zondag 15 augustus 2010

het systeem en ik

Hoewel ik tamelijk tevreden ben met de mogelijkheid om de komende dagen op zijn minst een vorm van internet te hebben door middel van de USB stick met mobiel internet van t-Mobile, zitten er toch ook wel weer wat bloeddrukverhogende aspecten aan. Hoe kan het ook anders, zou je zeggen, tenslotte moeten mobiele operators er wel wat voor doen om op de eerste plaats te blijven van 'meest klantonvriendelijke bedrijfstak met de meest ondoorzichtinge aanbiedingen en prijsstelsels', anders worden ze ingehaald door de energiebedrijven en de luchtvaartmaatschappijen.

Enfin, t-Mobile dus. 'Mijn' operator in NL en, hier in de UK met naar ik moet toegeven, tamelijk deskundig personeel. In de winkel in Stall Street althans. Ze verkochten ons tijdelijk en inplugbaar internet. Dat werkt redelijk goed. Daarstraks wilde ik eens rondkijken bij de webslijter Oddbins. Dat mag niet van t-Mobile. Want misschien heb ik nog niet de Legal Drinking Age voor dit land bereikt. Dat ik die al ruim 15 jaar voorbij ben, kan t-Mobile natuurlijk best weten, aangezien ik voor de stick heb betaald met een credit card, maar voor alle zekerheid doen ze even of ze dat niet hebben gemerkt. Als een ware beschermengel werpt zich een t-Mobile pagina tussen mij en de slijterij. Ik mag er pas in als ik door een hoepeltje naar keuze ben gesprongen.

De hoepeltjes zijn als volgt gedefinieerd:
  • To access interactive websites such as Youtube and social networking sites such as Twitter, text MODERATE to 879. To prevent children from accessing these sites text STRICT to 879.
  • Call 1818 and provide your credit card details.
  • Visit My T-Mobile (click here to login) and Remove Content Lock under the 'My Phone' menu.
  • Bring in your proof of age at any T-Mobile store.)
Aan het eerste statement heb je niks: MODERATE is wat we al hebben, nog strikter hoeft natuurlijk niet en de code voor "geef alles vrij, kom maar door met die sex, drugs, rock & roll" staat er niet tussen. Het tweede statement biedt ook geen hulp. Ik heb namelijk geen UK telefoon, al helemaal geen t-Mobile telefoon dus hoe zou ik 1818 kunnen bellen, om een nummer door te geven dat ook gewoon bij mijn betalingsinformatie staat? De laatste optie is knap stom, als je bedenkt dat je juist NIET de stad in wilde maar online iets kopen.

Dus, bleef over: registreren op de t-Mobile site. Hoewel dat nou niet echt mijn voorkeur had, heb ik dat toch maar geprobeerd. Dat viel nog niet mee. Het begon al met zo'n interface die pas als je ALLE velden hebt ingevuld, vertelt dat je veld 1 of 2 fout had en je vervolgens opnieuw laat beginnen. Na-nana-naaaa-naaa (hoor je zachtjes uit de USB poort schallen). Oneindig gebruikersonvriendelijke dingen zoals: wel eisen stellen aan de passwordlengte, maar alleen cijfers en letters toestaan. Of: pas helemaal aan het einde vertellen dat de username already taken is. Echt stompzinnig vond ik deze: security question, please enter your mother's maiden name. Niet vanwege de vraag, maar omdat er in het antwoord geen spatie voor mag komen. Duhuh. Natuurlijk, zal je altijd zien, heeft mijn mother's maiden name wél een spatie. Dat zal dan wel de t-Mobile-Murphy-factor zijn ofzo.

Nadat ik mij met nogal wat moeite door het registratieformulier had geworsteld, kwam ik dan eindelijk bij het 'MyPhone' menu-item. Nu zou ik dan toch op zijn minst kunnen kijken of Oddbins misschien een smakelijke Viognier in het assortiment heeft. Not.

Het is natuurlijk voorspelbaar, maar MyPhone heeft alleen Content Unlock instructies voor... telefoons. Niet voor stickies.

Toen ik zonder resultaat de FAQs en andere helppagina's had doorgeakkerd, viel mijn oog op een popup-windowtje. "Chat with a real person!" riep het windowtje. Dat sprak me wel aan. Ik kon kiezen: 'buy new t-Mobile product' of 'existing product'. Dat laatste natuurlijk, kopen hoefde niet meer. Mooi niet dat ik een echt mens kreeg, het bleef bij een rijtje mogelijke vragen waar de mijne niet tussen stond. Maar omdat ik niet voor een gat te vangen ben, koos ik de andere optie. Dat leidde tot dit interessante gesprek:

Thank you for choosing T-Mobile. A T-Mobile Sales Adviser will be with you shortly.
You are now connected with Agnes.

irene: hi Agnes, why can I only chat to a real person if I want a new account? I have a question about a
product I already purchased
irene: but that was not an option
Agnes: Hi there, my name is Agnes. I am part of the dedicated T-Mobile Online Sales Team. How can I
help you with your new order?
Agnes: Hi Irene
irene: I purchased a Mobile stick and am trying to remove the content lock
irene: but this seems quite hard :)
Agnes: For the this query you will have to call customer care for the same as I do not have access from
my system.
irene: too bad. Thanks anyway

En dat was dan dat. Zonde van de tijd - er liggen drie nieuwe boeken te wachten. Ik ga gauw Alain de Botton aanbreken.

nee/ja/ja!

In Nederland ben ik enorm tevreden met onze nee-nee sticker op elke brievenbus. Ook heb ik me zodra dat kon, aangemeld bij alle rot-op-bel-mij-niet registers en zo word ik nog maar heel zelden ongewenst gestoord door commerciële aanbiedingen van welke aard dan ook.

Hier in de UK werkt dat totaal anders. Zodra onze nieuwe telefoonlijn was aangesloten, rinkelde het ding. Dezelfde dag nog. Dat bleken geautomatiseerde verkoopcomputers te zijn. Net als in Canada bellen hier geen laagopgeleide callcenter-m/v's maar voice computers. VRS is niet eens het goede woord, want van antwoorden is geen sprake. Ze bellen jou gewoon op, of je dat nou wilt of niet. En het is nog op je woorden letten ook, want een yes zou zomaar opgenomen kunnen worden en beschouwd als een bevestiging van aankoop van een uitvaartverzekering of een verzoek om hypotheekadvies. Aangezien we de lijn nét hebben, weet nog niemand anders het nummer (zelfs ikzelf weet het nog niet), dus elke beller is gegarandeerd ongewenst.

Wat ik wél zou willen ontvangen, is lokale reclamemeuk. Ik vind het prima om de eerste weken in een nieuwe woonplaats op de hoogte te raken van de lokale middenstand. Maar floddertjes-en-aanbiedingboekjes, die heb ik nog niet gezien. Ofwel ze worden niet huis-aan-huis verspreid (wat een verlicht idee!) en men plukt ze alleen uit een bakje bij de betreffende winkel, of de bezorgers hebben ons minuscule brievenbusje nog niet gevonden, of ze vinden dit achterafstraatje niet de moeite.

Lokale sufferdjes bestaan eigenlijk niet, er is 1 betaalde, vrij serieuze, lokale weekkrant, die elke donderdag voor 70p in alle winkels ligt. De Bath Chronicle is een belangrijke bron van informatie, met uitgebreide discussies over het al dan niet volledig bus-en-taxivrij maken van Pulteney Bridge, de killer gulls die de hele stad om 4 uur 's ochtends wakker krijsen en de schrik van elke vuilniszak zijn en natuurlijk alle lokale weetjes en praatjes over scholen, charities en sportclubs. Nodeloos te zeggen dat we die elke week uitspellen.

En dan is er natuurlijk nog een heel belangrijke manier om je in te bedden in het lokale commerciële leven, één die je in Nederland het liefst vermijdt of, indien dat niet mogelijk is, tenminste saboteert. Dat zijn de customer loyalty cards, de bonussystemen, de klantbinders, de kaarten die ALLES van je willen weten om je vervolgens te bespringen met 'geselecteerde aanbiedingen' op basis van je koopgedrag. Natúúrlijk neem ik ze allemaal. Natuurlijk heb ik inmiddels een nectar card (Sainsbury's en Homebase), een Costa Coffee card, een Boots klantenpasje en de Waterstones card moet er maar zo snel mogelijk bij komen. Mijn adres hier mogen ze gerust hebben, over een paar maanden merk ik niks meer van die spam en intussen geniet ik van eindeloze stromen speciaal geselecteerd voordeel. Laten liggen is duurder.