Elise kijkt Madagascar.
Mark bouwt technisch lego.
Gijs pendelt tussenbeide.
Op tv wordt gegild.
Dan komt hij weer aanrennen en neemt plaats aan de tafel.
'Ik ga nu hier zitten.' verklaart hij stellig. 'Want dit soort herrie kan ik nu niet hebben.'
zondag 23 maart 2008
zoals u wilt
Al weken staan de merkwaardig androgyne portretten aangeplakt op de borden langs de straat. Het Nationale Toneel speelt As You Like It. Wij waren al geheel in de stemming, want hadden een theaterdiner gereserveerd in Park&Pluche alvorens de zaal in te gaan. Tonijntartaar, knoflookrisotto en ossehaas, tiramisu. Een lekkere Chileense rode wijn. Dessertwijn. Koffie. Alle tijd, want al om 6 uur gestart. En om half negen begon de voorstelling. De zaal maar tweederde vol, maar wel goed geconcentreerd. Het was gek, onderhoudend, sexy, spannend aangekleed, uitstekend te volgen, en even humoristisch als -bij tijden- schunnig (zoals je van Shakespeare mag verwachten).
voorrangskomkommer
Bij het stoplicht mag Elise op de knop drukken. Ze leunt vervaarlijk richting de stoeprand vanaf haar fietsje, maar komt weer netjes in evenwicht terug.
'Wacht ...op.... groen' leest ze.
'Wacht op groente!' zeggen wij tegelijk.
'Dus eerst mogen de erwtjes en preien enzo. En als er een komkommer langs komt, heeft die voorrang!'
Hoe je ooit verkeersregels moet leren met twee van zulke rare ouders is een raadsel.
'Wacht ...op.... groen' leest ze.
'Wacht op groente!' zeggen wij tegelijk.
'Dus eerst mogen de erwtjes en preien enzo. En als er een komkommer langs komt, heeft die voorrang!'
Hoe je ooit verkeersregels moet leren met twee van zulke rare ouders is een raadsel.
Abonneren op:
Posts (Atom)