donkerblauw zal het zijn

Daar is-ie dan, vandaag eindelijk in de groene bus: de bevestigingsbrief van de plaatsingsinstantie die alle schoolplaatsingen voor alle state schools van Bath en omstreken doet. Gijs en Elise worden komend schooljaar leerlingen van St. Andrews CofE Primary school. Twee plaatsen op dezelfde school krijgen was nog best spannend, en het is wel een opluchting dat het dan toch gelukt is.

Donkerblauw is de kleur. De kleur van de sweaters en de vestjes en de tassen en de uniform-ruitjesjurkjes van de meisjes. Met hagelwitte polootjes en vast wel een door Gijs zo hevig verlangde das.

Eupen Afrika-journaal fancy fair editie

Eupen Afrikajournaal week 4

Eupen Afrika-journaal nr 3

nieuws

Gijs is tegenwoordig into het nieuws. Gisteren liepen we naar huis toen hij opeens zei: "Mama, die weg bij ons vóór he, die is wel erg druk. Máár, daar gaat de gemeente wat aan doen, heb ik gehoord."

Ik was nog maar net van de verbazing bekomen (dit had hij naar eigen zeggen 'op de radio gehoord') toen hij er nog eens fijntjes overheen ging met: 'Die boten bij Gaza, die hebben ze tegengehouden omdat ze bang waren dat er wapens tussen het eten zouden zitten.'

Dat laatste komt omdat hij een paar dagen eerder mijn uitleg aan Elise over een krantenfoto op de voorpagina van NRC had aangehoord. Elise wilde vooral weten waarom er 'STOP GAZA BLOCKADE' stond, en niet 'STOP GAZA BLOKKADE'. Gijs heeft de achtergronden bij het nieuws opgeslagen.

Tijd voor het Jeugdjournaal, geloof ik.

bizar

Heel soms als je echt even niks anders te doen hebt, ga je de krant uitspellen. Dan beperk je je niet tot het nieuws maar lees je ook, ik noem maar een dwarsstraat, de 'gezocht/gevonden' rubriek. Deze vond ik verbijsterend:

"Gevonden, in de Aldi in xyz. Trouwring met datuminscriptie dd-mm-yyyy en naam."

...maar, en nu komt het, de advertentie ging verder, alsof het vinden van een trouwring al niet bijzonder genoeg is:

"...tevens gevonden door mijn echtgenoot, in de Aldi in abc: trouwring met datuminscriptie dd-mm-yyyy."

En nee, het waren niet dezelfde data.

Dat is toch bi-zar? Niet alleen het onmetelijke toeval van die trouwringen, beide in de Aldi, maar zou dit echtpaar werkelijk dagelijks tussen de diepvrieskippen en de vijfliterpakken goedkope halfzoete witte wijn staan graaien op zoek naar verloren gewaande trouwringen?

De wereld is een wild and wondrous place, dat blijkt maar weer.

een beetje lekker zagen met m'n zaag

Gijs heeft zich ontpopt als klusser. Elk vrij moment rent hij naar de schuur, hij staat er zelfs eerder voor op om na het ontbijt nog even aan een van zijn vele projecten te kunnen werken. Nadat hij bij De Ontdekfabriek een paar dozijn scheepskisten had bestudeerd, heeft hij een bouwtekening gemaakt met boven-, onder-, voor-, achter- en twee zijaanzichten, een lijstje van gereedschap en materialen en daarna is hij aan de slag gegaan met zijn Kist. Kist werd inelkaar geschroefd met een beetje hulp van Mark en opa Bert en gaat sindsdien overal mee naartoe, behalve in bad. Kist mocht zelfs mee het Kanaal over, en Kist slaapt elke nacht in bed als het aan Gijs ligt.

Nadat hij een 'standaard met wieltjes' had gemaakt voor Kist, is hij nu bezig met een vlot. Uit de schuur komt tevreden geneurie, driftig gehamer en af en toe zaaggeluiden. Gijs kan zich uren vermaken zo. Hij doet een beetje denken aan de prachtige Bob-de-Bouwer versie van Mambo nr5. De Nederlandse versie daarvan heeft teksten als:

"Een beetje lekker zagen met mijn zaag.
Een beetje lekker klussen doe ik graag.
Een beetje lekker boren met mijn boor.
Als ik niet kan klussen, sla ik door..."

Helaas is die nergens te vinden op het web. Dit is de Engelse, equally brilliant:

Jip en Janneke

Bij wijze van tussendoortje (vlgs. Voedingscentrum 'lichte snack') filmde ik tussen al het Afrikamateriaal en een huwelijksreportage ook nog de voorstelling van de kleutergroepen. De meester-en-juffenverjaardag van de groepen 1 en 2: Jip en Janneke. Ondanks dat ik álles van Annie M.G. liever heb dan de kwezelige jaren-50-stukjes over die zwart-witte silhouetjes, was het toch leuk. Zelfs met de meerderheid van neuspeuterkleuters en op-stoeltjes-staande-mini-PSV-hooligans eruit geknipt.

Eupen Afrikajournaal week 2

Eupen Afrikajournaal week 1

Afrikamaand

Vandaag startte de Afrikamaand op school. Mijn bijdrage bestaat dit keer niet uit het opbouwen van fancy fair kraampjes of het bakken van 250 appelflappen, maar uit een reeks video's. De eerste twee zijn bedoeld om de kinderen uit te leggen wat we gaan doen en waarvoor.

miep speak

We hebben weer volop genoten van het fop-Engels van Routemiep. Inmiddels begint Elise ook aardig door te krijgen wat er schort aan haar uitspraak. Als we in Dover Snargate Street op rijden, door Miep in strak polderEngels verknauwd tot 'SnargaatuhStreet' moet ze al lachen. 'Straight? Het is street!'

Onze favoriete straat in Bath vanuit Miep-oogpunt - Pines Way genaamd - zijn we ditmaal niet miepend gepasseerd, in ieder geval niet met de kinderen. Maar deze moesten we ook uitleggen. Onderweg terug naar Dover, komend van de M4 vlak na het van elke charme verstoken dorpsnaampje Bagshot doet Miep de volgende onweerstaanbare uitspraak. 'Na 800 meter linksaf. Rijd dan op kubieke meter tot afrit 16.'

"Rijd dan op kubieke meter tot afrit 16"?

Okee.
Daar moesten we echt even over nadenken. Zei ze dat nou echt? Rijd dan op kubieke meter tot afrit 16? Ja. Dat zei ze echt. En ze bedoelde: neem de M3. Tot afrit 16.

you shop, we drop

Elise heeft het Engelse equivalent van Albert ontdekt. Dat is Tesco, die met kleine blauwe wagentjes door het land crosst, met de volgende prachtvolle tagline 'you shop, we drop'. Mooie gelegenheid om het principe 'shop till you drop' eens uit te leggen.

op de achterbank

Het is best Leuk Bedacht van ouders, dat je rond zessen de boot kunt nemen en dat je kinderen dan vanzelf in slaap vallen op de achterbank in die laatste drie uur van de reis, maar zo werkt het niet. Dat hadden we kunnen weten. Eerst moest nog uitgebreid commentaar worden geleverd op de omgeving ('Heej, hier worden dingen gemaakt, want hier zijn allemaal rare fabrieken...' - in het Arcelor themapark vlak achter Calais), daarna ging de zon bloedrood en indrukwekkend onder, en tussendoor werd nog een langdurige discussie gevoerd over wat er nou wel of niet buiten de ruimte was en wat er zou gebeuren als je daar met een raket heen kon vliegen ('Maar dat kan niet, want dat duurt duizenden en duizenden jaren.')

Elise denkt dat het dan eerst allemaal wit wordt en heel licht en dat je dan in een hele diepe put valt net zoals we zojuist gezien hebben in Dover Castle. Gijs wil weten wat er dan op de bodem van die put is. Een zwart gat misschien? En wat er gebeurt als een raket bij een zwart gat komt, en wat er zou gebeuren als er een zwart gat bij de aarde was, en, en, en.

En zo is het half 10 voordat de snaveltjes gesloten worden en wij voorin de noodvoorraad chocola kunnen aanspreken zonder commentaar van de achterbank.

Mannekensvere

Wat we natuurlijk Niet Zo Leuk vinden, is dat de brandstof in het algemeen in de UK een stuk duurder is dan op het vasteland, maar pas echt irritant is dat de diesel duurder is dan de euro loodvrij. Dat wordt Sains bonnetjes verzamelen, die bij elke £50 aan boodschappen een voucher leveren voor 5p korting-per-liter. Dat compenseert nog niet helemaal voor het feit dat respectievelijk €1,22 en £1,22 wel een erg groot verschil is, maar laten we het er maar op houden dat de blueberries dan weer opvallend goedkoop zijn, omdat ze door de Waitrose als essential dailies zijn aangemerkt.

En dan zullen we maar vaak tanken in dat ene naargeestige Schnellwegtankstelle dat je als eerste tegenkomt als je van de boot af bent. Kilometers Frankrijk met niks, daarna kilometers België met niks en dan doemt ergens een bordje op van een Texaco dat om razendsnelle reactie vraagt, want de uitvoegstrook is niet groter dan de helft van de Orpheuslaan.

We mogen allang blij zijn dat we geen LPG meer rijden, dat is helemaal slecht te krijgen in Engeland.

kijken naar de buitenwereld

De UK is niet alleen een eiland in geografische zin, ook voor het nieuws is het er soms, net als in de US of Frankrijk, zoeken naar het buitenlands nieuws. Natuurlijk wordt er wel verslag gedaan van het wereldnieuws, maar het is eerst waden door een dikke zee van krantenpagina's met nationale en regionale berichtgeving. Het is nog niet zo erg als in de US, waar in diverse kranten wordt gedaan alsof de rest van de wereld niet bestáát, behalve als er een terroristische dreiging vanuit gaat.

Toch beheersen het hung parliament, de WouterBosMove van Gordon Brown en de besprekingen van de kleding van de first en second ladies de krantenpagina's. Zelfs op het BBC radionieuws wordt gezegd dat het toch wel opmerkelijk is dat de Libische vliegtuigcrash pas op pagina 16 van de gemiddelde krant voorkomt. Het hele intens verdrietige verhaal over het jongetje Ruben, dat door de Telegraaf op schandalige en schofterige wijze wordt misbruikt onder het mom van nieuwsgaring, en het hele land dat daar (terecht) over valt, is hier een naamloze eenmaal genoemde Dutch 9-year-old boy. En dat laatste is misschien maar beter ook zo, omwille van dat kind dat nu verder moet, bij voorkeur zonder de inmenging van de roddelpers en respectloze nepjournalistiek.

small talk

Ik koop een volslagen belachelijke hoeveelheid Black&Decker chocolade. Die geen Black&Decker heet in werkelijkheid (maar Green&Black's) en die in Nederland heus ook wel te koop is (maar slechts in een paar van de minstens 14 varianten die hier in het schap liggen). De Waitrose heeft toevallig een weekaanbieding, vandaar. Nu Met Gratis en meer van dat - daar hou ik van en daar bied ik niet graag weerstand aan. Ook al ben ik helemaal niet zo'n chocolade-eter.

De grootste stapel zijn repen van de Dark Cherry variant. Met die zure geconfijte kersjes erin. En natuurlijk wat Maya Gold, en wat Ginger. Maar ik besluit ook tot aanschaf over te gaan van een stapeltje Mint. Met zachte glazuurverpletterende fondantvulling.

Als ik bij de kassa kom, begint de caissière een heel verhaal. Dat de Mints haar favoriet zijn momenteel, en hoe haar moeder steeds chocola meeneemt maar na 28 jaar nog steeds niet snapt dat zij ook een chocoladeliefhebber is, en dat haar vriend nu steeds de chocolade krijgt, en dat ze misschien maar eens een verlanglijstje moet maken waar niets anders op staat dan chocolade, en oh, had ik de Maya variant al eerder geprobeerd, en, en, en. Ik kan me ternauwernood van haar losrukken omdat er een lieve granny achter me in de rij staat, die het stokje graag overneemt.

Nu, Black & Decker. Met gratis small talk aan de kassa.

ofsted

Voor de vakantie heeft Mark uitgebreid getelefoneerd met Charon. Dat klinkt naar de veerman naar De Andere Zijde maar is in werkelijkheid gewoon een public servant van wie de ouders niet konden spellen, vermoedelijk. Zij is de contactpersoon van de plaatsingsinstantie voor alle 35 staatsscholen in Bath en omstreken.

Vrijwel alle scholen zijn vol, vooral omdat wij voor twee kinderen tegelijk plaatsen nodig hebben. Ze noemde drie scholen die nog wel plaats hebben. Twee daarvan zijn opmerkelijk genoeg de enige twee openbare (als in: niet-met-religieuze-signatuur) scholen in de hele omgeving. Die zijn niet in, kennelijk. Een van de drie hadden we in maart al bezocht, een deze vakantie. Wij durven aan beide onze kinderen wel toe te vertrouwen, ondanks de soms deplorabele Ofsted reports. Voor een deel zal het toch wel op de kwaliteit van onze home schooling aankomen.

Gelukkig hoeven we ze er geen 10 jaar naar toe te laten gaan, om er vervolgens achter te komen dat ze niet meer welkom zijn op universiteit x.

proberen

Gijs staat in de gigantische Vicky Park Playground op een speeltoestel dat aan weerszijden hijsconstructies heeft om zand van de ene naar de andere kant te verplaatsen. Er staat een terughoudend Britje naast hem, dat ook wel een poging wil doen, maar Gijs zet zich in zijn volle breedte voor het emmertje.
Ik roep dat het wel aardig is om samen te doen met andere kinderen. Gijs kijkt woest naar mij. "Maar híj wil ze steeds leeggooien! En IK wil ze vol maken!"
"Misschien moet je daar even over praten?"
"Dat kan ik niet!"
"Gewoon proberen Gijs!"

Gijs kijkt me aan met zijn meest minachtende blik.
"Maar mama! Ik praat geeneens Engels... of... of BATHS!"

lucy

Ik sta met Elise in de Waterstones. Ze heeft een hele toren ontdekt met 'Fairy' boekjes, het soort pockets dat ze in het Nederlands in een uur uitleest. De Engelstalige Fairies zijn nog net te moeilijk, iets teveel woorden en werkwoordsvormen die ze zal moeten opzoeken. Ze is nu gestart met de beginner-reader boeken en dat gaat best heel behoorlijk. Maar de Fairy-toren is aantrekkelijk.

"Mama? Hier staat 'Flora the Diamond Fairy'!"
"Hoe weet jij zo goed hoe je dat uitspreekt, 'diamond'?"

En daar zingt Elise dwars door de verder doodstille Waterstones keihard: "LUCY IN THE SKY-HY WITH DIAMONDDDDSSS..."