zaterdag 23 februari 2008

Koefnoen van Klasse

Het blijft een fraai stukje Koefnoen:

geen bob

Hoogst uitzonderlijk: vandaag echt teveel gedronken. Dat is echt al heel lang geleden, maanden - zo niet jaren. De grens is ergens tussen een halve en een hele fles wijn, maar vandaag ben ik echt de grens over. Ineens voel ik hem zitten, en dan maakt het eigenlijk ook niet meer uit. Op de wijnproeverij donderdag heb ik het bewust volledig alcoholvrij gehouden. Mijn gespreksgenoot vond dat heel normaal: hijzelf had de volgende dag om 9.00 een afspraak met Koos Spee en wilde dus ook liever met een 0-promillage de weg op. Maar vandaag waren de Viognier en de Cabernet samen nèt iets te ruim. Gelukkig is het weekend.

lang geleden

Ooit.
We waren een paar dagen op reis: eerst naar Oxford, toen naar Cambridge. Dat moet lang geleden zijn, het was toen we nog in Bath woonden. We waren in de middag weg gegaan en omdat je in Engeland al-tijd via Londen moet reizen, waar je ook heen wilt, kwamen we pas aan in Oxford toen het al lang donker was. Na een wandeling door de stad vonden we het college waar we die nacht zouden verblijven. Zoals alle colleges had het een grote poort. We belden aan. Er ging een klein luikje open in die immense poort, waar een oog naar buiten tuurde. 'Hello. I am Mark Peletier.' zei Mark.

'Ah! YOU must be the SON of PROFESSOR Peletier!!' zei de eigenaar van het oog. 'Please! DO come IN!'

En vervolgens kregen we de mooiste en grootste kamer die we ooit hebben gehad als reisverblijf.

te smerig

Arme Elise. Het middeltje tegen handeninjemondsteken is zó goor dat ze al twee keer van schrik op de grond spuugde om de vieze smaak kwijt te raken. Het werkt, dus.

Gijs' Howto's, deel 1

Ik spoor de kinderen aan om spinazie, krieltjes en biefstuk vooral wél op te eten. Onder het motto: daar groei je van.

Gijs geeft zijn weloverdachte antwoord:
'Maar mama... ik wil alleen groeien van boterhammen, pizza en pannenkoeken!'