woensdag 30 juli 2008

@Bristol

Oh! The Places You Can Go!

grotere fietsenstalling

Maar drie dagen na de vorige is Elises tweede tand eruit. Na een bezoek aan AtBristol aten we een brownie, hoorden een harde AUW, Elise parkeerde haar brownie op tafel en daar bleef een drupje bloed achter. Ik vroeg haar of ze haar tand nu eruit kon halen - en tot mijn verbazing deed ze dat ook. Nu heeft ze een luxe oversized gat in haar mond.
De tandenfee is afgeschaft, ze wilde haar tand erg graag houden en vond het idee dat er iemand anders in huis zou komen midden in de nacht toch niet zo geslaagd. We zullen wel zien wat dat tegen de tijd dat Sinterklaas in het land is, nog voor verrassingen gaat geven.

dinsdag 29 juli 2008

Bert-en-Ernie-uitslag

'Zijn er mensen allergisch voor sesamzaad?' vraagt Mark, die een muesliverpakking leest.
'Allergisch voor Sesamstraat?' echoot Elise.
'Ja, die krijgen pukkeltjes van Bert en Ernie' bevestig ik.
Dit wordt de vakantie van het In Stand Houden van Mythes. De tandenfee en de Sesamstraat-allergie.

Boogiebeebies

Elises absolute favoriet onder de kindertvprogramma's -afgezien van Charlie en Lola natuurlijk- is BoogieBeebies, een voor kinderprogrammabegrippen tamelijk lang onderdeel over dansen. Ze bekijkt met grote interesse de dansende kinderen, vooral wanneer ze Indiase kostuums dragen.
Gijs vindt dit over het algemeen het juiste tijdstip om ontbijt te gaan vragen. Maar dan verschijnt Numberjacks en is Gijs weer tevreden.

maandag 28 juli 2008

fietsenstalling

Ik had gedacht dat het nog dagen, zo niet wéken zou duren, maar op de boot terug van Bathampton brulde Elise ineens verschrikt: 'Mama! M'n tand!'

whatever

Elise heeft een kek setje zandvormpjes waarmee je zandijsjes in hoorntjes kunt scheppen. Compleet met plastic ijswafeltjes en een ijsbolletjes-zandschep. Ze zit er naar tevredenheid mee in de speeltuin. Dan komt ze naar me toe. "Mama, dat meisje met die roze broek zegt dat mijn ijsjesding voor baby's is!" Ik vraag hoe ze dat weet, 'dat meisje' spreekt met 100% zekerheid Engels. Elise haalt haar schouders op: "Gewoon, dat zegt ze." Hm, kleutermeisjes onder elkaar hebben natuurlijk helemaal geen taal nodig om haarfijn duidelijk te maken wat ze van elkaar vinden. Ik zeg tegen Elise dat dit een uit-ge-le-zen moment is voor de reactie "Whatever."

Elise oefent drie keer. "Whaddevuh. Whadtevuh. Whaddevuhr." Dan beent ze tevreden weg, richting de zandbak. Helemaal ge-empowered.

on track

vrijdag 25 juli 2008

in de speeltuin

A Life on the River

donderdag 24 juli 2008

no nonsense

Voor een theedrinkende natie is het theeschap in de gemiddelde supermarkt verrassend klein. De keuze is losse thee of thee in zakjes, en dan een stuk of vijf soorten. English Breakfast, Assam, Darjeeling, Ceylon en soms een Lapsang variant. Niks flauwekulsmaakjes, geen enkele fruitvariant en al helemaal geen chemische meloen-editie. De enige citrusthee is Earl Grey. Voor rooibos of groene thee wende men zich tot het GeZondHeidsSchap. Verder heb je keuze uit reuzepakken (80 zakjes), enorme reuzepakken (120 zakjes) en gigantische pakken (240 zakjes) - zelfs bij de newsagent waar ik de eerste avond nog even wat eerste-levensbehoefte haalde (natuurlijk heeft die thee, maar uiteraard alleen PG tips) was de kleinste verpakking 80 zakjes. Ach, je vergeeft het ze onmiddellijk, net als het ontbreken van touwtjes-met-labeltjes, omdat de flauwekul van bosvruchtenklieder en honingbosje je weldadig bespaard blijven. Wat een verademing.

kloenk

Kloenk is het geluid van een stukje Waitrose tiffin dat je naast je kop thee parkeert. Hmmmm, tiffin - waarom hebben we dat al zolang niet meer gemaakt? Deze is erg lekker en zit in een ingenieuze combinatie van plastic en karton die zowel stijlvol als praktisch is, uitvouwt voor presentatie en weer invouwt voor het zorgvuldig en onkreukend vervoeren van de tiffin. Alleen al de beschrijving maakte me hongerig: '6 Chocolate squares, laced with chunks of crunchy biscuit, glacé cherries & sultanas' - en ach, dan maakt het niet meer uit dat zo'n pakje 2 pond 69 moet opbrengen. Thuis maken we ze wel weer zelf.
Kloenk. En dat was de laatste.

pret met miep

Meestal is routemiep gewoon Reuze Handig. Als je een lullig achterafstraatje in een godverlaten Frans dorpje probeert te vinden tijdens de Roparun bijvoorbeeld. Of als je precies moet weten waar Capgemini Oslo ligt - of als je echt liever de snelste route naar het congrescentrum van Berlijn wilt nemen. Of gewoon als je wilt weten hoeveel tijd je nog in de file gaat staan op de A50. Ja, routemiep heeft al heel wat diensten bewezen.
Tegenwoordig is routemiep ook Hoogkwalitatief Vermaak onderweg. Ze doet namelijk verwoede pogingen om alles wat we onderweg tegen komen, uit te spreken met een aandoenlijk onaccurate speech synthesizer. Soms is het gewoon wat puzzelen, want kijnsam bij PAS, dat kun je nog wel herleiden tot de Keynsham Bypass. Maar echt puberaal vermaak op de voorbank hadden we bij Pines Way, die door r.m. verhaspeld werd tot Pienus Weej. Ach ja. Je bent aan de goeie kant van de 35 en je wilt wat, hè...

bankjes


Benches from Irene Driessen on Vimeo.

woensdag 23 juli 2008

excuses

Britten zijn niet alleen meesters van de small talk, maar ook van het omstandig excuseren voor vermeende onbeleefdheden van allerlei soort. De meneer aan de Waitrose kassa, die twee dames voor mij helpt, vraagt bij het zien van 4 pint-sized blikjes lager om een age proof. Ze zien er inderdaad nog tamelijk vers uit (de dames - aan het bier is niets bijzonders op te merken), en de sticker op de kassa verontschuldigt zich óók al: 'Excuseer ons buitengewoon ontzettend als we misschien uw legitimatie vragen wanneer u eruit ziet alsof u mogelijk jonger dan 21 bent. Wellicht.' (Maar dan in één keurige compacte Engelse zin).
Tegen de dames bij de balie zegt de meneer nog maar eens: 'I really am very sorry, but it is the law, you know.' Ze kopen toch de ene citroen en laten het fourpackje achter.
Als hij, tijdens het afrekenen van mijn fles Viognier (ik zie er -kennelijk- niet uit als mogelijk jonger dan 21), aan zijn collega vraagt om het bier mee terug de winkel in te nemen, voelt hij zich genoodzaakt zich bij mij te verontschuldigen omdat hij tijdens het afrekenen met iemand anders sprak. Daarna haast hij zich om me uitgebreid te bedanken voor het gepast betalen - '...because it does save me the thinking at this time of day - it is my senior day, you know.'

toppunt

Het toppunt van allergie-informatie: May contain traces of nuts... op een pot pindakaas. Nahja, vooruit dan, after all, pinda's zijn officieel geen nootjes...

summer fruit

De lullige bakjes waarin in Nederland voor €3,49 anderhalf ons matige frambozen van eigenaar mogen wisselen, zijn eigenlijk een schande. Nee, dan de zomerfruitafdeling hier. Riante dozen met halve ponden of zelfs ponden blauwe bessen, zwarte bessen en frambozen, gewoon om de hoek geplukt en daarom maar anderhalf of twee pond. Uitstekende rijpe vruchtjes, heerlijk van smaak. Zucht, we zullen ze nog missen.

dienstmededeling

Hoe populair ook, de kwaliteit van YouTube is naadje. Daarom gaan LettersFromBath vanaf vandaag over op Vimeo.

SS Great Britain


now: with less!

In Canada was alles in de supermarkt gefocust op transfatty acids - of liever gezegd: het gebrek daaraan. Het leek wel of wat betreft eten niets meer uitmaakte, zolang je maar geen vermaledijde transvetzuren binnen zou krijgen. Zelfs op de meest eendimensionale producten stonden trotse zegeltjes die vermeldden: 0% tra-fa!
Hier in de Sains&Wait is de trend eerder: 'met minder'. Van alles, je kunt het zo gek niet bedenken, is een versie met minder. Bacon met minder zout, bacon met minder vet en natuurlijk ook een variant met minder zout én minder vet. Baked beans met minder zout. Baked beans met minder suiker, én, u raadt het al, een editie met minder zout én minder suiker. Knappe jongen die vet in baked beans gepropt kreeg, dus die now-with-less heb ik nog niet ontdekt. Maar het gaat verder: een volkoren loaf met minder zout. Eieren met minder akelig cholesterol (nah, vooruit. Die staan in de AH ook, geloof ik). Uiteraard zijn er sausages met mindervanalles, dus ik wacht nog even op de champignons metminder-paddoheid en de tomaten metminder-rodekleurstof en dan is ons less-is-more ontbijt compleet.

dinsdag 22 juli 2008

sensatie

In de gevel van de newsagent vlak na Laura Place wordt een ruit vervangen. Dat is nog eens een schouwspel. We kunnen uiteraard niet verder lopen voordat het hele proces afgelopen is, Gijs en Elise willen álles zien. En het is ook best spannend, zo'n enorm stuk etalageglas dat door 3 glaszetters moet worden getild. Tien minuten lang staan ze ademloos te kijken hoe de oude ruit, met groot gat, wordt verwijderd. 'Daar had iemand zeker zijn hoofd doorheen gedaan, hè mama?' Het ziet er vooral uit als een plek waar een fietsstuur een enorm gat heeft geslagen. Of het was de lokale zwerver, het gat zit namelijk precies naast de flessen rode wijn, en de newsagent zit weer precies naast het kerkportaal waar nog wel eens iemand de nacht doorbrengt. Elise en Gijs mopperen op de vele bussen die langsrijden en het zicht ontnemen. Als uiteindelijk de nieuwe ruit erin zit, kunnen we verder. Dat was weer spannend.

LfB: Calais-Dover


Calais - Dover July 20th from Irene Driessen on Vimeo.

maandag 21 juli 2008

GPS 2

Green Park Station bestaat nog precies zoals ik het me herinner. En de Sainsbury's, toen al fenomenaal van omvang, is alleen maar groter geworden. Wat een heerlijk shoppingparadijs - en wie nog beweren durft dat Engelsen geen gevoel voor eten hebben, moet eens een Engelse supermarkt bezoeken. Ik heb me geprobeerd in te houden, maar kon geen weerstand bieden aan de 'windowsill salad' (een bakje zoals bij ons alleen peterselie, basilicum en munt te koop zijn) met blaadjes red chard, baby paksoy en tatsoy en nog iets spannends met sprietjes - en dat groeit allemaal door op een minipostzegeltje tuinaarde. En ook niet aan de potjes rucolapesto. Niet aan de heerlijke worstjes, de verse sappen (peer-appel, mango), de al-afgehaalde suikerpeultjes voor een spotprijsje, de Vivaldi potatoes en de grote dozen Engelse frambozen. Verder stond ik onverhoeds voor een MUUR van Dorset cereals. Niet de twee of drie smaken uit onze XL, maar een stuk of negen varianten. Gelukkig hadden ze een probeerpakje, met 6 smaken elk 100 gram. Mark vroeg al hoe lang zoiets goed blijft. Die voorziet een muurtje van Dorset pakjes in de auto op de terugweg.

sneak preview

Onze buuf-voor-4-weken zei het gisterenavond al: zoveel zal er niet veranderd zijn in die tien jaar. En toen ik gisteren nog even de stad in liep, zag ik dat al. Nog altijd die lieve en rustige uitstraling. Nog altijd The Boater, de Bath Rugby Store, the Podium. Daar de makelaar, de juwelier en de outdoor shop. Guildhall, de rolstoelhoogte-pinautomaten van NatWest op High Street. De doorkijkjes naar het plein voor de Abbey, Cheap Street. Heej, de groentenwinkel is weg. En de off-license. Maar verder is het aangenaam herkenbaar allemaal. Vandaag naar Green Park Station.

mud aardappelen

Het is lang geleden dat wij met de auto op vakantie gingen. Sterker nog, hebben we het eigenlijk ooit wel gedaan? Ja, een keer in een donkerpaars verleden, drie auto's terug, en toevallig die keer ook naar Bath. Afgezien daarvan is weg-met-de-auto meestal beperkt tot een weekendje in een straal van 300 kilometer. De afstand naar Bath viel overigens alleszins mee, vooral omdat de 6 auto-uren precies halverwege worden onderbroken door een boottocht. Het was al met al heel goed te doen. Het helpt natuurlijk dat deze auto zo groot is, dat je 'm ongestraft vol kunt stouwen met eten, drinken en vermaak zonder dat je inlevert op de zitruimte. Dat leidt ook tot het selectief meenemen van dingen die je best kunt missen maar die het leven toch ook wel veraangenamen. En daarom zit ik hier nu aan een kopje Nespresso uit onze eigen Cube. Engelsen kunnen natuurlijk een heleboel verschrikkelijk goed, maar koffie zetten kunnen ze lang niet allemaal. En als ze het wel doen, gebruiken ze afgrijselijk dure koffie. Doe dan maar thee. En voor die koffie hebben we dus het equivalent van twee pondspakken Roodmerk, een pot pindakaas en een mud aardappelen zelf meegesleept. Hollandser kan bijna niet.

mews

Dit lieve mews-huisje ligt aan een heel rustig achterafstraatje. Als je de hoek om loopt, sta je op Great Pulteney Street, voor zover je in Bath van verkeersaders kunt spreken, is GPS er wel een van. Zo op het eerste gezicht heeft het huis alles mee. Nadat we de obligate porseleinen trutteltjes uit het trappenhuis hadden verwijderd en hier en daar een nodeloos schemerlampje opgeborgen, was het geheel kindgeschikt. Voor de deur kunnen weliswaar auto's komen, maar meer dan bestemmingsverkeer rijdt hier niet. Verder hebben beide kinderen een eigen slaapkamer, met badkamer ertussen. Daarboven ligt een prima uitgeruste keuken en een ruime woonkamer, en daar weer boven nog een tweepersoons slaapkamer met badkamer. Tenslotte zijn wederom de eerste levensbehoeften aanwezig (tv-Elise, broodrooster-Gijs, wifi-Mark en Irene). Kortom, hier gaan we het wel weer een paar weken uithouden.

zondag 20 juli 2008

naar verkantie

Vanochtend stond ik op mijn gebruikelijke tijd - iets voor 6 uur - op. Kost geen moeite, mijn systeem is toch wakker en zo kon ik mooi nog even wat broodjes smeren, de vuilnisbak legen, de grote ficus zijn Maandslok Water geven en het nespresso-apparaat na verleende diensten (ochtendkoffie) inpakken. Net toen ik een teen onder de douche wilde steken, stapte een stralende volledig aangeklede Elise binnen in de badkamer. Toen ik vroeg waarom ze zo bijtijds op was, kwam het logische antwoord: 'Maar mama, we gaan toch naar verkantie!!??'

En inderdaad. Nog een uurtje, dan is het zover. Elise kan niet ophouden met stralen, en dan zie je extra goed de twee schuinstaande ondersnijtandjes die voor terugkomst vast en zeker eruit zullen zijn. Alles hier is in kannen en kruiken, we pakken de laatste zaken en off we go.

zaterdag 19 juli 2008

verdacht stil

De catalpa heeft twee omgeknakte takjes. En tegelijkertijd is het verdacht stil vandaag rond het merelnest. Ik heb nog geen ouder-merels aan of af zien vliegen, en geen enthousiast gekwetter gehoord. Zouden ze...? Toby kan in geen geval de schuldige zijn, die is al een week uit logeren. Ik hoop niet dat een van de vier brutaaltjes van de dierenarts de sprong van de schuur naar de boom gewaagd heeft en daarmee de hele familie een collectieve hartverzakking heeft bezorgd. We zullen het wel nooit weten, want tegen de tijd dat we terug zijn, is het broedsel toch al definitief uitgevlogen.

6 albertkratten

Albertkratten doen het altijd erg goed in dit huis. Ze fungeren als opslagmiddel, voor oud papier, voor gereedschap, voor glasbakglas... en deze zomer worden ze het ideale meeneemmedium. Geen koffers dit keer - achterin de C4 passen 6 albertkratten naast en op elkaar. Alle spullen zitten daarom conveniently ingepakt in de bekende donkerpaarse kratten. Stapelbaar, compact en goed te dragen. Benieuwd hoe dat bevalt.

donderdag 17 juli 2008

Burlat

Al voordat we onze huidige auto kregen, viel me op dat er op het TU/e terrein al een Grand Picasso rondreed in hetzelfde Burlat rood als de onze. Een Belgisch kenteken. Vanochtend kwam-ie ons tegemoet op De Zaale. Hij stak zijn hand op, ik ook. Verstandhouding van de Burlatrode C4 rijders onderling. Hoi!
Vanmiddag stonden we naast een donkerrode C4 bij het stoplicht. Elise zei: 'kijk mama, daar is-ie weer!' - maar dit was een andere. Nederlands kenteken en, moeilijk te zien maar toch, Show rouge in plaats van Burlat. Totaaaaaaal anders. Er werd ook Niet Gezwaaid.

nog één

Nog één werkdag en dan begint echt, écht de vakantie. Ik heb me er de laatste weken wel naartoe gesleept, het was te druk en te veel en de laatste keer vrij-meer-dan-3-dagen was te lang geleden. Maar overmorgen is het dan echt zover.
Nog één dag, en dat is niet misselijk, want het is nog een Vierdaagsedag. Nog één dag om 5 uur in Nijmegen staan, klaar om bij droog weer de zonsopgang te filmen. Nog één dag met de perskaart om rondlopen op de Wedren. Nog één dag Cuyk en Grave en al die kleine plaatsen tussen Maas en Waal die ik vooral uit de familiegeschiedenis ken. Morgen gaan we het feest filmen. En daarna begint mijn eigen feest.

zondag 13 juli 2008

bbqkids

aanpoten

't Is hard werken, een jong gezin. Ergens in de afgelopen week zijn de mereleitjes uitgekomen, en als je heel goed kijkt, zie je de snavels boven het nest uitsteken. Ze zijn vooral goed hoorbaar. Als vader of moeder merel aan komt vliegen met een bek vol sappige rupsjes, wormen en insektentuig, stijgt er een luid gepiep op uit het kleine boompje. Kennelijk hebben ze verder nergens last van - niet van de spelende kinderen, niet van de bbq-damp van gisteren, niet van de stortregens. Maar pa en ma werken zich uit de naad, van de vroege ochtend tot de late avond, zoveel is zeker.

uithuizig

Vanochtend niet wakker geworden van iemand die op mijn nachtkastje springt, daar terloops een paar kranten en tijdschriften verkreukelt, en uitglijdt als hij over de stapel paperbacks probeert te stappen om mijn oor te besnuffelen, onderwijl luide purrrrrrr geluiden makend.
Daarna niet eerst de tafel hoeven ontdoen van plukken haar, zand en algemene rommel-van-onduidelijke-herkomst, maar meteen naar de Nespressomachine gelopen, zonder te struikelen over iemand die achtjes draait rond mijn enkels en probeert me naar de bijkeuken (en de bijbehorende zak met voer) te paaien. Geen geklepper van het luikje in de achterdeur na het haastig legen van een bak brokjes, geen paniek bij de vogels buiten en geen silhouet van een wassende Toby op de tuintafel.

Toby logeert.

En hij heeft het de komende weken uitstekend naar zijn zin, dat is zeker. Terwijl wij naar zijn geboorteplaats teruggaan, blijft hij liever een maand bij Granny. Lekker veel aandacht en rust. En ik... ik wen er wel aan - over een paar dagen.

ballonnen

Na een rustige start (donderdag géén ballonnen, vrijdag maar 7) ging het gisteren dan toch los op de Karp. Wij liepen rond half 8 de straat uit. Er stond een fraaie avondzon.
Na 20 ballonnen zijn we weer teruggekeerd, Gijs viel zowat in slaap op het dranghek en Elise moest toch wel met spoed naar de wc.


hoog

happy camper

zaterdag 12 juli 2008

look at us... we are zooooooming!

Met dank aan het uitstekende idee van Antien hebben we eindelijk weer eens een paar goede gezinsplaatjes.

vrijdag 11 juli 2008

bon-dónne

Heel zacht op de achtergrond is het geluid te horen van Eindhoven Ballooning, waar een man versterkt over de Karpendonkse plas moet galmen. Hij zegt vermoedelijk dat er vandaag, net als gisteren, weer geen ballonnen zullen opstijgen. Zojuist viel er een bui om u tegen te zeggen, en het is nog niet over.
Jammer. De eerste twee jaren dat we hier woonden, was het een prachtig schouwspel. Elise, net uit Amsterdam, kende met anderhalf al het concept heteluchtballon. En noemde dat, toen nog met een vet Amsterdams accent, bon-dónne. Geen bondonne vandaag.


*** en toch kwamen ze nog voorbij, om half 10.

echt eten

Een tijdje terug trok in de boekwinkel 'Een pleidooi voor echt eten' van Michael Pollan mijn aandacht. Ik wilde het graag in het Engels ('In Defense of Food'), maar dat was niet beschikbaar, dus ik overwoog het in Engeland te kopen. Twee weken geleden kon ik het toch niet laten en kocht de NL versie.

't Is een interessant boek over eetgewoonten, voedseladditieven en kantenklaareten. Pakjes en potjes liet ik al links liggen, maar deze verhandeling onderschrijft alleen maar wat ik uit simpele smaakoverwegingen en voorliefde voor zelf-koken toch al deed. 'Eet alleen wat je grootouders ook als eten zouden herkennen.' bepleit Pollan, en dat heb ik vrijelijk geïnterpreteerd als '...wat de generatie van je grootouders zou herkennen.' Anders kon ik de avocado's, de sushi, de olijfolie en de pasta gevoeglijk schrappen, en dat ben ik niet van plan. Wel ben ik meer dan ooit tevoren alert op al die zinloze gezondheidsclaims (0% vet! minder suiker! en - de topper - met goede bacteriën!) op allerlei 'bereide producten'.

In dat licht bladerde ik de Allerhande van afgelopen maand eens door. Wat opvalt is dat bijna alle recepten echt eten zijn, zelden wordt een nep-smaakmaker aangerukt, en bijna alle advertenties voor wat Pollan zou omschrijven als onecht eten. Met toevoegingen, heavily processed, claims over het beter maken van je leven, je dromen en je toekomst inbegrepen. Van deze yoghurt verandert zelfs uw grasveld in een gazon! Vaak gericht op ouders, want wie wil nou niet dat zijn kind groot en sterk wordt en immer een goede weerstand en een bewonderenswaardige darmflora heeft?

Het scheelt ook dat je dan geen onzinpakjes meer hoeft aan te schaffen: van het type 'stoofschotel met sperziebonen en kipfilet, zelf toevoegen: sperziebonen, kipfilet en rode paprika'. Mocht iemand zich nog afvragen wát er dan in dat pakje zit: het antwoord is simpel. Zout.

paniekvogels

Sinds er een merelnest in de catalpa zit, is het volcontinu staat-van-paraatheid in de tuin. De hele middag hoor ik al alarmroepen, gepiep, geplutter en gepjoet. Hoewel de merels het kennelijk toch naar hun zin hebben op dat wankele stammetje - ze zijn tenslotte gebleven - valt er altijd wel wat te melden. 'Kat op 6 uur' meldt merel-tamtam 1. 'Zie ook kauw op schutting' toetert andere merel erachteraan. Merel 1 vliegt een afleidingsrondje naar het klimrek. Stijgt meteen weer luid pjoeterend op. Een dikke duif komt traag voorbijgeflapperd. 'Kat in beweging gekomen!' paniekt merel 2. (Kijk, dát mag wel in de krant.) Als Toby zich zuchtend omdraait en weer in slaap valt, posteren de kauwen zich met een bende van 3 op de schommelbalk. De stress is compleet.

En dan te bedenken dat ik net een heggemusje zag, dat wel extreem veel interesse had in de prunussen rondom de andere catalpa. Dan is het helemaal nooit meer stil in de tuin!

uren van je leven

Gisteren was er op de BSO een nieuw kind bijgekomen. Aan tafel vertelden alle andere kinderen hoe ze heetten en hoe oud ze waren. Toen Elise aan de beurt was, vertelde ze stellig: 'Ik ben Elise en ik ben half vijf.'

woensdag 9 juli 2008

regenboog

Onderweg naar huis vanaf Winterswijk valt Elise al voor Arnhem in slaap.
Gijs niet, die is wakkerder dan ooit. Hij kwebbelt luidkeels tegen me aan. 'Kijk dan mama, een regenboog! Die mag niet nat worden hoor - dan spoelen de kleuren weg!'.

maandag 7 juli 2008

video of the day

Deze maakten we vandaag.

zaterdag 5 juli 2008

Boon

Toen we reserveerden, keek ik eens op de website van Boon. Hm. Misschien lag het eraan dat ik net daarvoor gegeten had, maar ik kreeg wat mixed feelings bij het menu. Veel interessanterig gedoe, met vreemde combinaties en een overmaat aan schaal- en schelpbeestjes bij verder heel normale gerechten. Er ontstond lichte twijfel - was dit een goede keuze?
Maar gelukkig, bleek gisterenavond: dat was de aspergekaart en inmiddels was daar de zomerkaart. Met veel aantrekkelijker uitziende combinaties. Ik had zelfs moeite met kiezen. Uiteindelijk werd het de tonijncarpaccio, leuk aangekleed met taugeh en paksoy en een -helaas nauwelijks merkbare- wasabimayonaise. Daarna een spies van rolletjes lamsfilet met Marokkaanse kruiden - en die was werkelijk voortreffelijk. Uitstekend bereid vlees, goede kruiding en vooral ook de bijgaande yoghurt-auberginedip was bijzonder.
Fles Orvieto erbij en klaar waren we. Dat viel niet tegen.

vrijdag 4 juli 2008

Gallisch zwemmen

'Mama, waarom heeft die een duiksnor?'

...een paar seconden moest ik nadenken wat Gijs bedoelde. Toen viel mijn oog óók op de foto voorop de Kidsweek. Twee kinderen met snorkels. Intussen babbelde Gijs verder:

'...want daarmee kun je onder water ademhalen hè mama?'

Duiksnor. Wat een gelijkenis met Elise - die een zeehond aanduidde met viswaf bij gebrek aan een snel-voorhanden alternatief. En mijn visuele voorstellingsvermogen holt ervandoor en ziet Galliërs van walvisformaat onder water peddelen, met grote blonde snorren waar uit de punten dikke stromen luchtbellen naar het wateroppervlak stijgen.