zaterdag 14 juni 2008

ontstippeling

Gijs raakt weer langzaam ontstippeld. Hij gedraagt zich al weer twee dagen volstrekt normaal als een bijna-4-jarige, lijkt ook eigenlijk geen last te hebben van jeuk of extreme hoeveelheden pokken.
Als dit het was, zijn we er weer mooi vanaf. Zou Cruyff zeggen.

*pling*

En: natuurlijk sliepen ze niet uit.
Natuurlijk waren ze voor 7 uur wakker.
Die kinderen hebben namelijk een ingebakken systeempje dat vooral op vrije dagen in werking treedt - en des ochtends om half 7 zegt: 'PLING! - tijd om tv te kijken!'

opblijven

Vroeger lang geleden...

...vond ik 'opblijven tot je vanzelf in slaap viel' het mooiste wat er was. En of dat nou om half 9 of om 11 uur was, aan het wapenfeit dat je was opgebleven-tot-je-niet-meer-kon had je al voldoende. Gisteren was de eerste keer voor Gijs en Elise. Al tijdens Roemenië - Italië bekeken ze geïnteresseerd het spelletje op het scherm. Tijdens de voorbeschouwing becommentarieerde Elise als een mini-uitvoering-bondscoach alles wat besproken werd. Gijs had meer interesse in zijn houten meccano. Was nog wel bereid mee te brullen met 'Alllllle wellllpies hellllpennnnn!'
Beide konden niet wachten tot er eindelijk weer eens iemand een biertje uit het tapvaatje wilde. Gijs had binnen een halve minuut de werking van dit formidabele stuk consumententechniek doorgrond ('en dan moet je daar drukken en dan gaat het zo wieieieieieie-ieieieieie hierdoorheen...'), Elise kan zich meten met de barista-vaardigheden van haar broer. Bij de eerste goal van Kuyt werd natuurlijk volop meegejuicht. Daarna hielden ze het vooral vol op de verwachte hapjes-in-de-rust. Elise werkte nog even een indrukwekkend aantal gehaktballetjes naar binnen en in de 55e minuut was de wedstrijd voor beide dan toch echt over. Over de doelpunten die nog volgden, hoeven ze maandag op het schoolplein toch niet uitgebreid op te scheppen: heel-laat-opblijven-tot-je-niet-meer-kunt is genoeg.