praatpaal

Ik gooi een euro in een parkeermeter.
Als ik op het groene knopje druk voor een kaartje, begint het ding luid te praten. "WIST U...," toetert het geval over de lege kade waar ik sta, "...DAT UW AUTO IN 5 SECONDEN IS OPENGEBROKEN???"

Ja, natuurlijk wist ik dat. Nogal wiedes, een ruit inslaan kost circa 7 frames, da's nog geen halve seconde (als je 25p opneemt). Maar ik sta daar met mijn camera, statief en een berg audiorommel, dus ik zou graag hebben dat het apparaat dat alleen bonnetjes moet uitspugen, nu zijn waffel houdt. Maar nee, het gaat door: "HAAL ALLES VAN WAARDE UIT UW AUTOOOO." schalt het over het water. Geirriteerde ganzen aan de overzijde: alwéér een Mens Dat Een Parkeerbonnetje Trekt?!

Als ik allang weer naar mijn auto loop om mijn spullen te pakken, gaat de praatpaal nog even verder, met een betoog vol goedbedoelde adviezen. Op +10dB.

die ene stad

Gijs en ik lezen een verhaal over Gauguin. Hoe hij vertrekt, zonder zijn gezin, naar Tahiti, en hoe hij tot de conclusie komt dat het de mooiste plek ter wereld is, en dat hij dat aan zijn vriend Degas schrijft.

"Wat vind jíj de mooiste plek ter wereld?" vraag ik aan Gijs.
Ik verwacht een antwoord van het type 'ons huis', 'Eindhoven' of desnoods 'Nederland'.

Gijs denkt even en zegt:
"Die stad met de Eiffeltoren."


En dan te bedenken dat Gijs Parijs alleen heeft gezien vanuit een Boeing 737.

vooruit denken

Elise komt bij me staan in de keuken en zegt nadenkend: "Mama?"
"Ja?"
"Kunnen we een hele doos van die nieuwe zeep die beneden in de wc staat, kopen?"
"Eh, ik denk het wel. Waarom?"
"Dan kunnen we die meenemen naar Engeland. Die zeep heeft oma ook altijd en dan kan ik de hele tijd aan oma denken."

Dettol handzeep met vanillegeur, 't is maar dat u het weet.

Verregend Koninkrijk

...Elises verspreking (volgens mij weet ze best dat het 'Verenigd' is), ik vind hem té goed.

voorleesontbijt

scheldkanonnade

In navolging van het tafereel in het bad onlangs hoor ik nu beneden wat halfslachtig-halflachend gemopper. En daarna Gijs die roept 'Dahag, kakkerlak!' en de deur dichtdoet om naar boven te lopen. Daardoor hoor ik net niet wat Elise terugroept, maar het is iets als 'Dahag, poepchinees!'


Poepchinees?! Dat is toch hartstikke seventies om dat te zeggen? Van wie hébben ze dat?

want-factor

I want.
Driedubbele gadgetwaarde.
Je eigen holodeck. Ik zie Grootse Mogelijkheden.

op kamp

Gisteren vertrok-ie, slaapzak op de rug, beveroverhemd aan ("dat is een beverblóes mama"), beversjaal om ("beverdás!"). Helemaal stuiterig, waarschijnlijk net zoals zijn groepsgenootjes.

Halverwege de middag kwam-ie weer thuis. Speelde wat met Elise en zijn nieuwe skates. Meldde dat hij even naar boven ging.

Een uurtje later ging ik maar eens poolshoogte nemen. Bij binnenkomst in zijn kamer vond ik eerst dit:



















Want zo'n slaapzak en -matje, dat kwak je natuurlijk het makkelijkst pal ín de ingang van je kamer.

Daarna zag ik dit:

Rozemarijn vroor dood,

...althans, zo ziet het er wel uit.

Daarom reed ik vandaag een klein doosje vol familielid, ook Rozemarijn genaamd, de tuin binnen. Samen met de nichtjes Melisse, Salvia en Mentha Piperita en het bijna-anticonceptivum Estragon mogen ze het kruidenbed weer vol maken. Daar kwam al de lavas in volle glorie uit de grond gestuiterd, en ook de bieslook en de oregano doen hun best. De thijm lijkt tevreden met de vrieskoude winter en is het juist beter gaan doen, zowel de nederige gewone thijm als de opschepperige citroenthijm zien er goed uit.

Ik ben wel benieuwd of het lukt om de kwetsbare dragonplantjes heel te houden, tussen de wilde aardbeien (die zijn zó onvoorzichtig) en de woekerende oregano (die omarmt zo verstikkend), maar het is de moeite van het proberen waard. Verse dragon is zover ik weet bijna alleen maar bij de Hanos verkrijgbaar en die is politiek even not done.

het BPM orakel

Ik lees voortaan nooit meer 'bruto per maand' - dat hoeft ook niet als je geen maandsalaris meer hebt. Ik lees voortaan: 'blood pressure measurement'. Gisterenochtend mocht ik na 24 uur piepjes, pufjes en hijgjes het veeleisende 8x10 kastje weer achterlaten bij de assistente van de huisarts. Het kastje bleek redelijk gemakkelijk in de omgang, alleen hoogst ontevreden over elke vorm van vervoer. Metingen in de auto of op de fiets moesten steevast opnieuw. Dan kun je nou eenmaal niet je arm even laten hangen zolang het manchet nog niet gereed is met meten. Rijden tussen het zware vrachtverkeer op de Hurk is daar zeer ongeschikt voor. Voor het overige was het een kwestie van domweg uitzitten.

Vanochtend overhandigde de huisarts me een rapport van vier kantjes. Het orakel had gesproken. Het had geconstateerd dat ik eigenlijk een heel nette bloeddruk heb, keurig binnen de normaalheidsgrenzen, met een brave 15%-dip gedurende de nacht en slechts één meetfout. En één torenhoge piek, en die was courtesy ING, die gisterenochtend doodleuk het volledige saldo van mijn zakelijke rekening vijf minuten lang van de radar haalden. Ik dacht op zijn minst dat ik voor 15k geskimd was, en hing al in de wacht bij de voice-response-juf om mijn beklag te doen, toen het uit de lucht gegrepen getalletje van 808 euro weer veranderde in mijn eigenlijke saldo. Direct daarop zakte mijn bloeddruk weer naar 120/85. Dank u ING.

Alleen die hartslag hè.
De internist zei een paar jaar geleden: "U hebt nou eenmaal een snel hart. Niets aan doen. Het werkt prima."
"Het lijkt wel of je twee hartslagen hebt," zei de huisarts, "één snelle en één langzame."
Tuurlijk. Ik stelde mezelf onmiddellijk voor als een of andere wappie character uit Alien Nation, waar alle verder tamelijk antropomorfe aliens twee harten hebben. Ik drink ook graag karnemelk tenslotte. Heeft dan niet iederéén een hartslag voor the fast lane en een voor het kalme werk?

Behandelen was alleen nodig als ik er last van had. Nou, liever niet dan, dank u. Want aan een betablokker zit je de rest van je leven vast met een beetje pech.

Dus ik zit weer thuis, en kijk naar mijn mooie rapport. Het voelt als een klein overwinninkje op het kastje.

PIEPPP-brrrrrrrrrrrrrrrrrrrr-pfffffffffffsj

En dan ga je dus naar de huisarts voor dat meetkastje.

Kastje omgedaan, manchet om.
Test 1.
PIEPP-brrrrrrr-pfffffffsj.
ERROR 3.

"Hm." zei de huisarts, en rommelde wat aan het manchet.

Test 2.
PIEPP-brrrrrrr-pfffffffsj.
ERROR 1.

"Momentje." zei de huisarts, en rende naar boven.
Bij terugkomst meldde hij: "Het apparaat is niet tevreden over je polsslag."

Whoehahahaha! Kastje van 10x8 cm 'is niet tevreden over mijn polsslag'?!

Huisarts maakte ter plaatse een ECG (jawel, dat KAN dus allemaal, gaaf zeg). Er rolde een geruststellend strookje papier uit de printer met een heel bekend patroon erop. Guess what? Mijn hart doet het.
"Hm." zei de huisarts weer. "Gewoon regelmatig. Beetje snel, maar gewoon regelmatig."

Kastje weer omgedaan.
Test 3.
PIEPP-brrrrrrr-pfffffffsj.
Kastje tevreden.

Nu elk kwartier, en vannacht elk half uur. PIEPP-brrrrrrr-pfffffffsj.

doorgelicht

"Uitstekend." constateert de huisarts en noteert de uitslagen van al het preventieve onderzoek in mijn dossier. Hoera, ik ben weer goedgekeurd voor de komende periode. Pas over twee jaar weer een mammografie.
"Maar...", gaat hij verder en tuurt op zijn scherm, "hoe lang is die laatste 24-uurs bloeddrukmeting eigenlijk geleden? Ah, ik zie het al. Minstens 3 jaar. Laten we dat ook maar gelijk even doen."

Nu heb ik een afspraak voor morgen, overmorgen én de dag daarna.

Laten we het er maar op houden dat je dat ook maar beter goed in de gaten kunt houden.

Kids on Ice

TNG

In mijn altijd maar doorgaande kijkwoede (documentaires, reclames, en soms ook fictie) bekeek ik -studiemateriaal hè...- weer eens wat oude uitzendingen van Star Trek. The Next Generation, wat toch eigenlijk wel dé Star Trek is, ook al was het niet de eerste reeks.

Maar wát een ouderwetsigheid. Komt dat nou door de 4:3 aspect? Komt het door de ongelofelijk knullige decors? De suffe nep-planeetoppervlakken? De onvoorstelbaar tuttige enemies? De even onverstoorbare als voorspelbare verhaallijnen?

Heerlijk.
Als je daarmee al rijk kunt worden, dan komt het wel goed.

het sneeuwt in mijn thee

De bloesems dwarrelen naar beneden, in mijn theeglas, op de tafel, op mijn boek. Dikke hommels vliegen in grote cirkels om de smakelijke bloempjes heen. De beestjes zijn weer terug dus de lente kan van start gaan. Na de witte bloesems komen nog de knophulzen van de beuk, en de roze blaadjes van de prunus. Nog even en de bomen zijn weer kaal, althans, wat bloemen betreft, dus zo lang het nog kan zit ik en geniet van de sneeuw in mijn thee.

wakker

Buiten komt er net een prachtige geel-en-roze kleur aandrijven vanuit de richting Gerwen-Nederwetten. Als ik de achterdeur open om een teen naar buiten te steken, rent een enthousiast miauwende Toby naar binnen. Ik dacht eerst de enige te zijn die wakker was, maar als ik boven kom met mijn koffie, hoor ik Gijs in zijn kamer spelen met auto's en stoplicht, onderwijl mompelend over zijn twee wiebeltanden die er bíjna uit zijn. Ik hoop dat ze een beetje haast maken, want ontbijt, diner en alles wat ertussen ligt aan mondactiviteiten, wordt zo nu en dan ineens dramatisch bekort door de beide gebitselementen.

Elise roept me vanuit haar hoge vesting en fluistert "psst, mama, hebben wij het boek 'De Fantastische Meneer Vos'?" Ik zeg dat ik dénk dat Mark dat wel heeft, maar misschien in het Engels. Ze concludeert tevreden dat we dan nog maar 5 boeken van Roald Dahl hoeven om zijn oeuvre compleet te hebben. Dat klopt, zolang ze zich nog niet aan het volwassen werk waagt.

In de slaapkamer hoor ik Radio 1 aan gaan, dwars door het brute misdaadverhaal of een wetenschappelijk artikel. Ik lees nog vlug de nodige mails, tweets en blogs. Vroege ochtend en ieder doet zijn eigen ding.

telduivels

Ik rijd de dames naar de eerste schaatsshow. Achterin hoor ik:

E: heej Yentl, waren we nou bij 21.000 of bij 23.000?
Y: bij 23.000.
E: Ok, mooi, ik heb er nog honderd bij gedaan dus dan zijn we nu bij 23.100.
Y: Ok. 23.101. 23.102,...
E: ...23.103...

En ik sorteer vertwijfeld voor richting de Eindhoofse binnenring.

Eager Beaver

Pasen op school

Greater Potholia breidt uit

Het was hier in de directe omgeving ook voor de winter al droevig gesteld met het wegdek. Sinds het Fliedner-kruispunt aangepast werd en Peppelrode een ambitieuze semi-wolkenkrabber is, hadden we hobbels, scheuren en gaten te kust en te keur in de O-laan. Maar deze winter is, zoals overal in het land, het asfalt pas echt goed kapotgevroren. In heel Eindhoven vallen gaten waar je bij staat. En 't blijft niet bij lullige kuiltjes, het zijn forse kraters waar je auto met een doffe dunk in wegzakt als je er overheen rijdt. Op veel plekken worden noodvullingen aangelegd, en sommige straten zien eruit als een dicht weefsel van strepen reparatie-teer. En het werk gaat maar door, het zware verkeer fikst niet alleen brute nieuwe fly-overs en drive-throughs en no-light-connections maar ook eindeloos veel gaten, gaten en nog eens gaten.

Tegen de tijd dat dat allemaal gereed is, komt de winter weer.