sterren

'Eigenlijk...' zegt Elise, 'zijn sterren rondjes.'

Ik vraag hoe ze dat weet, en zoals gebruikelijk is haar antwoord: 'Gewoon, in mijn hoofd.'

sticky

Mijn lieve kinderen zijn van het type 'lekker zelfstandig'. Dat ze altijd zelf naar beneden gaan als ze wakker worden, is iets waar we al lang aan gewend zijn. Dat Elise zichzelf aankleedt, en bepaald niet onverdienstelijk, is zelfs heel plezierig. Dat ze zichzelf ontbijt maken is... tja. Zo nu en dan sneuvelt er serviesgoed (zie enkele dagen geleden), zo nu en dan ... ach nee: altijd.. wordt het een puinhoop. Ook vanochtend weer kwam ik beneden en trof een onaangeklede Gijs en een aangeklede Elise. De laatste at een keurige boterham, de eerste tekende een honingballet in een honingzwembad met de schenkhoning, en zowel Gijs zelf als zijn omgeving kleefde overal door de schenkhoning.

Ik werd ...licht geïrriteerd.

Eenmaal onder de douche besloot ik dat ik misschien toch wat te hard de zelfredzaamheid de kop in had gedrukt. En toen ik beneden kwam, hadden ze vrijwel alles keurig opgeruimd. Genoeg om het smeltpunt te bereiken. Ik heb uitgelegd dat ik het uitstekend vond als ze ontbijten, zelfs geweldig dat ze zo goed opruimen... en dat we de honing dan maar even achterwege laten. Daar konden ze allebei mee leven.

kiezelpaadje (2)

Mijn kinderen knarsen 's nachts als een kiezelpaadje. En mijn echtgenoot droeg een kiezelpaadje mee, vanbinnen. Tot het gisteren verwijderd werd door een kundig artiest. Nu zit het kiezelpaadje in een potje, met een sticker erop. 6 stukjes niersteen, beter kwijt dan rijk. Gelukkig is-ie weer thuis.

oog voor auto's

Ik liep met Gijs over een parkeerterrein toen hij plotseling stilhield, een paar meter terugliep en vooroverboog naar een van de geparkeerde auto's.
'Deze auto heeft zijn deur open, mama.'
En inderdaad. De deur zat net niet dicht.

Tssss. Dat zie ik meestal niet eens bij mijn éigen auto!