woensdag 7 januari 2009

wij vs. kauw

Vanochtend had Gijs zijn best gedaan op een mooie pindaketting voor de hongerige vogels. Ook had ik wat vetbollen hier en daar aan haakjes bevestigd. Tot mijn verbazing zag ik nog geen half uur later dat een van de bollen al eraf was. Op de grond zaten, tot hun vleugels in de zachte sneeuw gezakt, een paar kauwen te kauwen op het bolletje dat ze eraf hadden weten te slopen.

Maar de slopers gaan verder. Nu zit er steeds één op het takje van de catalpa waar de pindaketting aan hangt. De anderen wachten ongeduldig toekijkend af, op de schutting en het schuurdak. De kauw die aan de beurt is, hijst met snavel en één poot het touwtje op, tot hij bij een pinda aankomt. Daarna is het een kwestie van goed vastklemmen met een klauw op de tak, en hakken maar. Zo zijn we natuurlijk wel snel van het eten af.

Omdat ik eigenlijk hoopte op een leuke kluwen pimpel-en-kool die met beschaafde hapjes van ons knutseltje zouden genieten, en omdat die kauwen ook hun magen wel kunnen vullen met de restanten appel en brood op het schuurdak, heb ik nu 1 kant losgeknipt, zodat de ketting loodrecht naar beneden hangt. Benieuwd wat onze hang-vogels dáárop gaan verzinnen. Op zich verdienen prachtige ideëen uit zulke minuscule hersenpannetjes natuurlijk een soort Darwin-award, maar we hoeven het ook weer niet té makkelijk te maken.