dinsdag 30 december 2008

beeldmateriaal

Koekjes bakken kan ook als je in bed ligt... de gipsverbandmeesters leggen nieuw verband aan... en Aap mag natuurlijk overal mee naartoe.




prachtig

...zei de chirurg. Voor een leek ziet het er vooral... gebroken uit. Maar als je heel goed kijkt, zie je wel kleine wolkjes botaangroei aan de punten van de breuk. En de stand is prima, aldus de specialisten.

The Talented Mr. Tractie

woensdag 24 december 2008

elk nadeel

Gijs slaapt slecht. Hij is in zijn dromen alle gebeurtenissen van de afgelopen week aan het verwerken, en hoewel zijn ogen dicht zijn, zie je de plaatjes en gedachten malen in zijn bolletje. In het ziekenhuis werden die gedempt in een dosis stesolid, dat alles verslapt en verzacht. Hier thuis krijgt hij alleen pijnstillers. Hij piept, jammert en woelt zover dat mogelijk is met je benen in een tractie. Gek genoeg is-ie vanochtend vroeg weer wakker, want Elise komt me vragen om zijn bed naar de tv te draaien. Samen met je zus kindertv kijken is een van die thuis-dingen die je vooral niet wilt doorbreken. Elise vraagt altijd om een appel, Gijs doet soms wel mee, maar eet dan maar een paar hapjes. Maar de laatste dagen gaan er ineens halve appels en bananen naar binnen en ontelbare abrikozen. Of zijn lijf ineens doorheeft dat het behoefte heeft aan goed eten.

maandag 22 december 2008

weer thuis

Heerlijk: Gijs is er weer. Hij heeft letterlijk liggen zingen in bed, en is enorm blij en tevreden dat hij thuis is. En wij ook. We hebben zelf nog geen enkel plaatje geschoten, maar opa Bert wel, vanmiddag. Wie goed kijkt, ziet Aap met een kerstmuts en héél veel verband. Zo ligt Gijs erbij:

donderdag 18 december 2008

zwemliedje

Tussen alle ziekenhuisconsternatie door gaat Elise dapper voort. Ze belde me trots op met de mededeling: 'ik weet een liedje dat jij heel leuk vindt en het gaat over zwemles!'

Het liedje ging als volgt:

'ik mag naar badje twee-hee (x3)'

Persoonlijk vind ik het nu al een hit.

sfeertje

Gijs was bijzonder content met de prachtige Nordmann spar die we zaterdag het huis in sleepten, en hij wilde graag net als Elise lampjes en slingers in zijn kamer. Toen hij dinsdag in het ziekenhuis belandde, werd hij bruut van zijn groen-rood-goud-geruite kerstwolk getrokken. Op de gangen staan wel kerstversieringen, maar de kamertjes zijn gepast-neutraal. Nah, niets dat ons tegenhield. Als het jongetje niet naar de kerst kan komen, dan halen we de kerst wel naar het jongetje.

Dus nu hangen er behalve foto's van Elise, Toby en zijn klas ook een massa kerstkaartjes - met dank aan vele afzenders. Het gemiste kerstfeest op school heb ik een klein beetje naar hem toe kunnen brengen met bladerdeegsterretjes en kleurplaten. Aap heeft een hoogsteigen kerstmuts, Gijs heeft een Rudolph-fleecedeken op zijn stellage. En er staat een echt minikerstboompje op zijn kastje, mét ballen én lampjes. Nu nog alles mee naar huis voor de kerstdagen en Gijs kan toch nog een klein beetje van de hele kerstsfeer genieten.

woensdag 17 december 2008

femur

Het was weer eens het allerkleinste hoekje waar een dom ongeluk uit kwam zetten. Gijs heeft gisteren op het schoolplein zijn been gebroken, gewoon, bij het spelen, door een touw met een bal eraan dat zich onverwacht om zijn been wikkelde. Het ellendige is, dat het zijn bovenbeen is. Dat kan eigenlijk alleen maar goed behandeld worden door het in tractie te leggen. Hij moet dus de komende 6 weken op zijn rug liggen, met zijn bovenbenen in een hoek van 90 graden omhoog en zijn onderbenen weer horizontaal, rustend op een soort tafeltje. We zijn allemaal nog maar nauwelijks bekomen van de schrik, dus het echte besef dat dit een lange geschiedenis gaat worden, vooral voor Gijs zelf, is er niet eens. We moeten het maar per dag nemen. Eerst zien dat-ie snel thuis kan komen.

zondag 14 december 2008

ge-zel-lig

Elise zit met Mark over de tafel van 3 te praten. Ze zwaait met haar potlood wat enthousiast in zijn richting dus ik zeg 'pas op, straks prik je een gaatje in papa, dan loopt-ie leeg'. 'Ja,' zegt Gijs, 'of het wordt een heel bloedbad.'

Waar heeft-ie dát nou weer opgevangen? Of was dat misschien toen ik vanmiddag vertelde over zijn explosieve bloedneus van gisterennacht, waar een halve badhanddoek doorweekt raakte voordat we om 2 uur allemaal weer naar bed konden?

moppersmurf

Gijs is in een mopperbui. Niets lukt zoals hij dat wil.

Hij probeert van de Geomag-staafjes het allermoeilijkste model te bouwen. Dat lukt niet. Na een boel boze 'stomme STOMME dingen' komt hij op de keukendeur een brandweerhelm krijten. Dat lukt ook niet zoals hij dat in zijn hoofd had. In de boze huilbui die volgt, verklaart hij 'dat er sneeuw moet komen want ik wil op de sleet'. Ook dat kan ik niet voor hem regelen. Hij wordt iets milder gestemd als ik hem in de schuur laat zien dat we wel degelijk een sleet bezitten. Dat ik niet kan vertellen wanneer er sneeuw komt, vindt hij minder.

Uiteindelijk komt hij tot rust bij het kleuren en schrijven. Hij schrijft POES met grote zwierige letters in spiegelbeeld, en daarna BOEF in de gebruikelijke richting. Nu tekent hij, eindelijk tevreden met zijn eigen werk, haartjes op de letters van poes. Want poes heeft haartjes.

zaterdag 13 december 2008

excellent

Wat nou kredietcrisis? Wouter Bos heeft het nieuwste periodiekje van Albert H. zeker nog niet onder ogen gehad. Nou was dat natuurlijk al gedrukt voordat de eerste bankfundamenten begonnen te kruimelen, en de erin geadverteerde kant-en-klare met decadente Denominazione di Originata Controllata Italiaanse hamplakjes omwikkelde hertenreetjes lagen vast al lang en breed voor te rotten in een Argentijnse koelcel - maar toch.

Bladzij na bladzij gaat het verder - cappuccinosoepjes, amuses met griezelige zeebeesten, allerhande moussejes en mixjes die al in een passend glaasje gegoten zijn zodat zelfs het serviesgoed bijgeleverd is. De trend van dit jaar is zo te zien Het Rolletje, want elke denkbare groente is te verkrijgen in een reepje van een witte of oranje soortgenoot gevouwen. Hoeveel fabrieksarbeiders hebben wekenlang bloedig gezwoegd op deze culinaire knutseltjes en krijgen nu ongevraagd vrijaf omdat hun bazen de laatste vijf weken van dit jaar de hut collectief dichtgooien wegens financiële obstipatie?

Ik ben benieuwd hoe de schappen er op 27 december bijliggen. Misschien wendt de consument zich wel weer massaal tot Echt Eten, gewoon, zelfgestoofde groenten met zelfgedraaide pasta. Daar hoef je dan ook geen Bewaarmiddelen in te stoppen, of Extrasmaakmiddelen, of gemodificeerd zetmeel (want dat zit, lijkt het wel, in Alles). Intussen stort ik me in de kerstedities van de .delicious, Allerhande en aanverwante tijdschriften. Want lezen over koken overtreft natuurlijk alles. Dat invoegboekje met excellente kantenklaarsels ligt al in de oudpapierbak.

nou ja!

Het is Lys!!!

aapopa

Ik heb afgelopen week een vijf-minuten-kleuter-uitleg in elkaar geflanst over de oerknal en de evolutietheorie.

Mijn rationele aard moest tegenwicht bieden aan de kleuterfantasiën die tijdens de lunch over de tafel rolden. Wie had de wereld gemaakt: God? Allah? Sinterklaas? Ik heb in sneltreinvaart een en ander toegelicht over oerknallen en samenklonterend hemelgruis, land en oceanen, vissen en dino's en apen die na heel veel keren je opa-opa-opa-opa-opa's-en-dan-tot-morgenochtend-weer-door-opa-zeggen hadden kunnen zijn. Omdat ze steeds een stukje rechterop gingen lopen, en omdat ze slimme dingen konden bedenken zoals het gebruiken van een steen als mes of hamer, en vooral omdat ze met elkaar gingen praten.

Elise hoorde het ademloos aan. Het opa-opa-opa-veel iteraties-aap! verhaal wist ze in elk geval twee dagen later nog.

pc

Elise zit in bad met Gijs en laat de twee badeendjes elkaar kussen.
'Kijk, dit zijn twee jongens en die zijn op elkaar. Dat heet homo, Gijs'
Ik vraag of ze ook weet hoe het heet als een jongen en een meisje op elkaar zijn.
'Verliefd?'
Ik leg uit dat homo's en lesbiënnes en hetero's allemaal verliefd kunnen zijn.
Daar moet ze even over nadenken.
Het woord hetero vindt ze maar maf.
Hoe ze aan het woord homo komt en waarom ze dat niet maf vindt, weet ik niet.

milieuschandaal

Ik maak een pakje Darjeeling (extra finest flush) open dat ik vorig jaar meenam uit India. Het zit in een klein suèdine tasje met hengsels en een knoopsluiting. Binnenin, om de theeblaadjes, zit een papieren zakje met foliebinnenkant. Het zakje is hersluitbaar met een strip ingerold metaal. Ik snijd me aan het uiteinde ervan, dus ik rol het stripje eruit om dat in de toekomst te voorkomen. Het blijkt een gerecycled reepje van een veel groter blik te zijn. Het is groen met gele letters - veel onbegrijpelijke Sanskrit tekens. Aan het ene uiteinde zijn nog net wat Engelse woorden te ontcijferen. 'On ric-' zegt het, en op de volgende regel lees ik 'on cott-' en dan is er nog een klein stukje met het woord 'use' erop.

Use on rice, on cotton?

Whoeha! Dit is een blik bestrijdingsmiddel geweest!

Ik bekijk mijn kopje thee argwanend. Hoeveel moleculen zouden er nog in zitten?

vrijdag 12 december 2008

kostelijk

Waarom kom ik pas zo laat langs deze briljante actie?


brokjes

Om vijf over acht, precies tussen ontbijt en tandenpoetsen, als ik nog even een kop koffie drink, komt Gijs langsgeschuifeld en haalt iets uit de keukenla.

'Wat doe je, Gijs?'
'Ik heb een schaar nodig! Poes lust geen pizza. Hij wil brokjes.'

Pas nu zie ik zijn tekening op tafel liggen: onregelmatige bruin gekleurde rondjes op een wit vel, die hij wilde gaan uitknippen. De papieren pizza met viltstiftkaas ligt inderdaad onaangeroerd onder de tafel.

op herhaling

Hoe frisser het wordt, hoe vaker ik terugdenk aan vandaag-een-jaar-geleden en filmen in Oslo bij min 10. Omdat de kersttijd aanbreekt en de tv ook opleeft van herhalingen, nog maar een keer de frisse winterimpressies van Noorwegen:

donderdag 11 december 2008

sproetje

Het is maar goed dat ik vaak over de Th.Fliednerstraat rijd. Zo heb ik alvast het grote bord gezien dat het volgende aankondigde:
'vanaf 1 september 2008 is de spoedeisende hulp gesloten.'

Zo.

Daar moest ik even van bijkomen: geen SEH meer op kruipafstand. Ons huis daalt een heel klein beetje in waarde, alhoewel, het niet meer frequent langsgieren van ambu's is misschien wel weer een pré.

Hard lachen moest ik om het regeltje eronder.
'u kunt terecht in de vestiging Maximá Veldhoven'

Whoehahahaha. Last van marktwerking zeker? Wie gaat er nou in een spoedgeval naar Veldhoven karren, terwijl het Catharinaziekenhuis 5 straten verder is? De enige keer in onze Eindhoventijd dat we de SEH daadwerkelijk nodig hadden, kwamen we toch al uit in het Catharina: het Maxima was niet toegerust voor babietjes van maar een paar dagen oud.

Vanzelfsprekend gaan ook huisartsenpost en dienstapotheek verkassen, allemaal onder het motto 'nóg betere gecentraliseerde zorg bladiebla'. Da's weer een typisch geval van jammer.

leesleesleezzzzz z z z z

Vanuit de kamer naast mij komen driftige leesgeluiden. Elise ligt in bed en leest De kat in de gordijnen, en geniet net zo van de korte verhalen als ik op haar leeftijd. Gelukkig hadden we toen nog geen AVI-ik-leg-je-leeslol-aan-banden. Het bestond net maar ik kan me niet herinneren dat ik me ooit heb gestoord aan een AVI-aanduiding op een boek. Elise wel, die dacht oprecht dat ze alles hoger dan AVI-4 nog niet 'mag' lezen, en het heeft lang geduurd voordat we dat idee weer hadden weggemasseerd. Een kind dat zonder enig haperen 'wij zoeken parttime (uitgesproken als 'part tieme') medewerkers, interesse: kijk op www.ah.nl (uitgesproken als 'ah! punt en-el OH nee, AAA HAAA punt en el want dat is Albert Heijn!')' leest, mag van mij AVI-alles uit de kast trekken. Dat is nu langzaam doorgedrongen. Ze leest nu voor haar plezier. Na enkele bladzijden Dolf Verroen hoor ik langzaam het lichtje uitgaan. Opeens is het stil. Morgen weer verder.

woensdag 10 december 2008

primeur

We kwamen even langs bij de generale van Helikon, waar het net pauze was. De pianiste had net de vleugel geopend om even in te spelen. 'Ik kan Sinterklaas-Kapoentje spelen!' zei Elise. Dat mocht, en ook nog 'Deze vuist op deze vuist' erachteraan - waarbij Gijs in een perfecte samenwerking het pedaal bediende. Alweer een primeur: de eerste keer concertvleugel.

authentiek

Vandaag kwam er een poststuk binnen, keurig aan ons geadresseerd en gedateerd 4/12/2008, en gefrankeerd... met 3 zegels nog in guldencentenwaarde. Uit 1995 was er een. Heel bijzonder. Iemand die zijn voorraad opmaakte, of nog ergens een laatje in het huis van z'n oma had ontdekt.

Unilevertje pesten

Ergens op de productontwikkelafdeling van Albert Heijn zit iemand erg te genieten van het prikken van multinationals. Na de rechtszaak over de potten pindakaas en het eindeloze gemier over bakjes margarine die wel-niet-wel-niet teveel leken op hun A-merk tegenhanger, zag ik nu de nieuwe chipslijn. Waar eerst Unilever het bokje was, is nu Pepsico aan de beurt. De zakken lijken namelijk sprekend op de luxe-lijnen van Lays. Zo erg zelfs, dat ik elke keer weer naar de voorraadkast moet lopen om te weten: 'oh ja: Sensations=Lays, Temptations=AH'. Whoehahaha, ik vind het briljant. Nog afgezien van of klanten nou daadwerkelijk zo dom zijn dat ze zonder opletten dat huismerk grijpen of dat ze uit nieuwsgierigheid gaan testen, vind ik het kijken-hoever-je-kunt-gaan eigenlijk wel grappig in dit verband. Minder sympathiek is dat ook de kleine fabrikant Kettle wordt gepest met een huismerk-editie van hun quasi-authentieke zogenaamd-handgebakken-chipjes. Maar vermoedelijk is hun footprint in dat segmentje van de chipsmarkt al zo indrukwekkend dat die paar zakjes Zwarte Peper Ambachtelijke Chips uit Zaandam weinig indruk maken.
Grote winnaar ben ikzelf natuurlijk, als rasechte store brand buyer. Nog goedkopere versies! En een vermakelijk schouwspel in de schappen van de supermarkt.

dág Sinterklaasje













Zoals dat hoort, hangt de Sint met zijn Pieten nog wat rond hier in huize Peletier. Gijs zingt nog elke dag van 'Sinterklaasje kom maar binnen met je K'nex', de pietenmutsen zijn nog niet opgeborgen, Elise legde vanochtend uit dat 'een paar pieten nog in Nederland zijn omdat ze nog niet alle zakken met kadootjes hadden kunnen brengen' en ook wijzelf neuriën nog wel van stoomboten en schoentjes met lekkers. Heel lang gaat dat niet meer duren, want in de komende dagen gaan we langzamerhand in kerststemming raken. Elise heeft al gevraagd om lampjes langs haar raam, Gijs heeft verzocht om de inmiddels weggepoetste stoomboot te vervangen door een raamschildering 'met veel sneeuw en bomen'. Ofwel: aan de slag. Het is maar goed dat ik besloten heb dit jaar eens mijn stuwmeer aan vrije dagen op te souperen, zodat ik vanaf halverwege volgende week vrij heb.

Om de stemming er echt goed in te krijgen, heb ik de Kerst-CD's opgediept, met als twijfelachtig hoogtepunt een bij-een-pak-wasmiddel-gekregen prachtwerk van De Inmiddels Al Niet Meer Toppers Geer, Gor en Froog. Niet om aan te horen gekweel van winters-Amerikaanse classics. Na een half uurtje Rudolphs, Winterwonderlanden en Snowbells-ringeling-ring-ting-tingeling-ding ben je er weer helemaal klaar voor. Mee. Nahja. Kom maar op met die boom.

donderdag 4 december 2008

zo weinig mogelijk design

Het zuivelzusje van C-merk Euroshopper heet Zaanse Hoeve. En dat is dan ook direct het enige waar nog ontwerpgedachte of creatiekracht achter zit. Voor het overige is Zaanse Hoeve zuivel verademend simpel. Want: gewoon het aloude model Tetrapak, zoals het al dertig jaar gebruikt wordt. Geen plastic lipje dat je toch nooit gebruikt om het open te trekken omdat dat helemaal niet nodig is. Geen klepje met een folietje eronder dat altijd afscheurt als het net onhandig uitkomt, bijvoorbeeld omdat je geen mes bij de hand hebt om het alsnog door te prikken. Geen kijkvensters, lachende koeien, keurmerken, kleurcoderingen, sudokuraadsels, spaarzegels, toegevoegde vitaminen of kletspraat over Hoe Vers Vers eigenlijk is.

Gewoon, melk in een pak. Heel fijn.

woensdag 3 december 2008

'wéét je mama...'

Typische Gijspose.

verfrissend

Een plaatje van een dag of 10 geleden: Elise rolt een verfrissende sneeuwbal.

poesplekje

Gijs bouwt de zoveelste hut van stoeltjes en fleecedekens. Als hij even wegloopt om iets te halen, neemt poes plaats op een van de stoelen en gaat zich uitgebreid wassen. Gijs komt weer terug.
'Heej poes! Dit is niet een poesplekje!'
Poes wast rustig voort.
'Poes! Heej!'
Gijs gooit het over een andere boeg, legt een kolossaal kussen op de grond en probeert poes te overtuigen om daar te gaan zitten.
'Kijk - dít is een poesplekje.'
Poes kijkt niet op of om. Pas na verloop van tijd staat hij op en rekt zich uit. Gijs heeft intussen niet minder dan vier verschillende 'poesbedjes' gemaakt. Toby wandelt rustig ernaartoe. Gijs gaat inmiddels luid zingend door de kamer en verzint nieuwe teksten op 'Dag Sinterklaasje', van het type 'Poes kan hier slapen, poehoes, poehoes, slahapennnn'.
Als hij vervolgens achter Toby aanwandelt met de mededeling 'Kom, ga maar lekker op dit zachte plekje dat ik heb gemaakt...' loopt poes terug naar de stoelen en neemt met een diepe zucht plaats, midden in de prachtige hut van Gijs.

Een Goed Gesprek

Nu Gijs zijn eigen sociale kring opbouwt, compleet met speelafspraakjes, hoor ik weer prachtige staaltjes kleuterconversatie.

Gijs: 'Ik ben in Eindhoven geboorte. Waar ben jij geboorte?
M, bloedserieus: 'In Legoland.'

Gijs, aan het kleuren: 'Dit is Sinterklaas.'
H: 'Ja, die denkt dat hij de baas is van alles maar dat is niet zo want Allah is de baas, die heeft alles gemaakt.'
Gijs, onverstoorbaar: 'Ja, maar dít is Sinterklaas.'

dinsdag 2 december 2008

podiumdier

Elise hing natuurlijk al vooraan rond, bij het Sinterklaasfeest. Toen er gevraagd werd naar kinderen die een Sinterklaasliedje durfden te zingen op het podium, bedacht ze zich geen seconde en klom direct het toneel op. Nog voordat ik haar laatste veiligheidsinstructies kon toefluisteren, gaf onze diva een Hoogst Apocriefe Versie van de Stoomboot ten beste (waar de pieten geen pepernoten van lusten, maar de zaal lag plat, dát wel).

Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan
Hij drukt op het knopje en vliegt naar de maan

maandag 1 december 2008

Gijskunst

Dit prachtwerk is een treffend voorbeeld van het soort kunst dat wij tegenwoordig aan de muur mogen hebben. Met veel zorg en oog voor detail tekent Gijs ridders (li-bo), prinsessen (mi-on) en moeders-met-kind (re-on). Daarbij maakt hij geen enkel onderscheid naar jongens-of-meisjes-kleuren, maar opgemerkt moet worden dat oranje nog altijd zijn favoriete kleur is.

donderdag 27 november 2008

bizar

De gebeurtenissen in Mumbai zijn te bizar om te bevatten. Vooral de gedachte dat ik zelf nog geen jaar geleden stond te filmen bij datzelfde Taj hotel, dat precies tegenover de Gateway of India ligt, is heel merkwaardig. Dat wij óók in zo'n groot en luxe Westers hotel verbleven. Dat er zomaar willekeurig mensen zijn gedood, bij het zwembad, onderweg naar hun werk, in functie of gewoon op vakantie. Niet te bevatten.

dinsdag 25 november 2008

wever

de wever zat aan zijn weefgetouw
en wist niet wat hij weven zou
hij weefde een ditje
hij weefde een datje
hij weefde een kussentje voor zijn katje.

donderdag 20 november 2008

plofpiepers

'Albert Heijn neemt explosieve kroketjes terug' kopt nu.nl vandaag tevreden. Lekkere culisensatie. Onlangs ook al vuurwerk in de frituurpannen van Spar-klanten, dankzij een verwerkte-aardappel-product. Wat is dat met de pieper van tegenwoordig? Ik bekijk het draadmandje in de bijkeuken wat nauwkeuriger. Horen we al iets knetteren? Zacht gerommel als aankondiging van een serieuze oerknal uit het voorraadhok? Straks overal snippertjes koolhydraat tegen muren en plafonds? Het geeft een extra glansje aan deze feestelijke tijd.

zondag 16 november 2008

Idefix

Gijs is onze Idefix. Toen de tuinman bezig was de voortuin te legen, kwam hij met een bezorgd klein stemmetje informeren of het wel goed zou komen met alle struiken en boompjes die eruit gehaald werden. In het bos vandaag en vorige week keek hij telkens sipjes bij de omgewaaide bomen die hun wortels in de lucht staken, en op mijn vraag waarom zei hij: 'Maar mama, dat is toch zíelig voor die boom?'

MediQ

Een radioreclame prijst een dienstverlener in de gezondheidszorg aan. Los van het intrusieve gekwaak op de vroege ochtend dat je wekkerradio uitstroomt als een mislukte chocoladefontein, is het vooral de inhoud die verbaast. 'Bla-die-bla-die-bla, MEDIQ, natuurlijk met een KUU.'

Hoezo, natuurlijk? De zoveelste uitwas van de trend om je bedrijf een on-naam te geven, een of ander half-herleidbaar lekker-Latijns klinkende verkreupeling van een bestaand woord. Dan een -ius, -ion of -es uitgang eraan knutselen en klaar is je nieuwe naam. Hm, eens denken. Er is vast wel iets leuks te verzinnen in mijn vakgebied. Vidiq? Klinkt corpulent. Videon? Dat maakt overduidelijk uitsluitend educatief materiaal. Vidius? Klinkt als een zwarte geest uit Harry Potter 4. Ik moet duidelijk nog wat leren op het gebied van bedrijfsnaamgeving.

zaterdag 15 november 2008

helemaal Sintklaar

De intocht is gezien, na drie Sinterklaasjournalen. We hebben kruidnootjes gebakken. Natuurlijk is de lokale Sint ook helemaal voorbereid. En nu schrijft Elise haar verlanglijst. Met de BartSmit gids onder handbereik wordt een volledige A4 volgeschreven met nauwkeurige aanwijzingen. Dat gaat zover als: 'inclusief barbie pop' en 'bel je favoriete disney prinsessen'. Ze is niet te beroerd om voor Gijs ook een lijstje te maken, op zijn verzoek. Dat bestaat uit een hoogst eenvoudige serie wensen:

brantwirpak
brantwirschoenen
brantwirwagen
brantwirhandschoen

dancing rice in Yokohama

Gisteren waren we in Yokohama. Japan is vanaf de Orpheus nog geen tien minuten fietsen, dus zeer de moeite. Ditmaal niet de rijdende sushi (ik waan me altijd weer in een James Bond scene en wacht op de eerste die met stropdas verstrikt raakt tussen de schoteltjes maki en sashimi) maar de teppan yaki tafel. Het was weer heerlijk en natuurlijk ook veel te veel. De gepeperde lamsfileetjes, de reuzengarnalen en de teriyaki spiesjes worden altijd gevolgd door gebakken rijst met ei en groenten. Dat is het moment dat de rijstkorrels dansen op de hete plaat, een enorm ballet van witte springertjes.

I'm still here

Er is een oud album van Crowded House (alleen dát bezit al verraadt een rijpere geest) waar na 14 tracks een lange stilte valt. Net als je denkt 'Volgende?', hoor je ineens in spookachtige quasi-hardrock 'I'M STILL HERE, I'M STILL HERE!'

De herinnering vertelt verder nog, dat ik ooit een vriendin hielp bij haar schoonmaakbaantje. Dat vond plaats in een kast van een Wassenaarse villa, waarvan de eigenaren terug zouden komen van vakantie. Wij waren elk op een andere verdieping badkamertegeltjes aan het poetsen (in de stellige verwachting achter iedere wc-pot verloren diamanten oorbellen of manchetknopen aan te treffen) met het volume van de stereo op 30+. Tot dwars door de stilte scheurde 'AAAAAAAIIII'MMM STILLLLLL HIIIIEEEEEEEEEEEEEEEERRRRR'.

donderdag 6 november 2008

hij is leuk

zaterdag 1 november 2008

illegaal

Oei. Een tante van Obama woont illegaal in de US. Dat kan in zo'n land natuurlijk ruimschoots voldoende reden zijn om niet gekozen te worden als minister president. Het is ook nogal niet niks. Tjongejonge. Zomaar een illegale tante hebben.
Nee, als bijna-machtigste-mens-ter-wereld kun je je weinig permitteren. Er hoeft maar in het nieuws te komen dat de achterneef van je buurman zijn vuilniszakken een dag te vroeg aan de straat had gezet en je volledige carrière is naar de haaien.

slaapbeer en reddingstouwtje

Gijs heeft het er maar druk mee. Op school hebben ze een goed gesprek gehad over seizoenen, en daarom komt Gijs met de mededeling dat hij een slaapbeer is. Even doorvragen leert dat hij precies weet wat dat is, een winterslaap, en na een korte uitleg aan mijn adres trekt hij zijn jas aan om in de zandbak een hol te gaan graven. Na een minuut of tien jaagt een kleine herfstbui onze dappere slaapbeer weer naar binnen, waar hij zich zuchtend aan tafel zet. 'Ik wil niet nat worden, ik wil tekenen.' Hij schetst in dertig seconden een raket, met een 'bestuurderplaats' en een lange streep daaruit. Aan de streep bungelt een handje. 'Dat is een reddingstouw, voor als er mensen los zijn gegaan in de ruimte.'

Zozo. Er gaat veel om in zo'n kleuterhoofd.

zondag 26 oktober 2008

grote stapel sushi

Als je eenmaal de juiste vis-leverancier hebt gevonden, waarvan je de zalm en tonijn ook met een gerust hart rauw consumeert, dan krijg je dit. Modelbouwers aan het werk, het resultaat, en een pan vol tempura.

vrijdag 24 oktober 2008

prachtige actie

Het Koninklijk Concertgebouworkest is jarig en geeft 10 symfoniën kado per download. Prachtige actie. Inclusief boekjes. Te vinden op http://kco.radio4.nl/

woensdag 22 oktober 2008

handig

"Mama, het verschil tussen jongens en meisjes is: jongens hebben een piemel."
"Klopt Gijs"
"...en dat is heel fijn."
"Oh ja? Waarom?"
"Omdat je dan heel handig kunt plassen."

zondag 19 oktober 2008

de allerliefste

Als je in de leeftijdscategorie 4-10 valt, deel je de wereld in. In vakjes met Fijnste Dag, Liefste schoolvakken, Lekkerste eten en vooral: Beste Vriend(inn)en. Van de Vrienden en -dinnen van onze dochter ben ik redelijk op de hoogte, alhoewel verschuivingen in de top 3-5-10 nooit uitgesloten zijn. Van de voorkeuren van Gijs was me nog niet zoveel duidelijk. Andreas-van-de-Stampers, die hij dus maar zelden ziet, blijft nog altijd de eerstgenoemde boezemvriend, alle schoolweken ten spijt. En in de klas is wel duidelijk dat hij gecharmeerd is van Achmed-Yassin, en van die andere, grotere Gijs, en van hun bijna-naamgenoot Guus. Maar toen ik hem laatst vroeg wie hij nou de allerliefste op school vond, zei hij zonder een seconde te aarzelen: 'Elise'.

Dat maakte Elise zachtroze tot achter haar oren. En ik kon weer een paar weken tegen het elkaar-de-tent-uit-vechten-tot-je-erbij-neervalt.

Magnum

Ik had het kunnen weten. Ik heb echt gecheckt wat de inhoud van onze goede oude Christmas Pudding vorm was. 1 Liter ging erin. En ik keek met een schuin oog naar het Delia-recept, waarin allerlei combinaties van aantal en inhoud genoemd stonden, waaronder iets dat nog het meeste leek op '2x 1/2L/2 pint'. Tja, 2 pints zouden moeten passen, maar er stond dus in werkelijkheid 2 x 1.2 liter of 2 x 2 pints. Delia maakt natuurlijk VEEL. Uiteraard. Had ik kunnen weten.

Inmiddels staat de prachtige metalen bombevorm die van zichzelf al een klein pootje heeft waardoor je hem prima kunt stomen, in de grootste pan die we hebben. 6 Uur stomen, 2 maanden bewaren en geregeld doordrenken met brandy. Gaat helemaal goedkomen.

zaterdag 18 oktober 2008

Gods eigen tomaten

De zaterdagmarkt is een gevaarlijk gebied voor mij. Ik had echt een bescheiden lijstje. En om knie-technische redenen was ik niet met de bakfiets, dus alles moest in een grote tas rondgezeuld worden. Maar er ging toch weer erg veel mee terug.

Het was rustig bij de kramen, want de aanpalende cd-zaak had een optreden van mogelijk-wel-de-echte Koos A. weten te boeken. 60% van het marktende publiek stond dus in drommen om de opengeschoven winkelpui, en ik zag in eerste instantie niet waarvoor. Mijn kennis van het Nederlandse Lied is niet zo goed dat ik 'een bossie rode rooooozen' onmiddellijk weet te plotten bij de juiste artiest, dus iemand onderweg moest me vertellen dat het om Koos ging. Toen begreep ik wel meteen waarom de reden van de samenscholing onzichtbaar was achter al die toeschouwers.

Enfin, ik had dus teveel tijd en teveel aandacht van de marktkooplui en zo kon het gebeuren dat mijn lijstje, dat er zo uitzag:
  • kabeljauw met vel
  • mandarijnen
  • witlof
  • stoofperen
  • sla
  • amandelschaafsel
  • paddo's voor de risotto
...eindigde als volgt:
  • kabeljauw met vel
  • mandarijnen
  • oh, daar ligt De Perfecte Aubergine. Ja, doet u mij maar De Perfecte Aubergine erbij...
  • bosuitjes
  • iets teveel witlof, de dagaanbieding
  • een zakje bielzen en Limburgse katjes
  • stoofperen voor twee keer, want de Gieser Wildemannen waren slecht te vinden, maar toen ik ze uiteindelijk wel zag, heb ik maar een dubbele hoeveelheid genomen
  • sla
  • hm, ook maar een halve kilo krenten en sultana's gemengd
  • ah, er is eindelijk weer geconfijte sinaasappelschil, da's nodig voor de Christmas Pudding
  • twee limoentjes erbij
  • amandelschaafsel
  • heej, dat zijn gedroogde zwarte kersen. Doe maar een ons. Even proberen.
  • paddo's waren lekker goedkoop, dus driekwart kilo oesterzwammen en champi's - de man verzekerde dat ze best een week houdbaar zouden zijn en anders is er altijd nog het Soepalternatief
  • half pondje groene Turkse paprikaatjes voor de lekker
...en toen stond daar een kraam met een fenomenale berg minuscule kerst-roma-tomaatjes. "Tomaatjes van Jezus, mevrouw, zo heten ze." Bied daar maar eens weerstand aan. Gods eigen tomaten liggen met zijn veertigen hier op de schaal. Minstens 20 soortgenoten al gesneuveld, en als ze het eind van de week halen, is dat een wonder op zich.

the very pink

Ik heb me echt een behoorlijke tijd afgevraagd waarom poes met roze vegen in zijn vacht rondliep - vooral op zijn pootjes. Het antwoord is duidelijk. Stoepkrijt.

vrijdag 17 oktober 2008

soep met beest

De Sodexho is zo vriendelijk om in het bedrijfsrestaurant de diverse warme dag-gerechten te voorzien van een bordje. Daarop staat wat het is, en in kleine letters eronder of het gerecht halal is, en welke soorten dier er al dan niet in verwerkt werden. Handig voor de grote variëteit aan collega's die er rondlopen, en hun bijbehorende (di)eetwensen.

Afgelopen week was er een spannende soep. Het bordje verklaarde 'Chicken soup'. Met eronder, in hele kleine lettertjes inclusief spelfout: (with porc).

woensdag 15 oktober 2008

noodgeval

Gijs is druk bezig in de hal. Ik hoor wat gefrustreerde geluiden, dus ik vraag of het allemaal lukt. 'Wat doe je eigenlijk Gijs?'
'Ik doe een komkommer in mijn zak!'
Euhhhh....?
Gijs... die iedere groente wantrouwt... probeert een volledige komkommer... in zijn zak te doen?

Dan komt hij de kamer binnenstappen, met in zijn hand zijn gele bodywarmer. In de zak zit een groen houten blokje in cylindervorm. De rits van zijn zak wil maar niet dicht.
'Want kijk mama, dan heb ik in mijn brandweerjas wat te eten, als er een noodgeval is, en als ik dan honger heb.'

Ah juist. Groente: alleen in een noodgeval.

partyqueen en keukenprinses

Het feest was een succes. De dames hebben genoten, Gijs ook. Nadat ze om 18.30 waren opgehaald door hun ouders, waren wij gevloerd.

De dames met zelfversierd schort, hard kneden en meppen voor het beste deeg, Gijs slooft zich flink uit:







wie schrijft die... schrijft

Gijs heeft de kunst afgekeken. Dachten wij dat hij nooit dezelfde fascinatie voor letters zou ontwikkelen als zijn zus, die op haar 2e verjaardag het alfabet kon opdreunen, omdat hij nou eenmaal meer geboeid is door apparatuur en mechaniekjes, heeft-ie het toch maar mooi geflikt. De letters beginnen al door te sijpelen, maar vooral de interesse in het schrijven is groot. Vandaag ging hij er eens goed voor zitten aan tafel, pakte een blaadje en een potlood en schreef zonder enige hulp in sierlijke en leesbare kapitalen E L I S E.

Ergens erboven stond ook nog een verzameling karakters die met een beetje goede wil het woord G I J S zouden kunnen vormen.

maandag 13 oktober 2008

marathon

donderdag 9 oktober 2008

T for dt

Om de Metro zit weer het bekende advertentieomslag gevouwen. Ditmaal van T for Telecom. Ik wil m al bijna ongezien omslaan, als me ineens de ongelofelijk domme taalfout opvalt. 'Je bevind je hier'. Súkkels. Kent er niemand de dt-regels op het reclamebureau of de communicatie-afdeling van TfT? Dit staat echt té dom, en dat in een oplage waar je U tegen zegt.

dinsdag 7 oktober 2008

carrièremove

Vanmiddag kwam ik terug met Gijs van een allerlaatste consternatieburobezoek toen ik vagelijk registreerde dat er een raar luchtje hing aan de voorzijde. Toen ik even later Elise bij de buren opplukte, dacht ik op de heenweg nog steeds 'raar luchtje' en op de terugweg ging het alarmbelletje: gas! De buuf&buum waren beide niet zeker van wat ze roken, de tuinman had net de bestrating van de parkeerplaats weggehaald en die tegels straalden iets ontegenzeggelijk mufs uit, maar dat was toch wat anders dan wat ik rook. Ik Rook Gas. En na overleg met Mark, die benadrukte dat ik het al twee keer eerder in dit soort twijfelgevallen bij het rechte eind had, belde ik toch maar het gas-stress-nummer 0800-9009. Een vriendelijke meneer van de NRE stond me te woord.

'De glasvezelkabelaars hebben vandaag kabel van de straat naar ons huis geleid en nu ruik ik gas op de oprit.'
Hoorbare zucht aan de andere zijde. 'Ah. (noemt postcode) Ja. OnsNet hè?'

Nog geen drie kwartier later stond er een meneer met meetapparatuur op de oprit. Het oranje kastje met een metalen slangetje eraan bleef kalm van '0,0' tikken als hij hem in de lucht hield. De man prikte wat in de grond en stak het uiteinde van het apparaatje in de grond. Het gepiep werd heviger. Binnen enkele seconden verklaarde het schermpje '100'. '250'. '860'.
'Ja, hoogstwaarschijnlijk een lek mevrouw. Gisteren zijn we tot middernacht bezig geweest om al de problemen op te lossen elders in de wijk.' Dat belooft veel goeds.

Inmiddels 4 uur later staat er hier in het pikkedonker een graafmachine en zijn drie mannen al uren bezig het probleem op te lossen, bijgestaan door forse bouwlampen en koppen Nespresso (hoeveel meer bijdrage kunnen wij als leek leveren?). Het ruikt nog steeds distinctively naar gas, maar ze gaan het fiksen, zoveel is zeker. De buurman is blij, want het gaslek is bijtijds gespot. Gijs is blij, want die kon vanuit zijn bed alles nauwkeurig volgen. En ik ben blij, want als het echt helemaal niks wordt met de videobusiness, kan ik mijn diensten altijd nog aan NRE aanbieden. Ga ik als sniffer person op pad. Dit was de derde keer dat ik een gaslek dacht te spotten, drie keer raak.

vrijdag 3 oktober 2008

recente productie

dingdong

'Prrrrrrt'
'Ding'
'ZZZZZZZZZZZ'
'...'
'pliemppp'
'bingggboingggbingggboingggg, bingboingggggboinggggboingggg' (x2)
'tringgggggggggggg'
'Bloeinkkkkk'
'plingplang'
'eeeeeehhhhhhhhhhhhhrrrrrrrk'

...en ja, er was er zelfs een bij die (waarschijnlijk het hele jaar door) een electronische-piepjes-versie van Stille Nacht de betreffende huiskamer in zong.

Oh, the different types of doorbells you meet!

Voor het eerst in 20 jaar weer eens als collectant door de wijk gegaan, het is bijna dierendag per slot van rekening, en het was weer een aaneenschakeling van verrassingen. Als je nou schrijver bent, of filmmaker ofzo, en je bent even inspiratieloos, dan is een avondje langs de deuren goed voor een prachtige dosis Fellini-achtige inspiratie. Los van de deurbellen zijn er de tuinen. Klinkertjes, borders, boompjes. Gras, onkruid, heesters. Bijgeknipte haagjes of lege steenvlaktes. Dan komen de tuin-en-voordeurornamenten. Die zijn opvallend vaak huizenblok-gerelateerd. Of er misschien kwantumkorting was bij Coppelmans' tuincentrum, zoveel bordjes met 'welcome' en een chrysant eronder. Zoveel plastiekjes van gravende schoothondjes, zoveel borstel-egels en zoveel deurmatten in halfronde vorm met krullen.

En dan de eigenaren van al dat moois. Sommigen zijn niet thuis, sommigen doen simpelweg niet open. Soms gaat (kennelijk) de bel uit na achten. Sommigen verklaren direct 'da'doek nie-aan-mee' - fine with me natuurlijk. Evenzovelen zijn vriendelijk, droppen een euro in de box en gaan weer verder met hun bezigheden. Af en toe iets bijzonders, zoals de man met de pasgeboren baby in een fleecedeken. De puber die een hele brillenkoker vol muntjes kwam storten. De eigenaar van een kolossale Rhodesian ridgeback en een schootkeffertje dat waarschijnlijk nog wel in het oor van de Rhodesian had gepast. De man die even op zich liet wachten, maar vervolgens instantaan een briefje van 20 trok. De dame die op blote voeten door de regen achter haar ontsnapte dikke rode theemuts-kater aanrende.

Het was kortom weer een interessant uurtje.

slacker standstill

De nieuwe film van Michael Moore, Slacker Uprising, is gratis te downloaden via de site. Ik heb de datum al een paar weken geleden in mijn agenda gezet. Ik ga wel voor documentaire en de nieuwe productie van MM wil ik natuurlijk ook zien. De deceptie was des te groter, toen pas op de slacker-website te lezen viel, dat dit alleen gold voor 'Residents of the US/Canada'. Pardon? Hoezó? Dan heb je een filmmaker die gezien wil worden - en dan wil-ie alleen in dat beperkte gebiedje gezien worden? Ja - reuze waarschijnlijk not.

woensdag 1 oktober 2008

knak

Twee straten verder staan vier kastanjebomen. Eén ervan zag er vorige jaren al niet zo welvarend uit, dit jaar had hij geen blad meer. Vanochtend toen we naar school fietsten, was er nog weinig bijzonders te zien. Vanmiddag was-ie afgebroken, de complete bovenkant van de boom eraf. Geknapt als een luciferhoutje. De volledige kruin lag ernaast. Iets te harde windvlaag. Treurig gezicht - en het is te hopen dat er niemand onder liep.

dinsdag 30 september 2008

keukenprinses

Elise heeft een keukenprinsessenpartijtje besteld. Zondag, toen het mooi weer was, vast een foto gemaakt met haar Verjaardagskleren uit Engeland. Én de deegroller van mijn opa zaliger. Vandaag hebben we voor haar 5 uitverkoren vriendinnen een uitnodiging gefabriceerd.

zaterdag 27 september 2008

actieve donorregistratie

Ik teken zelden internetpetities maar in het geval van donorregistratie begrijp ik werkelijk niet waarom dat systeem nog steeds niet omgekeerd is. Natuurlijk moet je kunnen kiezen om het niet te doen als je daar je redenen voor hebt, alhoewel ik me afgezien van religieuze overtuiging maar weinig redenen kan voorstellen, maar dat de default in dit land 'nee' is, begrijp ik echt niet. Waarom???

vrijdag 26 september 2008

tussen zomer en herfst





donderdag 25 september 2008

Vierdaagse

wat een weer...

Ik keek net even op nu.nl. Dat het zó heet was, had ik nog niet door...

woensdag 24 september 2008

ruisje

Het aantal wezens in dit huis met een hartruisje overschreed vandaag de 50%. Dat Elise en Gijs beide ruisen, wisten we al. Of Mark en ik ruisen, is onbekend - ik waarschijnlijk niet, dan had de internist het wel gemeld in het verleden. Maar nu ruist Toby ook een partijtje mee. Zijn hoge leeftijd kan een rol spelen, of zijn seniore gestel camoufleert op deze manier een nierprobleem of -ook bij katten- hoge bloeddruk. Of dat opgelost kan en/of moet worden, is nog niet duidelijk. Voor het overige was hij nog in tiptop conditie, voor iemand van minstens 13.

nieuwe fase

Gijs' queeste om elk interessant object in de Intertoys gids van een lettertje te voorzien is een nieuwe fase ingegaan. Nu zet hij bij de Grote Technisch Lego objecten twee lettertjes. Een krul die een G voorstelt... én een duidelijk leesbare P. Want die zijn 'voor Gijs en papa'.

ervaring

Elise leest de Donald Duck. Hardop. Dat gaat beter natuurlijk. Heel knap vind ik haar vertolking van de stripachtige '?' wolkjes boven de hoofden van de neefjes op bladzijde 3. Ze zegt plichtsgetrouw tweemaal 'huh!?'

De ervaring van een stripleesster is nu al te zien.

hoe wéét-ie dat?

Soms zeggen ze van die dingen, dat je denkt 'hoe kómt-ie daar bij?'
Gijs is bezig met zijn missie om alle gewenste speelgoedartikelen aan te kruisen in de dikke Sintgids. Hij is aanbeland bij de Playmobil en ziet een sfinx, uit de nieuwe Egypte-serie van PM. "Mama," zegt hij, "...dit is toch voor als ze dood zijn?"
Hm, goed ingeschat.
"En..." gaat hij verder, "die kan niet meer bewegen. Behálve als ze op de film zijn, dan gaat-ie ineens bewegen!"

Pardon? Wie heeft mijn vierjarige The Mummy laten zien??

dinsdag 23 september 2008

aan/uit

Het haalde zelfs het nationale nieuws: op de ring Eindhoven adviseert Rijkswaterstaat aan automobilisten om hun GPS device uit te zetten. De werkzaamheden zijn zo uitvoerig en de op- en afritten wisselen zo frequent van positie dat geen routemiep daar tegen opgewassen is. Nu staan er dus uiterst lelijke gele borden in de berm met grote letters: GPS AAN of GPS UIT. Het valt niet mee, rondweg zijn.

bright

Mark en Gijs liggen op het grote bed en kijken naar de iPhone. We zijn allemaal in afwachting van Elise, die nog haar pyjama aantrekt, om daarna verder te lezen over de belevenissen van Pluk. Mark praat met Gijs over de verschillende icons op het beeldscherm, en vraagt -wijzend op een zonnetje- aan Gijs wat daar staat. Ik fluister in Gijs' oor 'brightness!' en Gijs papegaait in keurig Engels 'bwaitnes!' om vervolgens beledigd zijn handen voor zijn oren te houden vanwege ons lachsalvo.

42 miljoen

Met kinderen kun je aangenaam abstracte, existentialistische gesprekken voeren. We zijn aan het tellen. Mark en ik stoppen allebei bij 42.
"Zo," zegt Mark, "en dat was de laatste."
Elise kijkt verbaasd. "Niet! 42 is niet de laatste hoor!"
"Jawel hoor!" zeggen wij in koor.
"Niet!"
"Wat is dán de laatste?"
Het antwoord komt direct, en heel stellig: "Miljoen!"
Aha. Kennelijk is miljoen het grootst voorstelbare op dit moment. Zelfs als wij suggereren dat misschien miljoen-één ook wel iets is, blijft het eindoordeel gelijk. Miljoen it is.

gids-kameraden

De grote speelgoedgidsen ploffen weer op de mat. Dit jaar gaat dat eigenlijk voor het eerst met vol bewustzijn van Gijs en Elise. Het is wonderlijk hoeveel verbroedering/-zustering er ontstaat boven zo'n boekje met grote schreeuwerige gele letters. "Kijk Gijs," begon Elise, die al een paar minuten langer binnen was en aan de keukentafel zat, "...hier heb ik jouw letter bij geschreven, want die wil jij." 'Hier' bleek een oproltapijt te zijn met daarop wegen en verkeerspleinen. Een classic, goed ingeschat dus. Gijs was het zowaar eens met Elises proactieve besluitvorming. Daarna gingen ze aan het werk met de rest van de bladzijden. Er werd instemmend gemompeld, aangewezen en geschreven. Verder dan ongeveer een kwart van de gids kwamen ze niet, toen was het etenstijd.
Een paar uur later ging ik eens kijken waar ze zich zoal aan verlekkerd hadden. Ik verwachtte bij elk object lettertjes te zullen aantreffen, maar dat bleek mee te vallen. De baby-afdeling hadden ze maar helemaal overgeslagen. Daarna kwam het segment 'pretend play', waar veel G-tjes stonden bij de werkbanken, gereedschapskisten en dokterskoffers - die we allemaal al hebben. Combinaties van E+G waren te vinden bij de vele hardplastic keukens in alle kleuren "met levensechte geluidseffecten". En de meest opvallende E was die bij een opzichtig pastelkleurig paard-met-pop-erop van minstens 1 meter 25. À raison van €69,99 €64,99. Maar, zoals Elise al constateerde, '...álles in dit boekje is goedkoper dan het eerst was, mama. Dus dan kan je méér kopen!'
Met dank aan Intertoys.

wild

De framboos is nu helemaal los. Gisteren haalde ik een hand vol rijpe exemplaren in één keer van de struik. En wonder boven wonder, zelfs Gijs eet ze. Misschien plant ik komend jaar maar een frambozenbos. Ook best leuk voor de voortuin.

vrijdag 19 september 2008

buitenboter

Vroeger heette het nog gewoon campingboter, en het zat in een kolossaal blik, dat tussen de aardappelen en de pot pindakaas ingeklemd in vele achterbakken mee naar Frankrijk werd versleept. Ondanks dat wij nooit kampeerden, herinner ik me toch de legendarische blikken broodbevochtiger die een nucleaire aanval waarschijnlijk ook wel zouden doorstaan zonder noemenswaardig bederf of besmetting. Tegenwoordig heet het buitenboter. Want buiten is trendy. Daarnaast is de verpakking de helft kleiner geworden, want dat staat exclusief. Plotseling associeer je boter-in-blik niet meer met gaarkeukens maar met luxe picknicks en koken op een houtvuur in de duinen geportretteerd met hippe mensen die geen jassen maar truien dragen op glanzend papieren covers met een stoere belettering.

Marketing is toch maar alles.

koffie

Ik drink weinig koffie - en vrijwel altijd 's ochtends vroeg. Niet noodzakelijk het allereerste wat ik doe, maar wel vaak. Als ik per trein naar Utrecht reis, neem ik meestal mijn koffie mee in een kleine thermosfles waar precies twee koppen in gaan. Maar ik ben zeer beducht om 's ochtends koffie te zetten als ik de enige ben die wakker is. Het is me al meermalen overkomen dat een verontwaardigde, slaperig kijkende Elise naar beneden kwam met de mededeling dat ik haar wakker had gemaakt. En dat komt door de onwaarschijnlijke hoeveelheid herrie die gepaard gaat met het zetten van een kopje Nespresso. Kennelijk dreunt dat over het aanrecht wandelende apparaatje door tot in haar bed, en dat is ook niet zo vreemd, want haar hoofdeinde ligt pal erboven. Douchen, over de trap lopen, de kleppende brievenbus vanwege de Volkskrant (dáár word ik nou altijd wakker van), zelfs het gemiauw van Toby om brokjes kunnen haar allemaal niet deren maar een kop koffie is al-tijd-prijs.

Ik heb al wat ontwijkende strategieën uitgeprobeerd, variërend van plank of handdoek onder het apparaat tot het tijdelijk verplaatsen van het ding naar woonkamer of bijkeuken. Met wisselend succes. Vanochtend dacht ik 'ach, half zeven, vooruit maar.' En oh wonder, terwijl ik de geur van verse koffie stond op te snuiven boven het apparaat (wat een prachtig luchtje is dat toch, om als eerste te ruiken in de ochtend!) ...kwam er niemand naar beneden. Werd er niet geklaagd. Het bleef stil. Zelfs bij de tweede kop.

woensdag 17 september 2008

hockeymeisje

Ik was wat later dan aanvankelijk gedacht dus belde ik de moeder van Elises klasgenootje om te zeggen dat ik haar rond half vijf pas op kon halen. Geen probleem, maar S. moest wel naar de hockeytraining. Het handigste bleek te zijn om Elise daar op te pikken. In de wirwar van 6- en 7-jarige jongetjes en meisjes met bitjes en scheenbeschermers, en onwaarschijnlijk schattig uitziende stickjes, ontwaarde ik een enthousiast op en neer springende Elise. Die nu, hoe kan het ook anders, óók op hockey wil. (Maar ook graag dansles en zwemles, dat wel.)

betekenisvol

Ineens verschijnen er op letters gelijkende tekens in de tekeningen van Gijs. Sterker nog, hij zat zojuist aan een plaatje te werken waar drie karakters op gekrabbeld waren waarvan er een verdacht veel op een G leek en een duidelijk iets weg had van een IJ. Toen ik daar enthousiast op reageerde, verklaarde Gijs 'dat die ene een lego-letter was en die andere een cijfer dat "voor mama" betekent'.

Good enough for me!

maandag 15 september 2008

hoogwerker

Als ik Gijs nog een nachtzoen kom geven, vind ik een verschrikkelijk tevreden jongetje in bed. Sinds zijn bed op poten staat, hebben we het namelijk ook gedraaid, omdat de kamer anders zo'n pijpenla werd. Hij ligt nu dus pontificaal voor het raam, op 1m50 ofzo, en kan daarom heerlijk naar buiten kijken. Al het langskomend verkeer wordt gadegeslagen. Ideaal om bij in slaap te vallen: autootjes tellen.

de beuk erin

Onze puberbeuk - hij is pas 40 - kan hier en daar een knipje of een zaagje gebruiken. Dat doe je natuurlijk bij voorkeur niet zelf, bij een boom van 12 meter hoog. Ook de tuinman die de achtertuin verder (om de beuk heen) heeft aangelegd, doet dat soort dingen bij voorkeur niet zelf. Nee, daar heb je boomspecialisten voor. En die komen dan met touwen en trappen (ik hoor Gijs op de achtergrond zingen: 'met een ladder en een slang zijn ze helemaal niet bang') en gaan je beuk te lijf voor je. En dat heet calibreren. Zo. Dat is nog eens iets wat je 's avonds kwijt kunt op een verjaardagsborrel. 'Mijn beuk is vandaag gecalibreerd. Oh, niets bijzonders hoor, doen we elke zeven jaar.' Want zo lang kan-ie er dan weer tegen. 7 jaar, dan is-ie jongvolwassen.

idioot land

Vandaag moest ik overdag nog ergens naartoe waar het OV wat minder dik gezaaid is. Ik was daarom met de auto. En omdat ik om kwart voor vijf wakker werd omdat er een luid zagende haarbal naast mijn oor op een stapel kranten stapte, was ik nog vrij vroeg ook. Om Kwart Over Zes stond er al file op de A2 tussen Den Bosch en Utrecht. Ik herhaal: Kwart Over Zes. 6 uur 15. Belachelijk land.

zondag 14 september 2008

meuk

Hoe vindt men een rommelmarkt in Nederland? Door op de site 'meukisleuk.nl' te kijken. Zelfspot is alles...

herfst

Hoera, hoera. Het wordt echt herfst. Ik heb de eerste prachtige vreselijk giftige vliegenzwam gespot. "Te klein voor de kabouters" oordeelde Gijs, die er met zijn neus vlak boven ging hangen. De buurtkastanjebomen, hoewel wat pipsjes en ziekjes (en één helaas helemaal kaal), brengen toch nog kleine kastanjes voort. Veel schil en weinig kastanje. Elise heeft een kolossale berg eikeltjes van de voortuin naar de achtertuin versleept. Voor de eekhoorns - '...want anders hebben die zo'n honger.'
De .delicious is tot de rand gevuld met de heerlijkste kazen, paddestoelen, rode wijn, pompoenen en stoofschotels. Heerlijk, de herfst in aantocht.

wishful-thinking-plus-plus

Ik wil net de douche in stappen als Gijs vraagt of ik zijn klok even van de muur wil halen. Een goede reden daarvoor ontbreekt, dus ik ga de badkamer weer in. Over twee uur krijgen we bezoek: Gijs' allerliefste vriend en zijn familie komen taart eten, en die taart moet nog gemaakt worden. Werk aan de winkel dus. Gijs kan bijna niet wachten tot ze er zijn.

Als ik een paar minuten later weer terugkom, vraagt Gijs of ik even wil komen kijken. De klok is toch op miraculeuze wijze van de muur gehaald. Plotseling wijst het ding twee uur later aan. Gijs kijkt me stralend aan en zegt 'Nu komt A. bijna hè mama?'

Als je net 4 bent, kan de tijd soms niet vlug genoeg gaan...

zak en krak

In de categorie 'het zal je maar overkomen' zag ik een goede bekende uit onze Amsterdamtijd geïnterviewd in de Metro. Haar huis staat scheef en dreigt nog verder uit te zakken door de aanleg van die vermaledijde Noord-Zuid lijn (waarvoor de stad al in stukken uitelkaar geschroefd lag in de periode dat wij er maar net kwamen wonen). Balkenplafonds dreigen in te storten, voor haar deur een soort gapend gat van bouwput, en niemand die het pand zou willen kopen voor een prijs die ook maar enigszins in de buurt van de hypotheek komt. En daar sta je dan, met lege handen en een gemeente die zijn schouders ophaalt, daarbij iets mompelend uit het repertoire van 'oeve-wij-nie-te-kenne, 'ebbe-wij-nooit-g'at'. Fijn dan.
Het was even wennen, naar een mederren huis (wat heet, 1964), maar geen zorgen om dak, fundering of stroplafonds doet een mensch een hoop goed. We leven wat dat aangaat een stuk kalmer, en daar komt bij dat de gemeente Eindhoven momenteel uitsluitend glasvezelkabel in de grond stopt. Daar zijn we eigenlijk reuze tevreden over.

zaterdag 13 september 2008

lief op zaterdagochtend

helemaal tevreden

huishoudbeurs voor videoten

In de RAI is gisteren weer de IBC gestart. Vijf dagen lang gaat er een gestage stroom voetgangers van station RAI richting Hoofdingang C, waar een kolossaal doek boven gespannen is, met een reclame van Sony erop. De reclame bevat geen prachtige nieuwe camera gefotografeerd in zacht licht. Geen haarscherpe HD quote uit een video over houthakkers in British Columbia. Geen tranentrekkend plaatje van een peuter die een vlindertje van een bloem jaagt. Nee, het doek is zwart en er staat in witte letters op 'Sony You'. En tussen de twee woorden een grote ampersand bestaande uit kleurige lijntjes, een beetje slordig getekend.
Binnen zijn twaalf hallen gevuld met studioapparatuur, software, camera setups, de nieuwste kabels, opvouwbare satellietschotels, onderwatermicrofoons, lichtgewicht hijskranen, genoeg LED-panelen om het Paleis op de Dam volledig te bedekken en een onvoorstelbare hoeveelheid bezoekers. De verdeling man-vrouw zal 90-10 zijn, en dan staan de meeste vrouwen nog op de stands. De bezoekende mannen dragen donkere pakken met das óf volledig afgesleten spijkerbroeken en veel te lang haar. Bijna allemaal sjouwen ze met rode papieren tassen vol brochures. Sony was slim, ze bedachten een wegwerpkarretje met een A4-formaat kartonnen doosje erop. In de doos zit een brievenbusachtige gleuf. De eigenaar kan zijn ontvangen foldermateriaal direct kwijt in de rijdende doos. Ook in deze wereld, waar digitalisering het codewoord is, hebben mensen nog steeds graag een papieren versie van de website in handen. De duimdikke beurscatalogi van B&H vinden gretig aftrek. Mij niet gezien, te zwaar om de hele dag mee rond te lopen, en over een week valt de herfstcatalogus op de mat, daarna de late-herfst-catalogus, de vroege-winterversie, de Kerstkadoversie en zo verder tot de volgende IBC. Het zijn net gewone consumenten, die videoten.

donderdag 11 september 2008

"will garden for food"

De eettuin gaat ook langzaamaan de herfst in. De tomaatjes vinden het zwaar. De komkommer maakt zo nu en dan nog een nieuw komkommertje, de courgette hangt vol met de prachtigste courgetjes die ik in lange tijd heb gezien. Lang, slank en stevig. Beschaafd. Ze moeten wel spoedig geoogst worden, anders zien de slakken hun kans schoon. Maar de grootste verrassing waren de frambozen. Er hingen al snel kleine onrijpe vruchtjes aan de struik, dit in tegenstelling tot de braam die dit jaar nog even overslaat. De framboosjes waren echter nog klein en hard en lichtgroen. Tot mijn verbazing hingen er deze week ineens drie prachtig dikke, rozerode exemplaren. Ze smaakten nog voortreffelijk ook. Zelfs Gijs, die fruit stelselmatig boycot en alleen een uitzondering maakt voor sportsnoep (appels), verklaarde ze lekker. De kruiden groeien door zoals je van ze zou verwachten, en het binnenspul kiemt en maakt kleine plantjes.

jariger kán gewoon niet

Hoe jarig kun je zijn? Nou: zó!

stil aan de overkant

Ik heb mijn publiek verwaarloosd geloof ik. Zo langzamerhand druppelen er wat klachten binnen. Waar de nieuwe postings blijven. Oei. Je lezers teleurstellen is niet zo verstandig. En inderdaad, ik heb ook al twee weken niets geschreven. Dat is wel wat overdreven lang voor een radiostilte. Na een week geen Mark is hij toch alweer anderhalve week terug, dus dat is in elk geval geen valide excuus. Enfin, we zijn er weer. Het is niet meer stil aan de overkant - dat lied kennen ze hier overigens wel, maar wordt door Elise altijd gezongen als 'Ik speel aan de overkant.'

Ofwel, ik was er even niet maar ik ben er weer. Ik speelde alleen even aan de overkant.

vrijdag 29 augustus 2008

nep

Ik rijd tussen de auto's met caravans en fietsen op de trekhaak. De buitenthermometer geeft 25 graden aan. Maïsvelden aan weerszijden van een lange rechte weg, en de zon brandt. Zonnebril op. Airco aan. Muziek uit de Dominicaanse republiek op de radio. Buitenlandse kentekens om me heen.

De witte letters op het eerstvolgende blauwe bord halen me direct weer uit de dagdroom. 'Gorinchem' staat er, en daaronder, in knipperende matrixbordlampjes, '50'.

donderdag 28 augustus 2008

lekker dan

Onderaan de balk van Entourage staat meestal zo’n beetje wat-ie aan het doen is. Driekwart van de tijd houdt dat ding zich ledig met... ledig zijn. Dan staat er iets als ‘Schedule blurp will run in 2 minutes.’ En zo nu en dan wordt er iets nuttigs gedaan. Daarnet zag ik tussen ‘updating Inbox’ en ‘synchronizing Calendar’ ineens de mededeling ‘Uploading local failures’ voorbij komen. Local failures? Ik wil helemaal geen local failures!

puinbak

Ook op hoge leeftijd kun je circusdieren nog kunstjes leren. Dus op mijn beschaafde ergens-halverwege-leeftijd kan ik dat zeker. Het nieuwste kunstje heet: rücksichtlos wegflikkeren. Ik geloof niet dat ik ooit zo drastisch opruimde als de laatste weken. Kleding van voor-kinderen? Weg! Oude studiematerialen? Weg! Diskettes (’wat ZIJN dat mama?’)? Weg! Alles wat kapot is? Weg! Alles wat nog bruikbaar is maar nooit meer gebruikt wordt? Weg! Waar ook maar iemand nog iets aan kan hebben mag naar de kringloopwinkel of de kledingbak. Groot Goed mag op marktplaats. Iemand nog interesse in een bugaboo? Autozitje? Fietsstoeltje? Als je eenmaal de drempel over bent, is niets te gek om uit je leven verwijderd te worden. Ha, dat ruimt op.

our edible garden

Mijn inzending voor de Friends of the Earth one-minute contest. Opdracht: maak een video van 1 minuut waarin je laat zien welk stukje aarde iets betekent voor je.

statistieken

Goh. Deze week bestaat dit blog alweer een jaar. Ruim 750 postings verder zijn we alweer. Da's gemiddeld 2 per dag. Aardige hoeveelheid woorden.

dinsdag 26 augustus 2008

winkelen met consumptie

Omdat ik ergens tussendoor een gat van een uur heb in mijn agenda, breng ik een uurtje zoet in het centrum van een middelgrote gemeente. Als je vroeg in de ochtend door zo’n winkelgebied loopt, blijf je je verbazen. Over de ketens die óveral hetzelfde zijn. Over de toevoer van goederen die driftig doorgaat, want voor het middaguur moeten de straten weer vrij zijn. Over de rokers die uit het overdekte winkelgebied verbannen zijn en in een treurig kluitje voor de deur hun peukje staan te roken. Over de stilte in de winkels, voor elven komt er niets op gang. Er lopen hoogstens wat ouders met kleine kinderen in de buggy. Opvallend veel solobezoekers. Winkelen singles liever vroeg? Of zijn dit allemaal, net als ik. uurtjekwijtmakers? Als ik even ga zitten in een warenhuisrestaurant met een kop thee, kijk ik recht de damesmode-afdeling in. En ik verbaas me nog meer. Ál die dingen die daar hangen, die gaan állemaal, stuk voor stuk, dus gekocht worden door iemand. Bij ál die dingen denkt iemand: ‘heej, nét wat ik zocht.’ Of misschien denken ze: ‘Nou, deze dan maar.’ Of ze denken, als het ding eenmaal in de allerallerlaatste uitverkoopgrabbelbak is beland: ‘70% korting? Laten liggen is duurder!’ Maar hoe dan ook, kennelijk is voor heel veel dingen dus markt. Vreemd. Heel vreemd. Ik begin maar niet met me de enorme omvang van dit alles voor te stellen, want ik word al duizelig als ik eraan denk. Het is net zoiets als het steeds maar weer in verbouwing zijn van de wereld. Al die nieuwe straten en panden. Al die verhuizingen en verplaatsingen. Waarom hebben mensen het eigenlijk zo druk met vernieuwen en vervangen?

Hilversum bestaat nog steeds

In de tijd dat ik in Hilversum werkte, reed ik soms het centrum in, als ik iets nodig had van een of andere winkel. Toen had ik nog geen routemiep, en het was altijd weer half-en-half een gok. Ik heb nog steeds het vermogen om voor een rit op een kaart te kijken en vervolgens vrij nauwkeurig in de goede richting te rijden. Maar tegenwoordig zorgt routemiep dat er geen minuut verloren gaat als ik doelbewust door een stad beweeg. En ik kijk eens naar al die vagelijk-bekende lanen en dreven. De grote jaren-dertig panden. De ruimte en het groen. Dan komen de bekende punten. Iedereen heeft zijn eigen landmarks: ooit geweest, bekende plek, vaste route, uitzicht van vroeger. Het bekende Japanse restaurant aan de rotonde. De bocht richting het station. Die splitsing bij de autodealer die geen splitsing is, want je mag er niet links. Die lange straten waar je steeds het gevoel hebt in een rondje te rijden. Vandaag ben ik zekere straten viermaal doorgereden. Hilversum bestaat nog steeds en het leidt je met of zonder routemiep voor altijd weer langs haar ringen - tot je opeens de uitgang gevonden hebt. Dan is het zaak er gauw uit te glippen, voor je in de volgende omwenteling terecht komt.

donderdag 21 augustus 2008

Future Supply Chain

voor de vakantie al gemaakt

woensdag 20 augustus 2008

knuffelkomkommers

De tuin heeft ons uitstapje van een week of vier wel goed doorstaan. Met dank aan buurman J die het gras maaide, ziet alles er tamelijk welvarend en luscious uit. De passiebloem - inmiddels 14 meter lang en 2 meter hoog en dat alles uit twee stammetjes - probeerde wel de overkant van de tuin te halen, maar de tentakels waren niet langer dan 3 tot 4 meter. Daarmee red je het niet naar de schuur. Bovendien hebben we alles bruutweg afgesnoeid, vele prachtige slingers vol bloemen en knoppen zo de groenkliko in. Niets aan te doen, woekeren wordt direct de kop in gedrukt.
De moestuin is weer in beweging. De kruiden doen wat je van ze zou verwachten (salie: beetje treurig kijken, lavas: hier en daar een geel blad, thijm: zo onzichtbaar mogelijk muurbloempje spelen, bieslook: hoe sprieterig kun je zijn?, rozemarijn: kijkt blij en vermenigvuldigt zich). De dille is tot mijn verrassing weer gaan groeien. De pas gezaaide courgettes hebben geresulteerd in enkele planten, waarbij in een van de planten tenminste drie courgetjes te zien zijn. De braam groeit, de framboos groeit én produceert vruchtjes, weliswaar nog compleet oneetbaar en groen maar ze zítten er wel.
De grote verrassing was de knuffelkomkommer. Zijn tub deelt hij met wat kerstomaten (ik geloof dat ik in een onbewaakt ogenblik wel eens tegen Elise heb verteld dat die pot een 'saladeplant' bevat...) die leuk meedoen en hier en daar een nog knalgroen tomaatje hebben hangen. De komkommer werkt onverstoorbaar door aan oogst. En we hebben zelfs al geoogst, drie snacksize komkommertjes, en er hangen er nog zeker 15 aan te komen. Wat een geweldig ding! Hoera voor de knuffelkomkommer!

Kerstmis

In de Ikea kocht ik wat kaarsen. Bij mijn twijfel over een maffe donkerpaarse kubuskaars zei Mark dat je, áls je dan toch kaarsen koopt, helemaal los moet gaan. Met kerstmankaarsen enzo. Waarop ik blij ging stuiteren en riep 'Oh ja, Kerstmis! Jaaaaa!'
Naast ons begon een dame te stralen. Ze trok haar vriend aan de mouw, wees naar mij en zei 'ZIE JE WEL, ik BEN niet de enige die NU al zin heeft in Kerstmis!'. Iemands dag was alvast goed. En hoewel het mij niet zozeer om de Kerstmis als wel om de kaarsen ging, dacht ik toch vandaag alwéér aan Kerst. Dit keer aan het maken van Christmas Pudding. Die gaat er weer komen!

boing

Harde klap zeg, weer Het Gewone Leven. We begonnen allebei met onfrisse tegenzin, dit geheel in tegenstelling tot de kinderen. Die stuiterden maandag opgewekt naar hun nieuwe plekken op hun nieuwe stoeltjes in hun nieuwe klassen bij hun nieuwe mees en juf alsof het nooit anders geweest was. Wij genieten beduidend minder van het aflopen van de vakantie. Wel hebben we de nazoemende vakantievibes gebruikt om eens drastisch opruiming in huis te houden, hetgeen zelfs leidde tot een familiebezoek aan Ikea of all places op zaterdagavond of all times.

dinsdag 12 augustus 2008

name that place

Je hoeft hier alleen maar de provinciale wegen op te rijden om een hoop lol te hebben om de plaatsnamen. De A36 bijvoorbeeld komt langs de meest geweldige oorden. Veel plaatsen hier in de buurt vonden het kennelijk chique om wat van hun Romeinse roots (if any) te laten zien. De bekendste daarvan is wel Weston-super-Mare, maar Westonbury-sub-Mendip deed onmiddellijk aan deze trend mee. Het hele upper/downer/super/subscircus leidt ook tot clustertjes van dorpen. Zo is er Vobster (klinkt in zichzelf al als een hippe internetapplicatie voor het uitwisselen van scifi-geluidseffecten), maar ook Upper Vobster en Lower Vobster. Er is het keurige Compton Bishop, en zijn frivole counterpart Compton Dando. Mooi zijn de doubles: Farleigh Hungerford doet niet vermoeden dat het bestaat uit 10 huizen en een forellenkwekerij. Dan zijn er nog de lachwekkende namen (Friggle Street), de Frans aandoende namen (Marston Bigot, Shepton Mallet - waar ik 10 jr geleden werkte) en de ronduit lullige namen (Lullington, Lulsgate en het dieptepunt: Lulsgate Bottom - door mij in het verleden zeer frequent bezocht vanwege de ligging van het vliegveld van Bristol in deze spetterende gemeente).
Maar het allerallermooist vind ik Upton Scudamore. Klinkt naar een verdwaalde Romeinse diepzeeduiker. Of zoiets.

maandag 11 augustus 2008

Zany

In Vancouver raakten de kinderen verslingerd aan Aap-zones, van die binnenspeelgelegenheden met een paar verdiepingen zachte kussens, hangnetten en glijbanen-eindigend-in-ballenbakken waar volwassenen simpelweg niet inpassen. In hun hoofdjes onstond een mental map van de stad met pulserende rode sterretjes op de plaatsen waar Indoor Playzones waren. Hier in Bath heb ik er nu net 1 ontdekt, aangenaam klein van omvang, lekker goedkoop en zowat om de hoek. Vanmiddag hebben ze in de Zany Zone anderhalf uur aan een stuk uitgelaten rondgehold, met rode wangen en uitsluitend onderbroken voor een slok water zo nu en dan. Ik kon... 20 pagina's van een BOEK lezen.
Het heerlijke van dit soort playgrounds is dat je je er zo normaal voelt als ouder. Om de haverklap zie je peuters vervallen in krijsende woedeaanvallen (omdat ze een sok aan moeten), kinderen die niet mee te krijgen zijn als ze Nu Dan Toch Echt Gaan, broertjes en zusjes die elkaar beconcurreren en uit pure vermoeidheid op de grond dweilende kleuters. De moeders en vaders ter plaatse gunnen elkaar allemaal de begrijpende blik. Been there, done that. Een heerlijke gedachte dat je kind Volstrekt Normaal is en alleen al daarom louterend om zo nu en dan een SpeelParadijs van dit type te bezoeken.

cereal

Ontbijtgranen zijn een bijzonder iets. Thuis blijft het bij de voortreffelijke Dorset muesli en meestal een pak Fruit&Fibre. F&F ligt dicht aan tegen het merkwaardige Bran - dat aan beide zijden van de Atlantic in de supermarkten te vinden is, maar vooral lijkt op gemalen karton dat vervolgens zorgvuldig in vlokjes aaneengeplakt is. Gelukkig is F&F een stuk beter te hachelen. Op vakantie willen we ons nog wel eens te buiten gaan aan allerhande buitenaardse vormpjes in een pak. Zo hebben we de Frosted variant al overleefd, een cornflake die meer weg heeft van een snoepje dan van een ontbijtproduct, en nu werken we ons gestaag door een pak Loops/Hoops/Froops/Whateveroops. Ze smaken allemaal best OK, voor een of twee keer, met dank aan fikse hoeveelheden suiker en zout, maar 't is maar goed dat dit Vakantiewerk-only is en dus binnen een week weer vervangen door normaal brood.

zondag 10 augustus 2008

sushi

Hier zijn de sushiplaces lang niet zo dik gezaaid als in Vancouver. We eten voor de eerste keer vanavond sushi. De hippe toko, die pas een paar maanden op Bartlett zit, gaat om half zes open. Officieel. Om kwart voor zes sloft een warrig kijkende Japanner naar de deur, draait het bordje Closed naar Open en schuift met zijn voet de wig aan de binnenkant weg. Direct komen twee Pools sprekende dames naar binnen en nemen plaats aan de bar, waar de eerste schoteltjes met teppan-yaki aubergine net een rondje draaien. Een hand komt tussen twee gordijntjes door en zet nog meer dampende schoteltjes op de band. Daarachter is dus de warme keuken. De sushi chef is geen Japanner, maar een goed gelijkende kopie van Will Smith. Hij rolt een ISO (Inside Out) California Roll met geoefende hand. Intussen komt van achteren een Japans meisje. Ze plopt de dopjes van haar Ipod uit terwijl ze naar de kassa loopt en vraagt wat ik wil bestellen. Ik neem A, B en V - en natuurlijk sashimi. De sushichef snijdt met uiterste precisie een blokje zalm in plakjes. De bar is inmiddels in die paar minuten aardig gevuld geraakt. Allemaal locals, allemaal in setjes en allemaal welbekend. Ze worden begroet door het personeel. Dan komt er nóg een Japanner, met een hoofddoek om zijn haar en een schort voor. Hij begint druk te rollen, kneden en hakken en binnen een mum van tijd staan er tientallen schoteltjes maki op de band. Aha. Dit is de échte sushi chef. De Will Smith lookalike was de sous-chef, zeker. Intussen is onze bestelling klaar en loop ik met een flatgebouw aan plastic bakjes en wasabi en kikkoman in een piepschuimen bekertje richting huis.

zaterdag 9 augustus 2008

Bathampton Morris Men

the very pink

Onder moeders heten ze 'Lelli-belli's', de extreem-roze extreme meidenschoenen van het merk Lelli Kelly. En meisjes van Elises leeftijd vinden ze erg prachtig. In de kinderschoenwinkel op Bond Street hebben ze nog wat laatstematen, en een stel klittenbandgympjes in maat 30 kan Elise wel bekoren. Tot mijn verrassing blijken ze erg goed te zitten aan haar smalle voeten.
Gijs, die al gepast heeft, en tevreden met een paar überstoere Timberlands in kleutermaat onder zijn arm op het bankje zit te wachten, becommentarieert: '...dat zijn kerstboomschoenen hè mama?'

vrijdag 8 augustus 2008

BBF

Als ik aan het begin van de avond naar Bristol rijd, zie ik ze opstijgen. Tientallen ballonnen, in vele vormen. Op de radio is een item over het Bristol Balloon Fiesta, en wat er genoemd wordt, zie ik een paar minuten later boven de horizon verschijnen. Als ik in Saltford rijd, hangen er zeker 50 boven de bomen. Dat is nog eens wat anders dan Eindhoven Ballooning, wat hierbij vergeleken een aandoenlijk klein tuinfeestje is. De Ikeaballon, een gigantisch hart-met-armpjes, zoals er bij ons thuis ook nog een moet zijn van ons huwelijk, komt voorbij. Daar een kluitje hogesnelheidsballonnen - niet rond maar rugbybalvormig aan de bovenkant. Op de radio live uitleg over de verschillende vormen. Als ik de 24-hrs Tesco in Brislington binnenstap, komt net een gigantisch Ale-vat overdrijven. Zeer inspirerend.

Sign Language

woensdag 6 augustus 2008

the Zorst report

Het meest bekeken tv-programma deze vakantie is waarschijnlijk Space Pirates. Mark en ik kijken -net als thuis- eigenlijk helemaal geen tv, hoogstens het nieuws. De kinderen wel, in dat losse uurtje voordat er gegeten wordt en ze als hangjongerige bankaardappels elk op hun eigen sofaatje vertoeven. Space Pirates is vooral leuk door de vele onzinnige maar zeer catchy jingles, waarvan The Zorst Report de beste is. Uitleggen waar het over gaat is zinloos, want hoe kun je uitleggen dat deze jingle wordt uitgevoerd door een band bestaande uit drie muppet-achtige ratten met kleine gitaartjes en gevolgd door een fictieve computergegenereerde ruimteslak die de slechtste grappen ter wereld maakt? Wat echt ter zake doet, is dat we getroffen zijn door het op internet beschreven Zorst-report-syndrome: zomaar spontaan in de douche jezelf erop betrappen dat je staat te neuriën:

'It's the Zorst report, the Zorst report,
Travel, news and weather
Interplanetary sport,
It's the Zorst report, the Zorst report,
whaaaaahoeoeoeoeoeoeoeoeoeoe'

dinsdag 5 augustus 2008

ClickClack