2007

foutje

De man naast me in de trein heeft van zijn vrouw zo'n kadopakketje gehad met 7 paar sokken, 1 voor elke dag van de week. De boodschap is niet helemaal doorgekomen, want op zijn sokken staat vandaag met grote letters TUESDAY.

dinsdag 23 oktober 2007

fantasie

Fantasie is een groot goed. Als je Gijs tegenwoordig zijn tandenborstel geeft, zegt hij 'klik!' en begint al 'brrrrrrrrzzzzzzzzt' geluiden makend zijn tanden te poetsen. Dan zegt hij weer 'klik' (nah, strikt genomen zegt hij 'tlig!') en geeft de borstel weer terug.

plat

Onderweg van de apotheek naar huis zie ik een platgereden egeltje. 't Is dat Elise er niet bij is, maar in mijn hoofd hoor ik haar toch zingen:

'Egeltje wil je overstéééken,
Heb je wel goed uitgekeken?
Ga toch naar het zebrapad
anders rijden ze je PLAT!'

...met op plat een harde klap in haar handen. Dit egeltje had niet zoveel interesse in muziek, denk ik.

min nul

Mensen krabben driftig hun ruiten. Op de platte daken van de garage en de grassprietjes aan de overkant zit een dun wit laagje. Het is koud. Zó koud dat een buitenthermometer ergens langs mijn weg het getal min nul aangeeft. Da's pas koud.

zondag 21 oktober 2007

stoer

herfst (2)

grrrrrrrrrrrom

Gijs - by Mark and Irene
Leeuw - by Joyce

mini

Mini is in.

Op de markt hebben ze niet alleen meer kerstomaatjes maar ook minikomkommers, minichampignonnetjes en minitrostomaatjes. En als klap op de vuurpijl vond ik gisteren ...miniaubergines. Prachtig zijn ze, hopelijk hebben ze een maximale smaak.

absurdistan

M: 'Vanavond gaan we het tegenovergestelde doen van gisteren, Elise. Weet je wat 'tegenovergestelde' is?'
E: '...'
M: 'Dat is als iets precies het omgekeerde is. Bijvoorbeeld... het tegenovergestelde van dik... is dun. En van groot... klein. Wat is het tegenovergestelde van donker?'
E: '...'
I: '...zwaar!'
E: 'Neehee mama...'
I: '...bruin?'
E: 'NEE mama...'
I: 'Maar wat is dán het tegenovergestelde van donker?'
E: 'Televisie!'

zaterdag 20 oktober 2007

fiets-ster

Elise begint een ware ster te worden in het fietsen. Ze is vastbesloten binnenkort papa's FietsExamen met goed gevolg af te leggen, want ze wil maar 1 ding: op de fiets naar school. Vandaag heeft ze eindeloos het gangetje hierachter op en neer gefietst. Geen sinecure, want het is smal en de betegelde reep in het middel is nóg smaller en érg boomwortelhobbelig. Toch laat ze zich niet afschrikken. Dat ze er momenteel als een bokser uitziet, komt dan ook niet van het fietsen maar van een onvoorzichtige BSO-genoot die, zoals ze het zelf uitdrukt, 'op haar gezicht gestaan heeft.'

er is geen betere

In vervolg op de sterfscène hebben we er geen gras over laten groeien en vanochtend al een nieuwe wasmachine gekocht. Een Miele. Over een week wordt hij geleverd. Ik heb me laten voorlichten over de verschillen tussen de vele modellen (over de verschillen tussen merken hoefde ik geen voorlichting, het was me volstrekt duidelijk waarom we een Miele wilden.) Eigenlijk merkwaardig aangezien ik maar zo'n 10% van de wassen in dit huishouden draai, als vervangend ministerie van Waszaken. Ik ben meer de staatssecretaris als het om was gaat.
Meer toeren dan het eerste model leek me totaal onnodig, veel is al veel en meer niet nuttig. Net als met stofzuigerwatten. Boven een bepaald wattage is het allemaal veel en maakt het geen moer meer uit. En kekke eigenschappen zoals een LED lampje in de trommel vond ik al helemaal oninteressant. Een basic Miele dus. Nog 7 dagen.

gillende worst

Gijs heeft een nieuwe running gag. Elke dag dat hij worst in plakjes op zijn boterham heeft, valt er wel een plakje naast. Gijs roept mij erbij, en ik moet de worst dan even streng toespreken. Dat gaat ongeveer als volgt: 'Zeg worst, wil jij wel eens héél gauw maken dat je op die boterham komt! Nu is het echt afgelopen met die flauwekul hoor! Laat ik niet merken dat je nog eens van die boterham komt. Heb jij soms geen oren?!'

Ergens halverwege begint Gijs al gierend van de lach mee te doen: 'Ja worst, dan moet jij op de trap! Dan gaat jij gillen! Whahahahaha, mama, die worst hééft toch geen oortjes, die kán niet luisteren, hahahaha....'

s'hoenen

Gijs is trots op zijn nieuwe schoenen. Zó trots dat hij soms volledig out of the blue binnen komt rennen met in elke hand een schoen en roept 'Tijch! Ich heeft NIEUWE SHOENEN!!'

vrijdag 19 oktober 2007

leeuw

Gijs werd zojuist geschminkt als leeuw toen ik bij de Stampers arriveerde. Hij zat lang keurig stil, tot alle details waren aangebracht, en toen wilde hij wel mee. Onderweg naar de auto verklaarde hij: 'Ich gaat allemaal MENSE opeten! Niet alle mensen maar MEISJES! Ich gaat MEISJES opeten!'.

donderdag 18 oktober 2007

sterfscène

Uit de bijkeuken klonk zojuist een heuse sterfscène. De wasmachine, waar we al een paar weken met zorg naar luisteren omdat-ie toch wel erg veel herrie begint te maken, klonk dit keer alsof ter plaatse de tegelvloer onder hem grommend zou opensplijten en hij in een groot diep gat met veel vlammen en verzengende hitte zou verdwijnen. "Aáááááááh" gillend -natuurlijk.

Nee. De wasmachine klonk dramatisch. Verder niets. Maar heel lang gaat-ie het niet meer uithouden. Nou heeft hij al bijna 9 dienstjaren waarvan meer dan de helft in een jong gezin achter de rug en die tellen dubbel voor witgoed, heb ik me laten vertellen.

Dus ik oriënteer me vast. Dat gaat van pas komen.

bos

Het is boswandelingweer. Ik wil in het weekend maar één activiteit doen en dat is in het bos slenteren en eikeltjes, kastanjes en herfstbladeren verzamelen. En lekker herfstknutselen na afloop. En warme chocomel en speculaasjes. En kaasfondue. Allereenvoudigste wensjes kortom. En ik wil niet denken aan branding campagnes, site redesign en zélfs niet aan vernieuwde versies van scripts.

cap

Waarom hebben sommige jongens (het zijn altijd gozertjes tussen de 10 en 20 waarbij me dit opvalt) hun baseball petjes soms zó krap gemaakt, dat ze feitelijk bóvenop hun hoofden staan in plaats van eromheen vallen?

wens

Het meisje aan de andere kant van het gangpad legt haar moeder tot in detail uit waarom zij graag een paard wil. "Ja, een paard is gewoon... ehh,... gewoon... nou lief enzo. En nou ja, je weet wel."

Ik ben benieuwd wanneer bij ons de huisdieren op verlanglijstjes gaan verschijnen.

leaseblik

Het oordeel is geveld en het blik is besteld. De keuze is gevallen op (maakt omvangrijke envelop tergend langzaam open)...

...een donkerrode.

Gijs had namelijk een rode auto besteld, en daar kon ik niet zoveel tegen bedenken. Tot nog toe hadden we zwart, donkerrood, zwart, blauw... en een zwarte vond ik dit keer niet zo. Dus die stap in de reeks hebben we overgeslagen. De Scénic en de Picasso tegen elkaar afgewogen en alle mitsen en maren zorgvuldig bekeken, leidde uiteindelijk tot de bestelling van een Citroën C4 Grand Picasso met een 1.8 16V 135 benzinemotor en LPG tank. Opgefrist met een panoramadak, want dat zou ik wel missen na bijna 4 jaar in de SW. In BURLAT ROUGE. Prachtig klinkt-ie. Het zal wel januari worden voor hij geleverd wordt, dus Gijs moet nog even geduld hebben met 'onze blauwe auto'.

auto neemt trein

Ik zit in de trein, die Utrecht CS uitrijdt - en naast me rijdt een grote Nissan, even hard als wij. Er zit geen bestuurder in. Over alle hoofdsteunen zit plastic, en de handgreep aan het portier is met wit tape dichtgeplakt. De auto mindert vaart. Voor hem nóg een. En nóg een. Allemaal nieuw en onderweg naar de dealer, op de bovenste van twee laaddekken van een schier oneindige goederentrein.

woensdag 17 oktober 2007

stempeltje

Gijs is naar het consternatiebureau geweest. Op verzoek deed hij braaf mee: ballonnetje tekenen, treintje bouwen, blokkenstoof, ogentest. Pas tegen het einde begon onze 13,3 kilo's slankheid grapjes te maken omdat-ie er genoeg van had.

Na afloop zei 's middags iemand tegen hem 'zo Gijs, dus je hebt weer een OK-stempeltje gekregen?' waarop Gijs verbaasd naar zijn beide handjes keek en zei 'neej hoor, ich heeft niet stempehtje!'

maandag 15 oktober 2007

hard

We eten spaghetti bolognese. Daar is Elise erg tevreden over. 'Ohhh mama! Dan ga ik mijn héle bord opeten!'

Op mijn commentaar dat zo'n bord wel erg hard is, rolt ze met haar ogen. Langzamerhand breekt de tijd aan dat mama gek is.

overal

Ook heel lang geleden verbaasde ik me al over de omvang van de wereld. Neem nou alleen maar dit land. Neem alleen maar een kleine wijk aan de rand van een kleine stad. In ál die huizen wonen mensen, gezinnen. In ál die huizen wordt gedacht, geleefd, gewerkt en gestreefd. Állemaal hebben ze een kaasschaaf en állemaal een fiets of drie. Overal is iedereen bezig zijn eigen leven en soms dat van anderen een stukje mooier of beter te maken. En allemaal zijn ze op zoek naar hetzelfde. Zijn ze ongelukkig, dan zoeken ze geluk. Zijn ze gelukkig, dan zoeken ze rust. En hebben ze rust, dan worden ze na verloop van tijd ongelukkig. Al die kleine cyclusjes in al die kernen.

herfst

Het was maar 5 graden toen ik vanochtend op pad ging. Winterjassenweer. Wat is dat heerlijk, om weer zo'n lekkere zware wollen jas aan te trekken. Wat ben ik blij dat het weer winter wordt. Wat gezellig dat het weer donker is als de trein door de vroege ochtend rijdt. Ik weet dat ik niet veel medestanders heb, maar het pro-winter-comité is wakker en nog altijd even actief als vorige jaren.

cabine

Treinen hebben vooraan bij de cabine van de machinist zo'n rottig deurtje dat onmiddellijk terugklapt als je het open duwt. De machinist aan de overzijde van het perron heeft zijn handen vol: koffie, grote tas. Hij geeft een bescheiden trapje tegen de deur. Deur open... en meteen weer dicht. Hij schopt nog eens ...en nog eens ...en telkens klapt het deurtje nog harder dicht dan het open ging. Je ziet het kleine zwarte donderwolkje boven zijn hoofd verschijnen. Hij zet zuchtend zijn tas neer. Opent de deur, stapt met één voet naar binnen, houdt de koffie zorgvuldig opzij met zijn elleboog tegen de deur, reikt naar zijn tas, valt nog nét niet tussen trein en spoor en verdwijnt naar binnen.
Hè hè... de dag kan beginnen.

zaterdag 13 oktober 2007

te duur

Het Capgemini hoofdkwartier (dat klinkt té leger-achtig, maar wat is dan de betere vertaling van headquarters) ligt wel zo verbijsterend prachtig. De Rue Tilsitt klinkt onbeduidend, alleen degene die het opzoekt op de kaart of er langs gaat weet dat in werkelijkheid het gebouw ligt aan de Place d'Étoiles... ofwel, aan het plein waar de Arc de Triomphe op staat. Kun je het veel Parijziger bedenken? Het is bovendien een fraai pand, met daarin overal rookglazen spiegels, *pling*ende liften en hoogpolige vloerbedekking in Sahara beige of Coupre. De receptionist zit niet in een rentacop uniform achter een foute designdesk die meer weg heeft van het 8-uur-journaal decor, maar aan een keurige antieke met leer ingelegde werktafel. In een krijtstreep.

Kortom:

...wij verdienen teveel aan onze klanten.

feesjûh

Dat was dan het eerste officiële Partijtje. Als het doorgaat tot je kinderen basisschool-àf zijn, hebben we nog minstens 9 jaar te gaan. Het ging prima. Lekker cakejes versieren, beker-bierviltje-torens bouwen en snoepjesmemory spelen tot het tijd was voor poffertjes. De ouders kwamen alweer aanbellen toen de kinderen nog zaten te smikkelen. Het viel dus allemaal niet tegen. Maar morgen een dagje rust: dá's een goed idee.

boboi

Er zaten kennelijk Hele Belangrijke Mensen in de Thalys héén. In eerste instantie dacht ik dat de beveiliging op het perron van Brussel-Midi gewoon standaard beveiliging was. Daarna realiseerde ik me dat er wel érg veel body guards in de coupé zaten. Overal kleerkasten met oortjes. (Oortjes kunnen niet praten.) Een bezoekje aan het krantenrek (om een Franstalig papier te scoren) leerde dat er helemaal vooraan zo'n Thalys een 'Salon' is. En daar zaten de Hele Belangrijke Mensen. Hoe belangrijk zagen we pas toen we uitstapten op Paris Nord. Ineens stonden daar misschien wel 15 beveiligers, maar ook Andere Hele Belangrijke Mensen om die Hele Belangrijke Mensen in onze trein te verwelkomen. 't Was net of ze er voor ons stonden. Verder was geheel Paris Nord vergéven van de beveiligers, politie en miliairen. Allemaal uitgerust met dikke mitrailleurs, maar dat zal wel iets met verhoogde terrorismedreiging van doen hebben gehad.

Ekkersrijt...

...heeft zijn straten genummerd.

Zo staat het op het grote bord langs de A50. Zo. Ze zijn er zelf in elk geval blij mee kennelijk.

vrijdag 12 oktober 2007

rugbified

Parijs is totaal en compleet in de ban van de rugby wereldkampioenschappen. Frankrijk speelt morgen in de halve finale tegen Engeland en dat is een belangrijke match. Overal op straat zie je het logo van de rugby-WK, overal afbeeldingen van rugbyspelers, er komen hordes fans aan uit de UK. En Capgemini is een van de hoofdsponsors van deze WK, dus het prachtige Parijse pand aan de Rue Tilsitt wordt ontsierd/versierd (?) door een 5 verdiepingen hoog spandoek dat de volledige gevel die tegenover de Arc de Triomphe ligt, afdekt. Je kunt het onmogelijk missen: we have been rugbified.

Thalys

Dit is de eerste keer dat ik de Thalys neem en ik moet zeggen: het valt helemaal niet tegen. De snelheid is werkelijk onverslaanbaar: 1 uur 20 voor Brussel-Parijs is fenomenaal. Dat gecombineerd met een rustige trein, plenty zitruimte, een stopcontact voor je laptop en alleszins behoorlijke verzorging wat catering betreft, maakt de keuze voor volgende keer eenvoudig. Vanochtend om half 7 vertrokken en om 10 uur in Parijs. Door de mist kun je niet eens zien dat je verrekte hard gaat.

day at the office

Heen LeMonde, terug DeMorgen
Volvic en Badoît
Bonne Maman op croissant
6 uur weg, 21 uur terug
Place de L'Étoile, Champs-Elysées
Onder de Arc de Triomphe door
Pave de boeuf met pepersaus bij de lunch
Chatelet en Chapelle
Gare du Nord, Brussel Midi
Niet de Leonidas vergeten

...en over twee uur mag m'n pak weer uit.

woensdag 10 oktober 2007

proefrijden (2)

Nummer twee was de Renault. Een kleine drawback was dat ze niet helemaal goed hadden geluisterd - ik had écht om een benzinemotor gevraagd. De dikke diesel waar we in testten reed prima. Weinig op aan te merken, hoogstens dat-ie iets grof was in de reactie. Een baksteen, maar een stuk lichter dan onze 307.

Maar we móeten echt de benzinevariant ook nog testen en dat gaat zaterdag gebeuren.

RPG

Gijs beleeft steeds meer lol aan rollenspel. Ik hoorde herhaaldelijk geram op de verwarming, dus ik informeerde eens wat dat te betekenen had. 'Wij zijn aan het rennen.' verklaarde Gijs.

En even later hoorde ik:
'Wel goed vasthouden. Zo, nu rennen! Jaaaaaa!'

Daarna kwam er een playmobilpaard met berijder over de verwarming aangegaloppeerd.

lustrum

dinsdag 9 oktober 2007

men neme

Op speciaal verzoek het recept van de paddenstoelenrisotto. Ik gebruik nooit een recept, eigenlijk doe ik maar wat, dus een recept is hier een zo nauwkeurig mogelijke weergave van de handelswijze ter plaatse.

Men laat een Italië-ganger een zakje gedroogde paddenstoelen meenemen. Liefst een mixje met in elk geval porcini (boleten). Ook in Frankrijk en vermoedelijk België zijn dergelijke mixjes ruim voorhanden in elke hypermarché, waarschijnlijk is Nederland het enige achtergebleven gebied waar niemand behoefte heeft aan gedroogde paddenstoelen die NIET voor hallicunogene doeleinden zijn.

Week een ruime hand gedroogde paddenstoelen enkele uren in heet water.
Verse paddenstoelen (bijv shii take en champi's), 2 a 3 ons, in plakjes even bruin bakken en opzij zetten.
Uitje snipperen en fruiten in ruim olijfolie.
Knoflook erbij persen.
Risottorijst - uh, 200 gram? ofzo? erbij, goed roeren zodat alle korrels glanzen.
Een klein glas droge witte wijn toevoegen en roeren tot het vocht opgenomen is door de korrels, daarna steeds een glas water toevoegen tot het vocht opgenomen is.
Na ongeveer een kwartier de paddenstoelen, gedroogde en verse, in de pan.
Meestal zijn na een minuut of 20 de rijstkorrels gaar. Eventueel zout toevoegen en verder wat gehakte groene kruiden, net wat voorhanden is. Ik had salie, bieslook en oregano uit de tuin. Een paar takjes is al voldoende.

Aan tafel ruim bestrooien met versgemalen zwarte peper en Parmezaan erover schaven. Schaven ja, niet raspen, raspen is mishandelen van kostelijke kaas. Gewoon een Hollandse kaasschaaf nemen en niet te hard duwen, dan krijg je mooie schaafjes.

proefrijden (1)

Vandaag de eerste proefrit.

De C4 Picasso. Als het hem wordt, dan de Grand met veel ruimte. De eerste verrassing was buurman W. bij de dealer. Hij riep nog net door het geopende raam 'je had ook in mijne mogen proefrijden...' Voorheen had hij exact dezelfde SW als wij en nu dus een C4. Is het een omen? Of is het eerder een omen dat de garage Driessen heet en de dealer van D.? Wordt dit de helft van het DenDV wagenpark?

Hij reed best aardig, maar het schudt wel zeg, in de bochten. Bijna terug riep Gijs onmiskenbaar 'een ELAND, ich ziet een ELAND!!' Helaas zagen wij de eland in kwestie nergens, hoewel Gijs ons bleef verzekeren dat er echt een eland was, anders hadden we even de omrolproef kunnen doen.

Parigi

Vrijdag naar Parijs.
En heb ik er zin an?
Nah, nee. Eigenlijk niet. t Wordt een dag vol reizen en vergaderen. Niks aan. Waarschijnlijk zie ik geen millimeter meer Parijs dan een station, een taxi en een kantoor. Treurig eigenlijk.

nog één nachtje slapen

Elise had haast om in bed te komen. Nog één nachtje en dan is het zover. Dan is ze echt officieel en helemaal 5. Dan mag ze legaal de kleding aan waar '5yrs' in het label staat als maataanduiding (iets waar ze zich serieus druk over maakt). Dan mag ze trakteren, twee keer op één dag maar liefst, want de dansles kwalificeert ook als school en J. trakteerde ook toen ze 6 werd. Dan mag ze haar nieuwe schoenen aan, helemaal meegenomen uit Canada en zorgvuldig zorgvuldig tot het laatste moment bewaard.

Dan... is mijn eerste lustrum als moeder. Eén van die dingen die mijn leven voorgoed veranderden ligt alweer 5 jaar achter me.

excuus

Een goed excuus is goud waard. Gijs heeft meestal een reeks doorgezaagde smoesjes om nog maar eens uit bed te komen. Van het kaliber 'mag ik een slochtje water' ...'ich wilt jou nog een tus geven'... 'ich wilt poes nog een tus geven' ...'ich wilt papa nog een tus geven'.... 'ich moet plassen' (...yeah right, meneer heeft nog nooit op de wc geplast).

Vandaag kwam er een uit onverwachte hoek. Gijs stond tien minuten na inbedlegtijd bovenaan de trap te roepen: 'mamaaaaa?'
'Wat is er Gijs?'
'Ich wilt.... eigenlijch... nog even ... met jou praaaten.'

zaterdag 6 oktober 2007

paddo's

Spannende risotto gemaakt vandaag, met gemengde paddestoelen uit Italië. Echte parmezaan en kruiden uit de tuin. Hij was heerlijk.

ze fietst!

...en uiteindelijk heeft Elise dan toch besloten om een paar dagen voor haar vijfde verjaardag de zijwieltjes aan de wilgen te hangen. Vanochtend kwam Y. aangefietst naast de bakfiets met haar papa en zus. Dat heeft Elise blijkbaar aan het denken gezet. Als Y. het kan, en B. kan het, en T. kan het ook... dan moest zij het ook kunnen. En dus heeft ze, met de verbetenheid die haar uiteindelijk ook liet touwtjespringen en lezen, binnen een dag het fietsen echt onder de knie. Nog wat stabiliteit kweken en wat oefenen en ze kan zelf.

donderdag 4 oktober 2007

prototypisch

De zon is er nog niet maar de rode kleur in de wolken in het oosten al wel. In de weilanden ergens na Geldermalsen is een boerderij. Bij de boerderij is een appelboom, en tegen de appelboom staat een héle lange ladder. Helemaal tot in de top. Daar heeft iemand zijn ontbijt geplukt. Het lijkt wel een kindertekening.

ontroerd

Iemand bekende wat schuchter dat ze behalve geboeid eigenlijk ook wel 'ontroerd' was door de Roparun video. Dat ik dat misschien niet wilde horen. Dat dat misschien niet de bedoeling was van de film.
Terwijl dát nou net het beste commentaar is dat je kunt krijgen op zo'n video. Dat iemand er écht door geraakt werd.

win-win

Om de week op dinsdag gaan Gijs en ik bij Elise in de klas mee lunchen. Ouders helpen bij deze overblijfmomenten zodat de docenten ook even pauze kunnen houden. Gijs vindt het een feest. Hij staat 's ochtends al klaar met zijn eigen rugzakje en daarin een eigen broodtrommel en een beker melk. Zit tijdens de lunch keurig op een stoeltje, zingt mee van 'smaak'lijk ee-eeten, smaak'lijk drinnnn-ken' en verorbert in rap tempo zijn eigen lunch en vaak ook nog wel wat restanten van die van zijn zus. Elise vindt het óók een feest, omdat het op deze leeftijd nog heel stoer is om een van je ouders in de klas te hebben. Meester Ad heeft nog een half uurtje pauze tussendoor. En ik vind het leuk om al die kinderen uit haar klas te kennen. Kleuters zijn op een bepaalde manier allemaal hetzelfde, ze maken dezelfde grapjes en liggen dan krom van het lachen om zichzelf. Heerlijk. Iedereen blij.

transformatie

Ik ben een Renaultrijder geworden. Zoeen met een electronisch kaartje inplaats van een sleutel. Niet definitief overigens. Totdat de inbraakschade van die paar jokers in de RAI gefixt is, heb ik een Laguna tot mijn beschikking. Rijdt best, maar ik ben niet meer van de lage visvormige scheurijzers geloof ik. Doe mij maar een cavia-model. Lekker hoog en met veel ramen aub.

bezorgd

Toen ik vanmorgen bijna de deur uit wilde gaan, waren Elise en Gijs allebei al beneden. Ik liep nog even de trap op om mijn haar te kammen, waarop Gijs bezorgd riep 'Mama? Mama!' 'Ik ga alleen even naar boven, Gijs! Ik ga zometeen pas weg!' En toen kwam de bezorgde Gijs naar voren: 'Maar mama, jij hebt nog helemaal niet 'teslapen!?'

dinsdag 2 oktober 2007

what's next?

Ik sloeg vandaag voor het eerst in maanden weer eens een editie van Donald Duck open, en zag onmiddellijk een paginagrote advertentie voor abonnementen op NRCnext. Huh? Sinds wanneer pluggen kwaliteitskranten zich in de DD? En what's next? Een Nova-teaser in Sesamstraat?

glamourous

Darling, darling... wat zijn we toch een glam fam. De hele bovenverdieping ligt al dagen vol glitter vanwege het enthousiasme waarmee Elise haar nieuwe make-up doos hanteert. Reuzefraai, eerst bleef het bij glitter op Elise en glitter in de badkamer, maar nu is er ook glitter op de trap, op de overloop, in de wasmachine, op Gijs, in ons bed en net meende ik een glittertje op poes te bespeuren.

de veelgevraagde kippenkroketten

Wat zitten er toch voor briljante tekstschrijvers achter Sesamstraat - en wat doen ze nog meer met hun leven? De conversaties van Bert en Ernie zijn onbetaalbaar. De liedjes zijn altijd raak. En buiten B&E zijn eigenlijk alle muppet-scènes even kostelijk vermaak. Hoe komt iemand op zo'n karakter als Graaf Tel ('iek tel achcht prachchtvolle snoerken') of Grover ('nummer zes zijn de veelgevraagde KIPPENKROKETTEN')?

dubio

Nog steeds hevig in dubio over het auto-issue. Ga ik mijn huidige auto overkopen van de leasemaatschappij? Of ga ik weer een nieuw ding leasen? Beide hebben voor- en nadelen en financieel lijkt het elkaar weinig te ontlopen - maar hoe is dat op wat langere termijn? Moeilijk, moeilijk. Het aanbod van de leasemaatschappij is uitstekend. Maar de nieuwe modellen zijn ook wel aanlokkelijk.

self-supporting system

Gijs geniet van zijn dag. Hij zit al zeker een uur zingend en tegen zichzelf kwebbelend te kleuren. Tussen het geneurie en gezang van 'Bóóób de bouwer... nou en OF' hoor ik af en toe een dialoog.

'Nu even een blaadje pachen'
'Zoooo blaadje tepacht'
'Lekker kleuren, ja?'
'Hm lekker kleuren'
neuriet
'...nog blauw hier...'
'...tunnen wij het maachen?'
'Welke is het huis van Bobdebouwer?'
'Oooh, deze is het huis van Bobdebouwer, ja hè?'
neuriet Bob tune nog maar een keer.

...en zo voort. En dat allemaal tegen zichzelf.



maandag 1 oktober 2007

hoop werk

D'r is weer een hoop werk te doen de laatste weken. Vrijdag een videoboodschap voor bon opgenomen. Direct over de 2000 views gescoord. Ook staat Roparun 2007 inmiddels online. Verder druppelen de nieuwe opdrachten gestaag binnen. Posbank-opname gisteren leidt binnen twee weken ook alweer tot een film.

soort van jubi

Vandaag werk ik negen jaar bij mijn huidige werkgever. Negen jaar. Ergens tussen een derde en een kwart van mijn leven. Meer dan de helft van mijn volwassen leven. Meer berekening dan dat moet je er niet op loslaten, want dan word je ongemakkelijk.

Natuurlijk zeg je dan 'Uhm, ik weet niet of je me daarmee moet feliciteren...' als je collega's dat doen. Maar ik heb geen spijt van 9 jaar Capgemini. Dat scheelt.

n-nummer

Weer een nieuw N-nummer op de lijst toegevoegd. Het was een rampdag vanuit het oogpunt van woon-werk verkeer. Heen viel nogal mee, maar door de chaos op het Capgemini terrein kostte dat toch nog veel tijd. Terug was een drama. Ik wist al dat de A2 geen optie was. Met ruim 36 kilometer file op mijn traject besloot ook routemiep dat ik wat anders moest proberen. Zij wilde dat ik de A27 zou nemen. Wist zij veel dat daar inmiddels ook alweer 27 kilometer stond. Dus ik besloot geheel op eigen houtje dat de A12-A50 weliswaar belachelijk óm maar in dit geval toch gunstig zou zijn. Zo gezegd, zo gedaan.

Nog pas een paar kilometer op de A12 bleek ook daar de traagheid al toegeslagen te hebben. Maar routemiep wist nog wel een leuke omweg - en die heb ik wel genomen. En dan rijd je ineens door de prachtige dorpen op de Utrechtse heuvelrug. Amerongen. Rhenen. Zo mooi, zelfs in de regen en avondschemer. Een heel klein beetje genieten, zelfs met nog een stukje file voor de Waalbrug in het verschiet.