dinsdag 25 december 2007

bestemming

Een van de dingen die me in Mumbai weer glashelder werden, is dat Nederland zo'n ongelofelijk bestemd land is. Elke millimeter is geregisseerd en elke bestemming bestemd. Elke baksteen heeft een voorspelbare levensduur en navenante garantie. En iedereen houdt zich daaraan. Natuurlijk is het in India omgekeerd. Overal zoekt iedereen de grenzen, doet wat hem als individu goeddunkt en gebruikt wat er te gebruiken valt. Niks garantie.

jeugd

De jeugd kijkt... Ome Willem!?
Ineens verandert het K3 gezang in de onuitroeibare kinderhit 'deze vuist op deze vuist'. Ik hoor de stem van Edwin Rutten door de kerstige dinsdagrust heen zagen. Hoogste tijd om op te staan.

snapshots from Mumbai

merry

Onvoorstelbaar luxe. Ik zie de zon op komen vanuit... bed. Met een kop koffie. De kinderen kijken 'de wereld is mooi' of iets vergelijkbaars, het gezang van K3 stijgt langs de trap omhoog vermengd met Elises hoge stemmetje. Als ik het gordijn optil, zie ik oranje achter de kale bomen langs het sportveld. En ik hoef niets. Straks even douchen en aankleden, de laatste kadootjes inpakken, wat kleine dingen aan het eten.