zondag 6 april 2008

herkansing

Een maand geleden stonden we tevergeefs op Schiphol, omdat een of andere prutser op het ongetwijfeld Franse reclamebureau had verzuimd te vermelden dat we niet kwamen om alleen naar de Capgemini-campagne te kijken maar vooral ook te filmen. Morgen is de herkansing. Ditmaal hebben we het zelf geregeld, nu mét toestemming van douane ed. Eens kijken of wij dat zelf Beter Kunnen Dan De Fransen...

lezen

Vandaag kregen we de prachtige Bosatlas van Nederland. Een verjaardagskado dat nog even in bestelling was. Hij is fantastisch. De meest geweldige kaarten, spannende onderwerpen, echt een boek om uren in te snuffelen. Prachtig uitgevoerd, en, heel belangrijk: hij ruikt heerlijk!

Er staan hoogst interessante dingen in. Natuurlijk dingen die je zou verwachten van een atlas: bodems, steden, wegen, hoogtelijnen. Maar ook veel bizarre feiten. De verspreiding van libellen. De verdeling van doden als gevolg van luchtwegaandoeningen over Nederland. Blootstelling van de bevolking aan ozon. Stadsrechten. Gehalte recreatiewoningen. Alle 100-kilometerzones. Uitgebreide kaarten van Schiphol. Oude en jonge duinen. De ontwikkeling van de Bijlmer. Aantallen tienermoeders per gemeente. De mobiliteit van 65-plussers. Theaters en concertgebouwen. Vacatures naar opleidingsniveau. Enzovoort. Enzovoort. Afgemeten aan het plezier dat ik ooit als kind beleefde aan Het Beste Boek voor de Weg, gaat deze Bosatlas met een factor 50 aan informatie, honderden uren leesplezier opleveren de komende jaren.

zielig?

Hoe sneu kun je zijn. Gijs is niet fit, maar heeft wel geregeld de slappe lach. Daarom besloten we vanochtend toch maar naar de verjaardag van opa Bert te gaan, want een feestje, dat willen we niet missen natuurlijk. Iedereen vermaakte zich opperbest, maar Gijs, die op de heenreis al in slaap viel, werd gaandeweg steeds stiller. De hoogrode wangen kwamen dus niet alleen van de opwinding over de treinbaan en de meccano. Uiteindelijk kroop hij op schoot en viel in slaap. Plannen dus omgegooid. Oorspronkelijk zou ík de trein nemen, en Mark met auto en kinderen nog verder reizen. Inmiddels is Elise met papa op pad, en reed ik een koortsige Gijs naar huis. We verwachtten dat hij de volle anderhalf uur zou slapen. Integendeel. Gijs was wakker, keek met lodderige oogjes uit het raam, een jamboterham in zijn knuist geklemd (die er compleet intact weer uit kwam), en zei niets. Behalve, af en toe, een droog commentaar op voorbijzoevend landschap: 'Graafmachine. Hijskraan. Hoogwerker.'