zondag 14 september 2008

meuk

Hoe vindt men een rommelmarkt in Nederland? Door op de site 'meukisleuk.nl' te kijken. Zelfspot is alles...

herfst

Hoera, hoera. Het wordt echt herfst. Ik heb de eerste prachtige vreselijk giftige vliegenzwam gespot. "Te klein voor de kabouters" oordeelde Gijs, die er met zijn neus vlak boven ging hangen. De buurtkastanjebomen, hoewel wat pipsjes en ziekjes (en één helaas helemaal kaal), brengen toch nog kleine kastanjes voort. Veel schil en weinig kastanje. Elise heeft een kolossale berg eikeltjes van de voortuin naar de achtertuin versleept. Voor de eekhoorns - '...want anders hebben die zo'n honger.'
De .delicious is tot de rand gevuld met de heerlijkste kazen, paddestoelen, rode wijn, pompoenen en stoofschotels. Heerlijk, de herfst in aantocht.

wishful-thinking-plus-plus

Ik wil net de douche in stappen als Gijs vraagt of ik zijn klok even van de muur wil halen. Een goede reden daarvoor ontbreekt, dus ik ga de badkamer weer in. Over twee uur krijgen we bezoek: Gijs' allerliefste vriend en zijn familie komen taart eten, en die taart moet nog gemaakt worden. Werk aan de winkel dus. Gijs kan bijna niet wachten tot ze er zijn.

Als ik een paar minuten later weer terugkom, vraagt Gijs of ik even wil komen kijken. De klok is toch op miraculeuze wijze van de muur gehaald. Plotseling wijst het ding twee uur later aan. Gijs kijkt me stralend aan en zegt 'Nu komt A. bijna hè mama?'

Als je net 4 bent, kan de tijd soms niet vlug genoeg gaan...

zak en krak

In de categorie 'het zal je maar overkomen' zag ik een goede bekende uit onze Amsterdamtijd geïnterviewd in de Metro. Haar huis staat scheef en dreigt nog verder uit te zakken door de aanleg van die vermaledijde Noord-Zuid lijn (waarvoor de stad al in stukken uitelkaar geschroefd lag in de periode dat wij er maar net kwamen wonen). Balkenplafonds dreigen in te storten, voor haar deur een soort gapend gat van bouwput, en niemand die het pand zou willen kopen voor een prijs die ook maar enigszins in de buurt van de hypotheek komt. En daar sta je dan, met lege handen en een gemeente die zijn schouders ophaalt, daarbij iets mompelend uit het repertoire van 'oeve-wij-nie-te-kenne, 'ebbe-wij-nooit-g'at'. Fijn dan.
Het was even wennen, naar een mederren huis (wat heet, 1964), maar geen zorgen om dak, fundering of stroplafonds doet een mensch een hoop goed. We leven wat dat aangaat een stuk kalmer, en daar komt bij dat de gemeente Eindhoven momenteel uitsluitend glasvezelkabel in de grond stopt. Daar zijn we eigenlijk reuze tevreden over.