zondag 9 december 2007

taalgebied

Eigenlijk is het een blessing in disguise om in een klein taalgebied te zijn. TV is hier namelijk ook gewoon ondertiteld. Je kunt het dus... verstaan. Praise for the humble subtitle.

horry putter

Heel even leek het of ik kon meegenieten van Harry Potter-zoveel. Dat was een welkome afwisseling geweest, tijdens het groenpaarsgeeloranje ergeren aan de traagheid van de upload van slechts 15 minuten aan clips naar de harde schijven. Zelfs in het Noors had me dat best even kunnen bekoren.

Wrong.
Na 3 minuten ging het paychannel scherm aan. Dokken. Harde kronen.

Meuh.

huurblikje

Toen we gingen dalen, was het al aardedonker. Half vijf. Welkom in het hogere noorden. Uit de lucht fijne naaldjes van sneeuw, bleef niet liggen en echt koud was het ook niet. Het huurblik is een huurblikje: een Kia Rio. Whoehahahaha - het paste wel allemaal. Dat moet gezegd worden.

Vervolgens in één lange lijn over een snelweg naar Oslo stad (uhm, snelweg? maximumsnelheid 90 km per uur in dit heerlijk lege land vol naaldwouden). Donker, zo donker dat er weinig tot niets te zien was van het omringende landschap. Zo donker dat we allebei het gevoel hadden dat het al een uur of 10 's avonds was. Niets van dat - het was spitsuur. Maar: op zondag.

Tja, en toen moest er tol betaald worden. TOL! En we hadden nog geen kroon gepind. De lokale Shell bood uitkomst, met zo'n suf omschopbaar ATMmetje waar wel degelijk biljetjes uitrolden - veel biljetjes want de gemiddelde bedragen waren allemaal in de duizenden kronen en hoewel ik zowat het laagste bedrag pinde dat er op het scherm stond (mijn omrekenmodule stond nog niet aan), bleek dat bij inspectie toch al 250 euro te zijn.

Enfin, na betaling van 20Kr. mocht het huurblikje ook de stad in. And here we are.

lost in translation

Onderweg in het vliegtuig overviel het me ineens: dit is op Tsjechië na de eerste keer dat ik naar een land ga waar ik helemaal niets van de taal begrijp. Dat krijg je als Euro-Ameri-centrist. Ai. En het is nog wel Schengen. Op het vliegveld moet ik wel gniffelen om de grappige termen op de bordjes - alsof je in een soort Asterix verzeild bent geraakt. Mijn blog vroeg me zojuist om mijn Brukkernavn - die snapte ik dan nog wel. Met een beetje puzzelen kom je er - gelezen - wel uit. Maar het gnoom-achtige bier-pruttel dat uit de stoere anderhalve stoel brede Noorderlingen kwam die achter ons in het vliegtuig zaten - daar kon ik geen Melkesjokolade van maken.