woensdag 9 april 2008

Joris en Maris

Mijn MBP heeft een *stumbler*: een applicatie waarmee je kunt zien wat er voor draadloze netwerken om je heen zijn. Meestal zijn dat er twee of drie - je eigen, die van de buren en misschien nog een of ander bedrijf. Meestal kun je er verder ook niets mee, alleen zien dat ze bestaan, welk merk router ze hebben en hoe ze heten. De stumbler laat ze zien zodra hij ze vindt, door een klein oppoppend tekstje op mijn scherm.
Handig, als je onderweg bent en snel moet weten wat er allemaal beschikbaar is als netwerk. Niet zozeer handig maar wel vermakelijk is het in de trein. Je rijdt er te snel voorbij om op zo'n netwerk te kunnen meesurfen (als het al open zou staan), maar je ziet wel de hele lijst voorbijkomen. Woonwijken of gebieden met veel kantoren zijn het leukst, dan komen er enkele tientallen per minuut langs.

Veel van die netwerken hebben dezelde duffe naam die de fabrikant ooit al aan de router gaf. Linksys of Sitecom, Speedtouch of Cisco, of anders een niet te onthouden combinatie van cijfers en letters. De 'groene' netwerken zijn meestal die van betaalde roaming diensten. Daar mag je eerst een credit card trekken voor je kunt surfen. Dan is er een hele rits bedrijfsnetwerken, die heten bijvoorbeeld 'devroom' of 'printerruimte3everdieping'. Maar het leukste zijn de huis-tuin-en-keuken-routers. Zelf hebben wij 'Transvaalkade' (inderdaad, die is er al een tijdje) en 'Kaasplank' (omdat alle machines in het netwerk een kaasnaam hebben).

Maar dan. Routers onderweg. Soms heten ze simpelweg naar de eigenaar: ik reis langs Jeffrey en Wahib, langs familiePostema en Jennifer. Ik kom ook langs Nero en de RulerofKings. Ergens daarachter in die wijk ligt kennelijk HuizeFahrenheit. Even verderop zie ik het even compacte als raadselachtige 'if'. En dagelijks zwaai ik even naar Joris en Maris. Dag, Joris en Maris.