ouderwets

Het was een ouderwets gebroken nacht. Dat was alweer even geleden, en je ontwent het snel. Wat een drama. Rond 1.30 werd ik spontaan wakker, oorzaak onbekend, en viel maar moeilijk in slaap. Om 3.00 wilde Gijs wat drinken, deed dat met nogal veel kabaal en ging ook nog eens luidruchtig naar de wc, om daarna weer in zijn kamer te verdwijnen. Dat had Elise wakker gemaakt, die om 3.30 ook naar de wc ging. Na het nodige muggengezoem had ik dan toch maar mijn klamboe dicht, helaas mét een bezoeker erin. Enfin, er waren nog wat uren over. Om 5.00 besloot Gijs dat de nacht wel lang genoeg had geduurd en kwam luidkeels klagen dat het licht uit was. Toen ik hem teruggestuurd had naar zijn kamer, ging hij alle voertuigen met sirenes een voor een uitproberen. Ik kwam mijn beklag doen, waarop zijn commentaar was 'Maar mama, ik wil óók wel eens geluid maken hoor!' 'Ja Gijs, maar niet om 5.15 graag!' Mijn boodschap dat hij in zijn kamer in bed moest blijven, werd met een luidruchtige huilbui beantwoord.

Nodeloos te zeggen dat beide kinderen op het moment dat het tijd was om op te staan, heerlijk lagen te slapen. En met geen tien paarden wakker te krijgen waren. Gaap.

snelle jongen

Elise mag op de fiets naar school, en omdat Gijs dat dan natuurlijk óók wil, en mijn knie nog niet zo bakfiets-bestand is, gaan beide op hun eigen fiets en ik lopend ernaast. In het parkje zet Gijs de vaart erin, nog zonder ervaring met de grote gaten tussen de stoeptegels. Onderaan de lichte helling gaat het mis, en met een klassieke duikeling over zijn stuur komt hij tot stilstand. Pas als ik de fiets van het hoopje woedende Gijs af til, komt hij overeind. De schade is beperkt tot een schaafplek op zijn voorhoofd. 'Wat ging jij hard!' zeg ik. 'Ja,' zegt Gijs, 'ik leek wel Bliksem McQueen he mama?' 'Nou en of, maar... je hóeft niet zo hard hoor. Fiets maar rustig verder.' 'Nee mama,' zegt Gijs, 'ik fiets heel hárd verder. Want ik ben Bliksem McQueen.'

Zucht. Mánnen.