zaterdag 8 december 2007

boom in beeld

Ieks.
De beroepsdeformatie is gestart.
Ik kijk Z@ppsport met Elise ('dit vind ik sáái, mama!!') en zie een fluffy microfoon langsflitsen en kan het niet tegenhouden: BOOM IN BEELD!

Toby

Elise kijkt naar een kinderfilm op tv. Het gaat over een meisje van wie het broertje verandert in een hondje genaamd Toby. 't Is maar goed dat Gijs niet meekijkt - die beweert namelijk al maanden te pas en te onpas over onze eigen Toby: 'Poes is mij broertje!'

nieuwsfeit

Vandaag 27 jaar geleden werd John Lennon neergeschoten door een gestoorde fan. Dat is denk ik het eerste feit uit het wereldnieuws dat ik me echt zelf kan herinneren. Ik weet namelijk nog precies wat ik dacht als zevenjarige toen dat op het nieuws kwam. Ik kende het woord lemon en dacht 'die meneer heeft een bijzondere naam zeg...'

Wie hij was, wist ik niet. Het verschijnsel iconen kwam pas in mijn leven met Lady Di.

zegen

Alles is ingepakt.

Twee te zware koffers en een enorme rugzak als handbagage. Die écht niet ingecheckt kan worden, want laptop en camera bevattend. En dan heb ik waarschijnlijk niet eens de meeste overbagage, want E. meldde al dat hij minimaal 25 kilo over de limiet gaat.

Morgen geen treinen tussen Den Bosch en Utrecht. Dat is zeker niet grappig. Van de auto in de trein in de bus in de trein en dan pas drie kwartier later op Schiphol zijn - dat brengt me nog meer in de verleiding om met de auto te gaan. Volgende week moet dat zowiezo - de eerste gelegenheid om op Schiphol te zijn op zondag is het achterlijke tijdstip van kwart over 9 - ik wil er op zijn laatst om een uur of 7 toch wel aankomen.

Zou er zegen op rusten?

zelfbediening

We hadden naar aanleiding van de laatste gebeurtenissen een paar hele goede afspraken gemaakt. Onder andere dat Elise en Gijs niet meer aan de Global messen zouden komen. En zo nog wat concrete zaken.

Toch kom je dan altijd weer tot de ontdekking dat er ook nieuwe gebieden zijn, waarover je nog geen afspraken had kunnen maken, omdat je niet eens op het idee was gekomen dat zij op dat idee zouden komen. Zo zat Gijs vanochtend doodleuk de resten van zijn chocoladeletter op te eten, keurig op zijn stoel aan tafel. Daarvoor had hij behoorlijk zijn best moeten doen, want die hadden we gisterenavond nog zorgvuldig hoog en ver weggelegd.

vogeltje

Gijs zit naast mij terwijl ik een adres opzoek op de site van de Vrije Universiteit. Hij ziet de griffioen van het VU-logo rechtsboven aan de pagina, en zegt blij: 'Een vógeltje!!'

Schattig hoor, zo'n griffioen...