maandag 24 maart 2008

meisjesdag

Een echte paasvakantie is het niet dit jaar... de carnavalsweek is nog maar -tja: veertig dagen geleden. Vroege Paas. De logica snapte ik niet helemaal overigens: 'we wilden de kinderen met carnaval vakantie geven maar Pasen valt zo vroeg dus hebben we niet wéér vakantie'. Pasen valt toch altíjd op dezelfde afstand van carnaval?
Maar ennieweejz. De school was wel zo meedenkend om alle studiedagen rondom deze Pasen te proppen. Dat betekent Goede Vrijdag vrij, Paasmaandag natuurlijk en dan morgen en overmorgen. Donderdag weer gewoon school. Heel apart.
Omdat morgen *eigenlijk* een gewone dag is, maar we dus geen bso meer hebben op dinsdag, heb ik vrij genomen. En omdat dat zo zelden voorkomt, krijgt Elise een keer een exclusieve dag. We gaan er een meidendag van maken: samen de stad in, shoppen, leuke dingen doen. Toen Elise mocht kiezen, was het eerste wat ze wilde: een ijsje eten in de stad. Sneeuw of niet: ijs gaat er gegeten worden. Ze verheugt zich al dagenlang op deze dag. Dat wordt een feestje.

slijtage

't Is treurig maar officieel bevestigd door de huisarts: ik slijt.

Ik heb al een jaar (anderhalf? twee?) een krakende linkerknie.
Zoiets waarvoor je niet naar de huisarts gaat. Maar toen-ie al weken steeds meer pijn ging doen bij het traplopen toch maar eens geïnformeerd. Hij deed wat buig- en draaitestjes. Niks mis met meniscussen en kruisbanden en spieren. Wel een dubieuze reactie op de hatseflatstest-iets met een naam van een of andere knie-arts. Na twee minuten draaien en strekken en het gekraak daarbinnen aanhoren, wist hij het wel. Er zit gewoon rotzooi op de achterkant van de knieschijf. Botschaafseltjes, slijpsel, aanhangseltjes. En dat zit in de weg. Waarschijnlijk veroorzaakt door een keer een flinke klap of piekbelasting een aantal maanden geleden. Remedie: niets. Rustig aan doen, traplopen alsof ik 72 ben, vooral niet hard fietsen en zo min mogelijk hurken. Knielen op harde ondergrond is uit den boze. Dat is dan duidelijk.

mini-vakantie

Vakantiegevoel is altijd goed voor een paar kilo opruimwoede. Er is weer veel uitgegaan. Dit keer was het papieren archief het slachtoffer. Wat móet je ermee? Ik ben nu dan toch eindelijk overtuigd dat de fiscus (of wie dan ook verder) niet hier binnen komt vallen om administratie van meer dan zes jaar geleden op te vragen.

Creditcard statements uit 1999. Wég ermee. Correspondentie van het GAK, 1998. Wég ermee. Een cursus Functioneel Ontwerpen. Wég ermee. Bankafschriften van Barclays uit de Bath tijd. Wég ermee. Heel veel verlopen pasjes. Wég ermee. Boekjes, blaadjes, briefjes... wég ermee. De laatste weken zijn we voor het eerst in ons leven ook de boekenkasten te lijf gegaan. Er komt een einde aan de ruimte, ook in dit huis. Tijd voor het BiBo principe - boek in boek uit. Dat valt niet mee. Gelukkig heb ik nog wat dikke pillen over programmeertalen en protocollen die niet eens meer bestáán. En ondanks dat het boeken zijn: wég ermee.

biroscoop

'Nu weet ik dat het BIEJOSKOOP is,' zegt Elise, 'en niet BIEROSKOOP.'
Tuurlijk. Een biroscoop is voor balpennen.
We namen de kinderen mee naar 'Horton hears a Who!'
Het is al de 4e keer biroscoop dit kalenderjaar, vóór het middaguur in het weekend naar de film blijkt een hit. Lekker rustig en er is zoveel leuks momenteel. Na Bee Movie, K3 en de chipmunks met de heliumstemmetjes was het nu de beurt aan Dr. Seuss.
'Mama! Dat lijkt wel Kat met de Hoed!' riep Gijs enthousiast toen de eerste beelden van Whoville op het scherm kwamen. Mooi. Met de vormgeving zat het dus wel snor. En met de rest ook. De baddie in het verhaal was een gier met een zo aandoenlijk Mediterraan-plat accentje dat het gelukkig zelfs voor driejarigen nog redelijk uit te houden was qua engheidsfactor. De rest was gewoon leuk: good clean family fun met hier en daar een volwassen grapje.