vrijdag 18 januari 2008

parallellopipidair

Ik herinner me een dag dat ik bij mijn ouders in hun vakantiewoning in Winterswijk in bed lag- 's ochtends, wakker. En opeens dacht ik 'hee - die muur was even scheef.' Of je in een Picasso-universum verzeild was geraakt. Het hele muurvlak vóór me veranderde van een rechthoek in een parellellopipidum. Toen ik die ochtend beneden kwam en dit aan mijn vader meldde, vertelde hij dat er op dat moment een aardbeving ter hoogte van Maastricht was geweest. De bevestiging dat je niet gek bent, maar gewoon waarneemt.

de tangens phi truc

Vandaag zat ik aan een diner dat even klassiek als voortreffelijk was. Carpaccio, zeebaars en kalfsoester, in een Fransekeukenboek had het niet misstaan. In werkelijkheid was het ook goed bereid en gedecoreerd en het smaakte even uitstekend. Intussen vermaakte ik me prima met de conversatie. Ik heb nooit zo'n last van geen-bèta zijn - gelukkig maar - anders had ik me beslist ongelukkig gevoeld in de uiteenzetting over de tangens phi truc waar hedendaagse studenten geen weet van hebben. Gelukkig kon ik daar 'Nienke die in de donkere kamer sokken uit een lade neemt' tegenover stellen. Wat zou ik toch moeten zonder deze heldin der hedendaagse wiskunde-A: Nienke. Hoewel mijn 5VWO wiskundedocent met minachting sprak over Nienke, heeft ze me toch jaren staande gehouden in de conversaties over Mijn Ervaringen Met Wiskunde. Mijn ervaringen met wiskunde zijn helaas gekortwiekt door Nienke in Getal in Ruimte - en daar kun je ook gelukkig mee worden. Gelukkig.