zondag 22 augustus 2010

klantenbinding

Schoolschoenen zijn een fenomeen apart hier in de UK. Vrijwel alle scholen verplichten kinderen zwarte schoenen te dragen als onderdeel van hun uniform. Kinderschoenen zijn toch al tamelijk betaalbaar in vergelijking met Nederland, maar schoolschoenen zijn dat zeker. Ik nam Elise mee naar de ietsje-beter-dan-normale schoenwinkel, omdat haar lange, smalle voeten in Nederland in geen enkel Mary-Jane-modelletje passen, en dat wíl ze nou net zo graag.

Nou, voor de iets-beter-dan-normale schoenwinkel hier was dat geen enkel probleem. Bij binnenkomst realiseerde ik me dat waarschijnlijk half Bath en omstreken dit weekend had uitverkoren om schoolschoenen te gaan kopen voor het héle gezin - of dat dit een immens populaire schoenzaak moest zijn. Of allebei. Op alle bankjes en krukjes zaten kinderen. Om alle bankjes en krukjes zaten ouders, en -handig- in het zwart geklede winkelmedewerkers.

Bij binnenkomst overhandigde een van hen mij een nummertje ("71, we're at 67 already so you won't have to wait too long!") en Elise een setje kaarten met spelletjes en raadsels 'for the wait'. Toen we aan de beurt waren, hielp 'Matt' ons door vlot haar voeten te meten, te constateren dat ze een 13 1/2 was (halve maten! in kinderschoenen! geweldig!) en toen ook nog bleek dat het allereerste paar dat Elise uit het rek plukte, in haar maat bestond, was haar geluk al compleet.

Dat Clarks zo geniaal is geweest om in de hiel van de schoenen geheimzinnige optilbare klepjes te maken waardoor kleine speelgoedpoppetjes in de hak verborgen kunnen worden, die dan door een raampje naar de straat kunnen staren (we horen de straatmuzikant buiten 'diamonds on the soles of her shoes' zingen) is dan hoogstens nog een extra kersje op deze toch al prachtige taart.

Dat de schoenen als gegoten zitten, van echt leer zijn en de helft kosten van een paar behoorlijke kinderschoenen in Nederland is voor Elise van generlei belang, en voor mij de beste klantenbinding ooit.