woensdag 11 februari 2009

hun

Ik geef toe dat ik tamelijk overgevoelig ben op sommige gebieden. Op het gebied van taal bereik ik extreem snel de irritatiegrens. Ik erger me aan taalfouten in drukwerk: als je dan toch een folder of handleiding laat drukken, dan controleer je die desnoods veertien keer. En als je zelf niet talig bent, dan laat je een talige medemens meekijken. Een van mijn grote ergenissen betreft 'hun'. Hun hebben. Hun doen. Hun weten. IEKS! De enige Hun die iets doet, weet of heeft, is Attilla, en die is in zijn eentje.
Wat pas echt ernstig is, is je eigen kinderen die hunnen. 'Mama, hun zeiden... bla' - dan kruip ik direct terug onder mijn dekbed. Ieks.

neus

Overwoog ik in oktober al om fulltime ruiker te worden, vandaag werd weer duidelijk dat dat nog altijd een optie is. De auto rook een klein, onopvallend, bescheiden beetje naar gas. Een licht LPG parfum uit het dashboard, zeg maar. Het viel me pas op toen ik met wat geringere snelheden over de A12 reed (nou ja, 'reed', het was meer filekruipen). Wachtend op een plekje voor de parkeergarage sloeg ik met mijn voeten op het dashboard op mijn gemak eens de gas-handleiding open bij 'storingen'. Daar werd verteld dat bij het ruiken van gas de dealer gecontacteerd diende te worden. Meteen maar even gebeld. Zij wilden kennelijk geen enkel risico nemen en wilden de auto binnen 24 uur zien. Aldus geschiedde, nadat ik toch wat beduusd op benzine terug was gekeerd naar Eindhoven.

Binnen een half uurtje na aankomst was het alweer gefikst, en inderdaad: een klein lekje. Keurig gerepareerd en geen moleculetje gas meer te ruiken.