zondag 20 april 2008

tijd voor vrij

Na een heerlijk weekend in en om het huis merk ik dat het echt tijd wordt voor wat vrije dagen. Gelukkig zijn die ook in aantocht. Over anderhalve week begint de Grote Vrije Dagen-serie. Koninginnedag, Hemelvaart, VerplichtHeelNLVrijOpTweeMei, weekend, één dagje werken omdat 5 mei NIET vrij is, dan 4 dagen naar Keulen met Mark, lang Pinksterweekend, een dagje extra vrij omdat de Stampers gesloten zijn, nog een reguliere woensdag en dán, op 15 mei, eindelijk weer Gewoon aan de Slag. Wel gelijk een shoot abroad, dat wel. Hmmmm. Vakantie. Good. Daarna is het weer twee maanden doorbuffelen en dan weer een serieuze periode vrij.

hooligan

Hier op de bank zit iemand met een laaghangend-kruis-broek en een pietsie te lang haar, en hij zingt 'PSV is kampiejoen, Aja moet de afwas doen!'

Gelukkig is déze hooligan pas drie, en de iets grotere fan (die haar broer hardvochtig corrigeert: 't is AjaKS Gijs ...niet Aja!') hebben we net uitgelegd dat we níet naar het Stadhuisplein gaan nu. Op het Jeugdjournaal ziet ze de huldiging van de ploeg en wil direct vertrekken. 'Waaróm niet mama? Daar is het feest!' 'Omdat jij zo naar bed moet.' Prutsreden.

Het Staat

Na een lange heerlijke tuindag staat al het Gekochte op zijn plek. Behalve de gladiolen. Vóór tuinieren is namelijk niks-àn, achter is een waar genoegen. Het was warm genoeg voor een shirtje met korte mouwen. Terwijl de kinderen en de buurkinderen door de tuin buitelden en de buren en Granny koffie en thee dronken, en appeltaart en kippensoep aten, hebben we de tuin heerlijk opgefrist, ontdaan van een overmaat aan zevenblad en vingerhoedskruid en het kruidenbed volgezet met al het heerlijks. Daarna heb ik een volledig uur aan de tuintafel de weekendkranten gelezen met een biertje erbij. Eindelijk lente.

the edible garden

Na de grote tuin-opschoning anderhalf jaar geleden had ik een paar vierkante meter ingeruimd voor eetbare spullen. Meest succesvol daar waren de rozemarijn (een struik waar je u tegen zegt, ik heb er al eens een derde deel afgehaald voor anderen die hun eigen exemplaar maar niet grootgebracht kregen) en de oregano (die zich door de hele tuin heeft verspreid en werkelijk overal opduikt: onder de Japanse esdoorn, rondom de Catalpa's en zelfs vlak voor de doorgang naar de schuur, zich tussen tegels en randjes doorwringend). Minder overlevingsgezind was de peterselie. Die deed gewoon niets. Te warm op de plek waar hij stond, denk ik. Salie had het niet zo naar zijn zin, de lavas en bieslook komen nu ineens wel weer op. De aardbeien in de tuin woekeren als een dolle, maar het zijn ofwel wilde, ofwel goed-getemde-maar-geen-vruchtdragende exemplaren.

Gisteren dus naar het tuincentrum geweest om wat aanvullingen te regelen. Gijs mocht mee, met Aap in zijn kleine roze minibuggy. Reuzehandig, maar dat merkte ik natuurlijk pas toen ik vanwege de zaterdagdrukte in het weiland 100 meter verderop mocht parkeren en langs het dijkje naar de ingang liep, terwijl het overige verkeer voorbijzoefde. Op zo'n moment lijkt het namelijk alsof iedereen ineens rijdt in proleterige SUV's die niet minder dan 45 kunnen.

We kochten een mooie nieuwe salieplant, nog even bedenken of die op dezelfde plaats moet als de oude. Tijm ontbrak nog ernstig in het assortiment, dus een gewone en een citroentijm erbij. Die laatste verspreidde op weg naar huis in de auto het aangename parfum van een beschaafde mannenlijn. Dan een compleet bed aardbeien, zo te zien dit keer écht getemd en écht vruchtdragend, een frambozenstruik en een braamstruik (ben benieuwd of we daar dit jaar al van zullen kunnen eten) en een pakje bladselderijzaad. De voortuin moet het doen met 50 gladiolenbollen: niet voor consumptie bestemd.