zaterdag 26 februari 2011

een Gijs is geen Bewijs

Gisteren reed ik met twee kinderen terug naar Bath. Prima vakantie gehad, Mark moest iets eerder terug vanwege werkverplichtingen, dus die hadden we woensdagavond naar het vliegveld gebracht.

De auto had in de week ervoor al een paar maal gekucht dus ik reed met enige voorzichtigheid. Zijn afspraakje bij Henrietta Mews garage was al gemaakt, dus dat naast een matige ruitenwisser en een doorgebrande weerstand van de ventilatie en verwarming een koplamp de geest gaf halverwege de reis mocht de pret niet drukken.

Waar ik wel een kleine glitch in het geheel ervoer, was aan de grens. In Calais wordt tegenwoordig twee keer gecontroleerd. Bij de Franse douanière was er geen vuiltje aan de lucht. En nog een prettige reis verder! Bij de UK Border Control zat een hokjevullende mevrouw die streng de auto in tuurde en vroeg "Can you prove that these are your children?"

Huh!?

Dat was me werkelijk nog nooit overkomen. Ja, in mijn paspoort staat mijn naam, zoals in ALLE paspoorten van Nederlandse vrouwen die getrouwd zijn. Of ze nou wel of niet de naam van hun huwelijkspartner voeren in het dagelijks leven. Net als bij mannen. Logisch, lijkt me.

De mevrouw bij de grens kon natuurlijk ook wel zien dat er een soort jeugdige Xerox-kopie van mijzelf achterin zat, maar Gijs lijkt op Mark, niet zozeer op mij. We mochten door, gelukkig. Ze raadde wel aan om voortaan een geboorteakte van beide kinderen mee te nemen als ik alleen met ze zou reizen.

Welbeschouwd is dat ...bijzonder.
Want: aan Mark zouden ze dit nooit gevraagd hebben, domweg omdat hij dezelfde achternaam heeft als de kinderen. En trouwens, sinds wanneer mag je niet reizen met kinderen anders dan je eigen?

Het blijkt dat in de UK de 'maiden name' onmiddellijk verdwijnt uit alle mogelijke officiële documenten, anders dan in NL waar je altijd in de GBA zult blijven bestaan als jezelf. Marrying left your maiden name disused dichtte Philip Larkin, en zo is het voor elke Britse staatsbeambte en niet anders.

Enfin, om gezanik te voorkomen zal ik bij een volgende reis netjes door het vereiste hoepeltje springen hoor, dat staat buiten kijf. Maar raar blijft het. Bijna net zo'n vreemd verhaal als wat er aan ons huwelijk vooraf ging. Ook al die Britse niet-bestaande want door Napoleon ingevoerde GBA. Lachen met die Britten.