woensdag 29 december 2010

Gelukkig 2011

dinsdag 28 december 2010

Hermans Kerstfeest

Herman wil Kerstmis vieren, gezellig warm en met lekker eten. Maar hij is door Gertrude uit huis gezet. Wat nu?

zaterdag 25 december 2010

Het Kerstverhaal, volgens Gijs

Gisteren en eergisteren wilden onze kinderen naar school hier in NL. Hun NL juffen vonden het prima en gaven ze de kerstwerkboekjes die hun klasgenoten ook hadden gedaan. Gijs had er een met kleurplaten van het kerstverhaal. En daar schreef hij zelf het volgende commentaar onder:


Mari Joseph t?naBol (onduidelijk wat hij bedoelt) aa Beflim hom.

Mari end Joseph they endei aat 1 steebl

The shepherd folo an star

ent they find bebi Jsus

3 Kinigi foloo 1 star

They gev prezens to BeBi Jsus!

Theye ent


Het spreekt vanzelf dat we deze voor altijd gaan bewaren!

vrijdag 17 december 2010

zondag 12 december 2010

kerstkaart voor school

Een van de kaartjes van Gijs en Elise voor hun klasgenoten.

Schools

De kinderen op de school van Gijs en Elise hebben gedurende het afgelopen term allemaal gewerkt rond het thema 'school'. Hoe zag een school er vroeger uit? Wat zou een ideale school allemaal moeten bieden? Hoe zien scholen in andere landen eruit? En waarom gaan kinderen eigenlijk naar school?

Afgelopen vrijdag was er een exhibition van al hun werk, waar de ouders naar mochten komen kijken.

zaterdag 11 december 2010

vrijdag 10 december 2010

christmas fair

truste

Duizenden websites vragen je om registratie alvorens je van hun faciliteiten gebruik mag maken. Meestal staat er een legal blurpje bij over hoe ze jouw gegevens echtechtécht niet gaan verkopen aan third parties en geen onaardige dingen gaan doen met je emailadres. Soms gaat dat blurpje ook nog vergezeld van een of ander zegel of keurmerk dat je vertrouwen in de aanbieder moet vergroten.

De site waar ik me daarnet ging registreren, had, geheel in de stijl van overal 'i' of 'e' voor en achter plakken zodra het met web of kekke apparaatjes te maken heeft, een zegel van een vertrouwenscompany TRUSTe, heette het ding. Dat wekte toch wat bezorgde gevoelens. De campagne van een paar decennia terug is diepgeworteld. "Wij gaan echt niet met uw emailadres aan de haal." Welterusten, lieve klant.

woensdag 8 december 2010

beeldenbotox

Dagelijks blader ik even door de webpagina's van nu.nl. Nu is een nuttige bron van Nederlands nieuws, en het is ook wel helend om te zien in welke files je niet staat. Verder staat het vol met hard blatende meningzeggers en roddel over de internationale showbizscene met allemaal namen waar ik nog nooit van gehoord heb, kortom: altijd goed voor vermaak.

De nieuwsfoto's zijn een verhaal apart. Soms schokkend, soms ronduit schitterend. Deze vond ik in het bijzonder erg prachtig: een restaurateur legt de laatste hand aan een sculptuur aan de toren van Pisa. Een beeld dat een shotje BeeldenBotox ingespoten krijgt, om de tand des tijds onzichtbaar te maken, om te verhullen dat time can be so unkind.


Dat juist deze foto mij aanspreekt, is ook het als-als verhaal erachter. Wat als ik niet ergens in mijn tweede jaar Kunstgeschiedenis op het vakgebied Informatiekunde was gestuit? Wat als ik niet was afgestudeerd op elektronische onderwijsvormen? Ik weet vrij nauwkeurig wat mijn oorspronkelijke plan was. Architectuurrestauratie, en in het bijzonder architectuursculptuur, en nog meer in het bijzonder vroeg-Middeleeuwse architectuursculptuur, dat is wat mijn aandacht had voor die tijd van WWW aanbrak.

Het had wel een heel ander soort carrière opgeleverd, met een lange kopstudie in Bologna en een werksituatie die aan elkaar zou hangen van kortdurende Europese projecten. Want in Nederland is er nou eenmaal niet zoveel interessants aan vroeg-Middeleeuws te vinden. Of ik ooit met mijn vingers aan de toren van Pisa had mogen zitten, is ook nog maar de vraag.

dinsdag 7 december 2010

PIS OF


Gijs kreeg van de Sint onder andere het briljante letterspel Bananagrams. De lekker voelende letterblokjes, net iets robuuster dan scrabble, geven allerlei mogelijkheden om te spelen.

Hij begon meteen enthousiast te leggen. Eerst al onze namen, inclusief die van de pakjesavondgasten. Toen, met enige hulp, het woord P-A-D-D-I-N-G-T-O-N. En toen ging hij zelfstandig aan de slag.

Even later spelde hij

P-I-S O-F

Wij moesten heimelijk en heel onpedagogisch lachen, maar Gijs was zich van geen kwaad bewust. "Wie zegt dat wel eens?" vroegen we hem. We kunnen namelijk allebei best wat klasgenootjes opnoemen die hier kandidaat zouden zijn.

Maar Gijs antwoordde: "Die prullenbak!" En zong er direct achteraan, met kant en klare melodie en ritme: "Piece-offff paperrrrr-pleaseeeee!"

Huh? Een prullenbak die "Papier hier!" zegt in het Engels? Gijs is nog nooit in de Efteling geweest, en bovendien zijn die prulli's zo Hollands als het maar kan. Die heb ik nog nooit betrapt op een greintje internationalisering.

Laten we het er maar op houden dat er ook voor ons nog veel onontdekte plaatsen zijn in de UK.

woensdag 1 december 2010

muffins