semi red light district

Dit jaar werden kerstbomen niet meer huis-aan-huis opgehaald in Eindhoven. In plaats daarvan kon je ze op twee vastgestelde zaterdagen afleveren bij een stuk of 30 dropplaatsen, waarna ze vast collectief versnipperd zouden worden, of iets anders afgrijselijks.
Wij sleepten dus vorig weekend onze al stevig afgetuigde Nordmann richting het Cassandraplein, lieten daarbij een prachtig dik spoor van naaldjes achter en incasseerden vervolgens de beloofde gratis spaarlamp. De spaarlamp was van het eigen merk van deze stad, en gewoon normale fitting 60 Watt, dus tot zover weinig mis, maar wel in de kleur terra. Zoals we tegen elkaar zeiden: die raakten ze zeker aan de straatstenen niet kwijt. Maar enfin, gegeven (s)paar(d)(lamp) etc, dus de lamp ging in de reservelampendoos.
Prompt gaf vandaag dat ene peertje in de bijkeuken de geest, dus ik heb fluks de terra-lamp ingedraaid. Het is een genot om naar te kijken, de voorraadkast ziet eruit alsof je door een soft-focus filter kijkt, door het raam naar de tuin schijnt een soort Wallen-achtige gloed en het lijkt direct 3 graden warmer in de bijkeuken. Met dank aan de kerstbomenversnipperaar.

zingende tomaten

Als ik een stapeltje kooktijdschriften uitzoek (en er slechts 1 oud of oninteressant genoeg bevind om bij het oud papier te mogen, maar dat terzijde), rolt er een pakje folders uit de kast. Afgezien van het afhaalmenu van onze favoriete sushibar en de brag letter van een of andere wijnboer, zie ik een fascinerende full color brochure van het Conservatoire des Tomates. Dat klinkt spannend. Zingende tomaten? Vioolspelende tomaten? Of, nog beter, koperblazende tomaten?