vrijdag 13 november 2009

rekenonderwijs

Voor de Stichting Goed Rekenonderwijs maakte ik 4 testimonials van professionals die vanuit hun beroepspraktijk toelichten wat er in hun optiek moet veranderen aan het rekenonderwijs.







vrijdag 30 oktober 2009

Foodie sees France

Place Stanislas

zondag 11 oktober 2009

Elise speelt viool

zondag 27 september 2009

Burwash

dinsdag 1 september 2009

Prepare for take-off

RIVM

Uiteindelijk is-ie dan toch beschikbaar voor embedding:

vrijdag 28 augustus 2009

Trains Crossing

cuddly


Boston pics




woensdag 26 augustus 2009

Natick

Family

dinsdag 25 augustus 2009

Protest

Fishy Day

donderdag 13 augustus 2009

taalprobleem

We moeten dringend op zoek naar een andere taal om dingen te bespreken die niet voor kinderoren bestemd zijn. Engels volstaat niet meer voor dat doel.

Vandaag bespraken we de planning voor de komende dagen en Mark zei:
"...en zaterdagmiddag I could take some of us to the big screen..."

waarop Elise direct opkeek en blij uitriep:
"Jaaaaa, naar de bioscoop!!"

Over op Frans, dan maar?
(Waarop Elise direct informeerde wat bioscoop in het Frans is...)

dinsdag 11 augustus 2009

vuurtje op een stokje

Van Gijs mogen we sommige woorden niet meer zeggen. Die zijn 'niet netjes', zo weet hij. Van de BSO. Want daar mag je het ook niet zeggen: fakkel.

"Maar hoe moeten we dan zo'n vuurtje op een stokje noemen, Gijs?"
"Nou gewoon... een vuurtje op een stokje!"

Vakwerk mag ook niet, en toen ik hem in de kinderboerderij wees op een geit met een forse sik, kreeg ik alleen een woeste blik als antwoord. Verboden woorden, dat wordt nog wat als hij wel Engels leert.

zondag 9 augustus 2009

huishoudgenie

De oude stofzuiger had echt het loodje gelegd. Nadat de mannen het ding open hadden geschroefd, en geconstateerd dat de motor aan het einde van zijn levensduur was gekomen, heb ik fluks een identiek-exemplaar-maar-enkele-generaties-jonger aangeschaft bij zo'n proleterig rood-zwart A-lokatie apparatuurpaleis met schreeuwerige advertenties die oproepen om de economie te stimuleren.

Dit nieuwe vroemijzertje is, hoe symbolisch, de helft kleiner en niet groen, maar 'braambesrood'. Zelfs stofzuigercarosserielakken krijgen al namen die doen denken aan te dure auto's. Gijs is immens tevreden en gelukkig met de nieuwe huisgenoot. 'Nog iets kleiner' betekent dat hij er gemakkelijk mee overweg kan, en zo heeft hij gisteren niet alleen zijn eigen kamer, maar ook nog wat andere ruimtes op de bovenverdieping gereinigd. Ook kan hij het nauwelijks laten om mij op de hoogte te stellen van alle features die het ding bezit ("kijk mama, als je aan deze knop draait, gaat-ie zacht").

Nu ons huishoudgenie nog even opleiden voor de andere taken. Hij heeft onlangs de volledige badkamer, inclusief de wc, gereinigd met een nagelborsteltje.

zaterdag 8 augustus 2009

Liefdesmevrouw

Elise is verslingerd aan sprookjes. Liefst hoort ze elke avond bij het voorlezen eindeloze verhalen over prinsessen, feeën, pratende dieren en koninkrijken die gered moeten worden van de ondergang. Tot haar verdriet mag ze mijn grote dikke oude sprookjesboek alleen aan tafel lezen, en niet in bed. Er zijn al teveel boeken van minder gewicht midden in de nacht uit de hoogslaper gevallen.

Natuurlijk ontwikkelt je woordenschat zich in een interessante richting als je vooral archaïsche verzinsels tot je neemt. Sommige woorden moeten nog wat rijpen. Zo zat ze vanmiddag tv te kijken en vertelde mij in het kort waar het verhaal over ging: "Die man op die stapel schapen die op die bromfiets rijden... " (eeuwige roem voor de lezer die het eerst meldt welke film ze keek) "...die moet zijn liefdesmevrouw redden!"

Wat een fraai woord. Liefdesmevrouw. Die houden we erin.

vrijdag 31 juli 2009

'class of 09'

Klas 1/2B in het schooljaar 08/09.

Laatste schooldag

Traditionele invulling van de laatste schooldag op de Wethouder van Eupenschool.

zondag 12 juli 2009

Eindhoven Ballooning

maandag 6 juli 2009

BBQ

maandag 29 juni 2009

vrijdag 26 juni 2009

hielprikfilm ouders

Niet hier te plaatsen, maar wel te linken, is een van de grotere producties van het afgelopen jaar: de hielprikfilm. De meeste van de 30 films zullen nooit online komen, maar de video met voorlichting voor ouders is hier te vinden: video hielprik ouders.

woensdag 24 juni 2009

zondag 14 juni 2009

les 1

Boven mijn hoofd, in de studeerkamer, vindt de eerste vioolles plaats. Elise glimt nog steeds aan alle kanten zodra ze alleen al aan de viool dénkt. Nu is het dan zo ver en mag ze straks gelegitimeerd een paar échte oefeningen doen.

De welsprekendheid der kleine dingen

leerzaam

Omdat ik voor zessen al een keer of 8 eruit was geweest vanwege Gijs' nare droom, ben ik uiteindelijk maar wat gaan editen. Gijs komt er gezellig bij zitten in de studeerkamer, in onderbroek en fleecetrui, voetjes op de bank. Hij kwebbelt wat over koetjes en kalfjes. Als ik terugkom van beneden met een kop koffie, een pakje drinken voor hem en een paar plakjes ontbijtkoek, leest hij een boek over mummies.

"Dit is de koning!" zegt hij, wijzend op een afbeelding van het dodenmasker van Toetanchamon.
"Dat klopt Gijs."
"Als iemand dood is, kun je er drie dingen mee doen: in een pyramide stoppen, in een museum doen of in zo'n vrouw met vleugels die op een leeuw lijkt."
"Een sfinx bedoel je?"
"Ja! Een sfinx!"

Zo, dat weten we dan ook weer. Eens kijken of een Dela polis ook 'opname in museumcollectie' dekt.

droom

Gijs wordt vroeg in de ochtend hard huilend wakker. Hij mag zijn licht aan gaan doen en wat lezen. Na een paar minuten hoor ik het gehuil uit zijn kamer opnieuw. Toch maar eens poolshoogte nemen.

"Wat is er Gijs?"
"Ik heb zo naar gedroo-hoomd!"

Ik geef hem een knuffel en vraag of hij nog weet waarover. Ja, dat weet hij nog wel. Wil hij het aan mij vertellen? Ook dat, maar hij moet zo hard snikken dat ik de eerste drie pogingen niet versta. Hij heeft eerst nog vier slokken water nodig. Dan komt het eruit:

"Ik had gedroomd dat de camera kapot was!" (hevig gesnik)
"Mijn grote camera bedoel je?"
Gijs knikt.

Oef. Daar zou ik ook wel een nachtmerrie van hebben. Gijs neemt nog een slokje water en staart met betraande oogjes uit het raam naar de bermscharrelhaan, die verwoede pogingen doet om het Hajraa-publiek voor zessen uit de veren te kukelen.

donderdag 11 juni 2009

goed gesprek

"We hebben uit een boekje gewerkt." meldt Gijs achteloos aan het avondeten.
Omdat ik vermoed dat er dan dus ge-citood is, vraag ik wat hij moest doen. Er volgt een uitgebreid antwoord over hoeken en letters en dat je moest onderstrepen wat bijelkaar hoorde. Met zijn vinger tekent hij een loodrechte linkse directe in de lucht.

Ik denk nog even serieus "toch niet nú al Pythagoras?", maar ach, vooruit, als je Pinksteren en de EU lijkt te begrijpen, waarom dan geen driehoeksmeetkunde? Elise bleek in elk geval ruimschoots verstand van de verkiezingen te hebben. Toen ik haar in het stemhokje vroeg wat zíj eigenlijk belangrijk vond in Europese context, kwam zonder aarzeling het antwoord: "schoon zwemwater." Judith Sargentini: this vote is yours.

Gijs is ondertussen meer bezig met het conflict tussen wetenschap en religie. Op zondag vroeg hij een "paar blaadjes, want ik ga een boek schrijven". Ik informeerde waar zijn boek over zou gaan, en het antwoord was "over Jezus, toen-ie nog klein was." Dat belooft wat, daar zijn niet zoveel boeken over dus ik voorspel een goede oplage. Hij ging druk aan de slag, en schreef TON (hoop gekras) UI UI B EN (nog meer krassen).

"Lukt het Gijs?"
"Ja, ik schrijf 'en toen kwam Jezus uit de buik van zijn moeder'."

Hij begon in elk geval bij het begin. Inmiddels is hij tegen een writers block aangelopen. Toen ik nog eens informeerde hoe het ermee stond, was hij te druk met het bestuderen van de mechanica van de kraan.

woensdag 10 juni 2009

1/8

Elise glimt aan alle kanten als we het huis van de vioolbouwer uitlopen. Wat zeg ik: ze straalt 2000 ansilumen uit. Een 1/8 viooltje in een koffer, en komend weekend de eerste les. Ik hoop dat het haar niet te erg tegenvalt, dat het wel een tijdje duurt voor ze echt zal kunnen spelen. Bij Gijs' instrument is dat anders: die heeft twee paukenstokken gekregen. Zonder pauk, dat dan weer wel.

dinsdag 9 juni 2009

Kokeloere

Kokeloere from MadHat on Vimeo.

zondag 31 mei 2009

Vimeo Weekend Project

De opdracht: maak een howto.

Weekend Project: Howto from MadHat on Vimeo.

vrijdag 29 mei 2009

dinsdag 26 mei 2009

naambordje

Mark heeft op de deur van zijn TU-werkkamer een naambordje. Dat wilde Gijs ook wel. Hij is dus driftig aan het knippen en schrijven geweest en het is gereed: een strook papier met 'GIJS PELUTE' erop. Gauw vastschroeven boven.

stralen

Volgens Gijs waren er vannacht 'stralen' in de lucht. 'Bliksem!' zeiden wij tegelijkertijd. 'Nee,' zei Gijs, 'stralen!'

Hoewel we allevier wakker zijn geweest van flinke regen en onweer, heb ik het idee dat het allemaal wel meeviel ten opzichte van de rest van het land. Hier geen overstromingen, lekkages, kapotgewaaide bomen of inslagen. De tuin kijkt tevreden en het is nog steeds warm genoeg om zonder jas naar school te kunnen.

maandag 25 mei 2009

stempeltje

De brave keurigemensen-apotheek hier in de wijk is erin geslaagd mij te schokken. Ik haalde mijn allergie-medicatie op, neusdruppels en oogdruppels, twee flesjes elk. Zakje erom, keurig op recept. Krijg ik van de dame achter de toonbank een kaartje overhandigd. "Dit is uw stempelkaart: bij elk medicijn op recept krijgt u een stempel en als u voor eind 2010 een volle kaart hebt, krijgtuvijfeurokorti ..."

Het laatste hoorde ik al niet eens meer.

WAT KRIJGEN WE NU WEER!?

Een customer loyalty programme bij medicatie op recept?? Alsof ik dan naar mijn huisarts ga om aan te dringen op MEER pillen en poeiers voor het einde van het jaar, zodat ik mijn kaartje nog vol krijg? Zijn ze nou helemaal van het dak gevallen daar bij Mediq ('natúúrlijk, met een KUU')?

zaterdag 23 mei 2009

te laat, juf Elise...

"Mama!" riep Elise verschrikt na het ontbijt. "Hij is eruit! Ik heb hem eruit getrokken!"

Net als de vorige keer gaan de tanden in duo, de een precies een week na de ander.

donderdag 21 mei 2009

mopperende eekhoorn

Gijs komt de kamer binnen om 7:37. "Ssssst, papa slaapt." zeg ik. Papa slaapt niet echt meer, maar na Gijs' gespook van afgelopen nacht, moeten we zijn rekening-houden-met-anderen-antennes weer even resetten. Gijs kijkt instantaan een bozeberenblik. "Ik heb honger! Ik wil boterhammen eten!" zegt hij - zijn klassieke reactie 's ochtends vroeg. "En het is al middag! Het is allang middag hoor!" Na het vrolijke gezang en het 'dames-en-heren-koeken-en-peren' dat even eerder uit de kamer hiernaast opsteeg, is het contrast des te groter. "Ik ben een EEKHOORN." bromt Gijs, en vertrekt naar beneden om naast Elise op de bank tv te gaan kijken.

woensdag 20 mei 2009

de stand van het land

Het lapje grond hierachter was geëxplodeerd tijdens onze vakantie. Nadat we het gras weer teruggemanaged hadden en hier en daar drastisch gerooid in de ongevraagde groeisels, ziet het er kek uit. Border Azië is prachtig, met de Japanse esdoorn en steenheide, en de grote bamboe. De prunussen staan er mooi bij, de hosta's en hortensia's groeien, de clematis is zijn bloempjes helaas alweer kwijt.
Het mooist is, als altijd, de sector 'eetbaar'. De aardbeien zijn hoog en hangen bomvol vruchtjes en nieuwe ladingen bloemen. De braam is veelbelovend, met honderden bloempjes en hier en daar voorzichtig begin van vruchtjes. De framboos laat nog geen vruchtjes zien, maar is wel een fiere struik geworden. Alle kruiden doen het, en voor de komende periode staat een bakje zaailingen gereed. Minikomkommers, pompoenen, courgettes en kogelronde bolaubergientjes. Tenslotte hebben we een stuk of twintig paprikaplanten, opgekweekt uit een rood Albert Heijn exemplaar dat verder prima smaakte. Wie weet wat eraan hangt, over een maand of wat.

vrijdag 15 mei 2009

gat

"Elise?"
"Mmm-mmm?"
"Kijk eens even hierheen?"
"Mam, ik kijk even Horton hoor."
"Maar ik wil het even goed op de foto hebben!"
"Okeeeeeej." (diepe zucht)
"Dankje schat."
"Heej mam, nu kan ik wel heel goed Bathththth zeggen!"



donderdag 7 mei 2009

POSGAPUL

Het boodschappenlijstje van Gijs heeft een vervolg gekregen. Er staat nu 'SOKOLAD' met daaronder 99 1 in spiegelbeeld. Dat is een advertentie voor chocopasta die €1,99 kost.

woensdag 6 mei 2009

drivethru

Sommige filmpjes zijn zó briljant, die móet je gewoon verder verspreiden. Van het kaliber 'wish I'd made this one'.

dinsdag 5 mei 2009

in een grijs verleden

Toen Gijs nét 1 was en Elise 3, blogde ik nog niet, maar schreef wel op andere plaatsen. Soms duikt er zo'n stukje op en kun je met genoegen terugkijken op een tijd die voorbij is...


E: ik moet POEPEN!
I: okee, kom, gaan we gauw naar de wc!
Op de wc.
E: 'jij moet hierblijven!!'
Gijs klimt op de vensterbank.
Ik ren weg om Gijs te grissen.
Elise klaagt dat ik terug moet komen.
Poep komt niet.
Ik zing nog een briljant zelfverzonnen Poeplied maar zonder resultaat.
We keren onverrichterzake terug.
2 seconden later: poep in onderbroek.
Nog even op de wc gezet en in tussen onderbroek schoon en nieuwe pakken.
Gijs klimt in de haard.
Elise schoongemaakt.
Gijs uit haard gevist en schoongemaakt.
Elise gaat kleuren, Gijs gaat klimmen en aan haar haren trekken.
Elise moet weer poepen.
WC.
Ze zegt dat ze poepen op de wc eng vindt.
Ik dring aan dat ze even een luier aandoet alleen voor de poep maar dat is echt helemaal fout.
Gijs heeft de viltstiften gevonden.
Ik maak Gijs schoon.
Elise brult dat ik moet komen.
Ik vlieg Redbull style naar de wc maar er is niks anders aan de hand dan dat ze klaar is.
Ik ren weer naar Gijs met nog de mededeling dat ze even haar handen moet wassen.
Elise roept vanuit de WC dat ze 'lekker veel zeep' heeft gepakt.
Gijs in het hobbelpaard gezet, tot zijn tevredenheid.
Elises zeepsopballet weggespoeld.
Elise gezegd dat ze de viltstiften dicht moet doen.
Elise weigert.
Ik loop lichtpaars aan.
Gijs gaat staan in het hobbelpaard.
Elise moet ondertussen weer poepen.
Klaagt dat er in haar schone onderbroek een streepje poep is achtergebleven.
Gijs schuifelt de gang in met als missie De Trap.
Elise miept alleen nog over Gijs, ik gris Gijs van de 4e tree.
Elise zegt dat ze klaar is (poeploos uiteraard).
Gijs klimt op de tafel.
En nog een keer.
En nog een keer.
Ik probeer de aardappels te schillen.
Elise zegt weer te moeten poepen.
Doet een fikse plas.
Roept boos dat ik nu ECHT moet komen.
Gijs zit half klem in het kattenluik.
De spekjes bakken aan.
Elise heeft een tikkie enthousiast geplast.
Gijs heeft ruzie met de kat.
De aardappels koken droog.
etc.
etc.

maandag 4 mei 2009

wie schrijft die ...schrijft (2)

Gijs laat zich niet tegenhouden. Hij kiest direct maar de langste woorden en de meest complexe diphtongen. Op een blaadje op het aanrecht staat: SIKUH. En toen wist-ie niet meer hoe nu verder. Er moest namelijk 'ziekenhuis' op komen, maar nadat hij al geïnformeerd had naar de schrijfwijze van de letter H wilde hij kennelijk niet ook nog eens naar de UI komen vragen. Op de bank ligt een POSGAPUL: een boodschappenlijstje, dat nog net niet helemaal af was. Zo langzamerhand is niet 75% maar 100% van dit gezin geletterd genoeg om overal schrijfsels achter te laten.

tweet!

Voor het kleinere werk toch maar aan Twitter begonnen. 140 chars is een leuke limiet. En er zit net weer een andere doorsnede van de webwereld. Microblogging, niet gedacht dat ik dat nog zou gaan doen. Vind mijn tweets op http://twitter.com/IreneDriessen.

next gen cat

Gijs en Elise missen Toby.

Daarom SMSsen we naar zijn logeeradres: of ze 'm even voor de webcam willen houden.
Zo gezegd, zo gedaan, en hier staan twee kinderen voor een MacBookscherm op en neer te stuiteren en roepen beurtelings Toby!! Toby!! terwijl aan de andere kant een zwart-witte haarbal tevreden ligt te snurken op een bank 150 kilometer van hier.

Brave New World.

zondag 3 mei 2009

Zen

Japanese Garden from MadHat on Vimeo.

zaterdag 2 mei 2009

Hochturistik

Hoe toeristisch kun je zijn? Na Sylvia W. in het VK mag van vorige week, geneerde ik me geenszins voor deze kindgoedgekeurde dag.

Men neme de tram/U naar Königswinter.
Aldaar bezoeke men eerst het Aquarium, van een welbekende Keten van Aquaria waar West-Europa mee volgeplempt is. De logica van Aquaria in een strook langs de Atlantische kust is wat groter dan 1 middenin het Rijndal, maar vooruit, men had ook lokale Forellen dus Dat Mag.
Daarna neme men een broodje Bockwurst om een bodempje te leggen voor de kruiptrein die de berg op gaat richting Siegfrieds Drachenfels.
Eenmaal weer beneden werkt men dit geheel af met een ijshoorntje in een overvolle Ferientag winkelstraat en zit nog een half uurtje in een grasveldje alvorens weer met de haast toeristische U terug naar huis te rijden.

Stempel van goedkeuring: twee in slaap gevallen kinderen aan het avondeten.

donderdag 30 april 2009

Zoo


Dinner in the Zoo from MadHat on Vimeo.

zondag 12 april 2009

Egypte aan de Singel

woensdag 8 april 2009

WGOIR

Gisteren voor de 4e keer op rij WGOIR geschoten. Eerste resultaat is altijd een persvideo van de uitreiking van de (Re-)Connect Award.

zondag 5 april 2009

zonnige zuiden

Als de goden zouden kiezen, namen ze vast niet Eindhoven als residentie. Er zijn zonniger oorden te bedenken. Fraaier. Vriendelijker. Minder COPD. Meer historie. Meer wijn en minder industrie. Maar voor eenvoudige stervelingen is het best te harden. Na een ochtend met een lange autorit en twee kinderen die zo moe waren dat er teveel mislukte van hun plannen om de verstandhouding tussen beide goed te houden, wilde ik eigenlijk niets anders meer dan duf hangen. Daar word je meestal nog duffer van. Dan maar de CD met de grootste meezingpotentie in de speler. Vaak is dat opera, maar de keuze viel vandaag op The mama's and the papa's Greatest Hits. Onder het luidkeels meegalmen van California Dreamin' en andere tijdloze knallers, hakte ik knoflook, gember, rode peper, koriander, wortel, ui en bleekselder aan mootjes. Opeens weet je het: Je Gaat Fishcakes maken. Troostrijk eten voor de duffe ziel.

En als de fc's dan even later in de koelkast staan te wachten op het Bakmoment, en Gijs, die overal om moest jammeren dan toch grote voldoening vindt in het bestuderen van het zenuwstelsel in Het Grote Boek Over Het Menselijk Lichaam, en je neemt plaats op het terras waar het voor het eerst dit weekend wel zonnig is ...en poes besluit jouw schoot met aanwezigheid te vereren, zodat je een ronkende hoop stovende haartjes voor je hebt liggen, de zwarte beduidend heter dan de witte ... en je mag nog op je dooie akkertje rustig de zaterdagkranten doorlezen tot het tijd is om die fles Chard te openen die door Nicolaas beloond werd met maar liefst viereneenhalf glaasje... dan is het heerlijke zonnige zuiden een prima plek.

zaterdag 4 april 2009

Generaties in de Wetenschap

Gemaakt in 2007


recent gemaakt voor Capgemini



vrijdag 3 april 2009

niet kijken

sic transit gloria mundi

Het was al lang aangekondigd, maar nu is het dan echt gebeurd: De Lucht is dicht. Weer een icoon minder.

uitzettingsbeleid

Het was me al vaker opgevallen dat de kauwen op het dak op sommige momenten wel heel dichtbij klonken. Alsof ze in de slaapkamer op het bed zaten te debatteren over een broodkorst. Toen ik afgelopen week de klep van de schoorsteen opende, rolden er een stuk of tien takjes de kamer in. Even later zag ik de leverancier van dit dor hout met een nieuw stuk boom in zijn snavel van de beuk naar het dak zeilen. Toen Mark op het dak ging kijken, bleek de afdekking van de schoorsteen verdwenen te zijn, en er een half nest-in-aanbouw een metertje dieper de pijp in te zijn. De haard beneden produceerde intussen plukjes mos, groen uitgeslagen boomschors en nog veel meer takjes.
De schoorsteen is, in afwachting van de reparateur van een van de loodslabben, provisorisch gesloten verklaard. Met gaffertape, overal goed voor. De kauwen kijken verontwaardigd toe vanuit de achtertuin.

donderdag 2 april 2009

groot

zondag 22 maart 2009

liedje

Elise wilde natuurlijk ook voor de camera zingen. Ze heeft inmiddels een indrukwekkend repertoire.

de bla-lala zender

Ik heb in mijn auto slechts twee voorkeuzezenders op de radio waar ik daadwerkelijk naar luister. Radio 1 en BNR. Een heel enkele keer, als ik in de buurt van of over de Belgische grens ben, gaat Klara aan. Voor het standaard zakelijk verkeer binnen Nederland kies ik voor de nieuwszenders. Alhoewel... Radio 1 afficheert zich al jaren als 'de nieuws- en sportzender!!' Laat die sport maar achterwege, is er zelfs niet genoeg nieuws om één zender uitsluitend met nieuws te vullen?
In het weekend kun je urenlang geen Radio 1 luisteren zonder op de hoogte te worden gebracht van de wederwaardigheden van de Barneveldse Boys of Hervormde Softballvereniging Katwijk vooruit! of de nieuwste blessures bij het dressuurrijden dames achtste klas. NIET interessant.
Evenmin interessant is het aanbod op zondag voor 7 uur 's ochtends, alhoewel ik moet toegeven dat het wel ontbijtvermaak biedt, wanneer je ultravroeg onderweg naar Drenthe bent voor een shoot. Op dat tijdstip mogen namelijk members of the public bellen met hun irritaties van de afgelopen week. En dan krijg je dus meneer de Vries uit N. die zich beklaagt over het luizige einde van de aflevering van GTST van donderdag jongstleden of mevrouw van Dalen te R. die wacht op antwoord van de gemeente op haar vraag over hondenpoep bij het rollatorrek van de plaatselijke supermarkt. Kortom: Nieuwsgaring van Nationaal Niveau, de Nationale Nieuws- en Sportzender waardig. Noem het dan de Klaag- en Zaagzender. Of de Sport- en Spelzender. Of voor mijn part de Bla-lala zender, want het gehalte suffe plaatjes en domme deuntjes is ongewenst hoog, zelfs op tijdstippen dat sport en publieksinbreng achterwege blijven.
En omdat ik BNR, die normaalgesproken claimen je 'de onzin te besparen'/de crap te cutten, onlangs ook al betrapte op het draaien van een opvulhitje, ben ik maar geheel overgestapt op klassieke hits uit het grote aanbod Amerikaanse selfempowerment business education audiobooks. Totdat er een Nieuws- en Achtergrondenzender, een Nieuws- en Actualiteitenzender of een Nieuws- en Langdurige Gesprekken Van Hoge Kwaliteitzender opstaat, luister ik wel naar Brian Tracey. Ik maak een uitzondering voor het Marathoninterview op vrijdag. Zo. Dat zal ze leren.

zaterdag 21 maart 2009

21 maart

vrijdag 20 maart 2009

twintig dagen nee

Na nog geen drie weken ben ik al diep gelukkig met de NEEEEEEEJ sticker. Wat een rust in de brievenbus. Wat een zalig lege papierbak, nu er alleen kranten, lege enveloppen met oranje leeuwen en knippersnippers in belanden. Wat een tevreden gevoel dat ik niet meer nodeloos plastic hoesjes van stapels oninteressante boodschappen sta af te pellen. Ik kan het iedereen aanbevelen.

het Belang van een Kompas

Gijs was tevreden aan zijn voorjaarsjas zijn kompasje terug te vinden. Nadat ik hem de werking had uitgelegd, begreep hij ook het nut: 'Als de Kerstman dan maar dóór gaat met kadootjes brengen, dan kun je op het kompas kijken waar de Noordpool is, en dan ga je naar de Noordpool en dan zeg je tegen de Kerstman: zo is het wel even genoeg, nu stoppen!'

Handig toch?

gepimpte vogelhuisjes

Op de locatie waar de shoot van mijn meest recente project plaatsvond, worden normaalgesproken workshops gegeven. Bonbons maken. Theemutsen opblingen. Vogelhuisjes pimpen. Dat is te zien aan de setting. Alle snoepjeskleuren op de muren, ruitjesgordijnen, plastic slingers en bloemen, koekoeksklokken, dierenkoppen aan de muur en een barbamamma met een rozenkrans om. Die laatste was zo mooi dat ze het tot rekwisiet heeft geschopt. De acteurs die meewerken aan de film, zitten in de ruimte waar de visagiste aan het werk is en doen een stukje improvisatie om warm te draaien: 'wat zeggen twee vogels tegen elkaar over een gepimpt vogelhuisje?'

donderdag 19 maart 2009

time warp

Elise mocht kiezen. En ze wilde, nee, echt zéker weten, 'Mickey's vrolijke Kerstfeest'. 'Want die had ik nog nooit gezien.'

En dus is er aan de ene kant van de kamer een openslaande deur waardoor fluitende vogels en bloesemgeur naar binnen komt, en aan de andere kant een suikerzoete geluidsmuur van Amerikaanse carol-renderings.

Ik zit op de grens van de seizoenen.

zondag 8 maart 2009

rollin'

vangen!

zaterdag 7 maart 2009

voorjaar

Nog geen week na de teaktweak is het zover: in de achtertuin is het warm genoeg om met een dun fleeceje aan lekker buiten te zitten. Gijs neemt plaats op de schommel en verklaart, begeleid door het ritmische gepiep van nog-niet-gesmeerde haken : 'Het is lente. Dat kan ik zien, want de zon schijnt.' In de wilde kers, waar de bloesemknoppen op springen staan, zingt een roodborst de veren uit zijn kont. Elise heeft als missie voor zichzelf om deze middag elke tegel van het terras met een andere kleur stoepkrijt vol te kleuren. En ik ga de zaterdagkrant te lijf, met een extra groot glas thee.

n-de leven

Poes is aan zijn zoveelste leven begonnen. Hij had er al wat gebruikt in de afgelopen jaren, na van het dak gestuiterd te zijn, midden in de nacht met blaasgruis afgevoerd te worden naar de dierenkliniek en heaven knows hoeveel hij er al kwijt was toen-ie onder dat dekentje in de Bath RSPCA Animal Shelter zat te bibberen. Maar we zijn weer een leven verder, Toby is geupgrade. Hij heeft nieuwe medicatie die zijn schildklier afremt, en we staan stomverbaasd over het effect. Sinds een maand speelt hij. Hij rent achter melkflesringetjes aan, buitelt over zichzelf heen en slipt in de bocht. Hij vermaakt zich met hengelen naar zijn speelgoedjes als ze onder de piano glijden, en verzint zelf extra moeilijkheidsgraden rondom de stoelpoten. Na afloop van zijn training ligt hij tevreden te stoven op de convectorput. Onlangs heb ik hem zelfs weer op de schutting zien lopen. Hij gaat een mooie zomer tegemoet.

zondag 1 maart 2009

teaktweak

Vandaag is de lente officieel begonnen, niet alleen vanwege het fraaie zonderjassenweer, maar ook omdat ik ál het tuinmeubilair uit de schuur heb gezeuld, in elkaar geschroefd, hogedruk-schoongemaakt, opgeschuurd en het teak ge-lotiond. Het staat ingetogen stralend te wachten op de eerste-kop-koffie-op-het-terras van het nieuwe seizoen.

nee-nee-NEE!

Vele jaren waren er allerlei redenen te bedenken voor het niet hebben van een flikker-op-sticker op de brievenbus. In een relatief nieuwe woonplaats heeft het zin om de lokale middenstand te ontdekken en daar kunnen al die floddertjes best behulpzaam bij zijn. Met kleine kinderen heb je soms tijd te weinig, om uit te vinden waar wat te koop is, en soms tijd te veel, noodgedwongen op de bank met een kleine baby.

Maar na verloop van tijd overtrof de hoeveelheid oud-papier-veroorzaakt-door-loze-communicatieuitingen-van-bedrijven de nieuwsgarende pers. Driekwart van de folders gingen direct al de gereedstaande albertkrat in, na het verwijderen van die afgrijselijke plasticjes natuurlijk, dat enkele Hema-foldertje, Etos-blaadje of Bijenkorfboekje bladerde ik nog wel eens door in een moment van ledigheid, meestal gepaard gaand met het nuttigen van een kop thee. De plaatselijke leugenaartjes las ik al helemáál nooit.

Maar ja: 'verkrijgbaar bij de gemeente', babbelt de nee-sticker vrolijk. Alsof ik daar OOIT spontaan kom! Die keren dat ik een paspoort voor deze of gene mocht afhalen, dacht ik echt niet aan mijn brievenbus. Gelukkig kun je ook bellen. Het eerste nummer dat ik belde, een paar weken terug, leidde niet tot resultaat. Maar het tweede bracht prompt anderhalve dag later een bescheiden, neutraal envelopje met daarin een knaloranje DOUBLE NEE! Geen floddertjes, geen fluddertjes, geen trompettertjes of dorpstoetertjes of kletskrantjes. Gewoon alleen nog maar Echte Post, Echte Kranten en Echte Tijdschriften in de bus.

Nu nog even uitvinden hoe ik geen telefoongidsen en geen Gouden Gidsen meer ontvang, die maken een nog hardere Klap der Nutteloosheid in de oudpapierkrat. Daar heb je toch internet voor? Verlost van het overtollige papier. Hoera!

vrijdag 27 februari 2009

fat bastards, the sequel

De snuitkever bleek volledig onschuldig aan het fatsia-drama. Bij héél nauwkeurige inspectie zag ik ineens schildluis op de mooie bladen. Schildluis! Aargh! De moeilijkst-te-verdelgen soort! Overgestapt vanaf station Aanpalende Bananenplant, dat kan niet missen. Maar nu. Nu zit ik met een gehavende fatsia... met schildluis.

Chemische oorlogvoering zal wel het enige antwoord zijn.

maandag 23 februari 2009

optimist

het olfactorisch ongenoegen

Meestal is een goed reukorgaan een zegen. Ik geniet dagelijks van het vermogen om geuren te onderscheiden en te waarderen. Koffie, wijn en specerijen, brood, kazen en kruiden zouden niet zonder kunnen. Een geurgeheugen is een prachtige toevoeging aan visuele en auditieve herinneringen. Met de kleinste hoeveelheid voorbijkomende moleculen sta je in de Parijse metro en het volgende ogenblik in een bos. Ook zonder de live moleculen is de ervaring nog wel op te roepen. Soms is mijn neus ook een goede gevarenverklikker. Inmiddels is de vierde geslaagde gas-detectie een feit.

Maar er zijn momenten dat het olfactorisch ongenoegen de overhand neemt. Natuurlijk draagt het krijgen van kinderen daaraan bij. Zodra ze uit de luiers zijn, wordt dat direct stukken minder. Dan krijgt je reukvermogen het weer zwaarder met andere missmells. Malfums. Waarom is er geen woord voor - voor onesthetische geuren? Waarschijnlijk omdat je, op het moment dat ze je ten volle treffen, nergens anders meer aan kunt denken dan aan 'zo spoedig mogelijk weg hier'. En als dat niet kan, wat dan? Op het overvolle balkon van een spits-intercity die zojuist uit een regenachtig Utrecht vertrekt, is de geur van natte herdershonden uit de jas naast je onontkoombaar. In een gemiddelde winkelstraat word je al van verre bedwelmd door de opdringerige snoepbloempjesluchten van Lush en Body Shop.

Ook de supermarkt is niet meer veilig. Tijdens mijn laatste bezoek rook 'mijn' Heijn niet naar vers brood, tomatensteeltjes en Old Amsterdam, maar naar een onbeschrijflijke mix van wasverzachter en Amerikaanse koffiebroodjes (die door Amerikanen dan weer hoogst verwarrend als Danish worden aangeduid). Bij inspectie bleek het te gaan om de nieuwste campagne van Bastognekoeken, die de winkel hadden overspoeld met folders-met-geurvakjes waar de nietsvermoedende klanten op dienden te krabben. Een overweldigende golf vanille en kaneel was het gevolg. Ik ben zelfs niet meer teruggelopen voor dat laatste netje walnoten, uit vrees weer langs die kopstelling te moeten, waar de piramide van koekdozen in een goudbruine walm lag te stralen. Bah!

zondag 22 februari 2009

oetel

Gijs kan alweer kikkersprongen maken.

afdeling administratie

Zo houden wij ons huishoudboekje bij.

vrijdag 20 februari 2009

peaceful

Gijs kreeg een prijs

De school vierde vandaag het jaarlijkse carnavalsfeest met een optocht voor alle kinderen. Daarna werd voor de eerste keer een gloednieuwe onderscheiding uitgereikt, vanaf nu jaarlijks te vergeven aan een ouder, teamlid of kind. En Gijs was de eerste die hem in ontvangst mocht nemen.

fat bastards

Opeens viel me op dat mijn mooie Fatsia, die legendarische kamerplant Die Het Al Twee Jaar Uithoudt zonder klachten (hij is een stil type) kleine rafelrandjes vertoonde aan zijn bladeren. Nader onderzoek leerde dat de onderste bladeren hevig aangeknaagd waren, en dat de schuldige overal kleine zwarte uitwerpseltjes achterliet. Toen ik de alleronderste bladeren opzij schoof, ontwaarde ik nog net een dikke snuitkever die lag uit te buiken in de potaarde en beledigd achterom keek, daarbij een harde fatsiaboer latend.

Tsss.

En nu? Ik heb de arme fatsia maar even buiten geparkeerd, in de hoop dat de ongewenste bezoekers verhuizen naar elders, en bij voorkeur níet naar de nog grotere bladen van het belendende perceel - de bananenplant. Daar staat het arme ding nu voor het raam in de regen naar binnen te turen. Hij houdt best van een sappige bui, maar niet van kou. Hopelijk de snuitkevers ook niet.

donderdag 19 februari 2009

oranje waas

Als ik mijn portemonnee open, is het vertrouwde zachte blauw dat al sinds mijn 12e vaste prik is, totaal verdwenen. Ergens zwerft nog een chippas, waarschijnlijk leeg op een bedrag na waarvoor je in een gemiddelde stad 6,3 minuten je auto mag stallen.
Vandaag de dag geeft mijn lederen geldflap licht in het donker. Het oranje straalt je tegemoet. 't Is geen gezicht.

woensdag 11 februari 2009

hun

Ik geef toe dat ik tamelijk overgevoelig ben op sommige gebieden. Op het gebied van taal bereik ik extreem snel de irritatiegrens. Ik erger me aan taalfouten in drukwerk: als je dan toch een folder of handleiding laat drukken, dan controleer je die desnoods veertien keer. En als je zelf niet talig bent, dan laat je een talige medemens meekijken. Een van mijn grote ergenissen betreft 'hun'. Hun hebben. Hun doen. Hun weten. IEKS! De enige Hun die iets doet, weet of heeft, is Attilla, en die is in zijn eentje.
Wat pas echt ernstig is, is je eigen kinderen die hunnen. 'Mama, hun zeiden... bla' - dan kruip ik direct terug onder mijn dekbed. Ieks.

neus

Overwoog ik in oktober al om fulltime ruiker te worden, vandaag werd weer duidelijk dat dat nog altijd een optie is. De auto rook een klein, onopvallend, bescheiden beetje naar gas. Een licht LPG parfum uit het dashboard, zeg maar. Het viel me pas op toen ik met wat geringere snelheden over de A12 reed (nou ja, 'reed', het was meer filekruipen). Wachtend op een plekje voor de parkeergarage sloeg ik met mijn voeten op het dashboard op mijn gemak eens de gas-handleiding open bij 'storingen'. Daar werd verteld dat bij het ruiken van gas de dealer gecontacteerd diende te worden. Meteen maar even gebeld. Zij wilden kennelijk geen enkel risico nemen en wilden de auto binnen 24 uur zien. Aldus geschiedde, nadat ik toch wat beduusd op benzine terug was gekeerd naar Eindhoven.

Binnen een half uurtje na aankomst was het alweer gefikst, en inderdaad: een klein lekje. Keurig gerepareerd en geen moleculetje gas meer te ruiken.

zondag 8 februari 2009

Stockholm Strings

gemiddelde duim

Er worden koekjes gebakken. Elise leest de aanwijzingen en zegt 'Mam, ik heb een ei nodig zo groot als m'n duim!'

Ik kijk wat er staat. "You will need 1 medium egg."

Stockholm Street Scenes

Stockholm Street Scenes, slapstick version

begonnen

Een jaar is als een kindertoneelstukje. De winter is gewoon de lange winter van vorig jaar, die nog een of twee of drie maanden doorijlt, onophoudelijk met grijze luchten en koude wind. Maar al snel, en dit jaar dus al in de eerste week van februari, komen er dagen, of zelfs maar momenten, die je laten zien en voelen hoe dat ook alweer was: lente. Gegiechel in de coulissen, gestommel, een kind steekt zijn hoofd door de gesloten gordijnen en zegt dat ze al begonnen waren hoor, maar 'nú beginnen we écht!'. En dan is het hoofd weer weg.

De eersten zijn de paarse krokusjes, die al een week of wat hun grinnikende hoofdjes boven de grond uit steken, in de berm tussen de rijbanen van de ring Eindhoven. "Kijk ons eens! Hahaha!" Ze zijn het brutaalst van al die lentebolletjes en gaan de verlegen blauwe druifjes voor, banen de weg voor de corpulente tulpen, de opschepperige hyacinten en de elegante narcissen.

Het gestommel en gerommel wordt op deze zondagochtend veroorzaakt door de vogels, die af en aan vliegen, al lang bezig met deze nieuwe dag. De grauwe lucht van het buienfront van gisteren is verdreven en de hemel is helder en babyblauw. Ondanks de dunne laag ijs op het platte dak ziet het er uitnodigend uit, nu alweer die belofte van buiten zijn, nieuw groen, lange avonden en dunne kleding. Het zal vast ook lekker ruiken, maar dat wordt binnen nog overstemd door de geur van verse koffie.

Een doffer die op zijn flank wordt beschenen door die eerste zon van vanochtend, slooft zich uit naar een damesduif hoog in de beuk. Na vele rroe-koe-oeoe-koee-ooe's mag hij met zijn onhandige lijf klapperend bovenop haar plaatsnemen, maar het takje is zo slap dat het te ver doorbuigt, en de duif vliegt weg, naar de dakkapel van de achterburen. De doffer blijft teleurgesteld achter, gadegeslagen door een publiek van drie kauwen die zelf te jong zijn om een nest te hebben gehad. Intussen blijft de zon maar schijnen uit de richting Nuenen, alles dat boven onze huizen uitsteekt, krijgt een zachte gouden gloed. Ze is vast begonnen, de lente.

zaterdag 7 februari 2009

Alempue

Als je naar de site surft van de wijn die we vanavond openden - ene 'Alempue' uit Chili - krijg je eerst deze vraag voorgeschoteld: ¿Cumple Usted con la edad legal para beber vino en su país?

Voor de Spanalfebetes staat het er ook in het Engels naast: mag u drinken volgens de wetten in uw land? Gelukkig kan ik daar naar eer en geweten 'ja' op antwoorden en daarom word ik binnengelaten. Ik heb nog niet gekeken wat er gebeurt als je 'nee' antwoordt.

Daarna volgt een lange reeks flashpagina's met beeldende beschrijvingen van neuzen en bijpassende gerechten en familiegeschiedenissen waar Garcia Marquez nog een puntje aan kan zuigen. Wij probeerden de Chardonnay Reserva, die voor een Chard opvallend hartig was. Een beetje streng, maar wel smaakvol. Stilish. Hiervan gaat er geen hele doos komen, maar wél van de Carmenère Reserva, want die deed het nog beter dan zijn non-Reserva-broertje (die als huistuinenkeuken-rood ook nog heel wel door de beugel kon.)

geslacht van verzamelaars

Tja, dat gevoel van NEC-bijna-compleet-te-hebben.

Ik dacht echt en oprecht weer deze volgende ronde van verzamelfrutsels over te kunnen slaan. De totale verzameloorlog brak ergens bij de Flippo al uit, alhoewel andere generaties vast claimen dat Verkade er ook een rol in speelde, of een zekere F. uit T. met zijn crimineel-framboosachtig uiterlijk. Nadat we de wuppies, handpoppen en smurfen redelijk hadden doorstaan en zelfs al schadeloos door vele golven van steeds exotischer gekleurde hamsters zijn gerold, had ik weinig vrees voor de voetballers. Mijn kinderen, dacht ik, hebben niks met voetbal. Makkie dus.

Verkeerd gedacht natuurlijk, want ach ja, je wordt bij elke albert-bestelling overspoeld met veel meer pakjes plaatjes dan je rechtmatig deel, en die ene keer dat ik met een luid zingende Gijs de zelfscan-kassa passeerde, leverde dat ook direct de 12 pakjes plaatjes van de achterligger op. Even leek het erop dat het de kinderen vooral ging om het uit de folietjes bevrijden van al die mannen in korte broeken, maar toen ik de dikke stapel plaatjes op de piano in een envelop wilde duwen voor verzending aan oma, werd me door Elise verzekerd dat alléén de dubbele mochten. Enfin, het eind van het liedje is dat ik een werkelijk rustgevend moment beleef aan het inplakken van De Graafschap tijdens een kop thee. En dat Gijs nu staat te voetballen in de tuin. Helemaal geïnspireerd.

vliegend alter ego

Gijs vindt zichzelf al enkele dagen bij vlagen 'een babyvogel'. Hij claimt dat in bad zijn vleugels nat worden, en zegt voortdurend 'tsjiep'. Als beneden de ontbijttafel wordt gedekt, hoor ik Mark aan Gijs vragen of hij ook even borden neer wil zetten voor de papa- en mamavogel en de grote-zus vogel, waarop Elise verontwaardigd uitroept: "Ik bén geen vogel - ik lúst geen wormen hoor!"

dinsdag 27 januari 2009

optisch schoon

Mijn bril is in bad geweest. Niet onbedoeld, na een aantal lieve brieven van mijn opticien bleek dat ik alweer twee jaar met het ding rondloop en heb ik op hun aandringen toch eens laten meten of ik misschien iets moet veranderen. Bleek niet zo te zijn, en mijn brillen werden geservicet, in een badje gelegd, kregen nieuwe neussteuntjes en zien er weer picobello uit. Het kijkt nét weer even lekkerder, hetzelfde effect als wanneer de glazenwasser is geweest en je dagenlang het gevoel hebt dat alles in huis 1 stopje lichter is. Verfrissend.

maandag 26 januari 2009

my first maths

Elise vertelt dat ze haar fietsslotcode nog weet.

Die bevat drie cijfers. Omdat ik twee cijfers omwissel, komt het gesprek op het aantal mogelijkheden dat je hebt om verschillende combinaties te maken met 3 getallen. Als ze het principe doorheeft, maakt ze ook alle combinaties met 3 letters, en daarna met 3 andere symbolen. De wiskunde is geïntroduceerd.

Inmiddels zijn Mark en Elise samen bezig om uit te rekenen hoeveel combinaties je met 5 verschillende items kunt maken. Het idee dat je een getal ook door een letter of een willekeurig ander symbool kunt vervangen, spreekt haar wel aan. Dat wordt nog wat.

zaterdag 24 januari 2009

semi red light district

Dit jaar werden kerstbomen niet meer huis-aan-huis opgehaald in Eindhoven. In plaats daarvan kon je ze op twee vastgestelde zaterdagen afleveren bij een stuk of 30 dropplaatsen, waarna ze vast collectief versnipperd zouden worden, of iets anders afgrijselijks.
Wij sleepten dus vorig weekend onze al stevig afgetuigde Nordmann richting het Cassandraplein, lieten daarbij een prachtig dik spoor van naaldjes achter en incasseerden vervolgens de beloofde gratis spaarlamp. De spaarlamp was van het eigen merk van deze stad, en gewoon normale fitting 60 Watt, dus tot zover weinig mis, maar wel in de kleur terra. Zoals we tegen elkaar zeiden: die raakten ze zeker aan de straatstenen niet kwijt. Maar enfin, gegeven (s)paar(d)(lamp) etc, dus de lamp ging in de reservelampendoos.
Prompt gaf vandaag dat ene peertje in de bijkeuken de geest, dus ik heb fluks de terra-lamp ingedraaid. Het is een genot om naar te kijken, de voorraadkast ziet eruit alsof je door een soft-focus filter kijkt, door het raam naar de tuin schijnt een soort Wallen-achtige gloed en het lijkt direct 3 graden warmer in de bijkeuken. Met dank aan de kerstbomenversnipperaar.

zingende tomaten

Als ik een stapeltje kooktijdschriften uitzoek (en er slechts 1 oud of oninteressant genoeg bevind om bij het oud papier te mogen, maar dat terzijde), rolt er een pakje folders uit de kast. Afgezien van het afhaalmenu van onze favoriete sushibar en de brag letter van een of andere wijnboer, zie ik een fascinerende full color brochure van het Conservatoire des Tomates. Dat klinkt spannend. Zingende tomaten? Vioolspelende tomaten? Of, nog beter, koperblazende tomaten?

woensdag 21 januari 2009

here's one we've made earlier

Een ouwetje, in september geschoten als 'making of' tijdens een shoot op het circuit van Zandvoort. Nu de echte identiteit van The Stig bekend is, kan deze ook wel in de openbaarheid.

maandag 19 januari 2009

Mr. Ex-Tractie

zondag 18 januari 2009

Mr. Tractie carries on

Inmiddels gelukkig historisch materiaal, maar dit was slechts vorige week.

zaterdag 17 januari 2009

being Dutch

hint of mint

In het restaurant waar we even geleden zaten, stonden flessen van een aanbevolen rode wijn op de tafels. Ik bestudeerde het etiket en besloot onmiddellijk iets anders te bestellen. With a hint of mint kweelde het papiertje. Hoezo, hint-of-mint? In een rode wijn? Nieuwerwetsig marketinggedoe? Zovan:

'Ach, we wilden iets nieuws proberen, iets anders, iets avantgardistisch, dus we hebben een flesje Listerine leeggekiept in het vat waar ook uw fles uit getapt werd.'

Of zoiets als:

'Met al het goede van Sportlife kauwgom, nú in uw favoriete drank. Zonder die milieuonvriendelijke doordrukstrip, gewoon in gerecycled groenglas.'

De finesses van deze marketing zullen wel aan mij voorbij zijn gegaan. Alhoewel, misschien is dit soort experimenteerkul wel de reden dat de Duitsers het Rotwein gingen noemen.

vrijdag 16 januari 2009

visite

We hadden visite die in de bonen was. En omdat-ie de koelcel van Caïro tot aan hier toch niet overleefd had, of op zijn minst in een soort cryo-slaap verkeerde, heb ik 'm maar geen toegang verleend tot de sambal boontjes. Die bleef vegetarisch.

ambachtelijk

Om mijn albert-bestelling te completeren, wil ik een zak chips bestellen. En omdat ik de Kettle-imitatie 'ambachtelijke chips met zwarte peper' best heel okee vind, en ze bovendien aanzienlijk voordeliger zijn, typ ik 'ambachtelijk' in het vakje search. In de veronderstelling dat er een paar soorten chips uit zullen rollen, en wellicht nog een of andere rookworst.

Het resultaat is twee volledige pagina's met ambachtelijke vleeswaren, ambachtelijke worst, ambachtelijke rundvleesslaatjes, ambachtelijke eierkoeken, er zijn zelfs ambachtelijke bamiblokken...
Ergens helemaal onderaan bungelen de ambachtelijke chips.

gelegen

pliediewiediewieppp

- Met Irene?
- Ja goedenmiddag met Jamal van Oxxxxioooooo, ik bel u over besparing op uw energiekosten, komt het gelegen?
- Ehh, nou nee, het komt niet gelegen.
- Mag ik vragen waaróm het niet gelegen komt?

Pardon? Ik was even perplex: vroeg-ie dat nou écht? Ik was zelfs zo verbaasd, dat ik niet eens zei dat het hem geen ene **** aanging, maar serieus inging op de vraag en uitlegde dat ik voor 4 stuiterende kleuters drinken aan het inschenken was (strikt genomen was dat weer niet de volle waarheid, want één van de kleuters stuitert nog niet helemaal zoals we gewend zijn maar zit braaf op zijn stoeltje) en bovendien een met vet Starbucks-accent uitgesproken latte macchiato stond te bereiden.

Tien minuten later: pliediewiediewieppp

Natuurlijk: Jamal van Oxxio. Of het nu dan wél gelegen kwam. Toen pas gezegd wat ik natuurlijk meteen had moeten zeggen: Dat ik in het geheel niet geïnteresseerd was in zijn aanbod thankyouverymuch goedenmiddag.

donderdag 15 januari 2009

lekker

Gijs is nog steeds blij dat hij uit de tractie is. Behalve héél lang zingend in bad zitten, heeft hij nog meer voordelen ontdekt. Bijvoorbeeld: 'dat ik niet meer de hele tijd kruimeltjes onder mijn rug heb.'

Dat zou ik óók heel fijn vinden.

spreekbeurt

Elise moet volgende week een spreekbeurt houden. Ze heeft zelf gekozen voor het onderwerp 'planten', en toen we er gisteren aan zaten te werken, heb ik uitgelegd dat je, als je iets wilt weten, ófwel zelf het antwoord kunt gaan uitzoeken ófwel het aan iemand vragen die er veel verstand van heeft. En dat iemand die veel verstand heeft van planten, een botanist heet, en dat wij toevallig een echte botanist in de familie hebben. Dus Elise heeft Granny gemaild met de vraag hoe dat nou zit, met planten die uit zaden groeien.
Granny heeft een prachtige uitleg teruggestuurd, en Elise is ermee aan het werk. Ze leest over papaverzaden, die wel 50 jaar in de grond kunnen zitten en daarna ontkiemen. Mark zegt 'als ik 50 jaar in de grond zit, dan leef ik niet meer.' Dat moeten we maar niet doen. 'Nee,' zegt Elise, 'dan moet mama weer opnieuw gaan trouwen!'

Slecht idee inderdaad.

woensdag 14 januari 2009

revalidatiecentrum Orpheus

Plotseling weet je waarom vloeren in revalidatiecentra heel schoon worden gehouden. Gijs schuift op zijn buik ('kijk mama, ik ben een slang!'), daarna op handen en knieën door de kamer, en neemt in het voorbijgaan een dikke laag stof, zand van de oprit en kattenharen mee. Af en toe trekt hij zich met veel verve op aan een kruk of de bank, of hijst zich op zijn stoeltje naast de witte tafel om te knutselen. Onder luid gezucht en gehijg, want het is natuurlijk erg vermoeiend om al die spieren na 4 weken weer in beweging te krijgen. Na een uur schuiven, kruipen, hijsen en wankelen is zijn batterij leeg. 'Ik ga even op de bank hoor mama!' kondigt hij aan. En blijft een vol uur zitten.

innovatie

Elise mocht na de Kerstvakantie een vulpen mee naar school nemen. Om in het schrijfschrift te gaan schrijven. Dat wilde ze natuurlijk wel, dus ik had zaterdag de bestelling opgenomen ('een roze graag, en als die er niet is, een paarse') en kocht in de eerste de beste kantoorboekhandel een roze vulpen met bloemmotiefje. Helemaal naar Elises smaak en paste ook zo leuk bij haar roze etui en haar roze vulpotlood.
Nou blijkt de nederige vulpen ook ten prooi te zijn gevallen aan innovatiedrang. Gewoon een inktpatroon induwen of indraaien is verleden tijd. Hippe vulpennen hebben een soort onderzeëer-achtige klep die schuin opzij draait, waarna je de inktpatroon in een metalen houdertje dient te plaatsen (met de plus-pool in de aangegeven richting) en het geheel weer terug te klappen.
Afgezien van de onpraktische kanten van dit systeem (moeilijk voor 6-jarige vingers, hoe fijnmotorisch-begaafd ze ook zijn, en de klep gaat op ongewenste momenten óók open, bijvoorbeeld als je gewoon de dop eraf wilt halen) vraag ik me vooral af waarom iets heerlijk eenvoudigs als een vulpen-systeem zo nodig geïnnoveerd moet worden. Kartelvorming van de fabrikanten, misschien?

dinsdag 13 januari 2009

triumphans

Gijs is uit tractie. De tractietaxi bracht ons naar het ziekenhuis, de foto's werden gemaakt en de arts kwam, zag en bevestigde wat de gipsverbandmeesters al voorspelden: hij mocht eruit. Ramvast, aldus gipsverbandmeester P. Mooi! aldus arts.

Gijs werd uitgepeld, kreeg een gewone broek aan, werd gewoon uit bed getild en kon gewoon in zijn autostoeltje, waar hij prinsheerlijk naar buiten zat te koekeloeren. Zijn gezonde been is een luciferhoutje, zijn gebroken been is iets dikker door de botdelen die iets naast elkaar groeien. Beide knietjes staan nog in de tractie-stand, en hij durft ze nog niet goed te strekken.

In het ziekenhuis deed hij, nog in zijn bed, een heldhaftige Bambi-achtige poging om zich op te hijsen aan de tractie. Daarna wilde hij vooral zitten en gedragen worden door ons. Allemaal goed, hij hoeft nog even niets, hij mag zelf bepalen hoe hij de komende dagen beweegt. Fysiotherapie is niet nodig in dit stadium, hij kan zelf aanvoelen hoeveel zijn been aankan. Op dit moment is dat nog niet zoveel: iets te enthousiast op de bank schuiven, leidde ertoe dat hij ervanaf kletterde, op zijn knietjes. Gelukkig zit zijn bot dus... ramvast.

Tijdens het eten stond hij een paar keer wankelend op van zijn stoel, voeten op het tripptrapp plankje, handen vastgeklemd aan de tafelrand. Na een paar seconden zakte hij weer terug op zijn plaats, maar toch, tijdens die paar seconden hoorde ik, heel zacht maar zeker, Armageddon-achtige triomfantelijke Hollywoodmuziek met veel koperblazers ergens uit onzichtbare speakers stromen.

de-mama-van

In Gijs' klas zit nog een Gijs, en nog wel een waarvan de achternaam óók met een P begint. Daarom heten beide Gijzen in de klas hun volle naam. Alle kinderen uit groep 1/2b kennen Gijs dus als Gijs Peletier. En als moeder ben je natuurlijk direct 'de-mama-van', op die leeftijd. Dus zo kwam het dat ik vandaag op het schoolplein op Elise stond te wachten, en er een kleuter in een geel jasje langsstoof, die in het voorbijgaan riep:
"Hoooohoiijjj, de-mama-van-Gijs-Peletier"

Ook al had hij Gijs Peletier himself al weken niet mogen aanschouwen.

weer

Zo ken ik het weer. Het weer, dus.
Na weken van dikke lagen sneeuw, een dichtgevroren Karpendonkse Plas, een half uur krabben op de autoruit waarbij alles meteen weer vastvroor en temperaturen tot wel 15 graden onder nul, is het vandaag weer gewoon: weer. 5,4 graden en toen ik de school uitliep, miezerde het ouderwets. Regen. Dát was even geleden. Nu de vele centimeters sneeuw weggesmolten zijn binnen 24 uur, zie je wat daaronder lag. Het is bijna een archeologische ontdekking, want zó lang lag die sneeuwdeken er dus al: tientallen stukjes vuurwerkrestant, hier en daar dennenaalden, en heel erg fraai geconserveerde hondendrollen.
De vorige keer dat Gijs op en neer ging naar het ziekenhuis in de tractietaxi was nog voor de jaarwisseling, en hij lag met zijn rode vikingmuts op in bed onder álle fleecedekens die we konden vinden. Vandaag gaan we weer op en neer, en het is zeker 10 graden warmer dan de vorige keer. Nog steeds gaat er een stapel fleecedekens mee, en natuurlijk de andere noodzakelijkheden, zoals Aap. Maar ook een normale broek en een normale onderbroek, want de kans is er dat Gijs uit de tractie mag. In dat geval gaat hier vanavond de champagne open. Wat voor weer het ook mag worden, dan is het feest.

zondag 11 januari 2009

fun with fyn

-"Maar wat ís het?"
-"Nou gewoon, wij hebben Schiermonnikoog en Terschelling en zij hebben Fyn."
-"Oh."

sneeuwverlegen

Wij voeren natuurlijk ook onze achtertuin bij, dus ik deed de deur open om wat ontbijtrestanten vanaf de bordjes met een gespierde bovenhandse worp op het witgekleurde grasveld te mikken.
Toby kwam naast me staan en stak zijn neus de kou in.
'Wil je naar buiten, poes?'
Nee, dat wilde poes niet. Toch maar niet.
Gijs wist waarom:
'Poes is een beetje verlegen voor de sneeuw.'

zaterdag 10 januari 2009

ha-ha-hades

We waren al fan van Hennie en natuurlijk ook al sinds jaar en dag fan van Frank. Frank is koel, Frank schopt kont, Frank for president. De kinderopera's van Frank Groothof zijn niet te versmaden, en volgens mij had ik al 10 cd's van hem - van Idomeneo tot Carmen - maar afgelopen week drong een klein trailer-schijfje ons huishouden binnen met Nieuwe Frank-werken. Ik was meteen bij de eerste keer verslingerd aan de prachtige, grappige nummers, en vrees dat ik toch weer MEER Frank-media in huis zal moeten gaan halen. Het kan niet anders, want wie verzint het prachtige rest-van-de-dag-in-je-hoofd-klevende-salsa-nummer over de onderwereld, in het verhaal van Orpheus...

'Goeiemorgen, beste dode,
weet je dat je in de Hades bent,
Ha-ha-ha-des,
Die heerlijke Hades'

(''s zomers duik je er zo de Styx in, daar liggen dan ook veel lekkere chicks in...')

Onweerstaanbaar.

ka-potverdikke

Ik wist niet dat het kon, maar ik had het kunnen weten. De illustere sneldichtster EEdePesmee zei het al, in een pimpelpaars verleden:

'Alles kan kapot
en de wc-deur kan op slot.'

Mijn trouwe Mac heeft gisteren de geest gegeven. Na 10 maanden intensief gebruik crashten collectief alle programma's, zei hij '...tik...', en daarna niets mee. Opstarten leidde alleen tot een egaal grijs scherm en schrapende schrrrieksj geluiden uit zijn titanium binnenste. Hij is dus naar de Mac-doc and will be dearly missed. Het zal net zo zijn als de rode kater van Jan, Jans en de kinderen, die zich bezorgd afvraagt of hij misschien omgewisseld werd bij de dierenarts.

donderdag 8 januari 2009

chemical waste

Eigenlijk waren de bieten bestemd voor carpaccio. Bietencarpaccio ziet er fraai uit, dus dat moest ik proberen. Maar ze bleken in voorgekookte vorm niet zo lang houdbaar als ik had gehoopt, dus besloot ik vandaag maar tot iets anders. Risotto met bietjes. Met sjalotten, goede olijfolie, citroen en zwarte peper, en wat parmezaanschaafsel natuurlijk. De interessante roze kleur maakte het echter tot een soort smurfen-op-xtc-ervaring. Het zag eruit als risotto (ok, de Disneyprinsessenvariant), het rook naar risotto, het had de textuur van risotto en het smaakte naar best-heel-lekkere risotto.

Toch konden we het niet onderdrukken, tegen de tijd dat we aan de tweede portie waren. "Jij nog een schepje chemical waste?"

woensdag 7 januari 2009

wij vs. kauw

Vanochtend had Gijs zijn best gedaan op een mooie pindaketting voor de hongerige vogels. Ook had ik wat vetbollen hier en daar aan haakjes bevestigd. Tot mijn verbazing zag ik nog geen half uur later dat een van de bollen al eraf was. Op de grond zaten, tot hun vleugels in de zachte sneeuw gezakt, een paar kauwen te kauwen op het bolletje dat ze eraf hadden weten te slopen.

Maar de slopers gaan verder. Nu zit er steeds één op het takje van de catalpa waar de pindaketting aan hangt. De anderen wachten ongeduldig toekijkend af, op de schutting en het schuurdak. De kauw die aan de beurt is, hijst met snavel en één poot het touwtje op, tot hij bij een pinda aankomt. Daarna is het een kwestie van goed vastklemmen met een klauw op de tak, en hakken maar. Zo zijn we natuurlijk wel snel van het eten af.

Omdat ik eigenlijk hoopte op een leuke kluwen pimpel-en-kool die met beschaafde hapjes van ons knutseltje zouden genieten, en omdat die kauwen ook hun magen wel kunnen vullen met de restanten appel en brood op het schuurdak, heb ik nu 1 kant losgeknipt, zodat de ketting loodrecht naar beneden hangt. Benieuwd wat onze hang-vogels dáárop gaan verzinnen. Op zich verdienen prachtige ideëen uit zulke minuscule hersenpannetjes natuurlijk een soort Darwin-award, maar we hoeven het ook weer niet té makkelijk te maken.

zaterdag 3 januari 2009

lekker eet-jaar

Het moet in elk geval een Lekker Eet-Jaar worden.

Met veel goed eten.
Met lekker weinig vlees, en if any, op zijn minst scharrel/bio.
Met nog meer uit eigen keuken, lokaal gekweekt, zelfgemaakt en extra lekker.
Met extra veel experimenten.
Met geen slechte wijnen meer.

Dat laatste werd alvast voorafgegaan door een bezoekje aan de Hanos op Oudjaarsdag. Alvast wat wijnen ter-test gekocht. Het doosje Talus Zinfandel van de vorige keer gaat rap op, en ik zoek nog wat lekkere kandidaten in de categorie-rood. Er lag ondermeer een 'Carignan' - een druif die je weinig ziet op etiketten maar die in veel Rioja's en Cotes-du-Roussilon blijkt te zitten. Hij valt niet tegen. Dikke wijn met vanille, heel ondoorzichtig rood. Er liggen nog wat Carmenères te wachten.

De Carignan gaat vandaag een cannelloni met ricottavulling begeleiden. De meeste recepten vragen om spinazie en pijnboompitten, maar spinazie hadden we gisteren al en de pijnboompitten waren net op. Dus werd het ricotta met citroen, olijven, verse groene kruiden en knoflook. Wat gehakte ui en bleekselder voor de knapperige component erdoor, veel versgemalen peper en grove parmezaan voor het zout, en de rolletjes pasta konden gevuld worden. Domweg passato eroverheen gekieperd, en nu staan ze te bakken.

De oven rook nog wat naar de appeltaart van vanmiddag. Dat was een gesloten pie, met piebird. Korstdeeg vullen met stukjes appel, blanke en donkere rozijnen geweekt in cognac, stukjes abrikoos, citroenschil en ras el hanout. Het korstdeeg was al gesuikerd, dus de vulling niet.

donderdag 1 januari 2009

Happy 2009