zondag 29 juni 2008

Jantje

Natuurlijk had Elise het bijbehorende liedje binnen een paar minuten geleerd. Ook nog wat Haagse genen over kennelijk...

donderdag 26 juni 2008

Kruisstraat

Een van de mooie verschijningen in deze stad is de Kruisstraat. De Kruisstraat is zo'n straat die alles heeft. Winkels, woningen, een zaterdagmarkt. Parkeerplaats, bedrijvigheid, een plein aan het eind. Geldautomaten, een fietspad, zelfs de bus gaat erdoorheen.
Vandaag had ik een boodschappenlijst van minstens 25 centimeter, en in plaats van een multi-sessie-stadstour probeerde ik het maar eens in de Kruisstraat. Waar altijd mensen op straat zijn. Waar altijd gegeten wordt. Waar de Hollandse winkelcentrumketens omringd worden door talloze kleine juweliertjes, afrokappers en tokootjes. En waar de heerlijke nieuwe Aziatische supermarkt Sang Lee is gevestigd, met verplicht-te-doorlopen eetgelegenheid in het voorportaal (het woord 'snackbar' doet dit eetparadijs simpelweg geen recht). Bij thuiskomst haalde ik uit de achterbak van de auto een onwaarschijnlijke variëteit aan goederen. Een vlieger. Een pot pindakaas en drie halfjes volkoren. Twee keer tien meter XLR kabel. Norivellen voor de sushi. Een babyromper met bijpassend mutsje voor de kadola. Gaffertape. Vier soorten soyasaus. Knikkers... biologisch rundergehakt... een sproeidopje voor de kraan... zelf te frituren kroepoek. Had ik het gewild, dan had ik ook een naaimachine, een konijn en haarspeldjes mee kunnen nemen. Of een gebraden kip, een geborduurde omslag voor mijn familiebijbel en een badpak maat 48. Een gloednieuwe herenfiets, een Limburgs belegd broodje en een antroposofisch babyspeeltje. Het hele uur genoot ik van het drukke gekrioel daar in de Kruisstraat. Al die mensen in alle kleuren. Al die etensgeuren. Er rust zegen op. God houdt ook van de Kruisstraat. En waarschijnlijk Allah, Boeddha en Vishnu ook.

verliefd

We lezen een boek over Rooi Kiri, het Zuid-Afrikaanse vogeltje dat op zoek gaat naar de juiste partner.
Elise verklaart na afloop dat zij verliefd is op B.
'Die heb ik al 22 kusjes gegeven!'
Zozo. Dat is niet mis. Bovendien is ze al zeker een jaar op B., dus dat is lekker stabiel.
'Is B. ook op jou?' vraag ik, maar het antwoord daarop is ontkennend. Daar lijkt ze zelf overigens helemaal niet onder te lijden. Op mijn vraag of er iemand op haar is, haalt ze haar schouders op. 'Sommige kinderen zeggen dat R. op mij is.'

Nah, dat treft.
In haar nieuwe klas zitten straks zowel B. als R.
Dat kan nog een hele soap worden.

zondag 22 juni 2008

praten met Jeevas

Afgelopen week reed ik met Gijs achterin de auto door de stad.
'Mama ...kijk, ik zie een kerk!' riep hij. 'Mag ik een keer naar een kerk gaan?'
'Ja hoor Gijs, we kunnen best een keer naar een kerk gaan.'
'Wat is er in een kerk?'
'Wat denk jij Gijs, waar zou een kerk voor zijn?'
Na even denken kwam het antwoord: '...daar kun je praten met Jeevas.'

Mmm, voor een niet-kerkelijk opgevoed kind toch lang niet gek gedacht.

broccolibomen

Nog steeds in blij-tevreden-opgewonden stemming over de naderende Bath-vakantie snuffel ik wat rond in Google Earth. Met als stralend middelpunt 'ons' huisje aan de Pulteney Mews, vlieg ik over de daken, langs het miniatuurspoorlijntje, zie daar beneden de longboats op de Avon, het grote parkeerterrein. Oh ja - een Iceland, die was er ook, en als-ie nog bestaat, besteden we straks vast wel een paar uur in de Bath Fairy Shop. Ik zoef wat over de parken, want nu zoek ik toch wel even naar het dichtstbijzijnde kinderspeeltuintje. Cricketvelden zijn leuk, maar schommels en klimrekken zijn essentieel. Hm. Ik zie alleen maar broccolibomen. Laten we er maar vanuit gaan dat die speeltoestellen daaronder verborgen blijven (want anders moeten we dagelijks naar de pubs-met-beergardens...)

serieuze bezigheden

Rekenweb: da's voor serieuze momenten.

kunnen wij het maken?

- 'Wat ben je aan het doen Gijs?'
- 'Ik ga voor jou de vuilnisbak rape-...repera-...repareren, mama!'

dank u, Overtoom!

bruut

Geweld tegen bomen is ons tuinthema van vandaag. Er zijn een heleboel babyberkjes en mini-eikjes en peuterbeukjes gesneuveld in onze gigantische snoeiwoede. Het was een kwestie van 'zij eruit of wij (over 10 jaar) eruit' - ze stonden met zijn allen met hun wortels onze gevel te ontwrichten en onze andere flora te ontrieven. Toch voelt het onaardig, zulk jong leven in de groenkliko kieperen.

zaterdag 21 juni 2008

one month from now

Vandaag over een maand zijn we net een dag in Engeland. Waarschijnlijk is Bath in de tien jaar dat we er weg zijn, stukken minder veranderd dan wijzelf. Ik zie in gedachten precies voor me waar in de stad we zullen landen, in het terraced house dat we 4 weken hebben gehuurd. Naast de cricketvelden vlakbij Sidney Gardens is het, en als je via Laura Place loopt, kom je op Great Pulteney Street. Dan is links The Boater en rechts The Balti House waar we vast en zeker een maand lang net zo vaste afnemers zullen worden als van Tokyo Sushi Bar in Vancouver afgelopen zomer. Daarna komt de Bath Rugby Fan Store met hun paarsblauw-wit gestreepte merchandise, en de kleine souvenirshopjes op Pulteney Bridge, een van de weinige bewoonde bruggen ter wereld, over de Avon weir die eronder stroomt. En ik zie mezelf lopen, de brug over, dan vlak voor de muziekinstrumentenwinkel langs het voetpad naar beneden langs de rivier. Daar kom je bij de achteringang van de Waitrose, waar we een maand lang vaste klant zijn voor alle heerlijkheden. In gedachten wandel ik verder door Bath - zou het er allemaal nog zijn: de Mexicaanse afhaler bij The Little Theatre - de Raincheck Bar? Is er nog die sandwichshop bij Orange Grove? Staan er nog gestreepte strandstoelen in het park daar beneden? Hoeveel heteluchtballonnen vertrekken er elke dag van het centrale veld van Vicky Park, voor de Royal Crescent - zouden de kinderen een rondje pitch and putt volhouden? Is de Sains in Green Park Station nog steeds zo druk en is er in dat café nog steeds jazz op zondag? Heeft Green Street nog steeds de beste groentewinkels en bestaat die heerlijke bakker nog waar je koffie en thee kon drinken, in een puntig pand op de kruising van 5 straten? Het is er vast allemaal nog, alleen The Circus Restaurant heeft, zo hebben we vernomen, helaas, helaas een nieuwe eigenaar.

zingende doos

In de keuken staat een gigantische doos waarin de firma Overtoom een paar transportkratten had verpakt die ik afgelopen week bestelde. Uit de doos komen geluiden: eerst geschraap, daarna luid gezang (een no-lyrics-versie van Mary had a little lamb) en veel geschraap en geveeg en hetzelfde lied maar nu met de woorden Lekkerdonkerlekkerdonkerlekkerdonker.

En vervolgens zegt de doos met een piepstemmetje: 'wie wil er naar de zingdoos kijken? ik heb leren zingen op de zingdoosschool.'

Als ik zeg dat ik wel even op internet een aankondiging plaats zodat we wat publiek hebben die dan allemaal een euro mogen dokken voor een voorstelling van onze zingdoos, zegt de zingdoos: 'Maar mama... dat doe je toch niet echt hè? Want dit is geen zingdoos, dit is gewoon een Elise!'

Meneer Frits

Midden in het winkelhart van Eindhoven, aan de 'warme kant' van de Heuvelgalerie vastgeplakt, zit Meneer Frits. Eigenlijk vermoed je dat het ooit de extended-foyer is geweest van het Muziekcentrum. Boven de deur hangt nog een bord waarop aangegeven is welk wachtnummer er aan de beurt is bij de kassa's. Meneer Frits is ondanks zijn distincte seventies-kleurstelling van bruin en veel oranje, aangenaam warm-modern. Het personeel draagt zwarte shirts met op de rug in een dikke oranje lijn hun logo: het herkenbare profil van de man die zijn naam leende aan dit etablissement. En hoewel de echte Meneer Frits op 100-jarige leeftijd stierf, inmiddels bijna drie jaar geleden, bruist en bubbelt 'zijn' grand café-restaurant voort.
Wij aten een voorgerecht van tonijntartaar, tonijnsashimi en tonijnrosbief (die laatste term slaat etymologisch natuurlijk nergens op, maar zo staat-ie op de kaart en het beschrijft vrij aardig het zeer rosé gegrillde plakje tonijn) met wat mooie bijlagen zoals wasabicreme en een rettichsalade. Daarna had ik een voortreffelijke tournedos met rode wijn-vanillesaus. Ik ben arrogant genoeg om te denken dat ik veel van wat in restaurants op de kaart staat, even goed kan maken, maar een echt lekker stuk rood vlees bereiden is moeilijk genoeg - en dan vooral en in de eerste plaats om eraan te komen. Energie steken in het onderhoud van een relatienetwerk met veehouders en slagers, is iets dat ik graag aan de horeca overlaat.
Daarnaast is Meneer Frits zo vriendelijk geweest om hun wijnen allemaal per fles maar ook per glas aan te bieden, voor zeer schappelijke prijzen. Dat laat nog wat ruimte voor je eigen wijnarrangement.
Als finishing touch nam (naar wat bleek te zijn) een stamgast plaats achter de vleugel en speelde langdurig en zeer verdienstelijk diner-arrangementen. Daarmee steeg Meneer Frits definitief uit boven deze eenvoudige provinciestad en tilde Eindhoven weer heel even naar het niveau cosmopolitan.

vrijdag 20 juni 2008

in de stemming

We lopen door het park, Elise en ik.

'mama, KIJK! een ORANJEBORSTJE!'
'Ik zie hem... weet je zeker dat het niet een roodborstje was?'
'Neeeeee, deze had ORANJE BORSTJES, echt hoor mama!'

Ja, AH moet wat, nu de Welpies op zijn...

dinsdag 17 juni 2008

gezondheid

6.30 - wekker is nog niet gegaan.
Ik geniet van de laatste minuten rust.
In de kamer naast me hoor ik gescharrel.
Deur gaat zachtjes open, en daarna onze deur.
Gijs fluistert: 'Mama! Mama?!' en dan nog wat harder: 'Mahamaaaa!'
Ik doe toch maar één oog open, want wie weet is er iets reuze dringends dat echt geen 10 minuten kan wachten, en zie een wazig plaatje van een Gijshoofd op een paar millimeter van het mijne.
'Wat is er Gijs?'
'Poes moest niezen!'

In plaats van een snedig antwoord ('dan had-ie zeker een haartje in zijn neus!' of 'misschien is-ie allergisch voor katten?') doe ik mijn ogen nog weer even dicht.

Gijs vertrekt tevreden naar zijn kamer, zijn plicht is gedaan want de nies is gemeld. Ik hoor hem mompelen 'Hatsjie! Hatsjoe! Gezondheid poes!'

nest

De laatste dagen waren de merels opvallend actief in een bepaald deel van de achtertuin. Er werd af en aan gevlogen, met snavels vol stuff. De dikste van de drie catalpa's leek het doel. Vandaag toch maar eens gekeken. En ja hoor. Goed verscholen in de enorme bladerbol, precies midden in de stervormige kuil die alle uitgaande takken maken, ligt een prachtig nest, opgetrokken uit dennetakjes, mos en een netje waar in een ver verleden een vetbol in zat. Erg hoog is het niet, en ook precies op het lawaaiigste kruispunt van de tuin, juist daar waar de verkeersstromen van driewielers en kliko's elkaar kruisen. Ik ben benieuwd of de familie merel lang in deze vinex-woning blijft zitten. Maar voorlopig zijn ze happy campers. Mevrouw komt net aanvliegen en schikt haar merellijf bovenop het nest. Zo. Dat past. Tevreden pjoet geluiden stijgen op uit het boompje. Na anderhalve minuut heeft ze er alweer genoeg van, de broedrust zit nog niet echt in de kont. Ze daalt met een vette sliding neer op het gras en scoort nog een snavel vol stoffering. Pjoet!

maandag 16 juni 2008

everlasting

Ik sta in de tuin de rozemarijn bij te snoeien, als uit de kamer luid gezang van Elise komt. 'laaa-lalalalaaahaaa, la-lalalalahaaa...' en wat onverstaanbare lyrics daarbovenop. Maar wacht, die melodie: die ken ik. Ik graaf diep in mijn geheugen. Intussen zingt Gijs ook al mee. Jawel hoor: het is 'open up your eyes, then you realise, here I stand with my everlasting love' - maar ik hoor duidelijk Nederlandse woorden. Hm. Ze blijven je verrassen.

xs4no1

Ineens doet internet het een paar uur lang niet. Dat is raar. Dat laat je weer eens goed merken hoe vaak je het gebruikt. Hoezeer je leven verweven is met die breedbandverbinding. Nou is xs4all wel enorm plichtsgetrouw: we hebben weinig te klagen en als we dat wel hebben, is het vaak nog buiten hun schuld. En de schatten sturen je dan vervolgens een lieve brief met een waardebon te besteden aan een doel naar keuze. Jezelf (in de vorm van allerlei kadobonnen) of een goed doel. Omdat de Pinksterdagen ADSL-wise zo verbrokkeld waren. En ja, als je dat 'leed' allang weer vergeten was, mag het goede doel wel van die 20 euro profiteren natuurlijk.

zaterdag 14 juni 2008

ontstippeling

Gijs raakt weer langzaam ontstippeld. Hij gedraagt zich al weer twee dagen volstrekt normaal als een bijna-4-jarige, lijkt ook eigenlijk geen last te hebben van jeuk of extreme hoeveelheden pokken.
Als dit het was, zijn we er weer mooi vanaf. Zou Cruyff zeggen.

*pling*

En: natuurlijk sliepen ze niet uit.
Natuurlijk waren ze voor 7 uur wakker.
Die kinderen hebben namelijk een ingebakken systeempje dat vooral op vrije dagen in werking treedt - en des ochtends om half 7 zegt: 'PLING! - tijd om tv te kijken!'

opblijven

Vroeger lang geleden...

...vond ik 'opblijven tot je vanzelf in slaap viel' het mooiste wat er was. En of dat nou om half 9 of om 11 uur was, aan het wapenfeit dat je was opgebleven-tot-je-niet-meer-kon had je al voldoende. Gisteren was de eerste keer voor Gijs en Elise. Al tijdens Roemenië - Italië bekeken ze geïnteresseerd het spelletje op het scherm. Tijdens de voorbeschouwing becommentarieerde Elise als een mini-uitvoering-bondscoach alles wat besproken werd. Gijs had meer interesse in zijn houten meccano. Was nog wel bereid mee te brullen met 'Alllllle wellllpies hellllpennnnn!'
Beide konden niet wachten tot er eindelijk weer eens iemand een biertje uit het tapvaatje wilde. Gijs had binnen een halve minuut de werking van dit formidabele stuk consumententechniek doorgrond ('en dan moet je daar drukken en dan gaat het zo wieieieieieie-ieieieieie hierdoorheen...'), Elise kan zich meten met de barista-vaardigheden van haar broer. Bij de eerste goal van Kuyt werd natuurlijk volop meegejuicht. Daarna hielden ze het vooral vol op de verwachte hapjes-in-de-rust. Elise werkte nog even een indrukwekkend aantal gehaktballetjes naar binnen en in de 55e minuut was de wedstrijd voor beide dan toch echt over. Over de doelpunten die nog volgden, hoeven ze maandag op het schoolplein toch niet uitgebreid op te scheppen: heel-laat-opblijven-tot-je-niet-meer-kunt is genoeg.

vrijdag 13 juni 2008

Buh-ob

Elise en Gijs zitten aan de kleine groene tafel. Er wordt -voor de verandering- eensgezind gespeeld.

E: wat moet ik schrijven?
G: letters!
E: maar wat met de letters?
G: kippen. en haaien.
E: moet ik 'Bob de Bouwer' schrijven?
G: ja!
E: ... (druk schrijvend)
G: Bobdebouwer begint met M
E: nee, met de B toch?
G: ...uhhh... BBBB. Bbbbbobbbbb. de Buh.
Buhhhhh-oooobbbb duhhh Bouwerrrrrrr!

dinsdag 10 juni 2008

gestippeld

Ik weet heel zeker dat Gijs er nog egaal uitzag toen ik hem zondagavond welterusten zei. Gisterenavond lag er een wakker en zeer gestippeld jongetje in bed. Hij begroette mij met de mededeling 'Ik ben wakker mama - en ik heb de waterpokken!'. En dat was dan dat. Het verklaart zijn onrustige gedrag van dit weekend, en behoudens wat verhoging lijkt hij verder niet al te ziek te zijn. Inmiddels staat hij tevreden te bouwen aan zijn houten meccano. Gestippeld en al.

et hop!

Zo snel gaat dat, in de Fokkertjes van VLM. 's Ochtends om half negen het kantoor van je klant in Londen binnenlopen, 's avonds om 6 uur weer aansluiten in de file op de A4 bij Hoofddorp. Voor dat ene interview moest ik wel op een goddeloos tijdstip mijn bed uit, maar ik werd niet eens wakker van de wekker. Al voordat die om 3.15 af ging, hoorde ik Gijs rondscharrelen, het licht aan knippen en naar de badkamer schuiven. Toen ik daar binnen liep, stond hij glaasjes water te tanken. Hij kon weer naar bed, ik naar een totaal fileloze A2.

In Londen was het nog warmer dan in Nederland, zeker als je met wat extra hardware rondloopt. Heel veel tijd hadden we niet, net na drieën was de retourvlucht alweer, en ondanks online inchecken is het toch raadzaam om veel tijd te nemen op de luchthaven. Dat bleek maar weer toen bij de handbagege controle zoveel snoeren en stekkers te zien waren in mijn tas, dat álles eruit moest, en alle apparatuur aangezet. Uiteindelijk vertrokken we van het mini-taludje van Londen City, waar de kleine kistjes op enkele tientallen meters afstand van je landen en opstijgen, zonder enige vertraging.

vrijdag 6 juni 2008

keicool

Ai. Nu komt het ook al it Gijs' mond: '...babbeldebabbel...ja papa dat is keicool, echt vét hoor.... bladiebla'.

feestnummers

Vandaag was het weer zover: samen naar de echte enige K3!. Elise wist zowaar nog een heleboel van het vorige concert, twee jaar geleden, toen ze net zo oud was als Gijs nu. Dit keer hoefden we niet ver weg. Het IJssportcentrum is 3 dagen lang, 8 voorstellingen lang, afgeladen vol met papa's, mama's, opa's en oma's omringd door stuiterende 1-8 jarigen. De verhouding meisjes-jongens is zo'n beetje 6:1, maar dat boeide Gijs geen ene moer (als het hem al opviel). Het leeftijdszwaartepunt lag zo rond de 5 en alles droeg staartjes, rokjes, frutselshirtjes en roesjesjurkjes. Voor een evenement van deze omvang moest letterlijk een dozijn parkeerwachten in oranje hesjes komen opdraven.
En dan de show zelf. Een flinterdun verhaaltje, veel gehuppel en gespring van het sjowballet, gouwe-ouwen. K3 die majestueus en magistraal hun ding doen, even opgewekt en fris als altijd. Een videowall die hier en daar een écht leuk effectje gaf, zoals de percussie-olievaten waar de dansers op speelden (en die er in werkelijkheid helemaal niet waren) of de metershoge discobal. Geen pyro dit keer, wel een fuchsiaroze taart-van-een-decor, met overvloedig veel lampjes, glitters en kleurige strikken en linten.
Ik zat net twee rijen boven de rechtse vaste camera, en helemaal aan de buitenrand, dus ik had een prachtig zicht op wat deze pro met zijn gigantische Fujinon op de schermen liet zien. Ook ik heb me dus prima vermaakt. Maar toch ook en vooral om de kinderen die zo ontzettend genoten hebben.

dat roze diertje

Ik doe mijn nieuwe donkerrode sneakers aan. Gijs komt voorbij lopen en merkt casually op 'Heej mama, wat een mooie schoenen heb jij. Net als die mevrouw met dat roze diertje!' en laat mij in verbijstering achter. Mevrouw? Roze diertje?

Beneden gekomen vraag ik aan Elise of zij weet wie 'die mevrouw met dat roze diertje' is. Ja hoor, dat weet Elise wel. Dat is een zekere 'Kim Possible' - en het diertje blijkt een hamster te zijn. En voor ik het weet, zingen beide kleuters in koor: KIM-POS-SI-BULLLL, KIM-POS-SI-BULLL!!

donderdag 5 juni 2008

vies lijf

Elise heeft sinds het wiebeltandtijdperk is aangebroken ook grotekinderentandpasta. Dat is geen onverdeeld genoegen. Met enige moeite gebruikt ze dapper elke dag deze minder milde variant. De babytandpasta smaakt niet naar mint, deze hoogstens een beetje en het blauwwit gestreepte uiterlijk is een added value. Maar tussentijds veelvuldig uitspugen blijft een vereiste. Na elke keer spugen wil ze even haar mond afvegen, bij voorkeur aan mijn handdoek. Wel vraagt ze beleefd of ik dat niet erg vind, dat ze mijn handdoek daarvoor gebruikt. 'Welnee schat, dat geeft niks.' 'Maar mama... dan wordt jouw lijf toch vies van mijn tandpasta?'

fishcakes

Helemaal geslaagd zijn deze stickvisjes-voor-volwassenen:

Halve kilo aardappels gaar koken.
Enkele visfilets (afhankelijk van de grootte), bijv zalm, tilapia en kabeljauw, gaarstoven in water/citroensap/wijn.
Beide uit laten lekken en afkoelen.
In een kom citroen- of limoensap van minstens 1 citroen of 2 limoenen, geraspte schil, een flink stuk gemberwortel (fijngehakt), zout, chilipeper, geperste knoflook en veel koriander mengen.
Aardappels door de aardappelpers halen, vis fijnwrijven.
Doorelkaar mengen en er kleine platte schijven van vormen.
Schijven paneren met achtereenvolgens bloem, losgeklopt ei en paneermeel.

Minstens een uur laten rusten - dit is de belangrijkste stap!

Daarna frituren in een koekenpan met dikke bodem in een centimeter hete olie. Ook de volgende dag heel erg lekker...

maandag 2 juni 2008

altijd

Gijs komt - een uur na in-bed-legging - de trap af.
'Wat is er Gijs?'
'Ik wou nog een knuffel.'
Ik geef hem een knuffel en een kus.
'Heej,' zegt Gijs, 'jij gaf mij een kus. Waarom?'
'Omdat ik jou lief vind.'
'Jij vindt mij de hele dag lief he?'
'Ja Gijs, de hele dag.'
'En morgen weer he mama?'
'Ja Gijs, heel lief, elke dag.'

Tevreden klautert hij de trap weer op, terwijl ik hem nog iets hoor mompelen over 'elke dag de hele dag'.