maandag 12 november 2007

tijd voor de Rabobank?

Mijn baken is dood.

Onderweg naar het station kijk ik altijd direct als ik over de brug van de Kamer van Koophandel ben omhoog naar het Rabobankgebouw. Daar staat in vertrouwde witgele digitale cijfers de tijd. Afgewisseld met de temperatuur. De tijd is handig: hoeveel minuten nog tot het fluitsignaal van 6:47... 7:02... 7:17? Heeft het zin om een rood stoplichtje te nemen? Moet ik in vliegende vaart langs de gratiskrantenzuiltjes? Of kan het allemaal piano-piano?

Nog veel interessanter is de temperatuur. Een mini reality check. "Dáárom heb ik het zo warm." Of: "Ah, goed dat ik mijn winterjas aan heb."

Maar nu is dit baken, dit lichtend informatiepunt, zwart. Geen letters, geen cijfers. Treurnis is mijn deel. Rabobank zinkt een stukje verder in het moeras.

dieselding

Ik sta op het perron en wacht op de 7:02 naar Alkmaar. In het donker komt een kort dik ding aangetuft. Sommige mensen gaan klaar staan, pakken hun tas of vouwen hun Spits op. Het ding tuft met een vaartje langs perron 5. Het is alleen maar een diesellocje met daarachter twee grote gele doorzonbakken. De machinist vindt het zelf ook een mooi ding, dat kun je zo zien.