donderdag 18 oktober 2007

sterfscène

Uit de bijkeuken klonk zojuist een heuse sterfscène. De wasmachine, waar we al een paar weken met zorg naar luisteren omdat-ie toch wel erg veel herrie begint te maken, klonk dit keer alsof ter plaatse de tegelvloer onder hem grommend zou opensplijten en hij in een groot diep gat met veel vlammen en verzengende hitte zou verdwijnen. "Aáááááááh" gillend -natuurlijk.

Nee. De wasmachine klonk dramatisch. Verder niets. Maar heel lang gaat-ie het niet meer uithouden. Nou heeft hij al bijna 9 dienstjaren waarvan meer dan de helft in een jong gezin achter de rug en die tellen dubbel voor witgoed, heb ik me laten vertellen.

Dus ik oriënteer me vast. Dat gaat van pas komen.

bos

Het is boswandelingweer. Ik wil in het weekend maar één activiteit doen en dat is in het bos slenteren en eikeltjes, kastanjes en herfstbladeren verzamelen. En lekker herfstknutselen na afloop. En warme chocomel en speculaasjes. En kaasfondue. Allereenvoudigste wensjes kortom. En ik wil niet denken aan branding campagnes, site redesign en zélfs niet aan vernieuwde versies van scripts.

cap

Waarom hebben sommige jongens (het zijn altijd gozertjes tussen de 10 en 20 waarbij me dit opvalt) hun baseball petjes soms zó krap gemaakt, dat ze feitelijk bóvenop hun hoofden staan in plaats van eromheen vallen?

wens

Het meisje aan de andere kant van het gangpad legt haar moeder tot in detail uit waarom zij graag een paard wil. "Ja, een paard is gewoon... ehh,... gewoon... nou lief enzo. En nou ja, je weet wel."

Ik ben benieuwd wanneer bij ons de huisdieren op verlanglijstjes gaan verschijnen.

leaseblik

Het oordeel is geveld en het blik is besteld. De keuze is gevallen op (maakt omvangrijke envelop tergend langzaam open)...

...een donkerrode.

Gijs had namelijk een rode auto besteld, en daar kon ik niet zoveel tegen bedenken. Tot nog toe hadden we zwart, donkerrood, zwart, blauw... en een zwarte vond ik dit keer niet zo. Dus die stap in de reeks hebben we overgeslagen. De Scénic en de Picasso tegen elkaar afgewogen en alle mitsen en maren zorgvuldig bekeken, leidde uiteindelijk tot de bestelling van een Citroën C4 Grand Picasso met een 1.8 16V 135 benzinemotor en LPG tank. Opgefrist met een panoramadak, want dat zou ik wel missen na bijna 4 jaar in de SW. In BURLAT ROUGE. Prachtig klinkt-ie. Het zal wel januari worden voor hij geleverd wordt, dus Gijs moet nog even geduld hebben met 'onze blauwe auto'.

auto neemt trein

Ik zit in de trein, die Utrecht CS uitrijdt - en naast me rijdt een grote Nissan, even hard als wij. Er zit geen bestuurder in. Over alle hoofdsteunen zit plastic, en de handgreep aan het portier is met wit tape dichtgeplakt. De auto mindert vaart. Voor hem nóg een. En nóg een. Allemaal nieuw en onderweg naar de dealer, op de bovenste van twee laaddekken van een schier oneindige goederentrein.