woensdag 31 oktober 2007

sippen in de ochtend

Voordat Gijs' bloedsuiker opgepompt is met de nodige boterhammetjes pindakaas en chocopasta, begint elke zin die hij uitspreekt met een jammerklacht. 'Mahamáá.... (*boehoe*)... ich wilt obbijhijijteh!' Antwoord geven heeft geen zin want om zijn eisen kracht bij te zetten, herhaalt hij zijn verzoek nog een paar maal op dwingende toon. Hoe hebben we eigenlijk ooit voor elkaar gekregen dat Elise zichzelf éérst aankleedt voordat ze naar beneden gaat? En dat met verve, ze is een ster in combinaties maken en hoeft hoogstens af en toe eens op een te groot aantal vlekken (ook lievelingskleren moet je niet langer dan een dag of twee achter elkaar willen dragen) of de lage temperaturen gewezen te worden (zodat ze een maillot aandoet) maar voor het overige hebben we daar weinig tot geen werk aan. Nu Gijs nog uit de sip-modus in de zelfstandig-modus krijgen.

Niet Gecoördineerd Groen

Op mijn weg naar het station en terug erger ik me dagelijks aan de slechte afstelling van de verkeerslichten. Als voetganger ben je mooi het haasje wanneer je uit de richting TU/e naar de achterzijde van Eindhoven Centraal wilt of vice versa. De voetgangerslichten zijn belabberd gecoördineerd. Ze lijken een random keuze te maken uit een serie onduidelijke routines die ertoe leiden dat je de ene keer als voetganger verondersteld wordt in enkele seconden 9 rijbanen over te steken, en de andere keer dat in 3 tranches mag doen terwijl het overige verkeer tussendoor ruimschoots de gelegenheid krijgt in twee of meer groen-oranje-rood cycli terwijl de voetgangers en fietsers wachten... en wachten... en ...wachten. Veel mensen hebben geen zin in wortel schieten en kiezen voor zichzelf. Waarom zou je nog luisteren naar het rode mannetje als de fietsers op de baan die exact parallel aan de jouwe ligt, minutenlang ongestoord groen hebben?

NietGecoördineerd Groen: altijd weer goed voor een stukje ergernis.

slabestekje

Vanaf de eerste keer dat ik in de als zeeslakken fluitende dubbeldekkerintercity's stapte, was het jashaakje hetgene dat de meeste aandacht trok. Wat een Opmerkelijk Design. Wat een Merkwaardig Dingetje. Het ziet eruit alsof de ontwerpers ergens een reusachtige partij incompetente slabestekjes konden opkopen en daar de grepen vanaf schroefden. Allemaal tweepuntige vorkjes.