donderdag 13 mei 2010

small talk

Ik koop een volslagen belachelijke hoeveelheid Black&Decker chocolade. Die geen Black&Decker heet in werkelijkheid (maar Green&Black's) en die in Nederland heus ook wel te koop is (maar slechts in een paar van de minstens 14 varianten die hier in het schap liggen). De Waitrose heeft toevallig een weekaanbieding, vandaar. Nu Met Gratis en meer van dat - daar hou ik van en daar bied ik niet graag weerstand aan. Ook al ben ik helemaal niet zo'n chocolade-eter.

De grootste stapel zijn repen van de Dark Cherry variant. Met die zure geconfijte kersjes erin. En natuurlijk wat Maya Gold, en wat Ginger. Maar ik besluit ook tot aanschaf over te gaan van een stapeltje Mint. Met zachte glazuurverpletterende fondantvulling.

Als ik bij de kassa kom, begint de caissière een heel verhaal. Dat de Mints haar favoriet zijn momenteel, en hoe haar moeder steeds chocola meeneemt maar na 28 jaar nog steeds niet snapt dat zij ook een chocoladeliefhebber is, en dat haar vriend nu steeds de chocolade krijgt, en dat ze misschien maar eens een verlanglijstje moet maken waar niets anders op staat dan chocolade, en oh, had ik de Maya variant al eerder geprobeerd, en, en, en. Ik kan me ternauwernood van haar losrukken omdat er een lieve granny achter me in de rij staat, die het stokje graag overneemt.

Nu, Black & Decker. Met gratis small talk aan de kassa.

ofsted

Voor de vakantie heeft Mark uitgebreid getelefoneerd met Charon. Dat klinkt naar de veerman naar De Andere Zijde maar is in werkelijkheid gewoon een public servant van wie de ouders niet konden spellen, vermoedelijk. Zij is de contactpersoon van de plaatsingsinstantie voor alle 35 staatsscholen in Bath en omstreken.

Vrijwel alle scholen zijn vol, vooral omdat wij voor twee kinderen tegelijk plaatsen nodig hebben. Ze noemde drie scholen die nog wel plaats hebben. Twee daarvan zijn opmerkelijk genoeg de enige twee openbare (als in: niet-met-religieuze-signatuur) scholen in de hele omgeving. Die zijn niet in, kennelijk. Een van de drie hadden we in maart al bezocht, een deze vakantie. Wij durven aan beide onze kinderen wel toe te vertrouwen, ondanks de soms deplorabele Ofsted reports. Voor een deel zal het toch wel op de kwaliteit van onze home schooling aankomen.

Gelukkig hoeven we ze er geen 10 jaar naar toe te laten gaan, om er vervolgens achter te komen dat ze niet meer welkom zijn op universiteit x.

proberen

Gijs staat in de gigantische Vicky Park Playground op een speeltoestel dat aan weerszijden hijsconstructies heeft om zand van de ene naar de andere kant te verplaatsen. Er staat een terughoudend Britje naast hem, dat ook wel een poging wil doen, maar Gijs zet zich in zijn volle breedte voor het emmertje.
Ik roep dat het wel aardig is om samen te doen met andere kinderen. Gijs kijkt woest naar mij. "Maar híj wil ze steeds leeggooien! En IK wil ze vol maken!"
"Misschien moet je daar even over praten?"
"Dat kan ik niet!"
"Gewoon proberen Gijs!"

Gijs kijkt me aan met zijn meest minachtende blik.
"Maar mama! Ik praat geeneens Engels... of... of BATHS!"