zaterdag 31 mei 2008

Turron

Gisteren openden we het prachtige pakje Turrón. Eerst moest het gouden koordje open, waarvoor ik een lakzegel moest verbreken. Daarna had ik een mes nodig om het met koperen spijkertjes dichtgetimmerde kistje te openen. Toen een cellofaan met kantrandjes waaruit een vacuüm plastic kwam. En daarin zat, verpakt in een gouden folie, waardoor het net een staaf goud leek, de turrón. Bomvol met amandelen, een groot blok chocoladefondant.

simply

De consumentenbond heeft onderzoek gedaan naar ontbijtgranen. De uitkomst is niet bepaald verrassend. Alle in omloop zijnde Frutslies, Hacks, Lootsies en Prootsies zijn geen verantwoorde vervanger voor brood.

Nogal wiedes. Iedereen kan toch lezen op die pakken dat het suikerbommen van A tot Z zijn? Smacks, waar suiker het tweede ingrediënt op de lijst is, en glucosesiroop en honing resp. tweede en derde, bevat bijna de helft suiker. Da's dus gewoon snoep, en hartstikke lekker ook. Als snoep. Zelfs de tamelijk verantwoorde fibre flakes en fruit varianten zijn vermoedelijk relatief gezien nog vol van zout en ongewenste vetten. Maar om nou meteen het hele ontbijtgranensegment links te laten liggen, dat gaat ook weer wat ver. Neem nou de superieure Dorset cereals, tegenwoordig bij de AH XL verkrijgbaar. Gewoon uitstekende combinaties van granen, zaden, noten en fruit. Niet goedkoop, maar dan heb je ook wat, en met zo'n pak doe je tenminste even. De gebakken lucht met suikerlaagje van Kelloggs is zo op, deze organic superior gaat zowel in de kast als in de maag langer mee. Bovendien zitten er geen nodeloze hoeveelheden vet, zout en toegevoegde suikers in. Zelf noemen ze dat unadulterated breakfast pleasure, op hun goed ontworpen kringloopkartonverpakking... maar ach - daar kun je omheen lezen.

Zoals Het Hoort

Sinds lang weer eens een ochtend Zoals Het Hoort. Zoals Er Meer Zouden Moeten Zijn. Wakker om 8 uur, spontaan. De kinderen werden ook net wakker. Zagen er fris en fit en vrolijk uit, gingen uit zichzelf naar de wc, vroegen keurig of ze de tv aan mochten doen, dronken een glas water en aten een doosje rozijnen. Ik vertrok met een kop koffie en de kiloknaller-zware Volkskrant naar boven. Ik reken ditmaal op geen enkele onvolkomenheid als ik weer beneden kom. Geen poezen-ondergesmeerd-met-tandpasta. Geen volledige keukeninhoud op de salontafel. Geen Gijs balancerend op een rijdende bureaustoel die 'even wilde voelen' aan de messen van de (hoog opgehangen) staafmixer. Geen gifmengsels met toiletreinigers en handzeep. Ik ga er van uit dat ze beide nog braaf op de bank naar MegaMindy kijken zodra ik de trap af kom. Het helpt vast, om erop te vertrouwen.

in de auto

Woensdag. Berlijn - Utrecht - Eindhoven: 16.00 - 22.30 - 23.15
Donderdag. Amstelveen - Eindhoven: 15.00 - 18.30

File: afschaffen.

internationalisering

Een merkwaardig gevolg van internationalisering. Ik loop in Berlijn op de Kurfürstendamm en zie ineens in mijn perifere zicht ...Elise opdoemen?! De eerste verwarring moet even zakken voordat ik me realiseer dat dit kind een paar centimeter langer is dan Elise en alleen maar hetzelfde donkerblonde haar heeft en hetzelfde witte fleecejasje met bloemetjes. Vlak bij de Gedächtniskirche gebeurt hetzelfde nog eens: er rent een luid kwetterende kleuter voorbij, richting zijn vader. Hij draagt een geel shirt met een oranje leeuw erop gedrukt: Gijs' absolute favoriet van dit moment. Dit kereltje had mediterraan-donker haar, geen enkele schijn van kans op vergelijking met blonde Gijs dus. En toch, in die eerste fractie van een seconde, denk je: 'Huh!!? Wat doe jij hier?'
De enige overeenkomst tussen deze twee gebeurtenissen is de aanwezigheid van H&M kleding. De alomtegenwoordige, over heel Europa uitgesmeerde H&M. Zo gaat het met Ikea, MacDonalds en C&A. Internationalisering. Tjee.

zondag 25 mei 2008

kattewaad

Het was kwart over zeven toen ik even een kop koffie ging halen beneden. Op de overloop zag ik een witte klieder, en even verderop, op de trap, nog een. Tandpasta. De tube kindertandpasta in de badkamer was flink uitgeknepen. Beneden zaten beide kinderen stoïcijns voor de tv. Ik smoorde Samson en zijn gave Gert tijdelijk de mond met de mute-knop en vroeg met mijn beste Commisaris-Migrain-stem wat dit te betekenen had. Elise had er kennelijk niet zoveel mee van doen, maar Gijs had de witte vegen nog om zijn mond staan. Op de witte tafel lagen de mixer, een paar taartvormen en de föhn.
Ik vroeg Gijs hoevéél tandpasta hij precies op had, ik wist dat de tube niet meer vol was, maar twijfelde over een spoedwandeling richting huisartsenpost. Gijs claimde 'niet veel' te hebben gegeten. Ik vroeg waar de rest dan wel was. Het antwoord was simpel: 'In de haartjes van poes.'
Arme poes zat buiten onder de tuintafel, met inderdaad hier en daar vegen witte en blauwe tandpasta in zijn vacht. Boven in bad, waar de misdaad vermoedelijk had plaatsgevonden, lag nog een plasje witte pasta en wat vegen blauwe tegen de muur.
Poes simpelweg afnemen met een vochtig doekje blijkt iets te zijn dat in reclames en Amazing Discoveries altijd heel goed werkt, maar in werkelijkheid zinloos is. Gijs waagde nog de suggestie 'dat je het er heel makkelijk uitkreeg met deze:' (toont föhn aan publiek). Poes is dus ongewenst en geheel onvrijwillig onder de douche geweest - en níet geföhnd na afloop. Van de föhn is hij zo mogelijk nog banger dan van pepermuntgeur. Gijs zit intussen op zijn zitzak zijn zonden te overdenken (en daarbij luidkeels te zingen).
8 uur 's ochtends en de zondag kan beginnen. Tijd voor koffie.

vrijdag 23 mei 2008

zomersnack

De hele week al zijn de Nederlandse stations opvallend dik bevolkt met dames tussen de 30 en de 70. Aan het begin van de dag zijn ze er nog niet, maar de eerste trein na 9-en die vertrekt, zit zelfs in de stiltezones vol met tegen elkaar of in mobieltjes kwekkende vrouwen die verbaasd zijn als er nergens 6 plaatsen bij elkaar te vinden zijn. Aan het eind van de dag, zo tussen 4 en 6, is het nog veel opvallender, want dan dragen ze allemaal dezelfde grote zilverkleurige tas model 'shopper' mee. 'Libelle zomerweek', staat erop.
Gisteren ging er een dame met zo'n shopper naast me zitten in de trein. Uit haar shopper stak een plant van zeker de hoogte van Gijs. Om dit 1 meter hoge stukje flora zat een groot vel plastic waar in kleurige letters op gedrukt stond: S N A C K. Ik denk niet dat de plant zelf als snack bedoeld was, ik heb de vrouw er in elk geval niet van zien eten, maar je weet nooit natuurlijk. Waarschijnlijk moest het ding eerst nog liefdevol verzorgd worden tot er een of ander vruchtje aan zou gaan groeien dat als snack kon dienen. Maar nu weet ik het. Dát doe je dus bij de Libelle Zomerweek. Snackplanten kopen.

donderdag 22 mei 2008

briljant simpel

OK, ik ben een verstokte Van der Sar -fan. Vandaag is-ie goed in het nieuws, na het succes van Manchester. Maar ook zonder dat is deze reclame briljant: grappig, kort, eenvoudig en er wordt bijna niet in gesproken.

wiebeltand

Elise wil haar wiebeltand best even laten zien.

















Natuurlijk is Gijs niet te beroerd om mee te doen. Die heeft helemaal geen wiebeltanden maar dat doet niet terzake natuurlijk.

woensdag 21 mei 2008

feestnummer

Elise had een dagje feest. Eerst de jaarlijkse meester-en-juffenverjaardag. Thema 'indianen', dus met veren en strepen op het hoofd naar school. Daarna een verjaardagsfeestje van een klasgenootje. Direct door om met mij nieuwe schoenen te kopen en toen dansles. Ik had nog wel dringend geïnformeerd of ze niet veel te moe was voor dansles, maar dat was, zo verzekerde ze, niet het geval. Op de terugweg, net na zessen, leek ze in slaap gevallen net twee minuten voor aankomst. Ik probeerde haar wakker te houden door tegen haar te praten en rare liedjes te zingen, maar haar ogen bleven dicht. Tot we stilstonden op de oprit, en bleek dat ze me gewoon voor de gek had gehouden...

carnavalmelk

Gijs informeerde tijdens de lunch vriendelijk of er soms ook nog 'carnavalmelk' was. En ik, bezig met het schaven van plakjes kaas, moest werkelijk even nadenken wat hij bedoelde. Het antwoord was nee. 'Ah. Alleen gewone koeienmelk dus.' constateerde Gijs, en ging door met het verwerken van zijn boterham met pindakaas.
Terwijl hij het allang weer vergeten was, zag ik nog altijd beelden van koeien met pruiken, toeters en véél te veel bier op.

een bus vol blinden

In lijn 29 zit vaak een blinde man. Rond dezelfde tijd dat ik naar kantoor reis, stapt hij in en uit bij dezelfde haltes. Maandag was hij er weer, aan de andere kant van het gangpad. Tot mijn verbazing stapte er nóg een blinde man in, een die ik niet eerder had gezien. Hij wilde ook op de voorste stoel plaatsnemen, kon natuurlijk niet zien dat daar al iemand zat, die hém ook niet zag en hem daarom niet kon waarschuwen. Ik zei dat de plaats aan de andere kant vrij was, en zo zat ik op een rij met uitsluitend blinde mensen in een bus die door Utrecht reed. Na het uitstappen verdeelden de reizigers zich netjes over Cap en Atos. Ziend of niet.

zaterdag 17 mei 2008

effectief

Hoe effectief is een klamboe?
Prima, zolang de muggen er niet ín zitten. Vanochtend heb ik niet minder dan VIER muggen geplet, allemaal ín de klamboe, en allemaal volgeslurpt met donkerrood warm bloed. Rotzakjes.

doorgesloepen

'Gijs heeft mij zès keer geslagen met zo'n Gijs-...zo'n GIJS-ding, mama!'
Elise komt haar beklag doen in de slaapkamer. Een Gijs-ding zal wel een onderdeel van de houten meccano zijn die hij gisteren kreeg. Ik leg Elise uit dat ik daar met terugwerkende kracht niet zoveel aan kan doen van hier en dat ze beter na de eerste mep gewoon ergens anders kan gaan spelen misschien.
Even later komt Gijs naar boven. 'Elise heeft mij doorgesloepen!' Voor de zekerheid laat ik hem herhalen wat hij zei, maar hij zegt het echt. Ook aan doorsloepende zussen kan ik weinig veranderen achteraf. Whatever it may be.

donderdag 15 mei 2008

te wek voor goorden

Het is toch eigenlijk ook te raar om waar te zijn (maar wel het geval) dat je beter op Düsseldorf kunt forenzen dan op Amsterdam? Ik was in anderhalf uur thuis en had eigenlijk geen noemenswaardige file. Alleen de grens gaf wat opstopping, maar dat was puur door een extreem strenge politiecontrole waarbij iedereen over de oude parkeerplaats werd geleid en één op de tien auto's eruit gepikt om te checken. Intussen stond de A2 vol.

Autobahn

In het Ruhrgebied zijn buitengewoon gecompliceerde snelwegknoopsels aangelegd. Op dit meesterwerk van asfaltmacramé ben je nogal geholpen met een routemiep. Just follow the simple instructions, ze vertelt niet alleen wat je moet doen maar ook waar je dan vervolgens komt. Terwijl ik tevreden meetetter met Everybody loves Kung-Fu fight-inggggg kwebbelt Miep haar instructies van links. Ik was wel even sprakeloos bij deze: 'Neem dan toerit naar toerit naar A4, daarna toerit.'

karper

Gijs is dus Bliksem McQueen. Van binnen en van buiten. Hij laat geen gelegenheid na om te vertellen dat hij héél HARD kan. Hij zegt alleen geen 'BliksemMcQueen' maar 'BliksemKoi'. En daarbij zie ik steevast voor mijn geestesoog een soort karper met een valhelmpje en aan weerszijden van zijn lijf bliksemschichten over zijn vinnen heen geschilderd.

bellen

Wat is dat toch. Je geliefde belt, vanuit een ander continent, en je komt nauwelijks verder dan 3 minuten nanotalk. Dat het goed gaat, dat het warm is en dat de kinderen op de fiets naar school gingen. Meer niet. Terwijl je zóveel kwijt wilt, hoe heerlijk de vakantie was en dat-ie heel terug moet komen en dat de Bouwkunde faculteit van de TU Delft is afgefikt en dat zoonlief de meest spectaculaire tekenfilmbuiteling ooit maakte op zijn 12-inch karretje. Dat de Wii-fit gewoon leuk is, en dat internet er al twee dagen af en aan uitlag en dat je wou dat jullie vanavond gewoon op de bank samen een aflevering van Bones konden kijken. Dat je een prachtig menu hebt bedacht voor als de 6 eters komen, dat de buren je weer eens uit de brand helpen met het opvangprobleem, dat je stom genoeg vergeten was te pinnen, dat kennissen een zoon kregen en dat je weer moet opstarten voor werk. Dat de kinderen merkbaar moe zijn van de vakantie en gereset moeten worden, dat je graag nog tien rollen behang en een paar emmers plaksel had maar dat ze ook lief en aanhankelijk zijn en papa missen. Maar het is pas 6 uur in de ochtend daar, je moet zo je oudste halen van school en een telefoonlijn is te dun voor emotie.

Breedband is toch alleen verkrijgbaar IRL.

woensdag 14 mei 2008

ouderwets

Het was een ouderwets gebroken nacht. Dat was alweer even geleden, en je ontwent het snel. Wat een drama. Rond 1.30 werd ik spontaan wakker, oorzaak onbekend, en viel maar moeilijk in slaap. Om 3.00 wilde Gijs wat drinken, deed dat met nogal veel kabaal en ging ook nog eens luidruchtig naar de wc, om daarna weer in zijn kamer te verdwijnen. Dat had Elise wakker gemaakt, die om 3.30 ook naar de wc ging. Na het nodige muggengezoem had ik dan toch maar mijn klamboe dicht, helaas mét een bezoeker erin. Enfin, er waren nog wat uren over. Om 5.00 besloot Gijs dat de nacht wel lang genoeg had geduurd en kwam luidkeels klagen dat het licht uit was. Toen ik hem teruggestuurd had naar zijn kamer, ging hij alle voertuigen met sirenes een voor een uitproberen. Ik kwam mijn beklag doen, waarop zijn commentaar was 'Maar mama, ik wil óók wel eens geluid maken hoor!' 'Ja Gijs, maar niet om 5.15 graag!' Mijn boodschap dat hij in zijn kamer in bed moest blijven, werd met een luidruchtige huilbui beantwoord.

Nodeloos te zeggen dat beide kinderen op het moment dat het tijd was om op te staan, heerlijk lagen te slapen. En met geen tien paarden wakker te krijgen waren. Gaap.

snelle jongen

Elise mag op de fiets naar school, en omdat Gijs dat dan natuurlijk óók wil, en mijn knie nog niet zo bakfiets-bestand is, gaan beide op hun eigen fiets en ik lopend ernaast. In het parkje zet Gijs de vaart erin, nog zonder ervaring met de grote gaten tussen de stoeptegels. Onderaan de lichte helling gaat het mis, en met een klassieke duikeling over zijn stuur komt hij tot stilstand. Pas als ik de fiets van het hoopje woedende Gijs af til, komt hij overeind. De schade is beperkt tot een schaafplek op zijn voorhoofd. 'Wat ging jij hard!' zeg ik. 'Ja,' zegt Gijs, 'ik leek wel Bliksem McQueen he mama?' 'Nou en of, maar... je hóeft niet zo hard hoor. Fiets maar rustig verder.' 'Nee mama,' zegt Gijs, 'ik fiets heel hárd verder. Want ik ben Bliksem McQueen.'

Zucht. Mánnen.

zondag 11 mei 2008

accu leeg

Zo rond vijven stuurde ik Gijs naar boven om even een droge broek aan te trekken. Eerst hoorde ik wat gespeel en gescharrel, maar al snel werd het verrassend stil. En jawel, zoals wel vaker het geval is rond die tijd: Gijs was in slaap gevallen op zijn zitzak. Ditmaal was zijn batterijtje echter érg goed leeg, want ik heb hem ook niet meer wakker gekregen. Op al mijn suggesties en aandringen ('Gijs? Wil je wat eten? Gijs? Gekookt eitje? Gijs?') werd alleen gereageerd met hhhrrrmmmmmmmmmbl geluiden en eens lekker extra omdraaien. Het was wel duidelijk: Gijs Wilde Niet Wakker Worden. Uiteindelijk heb ik hem zojuist maar overgetild in zijn bed, waar hij tevreden tegen Aap aankroop om verder te ronken. Die accu was dus echt goed leeg.

lieve ouwe sul

Toby wordt in rap tempo ouder. Hoewel zijn vacht hem nog best staat en keurig glanst, heeft hij moeite met afstanden schatten en met correct op schoten springen. Even hulp bieden in de vorm van een kontje of voorzichtig hijsen wordt dankbaar aanvaard. Hoewel hij zo nu en dan nog de obligate pimpelmees molt alsof hij gewoon 4 is in plaats van 14, draait hij zich quasi-onopmerkzaam weg als een van de buurkatten over de schutting paradeert. Niks gezien, niks hoeven doen. Hij krijgt tegenwoordig weer full-size dieetbrokjes, de lichtgewicht versie liet hem veel te snel afvallen. Met dit warme weer ligt hij hele dagen in de schaduw te stoven. Hij wandelt kalmpjes achter me aan naar de rustige achterkant van de tuin,, zoekt een klein kaal rondje in het grasveld uit, draait drie keer om zijn as en zijgt neer. Met een diepe snuifzucht valt hij, voor de 28e keer vandaag, in slaap.

het eerste

De nieuwste trend hier heet 'wie-het-eerste'. En door beide kinderen met verve beoefend is vooral: naast het klimrek/de zandbak/de deur/de trap/de auto/de glijbaan roepen 'wie het eerste bij het klimrek/de zandbak/de deur/de trap/de auto/de glijbaan is...!'
Inmiddels is het geëvolueerd tot 'wie het eerste ikke zegt, heeft gewonnen - IKKEEEE!!!!'
Elise denkt slim te zijn en roept: 'wie het eerste ikke zegt, heeft niet gewonnen!'
Maar Gijs is niet voor een gat te vangen.
Die zegt gewoon 'wie het eerste ikke zegt, die is begonnen!'

gewenning

Met alle aanvoer van voedingsmiddelen uit alle windstreken ben je haast ontwend dat iets niet verkrijgbaar is. Al is het dan milieuverwoestend en gruwelijk duur, als je met alle geweld bosbessen wilt in de winter, kán dat wel. Maar tot mijn ontzetting waren er gisteren in meerdere winkels geen avocado's verkrijgbaar. 'Al een paar weken geen aanvoer mevrouw, misschien begin volgende week weer.' En ik had nog wel zo'n zin in avocado met truffelolie en geschaafde parmezaan! Tsss! Dat je daar oprecht teleurgesteld over kunt zijn is niet alleen decadent maar ook simpelweg verwend. De groenteafdeling ligt vol met wel 84 soorten groenten en evenzovele modellen fruit. En toch die lichte teleurstelling over dat éne product wat er niet is. Tjee.

leerzaam

De Henny-Sesamstraat-CD blijft leerzaam, ook voor ons. Wij hebben inmiddels door dat Gijs syncopatische triolen kan zingen (on-der mijn béd - on-der míjn bed ligt een groene krokodilllll) en dat Elise ook best weet wat ze voor haar verjaardag wil (morgen ben ik jarig en ik weet wat ik wil hebben...) namelijk 'diamanten en gouden munten'. Juist ja.

'dat hele kleine mannetje en die hele dikke'

'Mama!'
Elise komt de slaapkamer binnenstormen.
'Wij waren een boek van jou van vroeger aan het lezen en toen vielen er zomaar twee blaadjes uit!'
Ik vraag welk boek dan.
'Die van dat hele kleine mannetje en die hele dikke!'
Ik had werkelijk geen idee.

Beneden werd alles duidelijk. Natuurlijk. Asterix en Obelix. Als ze nou had gezegd: '...die met die snorren, die menhir en die toverdrank'...

verwennen

Moederdag met papa-op-afstand is een beetje onpraktisch. Hoewel Gijs de beste barista ooit is en Elise als geen ander de ontbijttafel kan dekken, kreeg ik toch wat koude voeten bij het idee dat die twee een poging zouden gaan doen tot zachtgekookte eitjes of met een karaf versgeperste jus de trap op zouden wankelen. Bovendien is twee weken vakantie erg lang voor kleuters om hun zelfgemaakte kadoos-met-bijbehorend-versje voor zich te houden. Wij hadden moederdag dus maar even naar voren verplaatst. Vandaag zitten we gedrieën tevreden aan het ontbijt. Écht verwennen betekent hier namelijk 'niet hoeven aankleden voor het ontbijt.' En dus zitten Gijs en Elise immens tevreden in hun pyjama's aan een boterham met chocopasta en luisteren intussen naar de Sesamstraat CD.

zaterdag 10 mei 2008

knarsers en zuchters

Je hebt verschillende typen slapers, en hierboven op de verdieping liggen er twee die vooral erg goed kunnen knarsen en zuchten. Als je doodstil de kamer van Gijs binnensluipt en met je beste nachtzicht de rondslingerende sandalen en de kraanwagen wist te ontwijken, trap je natuurlijk bij het sluiten van de gordijnen toch nog op dat ene kleine kloterige totaal onzichtbare playmobil zeehondje dat in de plooien van de zwartwitte zebrazitzak verscholen zat. Met je blote voeten. In plaats van luidop A W O E B O E !! te roepen, beperk je je tot een gesmoord grmbtlppfffrt, maar ook dat wordt natuurlijk door slapende oren opgemerkt. Gelukkig wordt hij niet wakker maar zucht eens diep en knarst nog lekker een oorverdovend rondje. Daarbij overstemt hij nog niet het tevreden geknars dat van de overzijde komt. Daar wordt haast permanent gekraakt en geschraapt met het melkglazuur. Ze hèbben nog gebitjes, voor zover een lekenoog dat kan bepalen. En Elise heeft één wiebeltand, dus dan zullen die gebitjes er wel op gemaakt zijn dat ze het precies de juiste levensduur volhouden en niet opgeven onder het geknars.

score

De score in the edible garden na twee weken knuffeltuinieren:

tomaten: kleine plukjes groen, sommige met al vier blaadjes
dille: een zacht tapijtje lichtgroene sprietjes
peterselie: geen sjoege
aardbeien: prachtig aangeslagen, de eerste groene kleintjes hangen er al, ik verwacht met een week of twee de eerste oogst
oregano: weer helemaal opgekomen
framboos: lijkt redelijk happy
zonnepitjes van Gijs: nog niets te zien
braam: one happy camper, met dikke groene bladeren en mooie rode stelen
tijm: is voor het gemak eerst maar eens uitgebreid gaan bloeien
salie: lijkt tevreden
lavas: zelden zo'n blij stelletje gezien
rucola: begint al echt herkenbare blaadjes te vormen naast de klassieke ronde zaailingen
radijzen: erg geclusterd maar ze gaan er wel komen
bieslook: stuitert de pan uit, bloemen, sprieten, alles door elkaar
wortel: nog niets te zien
pompoenen: nog erg kaal maar dat is ook wat vroeg, die staan net
wijnrank: hoopgevend, helemaal uitgevouwen terwijl-ie voor Keulen nog bijna kaal was

Bank Holiday

Terwijl heel Nederland net ff moest bijkomen van de serie Kanneginnedag-Hemelvaart-dag-ná-Hemelvaart en dan een weekend erachteraan, namen wij juist die week erna even vrij. Elise tekende hinkelbanen en speelde eindeloos memory en dammen, Gijs scharrelde in de zandbak en knoeide met de waterbaan en opa en oma waren zo lief om ons tweetal daarbij een paar dagen te begeleiden. Wij mochten intussen even eruit. Het werd Keulen. Drie nachten en de omliggende dagen, en het was heerlijk.

achterstallig onderhoud

Zo neem je een paar dagen blogpauze en zo schrijf je bijna twee weken niets. Dat is het gevolg van een logerend-kind-met-vakantie, een ander kind dat daardoor toch een beetje van slag was en een paar dagen op pad zonder kinderen én zonder laptop. Dat laatste mag een unicum heten, ik moest moeite doen om me de laatste keer te herinneren zonder. Het was weldadig en ook een beetje vreemd. Vooral vanwege het bloggen: juist op een plek waar er veel vermeldenswaardig is en veel op te tekenen zonder zitten: dat is wel bijzonder. Enfin, de laatste vrije dagen van deze Pinksterperiode zijn mét laptop en mét kinderen. Helaas zónder man, gelukkig is die donderdag weer terug.