maandag 28 juli 2008

fietsenstalling

Ik had gedacht dat het nog dagen, zo niet wéken zou duren, maar op de boot terug van Bathampton brulde Elise ineens verschrikt: 'Mama! M'n tand!'

whatever

Elise heeft een kek setje zandvormpjes waarmee je zandijsjes in hoorntjes kunt scheppen. Compleet met plastic ijswafeltjes en een ijsbolletjes-zandschep. Ze zit er naar tevredenheid mee in de speeltuin. Dan komt ze naar me toe. "Mama, dat meisje met die roze broek zegt dat mijn ijsjesding voor baby's is!" Ik vraag hoe ze dat weet, 'dat meisje' spreekt met 100% zekerheid Engels. Elise haalt haar schouders op: "Gewoon, dat zegt ze." Hm, kleutermeisjes onder elkaar hebben natuurlijk helemaal geen taal nodig om haarfijn duidelijk te maken wat ze van elkaar vinden. Ik zeg tegen Elise dat dit een uit-ge-le-zen moment is voor de reactie "Whatever."

Elise oefent drie keer. "Whaddevuh. Whadtevuh. Whaddevuhr." Dan beent ze tevreden weg, richting de zandbak. Helemaal ge-empowered.

on track