zondag 22 maart 2009

liedje

Elise wilde natuurlijk ook voor de camera zingen. Ze heeft inmiddels een indrukwekkend repertoire.

de bla-lala zender

Ik heb in mijn auto slechts twee voorkeuzezenders op de radio waar ik daadwerkelijk naar luister. Radio 1 en BNR. Een heel enkele keer, als ik in de buurt van of over de Belgische grens ben, gaat Klara aan. Voor het standaard zakelijk verkeer binnen Nederland kies ik voor de nieuwszenders. Alhoewel... Radio 1 afficheert zich al jaren als 'de nieuws- en sportzender!!' Laat die sport maar achterwege, is er zelfs niet genoeg nieuws om één zender uitsluitend met nieuws te vullen?
In het weekend kun je urenlang geen Radio 1 luisteren zonder op de hoogte te worden gebracht van de wederwaardigheden van de Barneveldse Boys of Hervormde Softballvereniging Katwijk vooruit! of de nieuwste blessures bij het dressuurrijden dames achtste klas. NIET interessant.
Evenmin interessant is het aanbod op zondag voor 7 uur 's ochtends, alhoewel ik moet toegeven dat het wel ontbijtvermaak biedt, wanneer je ultravroeg onderweg naar Drenthe bent voor een shoot. Op dat tijdstip mogen namelijk members of the public bellen met hun irritaties van de afgelopen week. En dan krijg je dus meneer de Vries uit N. die zich beklaagt over het luizige einde van de aflevering van GTST van donderdag jongstleden of mevrouw van Dalen te R. die wacht op antwoord van de gemeente op haar vraag over hondenpoep bij het rollatorrek van de plaatselijke supermarkt. Kortom: Nieuwsgaring van Nationaal Niveau, de Nationale Nieuws- en Sportzender waardig. Noem het dan de Klaag- en Zaagzender. Of de Sport- en Spelzender. Of voor mijn part de Bla-lala zender, want het gehalte suffe plaatjes en domme deuntjes is ongewenst hoog, zelfs op tijdstippen dat sport en publieksinbreng achterwege blijven.
En omdat ik BNR, die normaalgesproken claimen je 'de onzin te besparen'/de crap te cutten, onlangs ook al betrapte op het draaien van een opvulhitje, ben ik maar geheel overgestapt op klassieke hits uit het grote aanbod Amerikaanse selfempowerment business education audiobooks. Totdat er een Nieuws- en Achtergrondenzender, een Nieuws- en Actualiteitenzender of een Nieuws- en Langdurige Gesprekken Van Hoge Kwaliteitzender opstaat, luister ik wel naar Brian Tracey. Ik maak een uitzondering voor het Marathoninterview op vrijdag. Zo. Dat zal ze leren.

zaterdag 21 maart 2009

21 maart

vrijdag 20 maart 2009

twintig dagen nee

Na nog geen drie weken ben ik al diep gelukkig met de NEEEEEEEJ sticker. Wat een rust in de brievenbus. Wat een zalig lege papierbak, nu er alleen kranten, lege enveloppen met oranje leeuwen en knippersnippers in belanden. Wat een tevreden gevoel dat ik niet meer nodeloos plastic hoesjes van stapels oninteressante boodschappen sta af te pellen. Ik kan het iedereen aanbevelen.

het Belang van een Kompas

Gijs was tevreden aan zijn voorjaarsjas zijn kompasje terug te vinden. Nadat ik hem de werking had uitgelegd, begreep hij ook het nut: 'Als de Kerstman dan maar dóór gaat met kadootjes brengen, dan kun je op het kompas kijken waar de Noordpool is, en dan ga je naar de Noordpool en dan zeg je tegen de Kerstman: zo is het wel even genoeg, nu stoppen!'

Handig toch?

gepimpte vogelhuisjes

Op de locatie waar de shoot van mijn meest recente project plaatsvond, worden normaalgesproken workshops gegeven. Bonbons maken. Theemutsen opblingen. Vogelhuisjes pimpen. Dat is te zien aan de setting. Alle snoepjeskleuren op de muren, ruitjesgordijnen, plastic slingers en bloemen, koekoeksklokken, dierenkoppen aan de muur en een barbamamma met een rozenkrans om. Die laatste was zo mooi dat ze het tot rekwisiet heeft geschopt. De acteurs die meewerken aan de film, zitten in de ruimte waar de visagiste aan het werk is en doen een stukje improvisatie om warm te draaien: 'wat zeggen twee vogels tegen elkaar over een gepimpt vogelhuisje?'

donderdag 19 maart 2009

time warp

Elise mocht kiezen. En ze wilde, nee, echt zéker weten, 'Mickey's vrolijke Kerstfeest'. 'Want die had ik nog nooit gezien.'

En dus is er aan de ene kant van de kamer een openslaande deur waardoor fluitende vogels en bloesemgeur naar binnen komt, en aan de andere kant een suikerzoete geluidsmuur van Amerikaanse carol-renderings.

Ik zit op de grens van de seizoenen.

zondag 8 maart 2009

rollin'

vangen!

zaterdag 7 maart 2009

voorjaar

Nog geen week na de teaktweak is het zover: in de achtertuin is het warm genoeg om met een dun fleeceje aan lekker buiten te zitten. Gijs neemt plaats op de schommel en verklaart, begeleid door het ritmische gepiep van nog-niet-gesmeerde haken : 'Het is lente. Dat kan ik zien, want de zon schijnt.' In de wilde kers, waar de bloesemknoppen op springen staan, zingt een roodborst de veren uit zijn kont. Elise heeft als missie voor zichzelf om deze middag elke tegel van het terras met een andere kleur stoepkrijt vol te kleuren. En ik ga de zaterdagkrant te lijf, met een extra groot glas thee.

n-de leven

Poes is aan zijn zoveelste leven begonnen. Hij had er al wat gebruikt in de afgelopen jaren, na van het dak gestuiterd te zijn, midden in de nacht met blaasgruis afgevoerd te worden naar de dierenkliniek en heaven knows hoeveel hij er al kwijt was toen-ie onder dat dekentje in de Bath RSPCA Animal Shelter zat te bibberen. Maar we zijn weer een leven verder, Toby is geupgrade. Hij heeft nieuwe medicatie die zijn schildklier afremt, en we staan stomverbaasd over het effect. Sinds een maand speelt hij. Hij rent achter melkflesringetjes aan, buitelt over zichzelf heen en slipt in de bocht. Hij vermaakt zich met hengelen naar zijn speelgoedjes als ze onder de piano glijden, en verzint zelf extra moeilijkheidsgraden rondom de stoelpoten. Na afloop van zijn training ligt hij tevreden te stoven op de convectorput. Onlangs heb ik hem zelfs weer op de schutting zien lopen. Hij gaat een mooie zomer tegemoet.

zondag 1 maart 2009

teaktweak

Vandaag is de lente officieel begonnen, niet alleen vanwege het fraaie zonderjassenweer, maar ook omdat ik ál het tuinmeubilair uit de schuur heb gezeuld, in elkaar geschroefd, hogedruk-schoongemaakt, opgeschuurd en het teak ge-lotiond. Het staat ingetogen stralend te wachten op de eerste-kop-koffie-op-het-terras van het nieuwe seizoen.

nee-nee-NEE!

Vele jaren waren er allerlei redenen te bedenken voor het niet hebben van een flikker-op-sticker op de brievenbus. In een relatief nieuwe woonplaats heeft het zin om de lokale middenstand te ontdekken en daar kunnen al die floddertjes best behulpzaam bij zijn. Met kleine kinderen heb je soms tijd te weinig, om uit te vinden waar wat te koop is, en soms tijd te veel, noodgedwongen op de bank met een kleine baby.

Maar na verloop van tijd overtrof de hoeveelheid oud-papier-veroorzaakt-door-loze-communicatieuitingen-van-bedrijven de nieuwsgarende pers. Driekwart van de folders gingen direct al de gereedstaande albertkrat in, na het verwijderen van die afgrijselijke plasticjes natuurlijk, dat enkele Hema-foldertje, Etos-blaadje of Bijenkorfboekje bladerde ik nog wel eens door in een moment van ledigheid, meestal gepaard gaand met het nuttigen van een kop thee. De plaatselijke leugenaartjes las ik al helemáál nooit.

Maar ja: 'verkrijgbaar bij de gemeente', babbelt de nee-sticker vrolijk. Alsof ik daar OOIT spontaan kom! Die keren dat ik een paspoort voor deze of gene mocht afhalen, dacht ik echt niet aan mijn brievenbus. Gelukkig kun je ook bellen. Het eerste nummer dat ik belde, een paar weken terug, leidde niet tot resultaat. Maar het tweede bracht prompt anderhalve dag later een bescheiden, neutraal envelopje met daarin een knaloranje DOUBLE NEE! Geen floddertjes, geen fluddertjes, geen trompettertjes of dorpstoetertjes of kletskrantjes. Gewoon alleen nog maar Echte Post, Echte Kranten en Echte Tijdschriften in de bus.

Nu nog even uitvinden hoe ik geen telefoongidsen en geen Gouden Gidsen meer ontvang, die maken een nog hardere Klap der Nutteloosheid in de oudpapierkrat. Daar heb je toch internet voor? Verlost van het overtollige papier. Hoera!